Lekha Books

ஒருவர் கருத்தோடு இன்னொருவர் முரண்பட்டார்கள். ஒவ்வொருவரும் எளிதான வேலை எதுவோ, அதைச் செய்யவே தயாராக இருந்தார்கள். கடைசியில் ஒவ்வொரு குட்டிச்சாத்தானும் ஒவ்வொரு சகோதரரை கவனிப்பது என்று முடிவெடுக்கப்பட்டது. அதன்படி ஒரு குட்டிச்சாத்தான் மற்ற குட்டிச்சாத்தான்களுக்கு முன்பே தன்னுடைய வேலையை முடித்துவிட்டால் அந்தக் குட்டிச்சாத்தான் மற்ற குட்டிச்சாத்தான்கள் வேலையைச் சீக்கிரம் முடிக்க உதவ வேண்டும் என்றும் தீர்மானிக்கப்பட்டது. குட்டிச் சாத்தான்கள் அந்த இடத்தை விட்டு புறப்பட்டார்கள். மீண்டும் தாங்கள் எப்போது சந்திப்பது என்றொரு நேரத்தையும் அவர்கள் நிச்சயித்தார்கள். சந்திக்கும்போது தங்களில் யார் வெற்றி பெற்றிருக்கிறார்கள், யாருக்கு உதவி தேவைப்படுகிறது என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளலாமே என்று அவர்கள் நினைத்தார்கள்.

குறிப்பிட்ட அந்த நிச்சயிக்கப்பட்ட நேரம் வந்தது. குட்டிச்சாத்தான்கள் தாங்கள் முடிவெடுத்தபடி மீண்டும் சந்தித்தார்கள். காரியங்கள் எப்படி நடைபெற்றன என்பதை ஒவ்வொருவரும் சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள். போர் வீரனான சைமனிடம் சென்றிருந்த முதல் குட்டிச்சாத்தான் முதலில் சொல்ல ஆரம்பித்தது: "என் வேலை நல்லா போய்க்கிட்டு இருக்கு. நாளைக்கு சைமன் தன் அப்பாவோட வீட்டுக்கு வர்றான்."

அந்த முதல் குட்டிச்சாத்தானிடம் மற்ற இருவரும் கேட்டார்கள்: "நீ என்ன செஞ்சே?"

அந்தக் குட்டிச்சாத்தான் சொன்னது: "நான் சைமனை ரொம்பவும் தைரியசாலியான ஆளா ஆக்கினேன். தன்னோட அரசனுக்காக முழு உலகத்தையும் வெற்றி பெற்று காட்டுறதா அவன் சொன்னான். அவனை அரசன் படைத்தளபதியா ஆக்கினான். இந்தியாவோட மன்னரை எதிர்த்து சண்டை போடுறதுக்காக அவனை அரசன் அனுப்பி வைத்தான். போருக்கு எல்லாரும் கிளம்பினாங்க. ஆனா, போர் நடக்குறதுக்கு முந்தின நாள் ராத்திரி நான் இந்திய அரசரோட படை பக்கம் ஏராளமான வீரர்கள் இருப்பது மாதிரி செஞ்சேன். அவங்களோட எண்ணிக்கையை எண்ணவே முடியாது. தங்களைச் சுற்றி இருக்கிற இந்திய வீரர்களோட எண்ணிக்கையைப் பார்த்ததும் சைமனோட வீரர்கள் ரொம்பவும் பயந்துட்டாங்க. சைமன் அந்த வீரர்களைச் சுடச் சொன்னான். ஆனா, அவங்க சுடுறதுக்கு முயற்சி பண்றப்போ அவங்களோட துப்பாக்கிகளும், வெடிகுண்டுகளும் செயல்படாம போயிடுச்சு. அவ்வளவுதான்- சைமனோட வீரர்கள் பயந்துபோய் ஆடுகளை மாதிரி அந்த இடத்தைவிட்டு ஓட ஆரம்பிச்சாங்க. ஆனா, இந்தியாவோட அரசர் அவங்களை விடல. அவங்களை அவர் தண்டிச்சார். சைமன் அவமானப்படுத்தப்பட்டான். அவனோட நிலம் அவனிடம் இருந்து பிடுங்கப்பட்டது. நாளைக்கு அவனுக்கு அவங்க கடைசி தண்டனை அளிக்கிறதா இருக்கு. எனக்கு இன்னும் ஒரே ஒருநாள் வேலைதான் மீதி இருக்கு. அவனை சிறையில இருந்து நான் தப்பிக்க வைக்கப்போறேன். அவனை வீட்டுக்குப் போக வைக்கப்போறேன். நாளைக்கு உங்கள்ல யாருக்கு என்னோட உதவி தேவையோ, அவங்களுக்கு உதவ நான் தயாரா இருக்கேன்."

இப்போது தாராஸிடம் போன இரண்டாவது குட்டிச்சாத்தான் தன்னுடைய அனுபவத்தைக் கூற ஆரம்பித்தது: "எனக்கு எந்த உதவியும் வேண்டாம். என் வேலை ரொம்பவும் நல்லா போய்க்கிட்டு இருக்கு. தாராஸ் ஒரு வாரத்துக்கு மேல தாக்குப்பிடிக்க மாட்டான். முதல்ல நான் அவனை ரொம்பவும் பேராசை பிடிச்சவனாகவும், பலசாலியாகவும் ஆக்கிட்டேன். அவனோட பேராசை எந்தளவுக்குப் போயிடுச்சுன்னா, கண்ணால எதையெல்லாம் பார்க்கிறானோ, அதையெல்லாம் அவன் உடனே வாங்கணும்னு நினைக்கிறான். அவன் தன் கையில இருந்த பணம் முழுவதையும் கண்ட கண்ட பொருட்களையெல்லாம்

வாங்கறதுக்காக செலவழிக்கிறான். பொருட்களை வாங்கறதை அவன் நிறுத்துறதாகவே தெரியல. கடன் வாங்கி பொருட்களை வாங்கறான். கடன் படிப்படியா அதிகமாகி அவனோட கழுத்துல கனமான பொருளா தொங்கிக்கட்டு இருக்கு. அதுக்குப்பிறகும் அவன் திருந்துறது மாதிரி தெரியல. ஒரு வாரத்துல அவன் கடன் வாங்கின பணத்தைத் திருப்பித் தரணும். ஆனா, அதுக்கு முன்னாடி அவனோட சொத்து முழுவதும் காலியாகுறது மாதிரி நான் பண்ணிடுவேன். அவன் கடனைத் திருப்பித் தரமுடியாது. அதுக்குப் பிறகு தன் தந்தையைத் தேடிப் போறதைத் தவிர அவனுக்கு வேற வழி?"

இப்போது அவர்கள் ஐவானிடம் சென்ற மூன்றாவது குட்டிச்சாத்தானைப் பார்த்துக் கேட்டார்கள்: "உன் அனுபவம் எப்படி?"

அந்தக் குட்டிச்சாத்தான் சொன்னது: "என்னோட அனுபவம் ரொம்பவும் மோசமானது. முதல்ல நான் அவன் குடிக்கிற தண்ணியைக் கெடுத்தேன். அதுனால அவனுக்கு வயிற்று வலி உண்டாயிடும்னு நான் நினைச்சேன். அதுக்குப்பிறகு நான் நேரா அவனோட வயல் பக்கம் போனேன். அங்கேயிருந்த மண்ணை கல் மாதிரி கடுமையா ஆக்கினேன். மண்ணு கடுமையா இருந்தா அவனால உழவே முடியாதே! ஆனா, நடந்தது என்னன்னா... ஒரு முட்டாள் மாதிரி அவன் வந்தான். எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாம அவன் கலப்பையை வச்சி உழ ஆரம்பிச்சிட்டான். தன் வயிற்றுல ஏதோ வலி இருக்குன்றதை அவனும் உணர்ந்தான். இருந்தாலும் அதைப் பெரிசா நினைக்காம அவன் உழுவதிலேயே கவனமா இருந்தான். அவனோட கலப்பையை நான் உடைச்சேன். அதுக்காக அவன் கவலைப்படல. நேரா அவன் வீட்டுக்குப் போனான். இன்னொரு புதுக்கலப்பையை அங்கேயிருந்து எடுத்துட்டு வந்து திரும்பவும் உழ ஆரம்பிச்சுட்டான். நான் பூமிக்கு அடியில இருந்துக்கிட்டு கலப்பையோட நுனியைப் பிடிச்சேன். ஆனா, என்னால அதைத் தொடர்ந்து கையில பிடிச்சிருக்க முடியல. அவன் அழுத்தி உழுதுக்கிட்டு இருந்தான். கலப்பையோட முனை ரொம்பவும் கூர்மையா இருந்ததுனால, அது என் கையைக் கிழிச்சிடுச்சு. அவன் வயலோட பெரும்பகுதியை உழுது முடிச்சுட்டான். ஒரே ஒரு துண்டு தான் இன்னும் உழ வேண்டியதிருக்கு. வாங்க சகோதரர்களே, எனக்கு வந்து உதவுங்க. அவனை வழிக்குக் கொண்டு வர முடியலைன்னா, நம்மோட முழு உழைப்பும் வீணாயிடும். அவன் இப்படி முழு கவனத்தோட நிலத்தை உழுது

முடிச்சிட்டான்னா, அவனோட சகோதரர்களுக்கு எந்த கஷ்டமும் இல்லாமல் போயிடும். அவங்களை இந்த ஒருத்தனே சாப்பாடு போட்டு காப்பாத்திடுவான்."

போர் வீரனான சைமனை கவனித்துக் கொண்டிருந்த குட்டிச்சாத்தான் மறுநாள் வந்து உதவுவதாகச் சொன்னது. அத்துடன் அவர்கள் அந்த இடத்தைவிட்டுக் கலைந்தார்கள்.