Lekha Books

“இது நல்லா இருக்கே!” -அவன் சொன்னான்: “விடுமுறை காலத்துல பசங்க இதை வச்சு நல்லா விளையாடலாம்.”

“சரி... நான் போகட்டுமா?” -குட்டிச்சாத்தான் கேட்டது.

“சரி...” -ஐவான் குட்டிச்சாத்தானைச் சுதந்திரமாகப் போகவிட்டான். “ரொம்பவும் கவனமா இரு. கடவுள் உன்கூட இருக்கார்...” - அவன் சொன்னான்.

கடவுள் பெயரை அவன் உச்சரித்ததுதான் தாமதம்... தண்ணீரில் வீசி எறியப்பட்ட கல்லைப் போல அந்தக் குட்டிச்சாத்தான் வேகமாக பூமிக்குள் நுழைந்துகொண்டது. கடைசியில் வெளியே தெரிந்தது ஒரு ஓட்டை மட்டும்தான்.

6

சகோதரர்கள் வீடுகளைக் கட்டி முடித்து தனித்தனியாக வாழ ஆரம்பித்தார்கள். ஐவான் அறுவடை வேலைகளை முடித்தான். பீர் தயாரித்து, தன் சகோதரர்களை மறுநாள் விடுமுறையன்று தன்னுடன் செலவழிக்கும்படி அழைத்தான். ஆனால், அந்த அழைப்பை அவனுடைய சகோதரர்கள் நிராகரித்து விட்டார்கள்.

“நாங்க விவசாயிகளோட விருந்தை விரும்புறது இல்ல” - அவர்கள் சொன்னார்கள்.

அதனால் ஐவான் விவசாயிகளையும் அவர்களின் மனைவிமார்களையும் விருந்திற்கு அழைத்தான். மயக்கமடைந்து கீழே விழும் அளவிற்கு அவன் மது அருந்தினான். பிறகு தெருவில் இறங்கி அங்கிருந்த நடனப் பெண்களை நோக்கி நடந்தான். அந்த நடனப் பெண்களைப் பார்த்து தன்னைப் புகழ்ந்து ஒரு பாடல் பாடும்படி கேட்டுக்கொண்டான். அவர்களிடம் அவன் சொன்னான்: “நீங்க பாடினா நீங்க வாழ்க்கையிலேயே இதுக்கு முன்னாடி பார்த்திராத ஒரு பரிசை உங்களுக்கு நான் தருவேன்.”

அந்தப் பெண்கள் மகிழ்ச்சியுடன் சிரித்தவாறு அவனைப் புகழ்ந்து பாட்டு பாடினார்கள். பாடலைப் பாடி முடித்தவுடன் அவர்கள் சொன்னார்கள்: “இப்போ உன் பரிசைக் கொடு பார்ப்போம்.”

“நான் போயி கொண்டுட்டு வர்றேன்”- அவன் சொன்னான்.

அடுத்த நிமிடம் அவன் விதைகள் வைக்கப் பயன்படும் கூடையைக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு காட்டை நோக்கி ஓடினான். அவனைப் பார்த்து அந்தப் பெண்கள் சிரித்தார்கள். “அவன் ஒரு முட்டாள்!” பிறகும் அவர்கள் வேறு பல விஷயங்களைப் பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

சிறிது நேரத்தில் ஐவான் தான் கொண்டுசென்ற கூடையில் எதையோ கனமாகச் சுமந்துகொண்டு திரும்பி வந்தான்.

“நான் உங்களுக்கு அந்தப் பரிசைத் தரவா?”

“ம்... கொடு...”

ஐவான் கை நிறைய தங்கத்தை எடுத்து அந்தப் பெண்கள் மீது வீசி எறிந்தான். தங்கள்மீது விழும் தங்கத்தை பிடித்து யார் வேண்டுமானாலும் எடுத்துக் கொள்ளட்டும் என்ற எண்ணம் அவனுக்கு. அவர்களைச் சுற்றி நின்றிருந்த ஆண்கள் பாய்ந்து ஓடிவந்து அந்தத் தங்கத்தை அவர்களிடமிருந்து பிடுங்கினார்கள். ஒரு வயதான கிழவி அந்தக் கூட்டத்தில் சிக்கி சாகவேண்டியவள், தப்பித்துக் கொண்டாள். அவர்களின் அந்தச் செயலைப் பார்த்து ஐவான் விழுந்து விழுந்து சிரித்தான்.

“ஏ... முட்டாள்களே!” - அவன் சொன்னான்: “ஏன் அந்த வயதான கிழவியைப் போட்டு நசுக்குறீங்க? அமைதியா இருங்க. நான் உங்களுக்கு மேலும் கொஞ்சம் தங்கத்தைத் தர்றேன்.” சொன்னதோடு நிற்காமல் அவன் மேலும் தங்கத்தை அவர்கள்மீது எறிந்தான். மக்கள் அவனைச் சுற்றிலும் கூடிவிட்டார்கள். தன்னிடமிருந்த தங்கம் முழுவதையும் ஐவான் அவர்கள் மீது வீசினான். அவர்கள் மேலும் தங்கம் வேண்டும் என்று கேட்டார்கள். அதற்கு ஐவான் சொன்னான்: “இப்போ என்கிட்ட இருந்தது அவ்வளவுதான். இன்னொரு தடவை நான் மேலும் கொஞ்சம் தங்கம் தர்றேன். நாம இப்போ நடனம் ஆடுவோம். நீங்க உங்க பாடல்களை எனக்காகப் பாடுங்க.”

அந்தப் பெண்கள் பாட ஆரம்பித்தார்கள்.

“உங்க பாடல்கள் அவ்வளவு நல்லா இல்லியே!” என்றான் அவன்.

“இதை விட நல்ல பாட்டு உனக்கு எங்கே கிடைக்கும்?” -அவர்கள் கேட்டார்கள்.

“சீக்கிரமே உங்களுக்குக் காட்டுறேன்.”

அவன் நேராகத் தானியங்கள் இருந்த இடத்திற்குச் சென்றான். ஒரு கதிர்க்கொத்தை எடுத்தான். தரையில் அதை நிற்கவைத்து அவன் சொன்னான்:

“ஏ கதிரே! என் அடிமை

இந்த விஷயத்தைச் சொன்னான்.

ஒவ்வொரு கதிரும் ஒரு வீரனாக மாறட்டும்”

அடுத்த நிமிடம் அந்தக் கதிர்க்கொத்து கீழே சாய்ந்து விழ, ஏராளமான வீரர்கள் அதிலிருந்து வந்தார்கள். ட்ரம்களும் ட்ரம் பெட்களும் ஒலிக்க ஆரம்பித்தன. ஐவான் அந்த வீரர்களைப் பார்த்து இசை எழுப்பியபடி பாடச் சொன்னான். அவன் அவர்களை தெரு வழியே அழைத்துச் சென்றான். மக்கள் ஆச்சரியப்பட்டு அந்தக் காட்சியைப் பார்த்தனர். வீரர்கள் இசை எழுப்பிக் கொண்டே பாடினார்கள். தொடர்ந்து ஐவான் யாரும் தன்னைப் பின்பற்றாமல் பார்த்துக் கொண்டே அவர்களை தானியங்களை அடிக்கும் இடத்திற்குக் கொண்டு சென்று, மீண்டும் அவர்களை தானியக் கதிர்களாக மாற்றினான். அந்தக் கதிர்களை மீண்டும் அவை இருந்த இடத்தில் கொண்டுபோய் வைத்தான்.

பிறகு அவன் தன் வீட்டிற்குச் சென்று லாயத்தில் படுத்து உறங்கத் தொடங்கினான்.

7

சைமன் மறுநாள் காலையில் முதல்நாள் நடைபெற்ற எல்லா விஷயங்களையும் கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டான். அவன் நேராகத் தன் சகோதரனிடம் வந்தான்.

“சொல்லு... அந்த வீரர்கள் உனக்கு எங்கேயிருந்து கிடைச்சாங்க? அவங்களை நீ எங்கே அழைச்சிட்டுப் போனே?”

“அதை தெரிஞ்சு நீங்க என்ன செய்யப்போறீங்க?” -ஐவான் கேட்டான்.

தெரிஞ்சு என்ன செய்யப்போறேனா? வீரர்களை வச்சு ஒரு ஆளு எது வேணும்னாலும் பண்ணலாமே! ஒரு நாட்டையே பிடிக்கலாம்.”

அதைக் கேட்டு ஐவான் ஆச்சரியப்பட்டான்.

“உண்மையாகவா? நீங்க ஏன் இந்த விஷயத்தை முன்னாடியே என்கிட்ட சொல்லல? உங்களுக்கு எவ்வளவு வீரர்கள் வேணுமோ, அவ்வளவு வீரர்களை நான் உண்டாக்கித் தர்றேன். சகோதரியும் நானும் சேர்ந்து எவ்வளவு கதிர்களை அடிச்சு வச்சிருக்கோம் தெரியுமா?”

ஐவான் தானியங்கள் சேமித்து வைத்திருக்கும் இடத்திற்கு தன் சகோதரனை அழைத்துக்கொண்டு வந்து சொன்னான்:

“இங்க பாருங்க... நான் உங்களுக்காக சில வீரர்களை உருவாக்கினா, நீங்க உடனடியா அவங்களை அழைச்சிட்டு போயிடணும். அவங்களுக்கு நாம சரியா சாப்பாடு போட்டு கவனிக்கலைன்னா, அவங்க ஒரே நாள்ல இந்த முழு கிராமத்தையும் சாப்பிட்டுடுவாங்க....”

உடனடியாக வீரர்களுடன் தான் போவதாக வாக்குறுதி தந்தான் சைமன். அந்தக் கணமே ஐவான் வீரர்களை உருவாக்கும் வேலையில் இறங்கினான். அவன் ஒரு கதிர்க்கொத்தை எடுத்து தரையில் வைத்தான். கூட்டமாக சில வீரர்கள் அதிலிருந்து வந்தார்கள். இன்னொரு கதிர்க் கொத்தை எடுத்து மீண்டும் தரையில் வைத்தான். இரண்டாவது கூட்டமாக வீரர்கள் உருவானார்கள். அந்த இடம் முழுக்க நிற்கும் அளவிற்கு ஏராளமான வீரர்களை ஐவான் உருவாக்கினான்.

“போதுமா?” - அவன் கேட்டான்.