Lekha Books

இதன் விளைவாக மக்கள் மத்தியில் நல்ல பண நடமாட்டம் உண்டானது. அவர்கள் தாங்கள் செலுத்தவேண்டிய வரிகளை ஒழுங்காகக் கட்டினார்கள். தங்களுக்கிருந்த கடன்கள் முழுவதையும் எளிதாக அடைந்தார்கள். அதைப் பார்த்து அரசன் தாராஸ் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தான். 'புதிதாக வந்திருக்கிற வியாபாரிக்கு உண்மையிலேயே நன்றி சொல்லணும்'- அரசன் மனதில் நினைத்தான்: 'என்கிட்ட முன்னாடி இருந்ததைவிட இப்போ நிறைய பணம் இருக்கு. இனிமேல் என் வாழ்க்கை ரொம்பவும் செழிப்பா இருக்கும்.'

தொடர்ந்து அரசன் தாராஸ் புதிதாக பல திட்டங்களைப் போட ஆரம்பித்தான். அதன்படி ஒரு புதிய அரண்மனையைக் கட்டினான். அரண்மனைக்குத் தேவையான மரங்களையும், கற்களையும் கொண்டு வரும்படி அவன் மக்களிடம் சொன்னான். அவர்களை அவன் அரண்மனை கட்டும் வேலைக்கு வரும்படி அறிவித்தான். ஒவ்வொன்றுக்கும் அதிகமான பணம் தருவதாகச் சொன்னான். மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக வந்து தனக்காக வேலை செய்வார்கள் என்று அவன் எதிர்பார்த்தான். ஆனால், அவனே ஆச்சரியப்படும் விதத்தில் மக்கள் மரங்களையும் கற்களையும் எடுத்துக்கொண்டு புதிதாக வந்திருக்கும் வியாபாரியைத் தேடிப் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். மக்கள் எல்லாரும் அந்த வியாபாரியிடம் போய் வேலை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். அரசன் மேலும் அதிகமான பணத்தைத் தருவதாக மக்களுக்கு அறிவிப்புச் செய்தான். ஆனால், அந்த வியாபாரியோ அரசன் தருவதாகச் சொன்னதைவிட அதிகமான பணத்தைத் தந்தான். அரசன் தாராஸிடம் ஏராளமான அளவில் பணம் இருந்ததென்னவோ உண்மை. ஆனால், அந்த வியாபாரியிடம் அதைவிட அதிகமான பணம் இருந்தது. அதன் விளைவாக வியாபாரி எல்லா விஷயங்களிலும் அரசனை மிகவும் சர்வ சாதாரணமாகத் தோற்கடித்தான்.

அரசனின் மாளிகை வேலை சிறிதுகூட நடக்காமல் அப்படியே நின்றுவிட்டது. அரண்மனை கட்டுவதற்கான ஆரம்பவேலை கூட நடக்கவில்லை.

தாராஸ் ஒரு தோட்டம் உண்டாக்கவேண்டுமென்று நினைத்தான். இளவேனிற்காலம் வந்ததும் அவன் மக்களை அழைத்து செடிகளை நடும்படி சொன்னான். ஆனால், மக்களில் ஒருவராவது வரவேண்டுமே! எல்லா மக்களும் அந்த வியாபாரிக்கு ஒரு குளம் உண்டாக்கும் வேலையில் மிகவும் தீவிரமாக ஈடுபட்டிருந்தனர். குளிர்காலம் வந்தது. அரசன் புதிய ரோமங்கள் வாங்கி புத்தம் புதிதான ஒரு மேலாடை தனக்கு உண்டாக்க நினைத்தான். அவன் தன் ஆட்களை அதற்கென அனுப்பினான். ஆனால், அவன் ஆட்களோ போன கையுடன் திரும்பி வந்தார்கள். அவர்கள் சொன்னார்கள்: "ரோமங்கள் எங்கேயும் கிடைக்கல. அந்த வியாபாரி எல்லாத்தையும் வாங்கிட்டார். அவர் அதிகமான விலை கொடுத்து அது எல்லாத்தையும் வாங்கி தோலால் ஆன விரிப்புகளா ஆக்கிட்டாரு...

அரசன் தாராஸ் சில குதிரைகள் தனக்கு வாங்க வேண்டுமென்று நினைத்தான்.அதற்கென சில மனிதர்களை அவன் அனுப்பி வைத்தான். ஆனால், அவர்களோ போன மாதிரியே திரும்பி வந்தார்கள். அவர்கள் வந்து சொன்னார்கள்: "அந்த வியாபாரிகிட்ட தான் எல்லா குதிரைகளும் இருக்கு. வியாபாரியோட குளத்தை நிரப்புறதுக்கு அந்தக் குதிரைகள் தான் தண்ணி கொண்டு போகுது."

அரசன் சம்பந்தப்பட்ட எந்த வேலைகளும் நடக்காமல் நின்று விட்டன. அவனுக்கு வேலை செய்வதற்கு யாருமே தயாராக இல்லை. வியாபாரிக்கு வேலை செய்வதற்கே ஒவ்வொருவருக்கும் நேரம் சரியாக இருந்தது. வியாபாரி தந்த பணத்தைத்தான் அவர்கள் அரசனிடம் வரியாகக் கொண்டுபோய் கட்டினார்கள்.

தான் வரியாகப் பெற்ற பணத்தை வைப்பதற்கு இடம் இல்லாமல் தவித்தான் அரசன். இந்த விதத்தில் அவனுடைய வாழ்க்கை சோகம் நிறைந்த ஒன்றாக மாறியது. நாளடைவில் அவன் புதிய திட்டங்கள் எதுவும் வகுப்பதை நிறுத்திக்கொண்டான். எதுவும் செய்யாமல் வெறுமனே வாழ்க்கையை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தால் கூட போதும், அவன் மகிழ்ச்சி நிறைந்த மனிதனாக இருக்கலாம். ஆனால், அதிலும் அவனுக்குப் பிரச்சினை வந்தது. ஒருவருக்குப் பின் ஒருவராக அவனுடைய சமையல்காரன், வண்டியோட்டி, வேலைக்காரர்கள் என்று அவனைவிட்டு விலகி அந்த வியாபாரியைத் தேடிப் போய்க்கொண்டிருந்தார்கள். நாளடைவில் அவனுக்குச் சாப்பாடுகூட இல்லை என்ற நிலை உண்டாகிவிட்டது. சந்தைக்கு யாரையாவது அனுப்பி வைத்து ஏதாவது வாங்கிக் கொண்டு வரச்சொன்னால், போனவர்கள் அங்கு எதுவுமே இல்லை என்று கையை விரித்துக்கொண்டு வந்து நின்றார்கள். வியாபாரி சந்தையில் இருந்தவற்றையெல்லாம் ஏற்கெனவே வாங்கிக்கொண்டுபோய் விட்டதாகச் சொன்னார்கள். மக்கள் தாங்கள் கட்டவேண்டிய வரிப்பணத்தை மட்டும்தான் மன்னனிடம் கொண்டு வந்தார்கள்.

தாராஸ் பயங்கரமான கோபத்திற்கு ஆளாகி அந்த வியாபாரியை நாட்டை விட்டே விரட்டியடித்தான். ஆனால், வியாபாரி நாட்டின் எல்லையில் குடியிருந்துகொண்டு தான் முன்பு நடந்தபடியே நடந்து கொண்டிருந்தான். வியாபாரியிடம் இருக்கும் பணத்திற்காக மக்கள் அரசனுக்குக் கொண்டுபோவதற்குப் பதிலாக வியாபாரி எது கேட்டாலும் கொண்டு போய் கொடுத்தார்கள்.

அரசன் தாராஸின் நிலைமை படுமோசமாக ஆகிக் கொண்டிருந்தது. அவன் உண்பதற்குக்கூட எதுவும் இல்லை என்ற நிலையில் இருந்தான். வியாபாரி தன்னிடமிருக்கும் பணத்தால் அரசனையே கூட விலைக்கு வாங்கத் திட்டமிட்டிருப்பதாக ஒரு வதந்தி எல்லா இடங்களிலும் உலவிக்கொண்டிருந்தது. அரசன் தாராஸ் மிகவும் பயந்துபோய் விட்டான். அவனுக்கு என்ன செய்யவேண்டும் என்றே தெரியவில்லை.

இந்த சூழ்நிலையில் சைமன் தன் சகோதரனைத் தேடி வந்தான் அவன் சொன்னான்: "எனக்கு உதவி செய். இந்தியாவோட அரசன் என்னைப் போர்ல ஜெயிச்சிட்டான்..."

ஆனால் தாராஸின் நிலைமையோ தாங்க முடியாத ஒரு நிலையில் இருந்தது. அவன் சொன்னான்: "நானே சாப்பிட்டு ரெண்டு நாளாச்சு. நான் எப்படி உனக்கு உதவமுடியும்?"

11

இரண்டு சகோதரர்களையும் இந்த நிலைமைக்குக் கொண்டு வந்த அந்த வயதான சாத்தான் நேராக ஐவானைத் தேடிச் சென்றான். அவன் தன்னை ஒரு ராணுவ அதிகாரியாக மாற்றிக் கொண்டான். ஐவானிடம் சென்று உடனடியாக ஒரு ராணுவத்தை வைத்துக் கொண்டால்தான் சரியாக இருக்கும் என்றான் அவன்.

"அரசன்னு சொன்னா இப்படி இருக்கக்கூடாது"- சாத்தான் சொன்னான்: "ராணுவம்னு எதுவுமே இல்லாம அரசனா? என்கிட்ட ஒரே ஒரு கட்டளை போடுங்க. அடுத்த நிமிடம் உங்க மக்கள் மத்தியில இருந்தே வீரர்களைத் தேர்வு செய்து ஒரு ராணுவத்தை நான் அமைச்சிக் காட்டுறேன்."

சாத்தான் சொன்னதை ஐவான் கூர்மையாகக் கேட்டான்: "சரி..." - ஐவான் சொன்னான்: "ராணுவத்தை அமைச்சு அவங்களுக்குப் பாட்டு பாடுறது எப்படின்றதை சொல்லிக்கொடுங்க. நான் அவங்க அப்படி பாட்டு பாடறதைத்தான் விரும்புறேன்."

தொடர்ந்து அந்த வயதான சாத்தான் ஐவானின் நாடெங்கும் சுற்றி ராணுவத்தில் சேர்வதற்கான மனிதர்களைத் தேடினான். அவர்களைப் பார்த்து உடனடியாகச் சென்று போர் வீரர்களாகச் சேரும்படி அவன் சொன்னான். எல்லாரும் ஒரு அழகான சிவப்பு தொப்பியை அணிந்து கொண்டு உற்சாகமாக இருக்கலாம் என்றான் அவன்.