Lekha Books

ஆனா, இப்போ நடக்குறது என்ன? ஏதோ பட்டாணி சூப்பை வெட்டுற மாதிரியான காரியங்கள் தான் இப்போ நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. இனிமேலும் இங்கே நாங்க போர் புரியிறதா இல்ல..."

அதைக்கேட்டு கரப்பான் பூச்சி நாட்டு அரசன் பயங்கரமான கோபத்திற்கு ஆளானான். அவன் தன் வீரர்களைப் பார்த்து அந்த நாட்டிலுள்ள கிராமங்களை அழிக்கச் சொன்னான். தானியக் கதிர்களை எரிக்கச் சொன்னான். வீடுகளைத் தீக்கு இரையாக்கச் சொன்னான். கால்நடைகளைக் கொன்று குவிக்கச் சொன்னான். "நான் சொல்றதை நீங்க கேட்கலைன்னா"- அவன் சொன்னான்: "உங்க எல்லாரையும் நான் தூக்குல போட்டுடுவேன்."

அதைக்கேட்டு வீரர்கள் பயந்து நடுங்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள். அவர்கள் அரசன் சொன்னபடி நடந்தார்கள். வீடுகளை அவர்கள் எரிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.தானியக் கதிர்களை எரித்தார்கள். ஆடு- மாடுகளைக் கொன்றார்கள். அந்த நாட்டு மக்கள் அப்போதும் அவர்களுக்கு எதிர்ப்பு எதுவும் தெரிவிக்கவில்லை. மாறாக, அவர்கள் அழ மட்டும் செய்தார்கள். வயதான ஆண்கள், வயதான பெண்கள், இளம் வயதினர் எல்லாருமே அழுதார்கள்.

"எங்களுக்கு ஏன் தொந்தரவு தர்றீங்க?"- அவர்கள் கேட்டார்கள்: "நல்ல பொருட்களை ஏன் நாசம் பண்றீங்க? அந்தப் பொருட்கள் உங்களுக்குத் தேவைன்னா, தாராளமா நீங்களே எடுத்துக்கலாமே!"

அதற்குமேல் ஒரு நிமிடம் கூட அங்கு வீரர்களால் நிற்க முடியவில்லை. இனிமேல் ஒரு அங்குலம் கூட முன்னால் வைக்க அவர்கள் தயாராக இல்லை. அதன் விளைவாக ராணுவம் உடனடியாக அந்த இடத்தைவிட்டுப் பிரிந்து ஓடியது.

12

அந்த வயதான சாத்தான் தன்னுடைய முயற்சியைக் கைவிட வேண்டியதாகி விட்டது. தன் வீரர்களை வைத்து ஐவானை எதுவும் பண்ண முடியவில்லை என்பதை அவன் தெரிந்து கொண்டான். அதனால் தன்னை அவன் வேறு மாதிரி மாற்றிக் கொண்டான். ஒரு நாகரீக மனிதனாகத் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டு அவன் ஐவானின் நாட்டிற்குள்ளேயே குடியிருக்க ஆரம்பித்தான். தாராஸிடம் செய்தது மாதிரி அவன் பணத்தை வைத்து ஐவானை வெல்ல திட்டமிட்டான்.

அவன் ஐவானைப் பார்த்துச் சொன்னான்: "நான் உங்களுக்கு ஒரு நல்ல காரியத்தைச் செய்ய நினைக்கிறேன். உங்களுக்குப் பல அறிவாளித்தனமான விஷயங்களைக் கற்றுத் தரப்போறேன். உங்க நாட்டுலேயே நான் ஒரு வீட்டைக் கட்டி வியாபாரம் செய்யப் போறேன்."

"சரி..."- ஐவான் சொன்னான்: "நீ விருப்பப்பட்டா, வந்து எங்கக் கூடவே இரு."

மறுநாள் காலையில் அந்த நாகரீக மனிதன் மக்கள் கூடும் இடத்திற்குச் சென்றான். அப்போது அவன் கையில் ஒரு மூட்டை தங்கமும் ஒரு தாளும் இருந்தன. அவன் சொன்னான்: "நீங்க வாத்தைப் போல வாழ்ந்துக்கிட்டு இருக்கீங்க. எப்படி வாழ்க்கையில வாழணும்ன்றதை நான் உங்களுக்குக் கற்றுத் தர்றேன். இந்தத் திட்டப்படி எனக்கு நீங்க எல்லாரும் சேர்ந்து ஒரு வீடு கட்டுங்க. நீங்க எனக்காக வேலை செய்யுங்க. எப்படி வேலை செய்யணும்ன்றதை நான் சொல்லித் தர்றேன். நான் உங்களுக்குப் பொற்காசுகள் தர்றேன்" சொன்னதோடு நிற்காமல் அவன் அவர்களிடம் தங்கக் காசுகளைக் காட்டினான்.

அதைப் பார்த்து அந்த முட்டாள் மக்கள் ஆச்சரியத்தின் உச்சிக்கே சென்று விட்டார்கள். அவர்களைப் பொறுத்தவரை அந்தக் காசுகளுக்கு வேலையே இல்லை. அவர்கள் இருக்கும் பொருட்களை ஒருவருக்கொருவர் பகிர்ந்து கொள்வார்கள். ஒருவருக்கொருவர் பணி செய்து உதவிக் கொள்வார்கள். அந்தப் பொற்காசுகளை வியப்புடன் அவர்கள் பார்த்தார்கள்.

"இது பார்க்குறதுக்கு எவ்வளவு அழகா இருக்கு!"- அவர்கள் சொன்னார்கள்.

அந்த நாகரீக மனிதனின் காசுகளுக்குப் பதிலாக அவர்கள் தங்களிடமிருந்த பொருட்களைத் தந்தார்கள். அந்தக் காசுகளுக்குப் பதிலாக அவர்கள் வேலை செய்தார்கள். தாராஸின் நாட்டில் செய்ததைப் போலவே அந்த வயதான சாத்தான் தன்னிடம் நிறைய தங்கம் இருந்ததால் அதை மக்களுக்குக் கொடுத்து அதற்குப் பதிலாக அவர்களிடம் வேலையை அவன் வாங்கினான்.

அந்த வயதான சாத்தான் உள்ளுக்குள் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.அவன் தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டான்: 'எல்லா விஷயங்களும் இந்த முறை நல்லா போய்க்கிட்டு இருக்கு. நான் இந்த முட்டாளை தாராஸை அழிச்சதைப் போலவே ஒண்ணுமில்லாமப் பண்ணுவேன். இவனோட உடல், ஆன்மா ரெண்டையும் வாங்காம விடமாட்டேன்.'

அந்த நாட்டு முட்டாள் மக்களின் கைகளில் தங்கக் காசுகள் கிடைத்ததுதான் தாமதம். தங்களின் மனைவிமார்களிடம் கொடுத்து கழுத்தில் அணியும் மாலைகளாகஅவற்றை அவர்கள் மாற்றினார்கள். இளம் பெண்கள் தங்களின் ஆடைகளில் அவற்றை அணிந்து ஒய்யாரமாக நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். சிறு குழந்தைகள் தெருவில் தங்கக் காசுகளை வைத்து விளையாடினார்கள். எல்லாரிடமும் அளவுக்கு அதிகமாகவே தங்கக் காசுகள் இருந்ததால், அதற்குமேல் தங்களுக்கு காசுகள் வேண்டாம் என்று அவர்கள் கூறி விட்டார்கள். அதனால், அந்த நவநாகரீக மனிதனின் வீடு பாதிவரை கூட கட்டி முடிக்கப்படவில்லை. தானியமும் கால்நடைகளும் அவன் கேட்டுக் கொண்ட அளவிற்கு வந்து சேரவில்லை. அதனால் உடனடியாக வந்து தனக்காக வேலை பார்க்கும்படி அவன் மக்களைக் கேட்டுக் கொண்டான். கால்நடைகளையும் தானியங்களையும் தன்னிடம் வந்து சேர்க்கும்படி அவன் அறிவித்தான். ஒவ்வொரு பொருளுக்கும், ஒவ்வொரு வேலைக்கும் தான் மேலும் அதிகமாக தங்கக் காசுகளைத்தர தயாராக இருப்பதாக அவன் சொன்னான்.

ஆனால், அவர்களில் யாருமே வேலைக்கு வரவில்லை. யாரும் எதையும் அவனிடம் கொண்டு வந்து சேர்க்கவுமில்லை. எப்போதாவது ஒரு முறை ஒரு சிறுவனோ அல்லது ஒரு சிறுமியோ ஒரு முட்டையை எடுத்துக் கொண்டு வந்து அவனிடம் தந்து அதற்குப் பதிலாக தங்கக் காசுகளைத் தரும்படி கேட்டார்கள். நாளடைவில் யாருமே அவனைத் தேடி வரவில்லை. அதன் விளைவு- அவன் சாப்பிடுவதற்குக் கூட எதுவுமே இல்லாத ஒரு ஆளாக ஆனான். மிகவும் பசியாக இருந்ததால், அந்த நாகரீக மனிதன் கிராமத்திற்குள் சென்று சாப்பிடுவதற்கு ஏதாவது கிடைக்குமா என்று பார்த்தான். ஒரு வீட்டு முன்னால் போய் நின்று ஒரு கோழியைக் கொடுத்தால், அதற்குப் பதிலாகத் தங்கக் காசுகளைத் தருவதாக அவன் சொன்னான். ஆனால், அந்த வீட்டில் இருந்த பெண் அதற்கு ஒப்புக் கொள்ளவில்லை.

"என்கிட்ட ஏற்கனவே நிறைய காசுகள் இருக்கு" என்றாள் அவள்.

ஒரு விதவையின் வீட்டிற்குச் சென்று அவளிடம் உண்பதற்கு மீன் எதுவும் இருக்குமா என்று கேட்டான். அதற்குப் பதிலாக பொற் காசுகளைத் தருவதாகச் சொன்னான்.