Lekha Books

"கடவுள் உன்னோடு இருக்கட்டும்"- அவன் சொன்னான்.

கடவுள் பெயரை அவன் உச்சரித்ததுதான் தாமதம் அந்தக் குட்டிச்சாத்தான் தண்ணீரில் கல்லை எறிவதைப் போல பூமிக்குள் நுழைந்தது. ஒரே ஒரு ஓட்டை மட்டும்தான் வெளியே தெரிந்தது.

ஐவான் வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்தான். அங்கு அவனுடைய இன்னொரு சகோதரன் தாராஸும் அவனுடைய மனைவியும் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

தாராஸ் தான் வாங்கிய கடன்களைக் கொடுக்க முடியாமல் கடன்காரர்களிடமிருந்து தப்பித்து தன் தந்தையின் வீட்டிற்கு வந்திருந்தான். அவன் ஐவானைப் பார்த்ததும் சொன்னான்: "இங்கே பாரு. நான் திரும்பவும் என் வியாபாரத்தை ஆரம்பிக்கிற வரைக்கும் என்னையும் என் மனைவியையும் நீதான் பார்த்துக்கணும்..."

"சரி..."- ஐவான் சொன்னான்: "நீ பிரியப்பட்டா இங்கேயே இருக்கலாம்."

ஐவான் தன் கோட்டைக் கழற்றிவிட்டு மேஜையின் அருகில் போய் உட்கார்ந்தான். அதற்கு அந்த வியாபாரியின் மனைவி சொன்னாள்: "இந்தக் கோமாளிக்குப் பக்கத்துல என்னால உட்கார முடியாது. ஒரே வியர்வை நாற்றம்..."

அதற்கு தாராஸ் சொன்னான்: "ஐவான், உன் மேல கெட்ட வாடை அடிக்குது. போய் வெளியே உட்கார்ந்து சாப்பிடு."

"சரி..."- ஐவான் சொன்னான்: 'கையில் கொஞ்சம் ரொட்டியை எடுத்துக் கொண்டு அவன் வெளியே சென்றான்.'ஆட்டைக் கொண்டுபோய் மேய்க்கிறதுக்கு நேரமாயிருச்சு...'- தனக்குள் அவன் சொல்லிக் கொண்டான்.

5

தாராஸை கவனித்துக் கொண்டிருந்த குட்டிச்சாத்தான் இப்போது எந்தவித வேலையும் இல்லாமலிருந்ததால் அன்று இரவு ஏற்கெனவே சொன்னபடி ஐவானை கவனிக்கச் சென்ற தன் நண்பர்களுக்கு உதவுவதற்காக வந்தது. அது நேராக தானிய வயலுக்கு வந்தது. தன் நண்பர்களைத் தேடியது. யாரும் அங்கு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. நிலத்தில் ஒரு ஓட்டை மட்டும் இருப்பதைப் பார்த்தது. கதிர்கள் இருந்த பக்கம் சென்றது. சேற்றில் ஒரு குட்டிச்சாத்தானின் வால் கிடந்தது. அதைத் தாண்டி கம்புக் கதிர்கள் இருந்த இடத்தில் இன்னொரு ஓட்டை இருந்தது.

‘நிச்சயமா என் நண்பர்களுக்கு ஏதோ கெட்டது நடந்திருக்கு’-அது மனதிற்குள் நினைத்தது: ‘அவங்க இடத்துல இப்போது நான் இருந்து அந்த முட்டாள்பயலை ஒரு வழி பண்ணணும்.’

தொடர்ந்து அந்த குட்டிச்சாத்தான் ஐவானைத் தேடிச் சென்றது. தானியக் கதிர்களிலிருந்து தானியத்தைப் பிரித்து சேகரித்து முடித்திருந்த அவன் காட்டில் மரங்களை வெட்டிக் கொண்டிருந்தான். எல்லாரும் ஒரே வீட்டில் இருந்ததால் அவனுடைய இரண்டு சகோதரர்களும் வீட்டில் மிகவும் நெருக்கமாக இருப்பதாகவும், அதனால் மரத்தை வெட்டி தங்களுக்குப் புதிய வீடுகள் அமைத்துத் தரும்படியும் அவனிடம் கேட்டுக்கொண்டார்கள்.

குட்டிச்சாத்தான் காட்டை நோக்கிச் சென்றது. மரங்களில் ஏறி அது உட்கார்ந்து கொண்டு ஐவான் வெட்டிய மரங்கள் கீழே விழாமல் பலவித சிக்கல்களையும் உண்டாக்கிக் கொண்டிருந்தது. ஐவான் ஒரு மரத்தை வெட்டினான். வெட்டியபடி அது எந்தவித பிரச்சினையுமில்லாமல் கீழே விழுந்திருக்கவேண்டும். ஆனால், கீழே விழும்போது அது சற்று திரும்பி மற்ற கிளைகளின் மீது போய் விழுந்தது. ஐவான் ஒரு கொம்பை வெட்டி அதன் உதவியால் அந்த மரத்தைத் தள்ளி விட்டான். அதைத் தரையில் விழச் செய்வதற்குள் அவனுக்குப் போதும் போதும் என்றாகி விட்டது. அவன் இப்போது இன்னொரு மரத்தை வெட்டும் வேலையில் இறங்கினான். இந்த முறையும் முன்பு நடந்ததுதான் நடந்தது. மிகவும் கஷ்டப்பட்டு முயற்சி செய்து அந்த மரத்தை  அவன் தரையில் விழ வைத்தான். அவன் மூன்றாவதாக ஒரு மரத்தை வெட்டினான். அப்போதும் அதுவேதான் நடந்தது.

ஐம்பது சிறு மரங்களையாவது வெட்டவேண்டும் என்று திட்டம் போட்டிருந்தான் ஐவான். ஆனால் பத்து மரங்களைக் கூட அவனால் வெட்டி வீழ்த்த முடியவில்லை. அதற்குள் இரவு வந்துவிட்டது. அவன் மிகவும் களைத்துப் போய்விட்டான். அவனிடமிருந்து கிளம்பிய வெப்பம் மேகத்தைப் போல காற்றில் பரவியது. இருப்பினும், தன் வேலையை நிறுத்தாமல் அவன் தொடர்ந்துகொண்டே இருந்தான். அவனுடைய முதுகு பயங்கரமாக வலிக்க ஆரம்பித்தது. அவனால் நிற்கவே முடியவில்லை. அவன் மரத்திலேயே கோடரியைக் கொத்தி வைத்துவிட்டு, கீழே அமர்ந்து ஓய்வெடுக்க ஆரம்பித்தான்.

ஐவான் தன் வேலையை நிறுத்திவிட்டு உட்கார்ந்ததைப் பார்த்த குட்டிச்சாத்தானுக்கு இனம்புரியாத மகிழ்ச்சி உண்டானது.

‘கடைசியல...’ - குட்டிச்சாத்தான் மனதிற்குள் பேசிக் கொண்டது. ‘அவன் களைச்சுப் போயிட்டான். அவன் மரம் வெட்டுறதை விட்டது மாதிரிதான்... இனிமேல் நான் ஓய்வெடுக்க வேண்டியதுதான்!”

குட்டிச்சாத்தான் ஒரு கிளையில் உட்கார்ந்து தூங்க ஆரம்பித்தது. அப்போது திடீரென்று எழுந்த ஐவான் மரத்தில் இருந்த கோடரியை எடுத்தான். எதிர்ப்பக்கத்தில் இருந்து அந்த மரத்தை தன்னுடைய முழு பலத்தையும் செலுத்தி வேகமாக வெட்டினான். அடுத்த சில நிமிடங்களில் அந்த மரம் கீழே சாய்ந்தது.

குட்டிச்சாத்தான் இப்படியொரு காரியம் நடக்கும் என்பதைச் சிறிதும் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை. மரத்திலிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொள்ளும் அளவிற்கு அதற்கு நேரமில்லாமல் போய்விட்டது. மரம் சாய்ந்து கீழே விழுந்ததில் அதன் கால் அதோடு சேர்ந்து பலமாக மாட்டிக் கொண்டது. ஐவான் மரத்தின் கிளைகளை வெட்ட ஆரம்பித்தான். அப்போது மரத்தில் உயிருடன் ஒரு குட்டிச்சாத்தான் தொங்கிக் கொண்டிருப்பது அவன் கண்ணில் பட்டது. அதைப் பார்த்து ஆச்சரியத்தின் உச்சிக்கே சென்று விட்டான் ஐவான்.

“என்ன மோசமான காரியம்!” -ஐவான் சொன்னான்: “திரும்பவும் நீ இங்கேயே வந்துட்டியா?”

“நான் வேற...” -குட்டிச்சாத்தான் சொன்னது: “நான் உன் சகோதரன் தாராஸ்கூட இருந்தேன்.”

“நீ யாரா இருந்தாலும், உன் கதி இதுதான்” -ஐவான் சொன்னான். அவன் தன் கோடாரியைச் சுழற்றி அதன் கீழ்ப்பகுதியால் குட்டிச்சாத்தானைத் தாக்கவேண்டுமென்று நினைத்தான். ஆனால், குட்டிச்சாத்தானோ அவனைப் பார்த்து கருணை காட்டும்படி கெஞ்சியது. “என்னை அடிக்காதே....” அது சொன்னது: “நான் நீ எதைச் செய்யச் சொன்னாலும் செய்யிறேன்.”

“உன்னால என்ன செய்ய முடியும்?”

“நீ எவ்வளவு தங்கம் கேட்டாலும் என்னால உண்டாக்கித் தர முடியும்.”

“அப்படியா? அப்படின்னா எனக்காக கொஞ்சம் தங்கத்தை உண்டாக்கிக் காட்டு பார்க்கலாம்!” எப்படி தங்கம் தயாரிப்பது என்பதை குட்டிச்சாத்தான் அவனுக்குச் செய்து காட்டியது.

“இந்த ஓக் மரத்திலிருந்து கொஞ்சம் இலைகளை எடுக்கணும். அதை உன் கையில வச்சு கசக்கணும். நீ அதைச் செஞ்சவுடனே, தங்கம் உன் கையில இருந்த ‘பொல பொல’ன்னு கொட்ட ஆரம்பிக்கும்.”

ஐவான் கொஞ்சம் ஓக் மர இலைகளை எடுத்து கையில் வைத்து தேய்த்தான். அவனுடைய கைகளிலிருந்து தங்கம் கொட்ட ஆரம்பித்தது.