Lekha Books

சில நேரங்களில் அவர்களை அவன் பார்க்க மட்டும் செய்வான். வேறு சில வேளைகளில் அவர்களிடம் அவன் ஏதாவது சில்மிஷங்கள் செய்வான். பெண்கள் விஷயத்தில் தனக்கு நிறைய தெரியும் என்பதைப் போல அவன் பேசினான். தன்னுடைய மாறுபட்ட கோணத்தில் அவன் பெண்களைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்தபோது, நான் அவனை வாயை மூடிக்கொண்டு அமைதியாக இருக்கும்படி சொன்னேன்.

பெண்கள் அவனை விட கீழானவர்கள் அல்ல என்பதை அவனுக்கு உணர்த்த நான் முயற்சி செய்தேன். ஆனால், தன்னை அவமானப்படுத்தியதாக எண்ணி அவன் முகத்தை ஒரு மாதிரி வைத்துக் கொண்டான். சொல்லப்போனால் அதற்காக என் மீது அவன் கோபப்பட்டான். கடைசியில் வயிறு நிறைய உணவு கொடுத்த பிறகுதான் அவனிடம் இந்த விஷயத்தைப் பற்றி பேசுவது என்று நான் முடிவெடுத்தேன்.

கெர்ஷிலை நோக்கிய எங்களது பயணத்தின்போது கடலையொட்டி வளைந்து வளைந்து போவதற்குப் பதிலாக ஸ்டெப்பி(சமநிலை பகுதி) வழியாக நடந்து போக நாங்கள் முடிவெடுத்தோம். எங்கள் கையில் மொத்தம் இருந்ததே மூன்று பவுண்ட் எடையுள்ள ஒரு கேக் மட்டும்தான். அதனால்தான் நாங்கள் அப்படியொரு முடிவை எடுத்தோம். டார்ட்டார் கிராமத்தில் ஐந்து கோபெக்குகள் கொடுத்து அந்த கேக்கை வாங்கினோம். அந்த கிராமத்து மக்களிடம் உணவை யாசித்து வாங்கும் ஷாக்ரோவின் முயற்சி வெற்றி பெறவில்லை. மிகவும் குறைவான வார்த்தைகளிலேயே ஆட்கள் அவனிடம் பேசினார்கள். "உங்களுக்கு உணவு தர எங்களால் முடியாது" என்று அவர்கள் கூறி விட்டார்கள். அவர்கள் கூறியது உண்மைதான். அந்த கஷ்டமான சூழ்நிலையில் ஒரு நேர உணவுக்கு சிரமப்படக்கூடியவர்களின் எண்ணிக்கை மிகவும் அதிகமாக இருந்தது.

என்னுடைய பயண நண்பன் வறட்சியால் பாதிக்கப்பட்டு பிழைப்புத் தேடி வந்தவர்களிடம் தாறுமாறாக நடந்து கொண்டான். கேட்டபோது உணவு தரமுடியாது என்று கூறியதன் மூலம் என் நண்பனுக்கு அவர்கள் எதிரிகளாகி விட்டதால், தூரத்திலிருந்து அவர்களைப் பார்க்கும்போதே அவன் "அதோ அவன்க வந்துட்டாங்க. ஃபூ... ஃபூ... ஃபூ... அவன்க இங்க எதுக்கு வரணும்? எதுக்கு ரஷ்யாவுல இவ்வளவு தூரம் தாண்டி அவங்க இங்கே வரணும்? என்னால புரிஞ்சிக்கவே முடியல. ரஷ்யர்கள் உண்மையிலேயே முட்டாளுங்க தான்" என்று கூறத் தொடங்கி விடுவான்.

ரஷ்யாவிலிருந்து க்ரிமியாவிற்கு மனிதர்கள் உணவு தேடி வருவதற்கான காரணம் என்னவென்று நான் அவனுக்கு விளக்கிக் கூறினேன். அதற்குப் பிறகும் நம்பிக்கை வராமல் தலையை ஆட்டியவாறு அவன் சொன்னான்: "எனக்கு எதுவுமே புரியல. அது எப்படி நடக்கும்? ஜார்ஜியாவுல நாங்க அப்படிப்பட்ட முட்டாள் தனங்களையெல்லாம் காட்டவே மாட்டோம்."

மாலை நேரத்தில் நாங்கள் கெர்ஷிலை அடைந்தோம். துறைமுகத்தில் தொழிலாளர்களுக்காக அங்கு தற்காலிகமாக உண்டாக்கப்பட்டிருந்த ஒரு மரக்குடிலில் அன்று இரவு நாங்கள் தங்கினோம். எங்களைப் பொறுத்தவரை அங்கு யாருக்கும் தெரியாமல் நாங்கள் இருப்பதுதான் சரியானது. அனுமதி இல்லாமல் அங்கு வசிக்கும் வெளியாட்களை கெர்ஷிலிருந்து வெளியேற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள். அலைந்து திரிந்தோமானால், நிச்சயம் நாங்கள் போலீஸ்காரர்களின் கண்களில் பட்டுவிடுவோம் என்பது உறுதி. தவிர, ஷாக்ரோ வேறொரு ஆளின் பாஸ்போர்ட்டுடன் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தான் என்ற காரணத்தால் நாங்கள் அதிலிருந்த ஆபத்தைப் புரிந்திருந்தோம். எங்களின் தொடரும் பயணத்தை எந்தவிதத்தில் பார்த்தாலும் அது பாதிக்கும் என்பதையும் நாங்கள் உணர்ந்திருந்தோம்.

மேலெழுந்து வந்த அலைகள் அலட்சியமாக எங்களின் உடலைத் தொட்டுச் சென்றன. பொழுது புலரும் நேரத்தில் நனைந்து, குளிரில் நடுங்கியவாறு நாங்கள் அந்தக் குடிலை விட்டு வெளியேறினோம். பகல் முழுவதும் துறைமுகத்தின் சேமிப்புக் கிடங்குகளுக்கு இடையில் நாங்கள் சுற்றித் திரிந்தோம். ஒரு சாக்கு தண்ணீர்ப் பழத்தைச் சுமந்து தந்ததற்குக் கூலியாக ஏதோ ஒரு பாதிரியாரின் மனைவி எனக்கு ஒரு வெள்ளி நாணயத்தைத் தந்தாள்.

தமானை அடைய வேண்டுமென்றால் அந்தக் கடற்பகுதியைத் தாண்டி கடந்தால்தான் முடியும். எவ்வளவு கெஞ்சியும் படகோட்டிகளில் ஒருவர் கூட எங்களை அந்தக் கரையில் கொண்டுபோய் விடுவதற்குத் தயாராக இல்லை. அலைந்து திரியும் நாடோடிகளை அவர்களுக்குப் பிடிக்காது. நாங்கள் அங்கு போய் சேர்வதற்கு முன்பு நாடோடிகள் அந்தப் படகோட்டிகளிடம் அப்படியொரு எண்ணத்தை உண்டாக்கிவிட்டிருந்ததால், எந்தவொரு காரணமும் இல்லாமல் அந்தப் படகோட்டிகள் எங்களையும் அந்தப் பட்டியலில் சேர்த்துவிட்டார்கள்.

மாலை நேரம் வந்ததும், எங்களின் முயற்சியில் வெற்றி கிடைக்காததால், சிறிது ஆபத்து உள்ள வேறொரு முயற்சியைச் செய்து பார்ப்பது என்று நான் முடிவெடுத்தேன். இரவு நேரத்தில் அதைச் செயல்படுத்துவது என்று நான் தீர்மானித்தேன்.

இரவில் நானும் ஷாக்ரோவும் மெதுவாக கஸ்டம்ஸ் போஸ்ட்டிற்கு அருகில் சென்றோம். அங்கு மூன்று படகுகளை சங்கிலியில் கட்டிப் போட்டிருந்தார்கள். அந்த இடத்தில் நல்ல இருட்டு இருந்தது. காற்றில் அந்த படகுகள் ஒன்றோடொன்று மோதி சங்கிலிகள் கிணுகிணுத்தன. அவற்றில் ஒன்றை சங்கிலியிலிருந்து கழற்ற எனக்கு கஷ்டமாக இருக்கவில்லை.

நாங்கள் இருந்த இடத்திலிருந்து பத்து அடி உயரத்தில் ஒரு காவலாளி விசிலடித்தவாறு அங்குமிங்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான். எங்களுக்குப் பக்கத்தில் வந்து அந்த ஆள், நடப்பதை நிறுத்தியவுடன், நானும் என் வேலையை நிறுத்தி விடுவேன். ஆனால், அதை மிகவும் எச்சரிக்கையுடன் செய்ய வேண்டியிருந்தது. தனக்குக் கீழே கழுத்து வரை இருக்கும் நீருக்குள் மூழ்கிக் கிடக்கும் ஒரு மனிதனை அங்கு அவன் நிச்சயம் எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டான். இது ஒருபுறமிருக்க, என் உதவியே இல்லாமல் சங்கிலிகள் ஓசை எழுப்பிக் கொண்டேயிருந்தன. படகுக்குக் கீழே படுத்தவாறு ஷாக்ரோ என் காதில் ஏதோ முணுமுணுக்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தான். ஆனால், அலைகளின் ஓசையால் அவன் சொன்னது எதுவும் என் காதில் விழவில்லை. அந்தச் சங்கிலியின் வளையம் என் கையில் கழன்று தனியாக வந்தது. ஒரு பெரிய அலை அந்தப் படகை நகர்த்திக் கொண்டு போனது. சங்கிலியைப் பிடித்தவாறு அந்தப் படகுடன் சேர்ந்து நீந்தி, பிறகு உள்ளேயிருந்த இரண்டு பலகைகளைத் தேடி எடுத்து துடுப்புகளுக்குப் பதிலாக அதைப் பயன்படுத்தி நீரைத் துழாவினோம்.

அலைகள் மிகவும் வேகமாக இறங்கிக் கொண்டிருந்தன. படகின் ஓரத்திலிருந்த ஷாக்ரோவை என்னால் பார்க்கவே முடியவில்லை. திடீரென்று அவன் மேலே உயர்ந்து வந்தான். பிறகு ஒரு அலறலுடன் என் உடல் மீது வந்து விழுந்தான். காவலாளி அந்த அலறலைக் கேட்பான் என்றும், உரத்த குரலில் சத்தம் போட வேண்டாம் என்றும் நான் அவனிடம் சொன்னேன்.