Lekha Books

"ஐய்யோ... யாரோ வந்திருக்காங்களே..." மேலும் பயந்து போன பிரகாஷ், யோசிப்பதற்குள் மறுபடியும் காலிங் பெல் ஒலித்தது.

சமையலறை கதவை சாத்தி விட்டு வெளியே வந்து வாசல் கதவைத் திறந்தான்.

அங்கே மீனா மாமி, கையில் கிண்ணத்தோடு நின்றிருந்தாள்.

"என்ன பிரகாஷ்... உனக்கு காலேஜ் லீவா? அல்லது அம்மா ஹாஸ்பிட்டல்ல இருக்கறதுனால லீவு போட்டுட்டியா? கொஞ்சம் காபிப்பொடி குடுப்பா..."

"இருங்க மீனா மாமி... இதோ கொண்டு வரேன்" அவசர அவசரமாக பேசிய பிரகாஷ், அதைவிட அவசரமாக சமையலறைக்கு சென்று காபித் தூளை எடுத்து வந்து மீனா மாமியிடம் கொடுத்தான்.

"ஆப்ரேஷன் முடிஞ்சு கமலம் மாமி நல்லா இருக்காளோன்னோ?"

"ஓ... நல்லா இருக்காங்க..." பிரகாஷிற்கு வியர்த்து வழிந்தது.

"இதென்ன உனக்கு இப்படி வியர்த்துக் கொட்டுது?"

"அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல மாமி. ஃபேன் போடாம உட்கார்ந்திருந்தேன். அதான். சரி மாமி... நான் ஆஸ்பத்திரிக்கு போகணும்..." மீனா மாமியைக் கிளப்புவதில் தீவிரமானான் பிரகாஷ்.

"ஸாரி பிரகாஷ். நீ கிளம்பு..." மீனா மாமி காபிப்பொடியுடன் கிளம்பினாள்.

வாசல் கதவைப் பூட்டிய பிரகாஷ், சமையலறைக்கு சென்றான்.

'தீ பிடிச்சு செத்துப் போயிட்ட மாதிரி செட் அப் பண்ணிட்டா?'

யோசித்தவன், செயலில் இறங்கினான்.

கேஸ் காலியாகிப் போகும் சமயங்களில் உபயோகிப்பதற்கென்று கெரோஸின் ஸ்டவ் வைத்திருப்பது வழக்கம். எனவே அங்கே இருந்த மண்ணெண்னை கேனை எடுத்தான். இறந்து கிடந்த மேகலா மீது ஊற்றினான். தீக்குச்சியைப் பற்ற வைத்து மேகலாவின் உடல் மீது போட்டான். தீ பற்றி எரிந்தது. வீட்டைப் பூட்டாமல் வெறுமனே சாத்திவிட்டு அங்கிருந்து நழுவினான் பிரகாஷ்.

47

மருத்துவமனையில் காத்திருந்த சக்திவேல் 'வீட்டிற்கு போன மேகலா ஏன் இன்னும் வரலை' என்று யோசித்தபடியே காத்திருந்தான். வீட்டிற்கு ஃபோன் பண்ணிப் பார்த்தான். டெலிஃபோன் மணி ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது. 'மேகலா, கிளம்பிட்டா போலிருக்கு' என்று நினைத்தபடி படித்துக் கொண்டிருந்த புத்தகத்தில் லயித்தான்.

காபியை முரளி மாமாவிடம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள் மீனா மாமி.

"ஏண்டி மீனா... காபியில என்ன ஒரே புகை நாத்தம் வருது?" என்று கேட்டார்.

"இது வரைக்கும் ஒரு நாள் கூட என்னோட காபியைக் குறை சொன்னதில்லை நீங்க... இப்பிடி கொண்டாங்க காபியை..."

முரளி மாமாவிடமிருந்த காபியை வாங்கி குடித்துப் பார்த்தாள். திடீரென புகை நாற்றம் பெருவாரியாக அதிக அளவில் வந்தது.

"ஏன்னா... புகை நாத்தம் பக்கத்து வீட்ல இருந்து வர்ற மாதிரின்னா தெரியுது?" என்றபடி எழுந்து கமலம் மாமி வீட்டிற்கு போனாள் மீனா மாமி. முரளி மாமாவும் அவளைப் பின் தொடர்ந்தார்.

வாசல் கதவு வெறுமனே சாத்தி இருந்தது.

ஒரே புகை மண்டலமாக இருக்கவே இருவரும் பயந்து போனார்கள். சமையலறையில் இருந்து புகை வந்து கொண்டே இருந்தது. உடனே முரளி மாமா ஷர்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த அவரது மொபைல் ஃபோனில் இருந்து போலீஸை அழைத்தார். விபரம் கூறினார்.

தீயில் கருகிக் கிடந்த மேகலாவைப் பார்த்து சக்திவேல், சுபிட்சா, மீனா மாமி... சுபிட்சாவின் தோழிகள் யாவரும் சுத்தி அழுதனர். பிரகாஷும் அழுது கொண்டிருந்தான்.

மீனா மாமி, பிரகாஷின் அருகே சென்றாள்.

"ஏண்டாப்பா பிரகாஷ்... நான் காபிப்பொடி வாங்க வரும் போது நீ மட்டும் தானே இருந்தே?"

"ஆமா மீனா மாமி. நான் உங்களுக்கு காபிப்பொடி குடுத்ததும் வீட்டை பூட்டிட்டு வெளியேறி போயிட்டேன். மேகலா அப்புறமா வந்திருக்கா போலிருக்கு..."

"ஆமாமா. அப்பிடித்தான் இருக்கணும். ஆளாளுக்கு ஒரு சாவியை வச்சுண்டு திறந்து வந்துடறேள். சக்திவேலைப் பாரு... என்னமா கதறி அழறான்... பாவம்... ஆம்பளை இப்படி பொம்மனாட்டியாட்டம் அழறானே..."

"ஆமா மீனா மாமி. அண்ணன், மேகலா மேல உயிரா இருந்தான்..."

பிரகாஷ் மேலும் அழுதான். அவனது நடிப்பை உண்மையான அழுகை என்று நினைத்து அவன் மீதும் பரிதாபப்பட்டாள் மீனா மாமி.

காவல் துறையினர் வந்தனர். மேகலா இறந்து கிடந்த இடத்திற்கு சென்றனர். அங்கே, தரையில் ரத்தக்கறை படிந்திருப்பதைக் கவனித்தனர். குறித்துக் கொண்டனர். 'தீ விபத்துல மரணம்ன்னாலோ... தீ வச்சு எரிக்கப்பட்டாலோ இப்படி ரத்தக்கறை இருக்காதே... போஸ்ட் மார்ட்டத்துக்கு அனுப்பி, அந்த ரிப்போர்ட் வந்தப்புறம் பார்த்துக்கலாம். என்னோட சந்தேகம் 'க்ளியர் ஆகும்' என்று நினைத்துக் கொண்ட இன்ஸ்பெக்டர் ஆதவன், மற்ற விதிகளின்படி நடவடிக்கை எடுப்பதற்கு உத்தரவு இட்டார். மேகலாவின் உடலைப் போஸ்ட் மார்ட்டத்திற்கு எடுத்துச் சென்றனர்.

48

காவல் நிலையம். இன்ஸ்பெக்டர் ஆதவன் டெலிஃபோனில் சில எண்களை அழுத்தினார். மறுமுனையில் குரல் கேட்டது.

"ஹலோ...மஞ்சுநாத் ஹியர்..."

"மஞ்சுநாத்... நான் ஆதவன் பேசறேன். மேகலான்னு ஒரு பொண்ணோட போஸ்ட் மார்ட்டம் ரிப்போர்ட் அவசரமா கேட்டேனே?"

"இதோ பி.எம் ரிப்போர்ட்டை எடுத்துக்கிட்டு அங்கே தான் ஸார் கிளம்பிக்கிட்டிருக்கேன். இதோ வந்துடறேன்"

"ஓ.கே. மஞ்சுநாத். தேங்க்யூ..."

ரிஸீவரை வைத்து விட்டு மஞ்சுநாத்தின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தார் ஆதவன்.

குற்றப்பிரிவுத் துறையில் மிகவும் புகழ் பெற்றவர் இன்ஸ்பெக்டர் ஆதவன். சென்னை புறநகர் பகுதியில் நடந்த பயங்கரமான கொலையின் புலன் விசாரணையை தீவிரம் காட்டி இரண்டு மணி நேரத்திற்குள் குற்றவாளியைக் கண்டுபிடித்தவர். நேர்மையான இன்ஸ்பெக்டர் என்னும் பெயர் எடுத்தவர்.

விரைவில் பதவி உயர்வு பெறப் போகும் அதிகாரி எனும் பேச்சு நடந்துக் கொண்டிருந்தது.

மஞ்சுநாத், காவல் நிலையத்திற்குள் வந்தான்.

மஞ்சுநாத் இளைஞன். பிரேதப் பரிசோதனை செய்வதில் நிபுணன். நடிகர் விஷால் போன்ற தோற்றத்தில் நெடிதான உயரம் கொண்டவன்.

இன்ஸ்பெக்டர் ஆதவனின் கைகளைப் பிடித்து குலுக்கினான்.

"உட்காருங்க மஞ்சுநாத்..."

மஞ்சுநாத் உட்கார்ந்தான். மேகலாவின் பிரேதப் பரிசோதனை ரிப்போர்ட்டை ஆதவனிடம் கொடுத்தான்.

அதைப் படித்துப் பார்த்தார் ஆதவன்.

"நான் யூகிச்ச மாதிரிதான் நடந்திருக்கு போல? பின் மண்டையில அடிபட்டு மூளைக்கு போற ரத்தம் உறைந்து போய், அதனால அவளோட உயிர் போயிருக்குன்னும், அவ செத்துப் போனதுக்கப்புறம்தான் தீ வச்சு எரிச்சு இருக்கணும்னு எழுதி இருக்கீங்களே மஞ்சுநாத்..."

"ஆமா ஸார். தேட் இஸ் த ஃபேக்ட். பின் மண்டையில பலமா அடிப்பட்டிருக்கு. அவ உயிர் போனதுக்கப்புறம் தீ வச்சுருக்கலாம்..."

"அப்பிடின்னா இது தீ விபத்து இல்லை. யாரோ அந்தப் பொண்ணு மேகலாவை கொலை பண்ணியிருக்காங்க..."