Lekha Books

முதல் இரவு முடிந்து, விடியற்காலை கீழே வருவதற்காக அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள் மேகலா. திருட்டுப் பூனை போல அங்கே வந்தான் பிரகாஷ்.

"எங்க அண்ணனுக்கு முதல் இரவு... ஆனா உனக்கு?" பிரகாஷ் கேட்ட கேள்வி மேகலாவின் மனதை வேதனைப்படுத்தி முள்ளாய் குத்தியது. உள்ளுக்குள் துளிர்த்த வேதனையை மீறி, எழுந்த கோபத்தை அடக்கி, தன்மையாகவும், மென்மையாகவும் பேசத் துவங்கினாள் மேகலா.

"நடந்ததையெல்லாம் மறந்து, புது வாழ்க்கையில காலடி பதிச்சிருக்கேன். நமக்குள்ள நடந்த பிரச்சனைகளையெல்லாம் ஒரேடியா மறந்துடலாம். நேத்து வரை நான் உன்னோட மாமா மகள்ங்கற உறவு. இனி நான் உன் அண்ணணோட மனைவி. அம்மா ஸ்தானம். நாம ரெண்டு பேரும் இனி சுமுகமா இருக்கலாம். ஒரே வீட்ல, ஒரே குடும்பமா வாழற நாம இப்படி மன வேற்றுமையோட இருக்கறது சரி இல்லை. நம்ப தகராறு, வீட்ல இது வரைக்கும் யாருக்கும் தெரியாது. தெரிஞ்சுதுன்னா யாருமே நிம்மதியா இருக்க முடியாது. ப்ளீஸ் பிரகாஷ்... மனசறிஞ்சு நான் எந்தத் தப்பும் பண்ணலை. இருந்தாலும் உன்கிட்ட ஸாரி கேக்கறேன். என் மேல எந்தக் கோபமோ... வருத்தமோ இருந்தாலும் அதையெல்லாம் மறந்துடு. மன்னிச்சுடு. நான் பட்ட வேதனையெல்லாம் போதாதா? இனிமேலாவது நான் நிம்மதியா வாழக் கூடாதா? சின்ன வயசுல இருந்து ஒரே வீட்ல... ஒரே குடும்பமா வாழ்ந்துக்கிட்டிருக்கோம். ஒருத்தருக்கொருத்தர் விட்டுக் கொடுத்து வாழ்ந்து எல்லாருமே நல்லா இருக்கலாமே..."

"விட்டுக் கொடுக்கவும் மாட்டேன். உன்னை சும்மா விடவும் மாட்டேன். எதையும் மறக்கவும் மாட்டேன்."

"போயும் போயும் உன்னைப் போல ஒருத்தனை மனுஷனா நினைச்சு... திருத்தலாம்னு பொறுமையா... தன்மையா பேசினேன் பாரு... நீ ஒரு மனுஷனா இருந்தாத்தானே அறிவுரைகள் உன் மண்டையில ஏறும்? நீ ஒரு மிருகம்.."

"நீ எப்படி வேண்ணாலும் திட்டிக்கோ. அதைப்பத்தி எனக்குக் கவலையே இல்லை. நான் வருந்தவும் மாட்டேன். திருந்தவும் மாட்டேன். ஒரு பொம்பளை நீ... இந்த அளவுக்கு வீரம் பேசும் போது... ஒரு ஆம்பளை நான்... எவ்வளவு திமிரா இருப்பேன்?.."

"உன்னோட திமிர் அடங்கற ஒரு நாளும் வரும்..."

"டேய் பிரகாஷ்..." கீழே இருந்து கமலம் கூப்பிடுவது கேட்டதும் 'தடதட'வென்று படிக்கட்டுகளில் இறங்கினான் பிரகாஷ்.

40

ஒரு வாரம் ஒரு மணி நேரமாக ஓடியது மேகலாவிற்கு. சக்திவேலின் ஷர்ட்டில் விட்டுப் போயிருந்த பட்டனைத் தைத்துக் கொண்டிருந்த மேகலாவின் அருகே வந்து உட்கார்ந்தாள் சுபிட்சா.

"சந்தோஷமா இருக்கியாக்கா?"

"ம்கூம்... சந்தோஷமா இல்லை சுபி..."

"அக்கா....." அதிர்ச்சியில் அலறிய சுபிட்சாவின் வாயை, தன் விரல்களால் அடைத்தாள் மேகலா.

"பயந்துட்டியா சுபி... ? ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்னு சொல்ல வந்தேன்..."

"யம்மா... ஒரு நிமிஷம் நான் அப்படியே ஆடிப் போயிட்டேன்க்கா. இப்படியா பயம் காட்டுவே..."

"சக்திவேல் மச்சான் என் மேல உயிரையே வச்சிருக்காரு. அவர் எனக்கு கடவுள் மாதிரி. என்னோட வாழ்க்கைக்கு ஒரு புது அர்த்தம் குடுத்திருக்காரு...."

"இதுக்கெல்லாம் காரணம்... நம்ப அம்மாவோட ஆசீர்வாதம்தான்க்கா. நம்ம அம்மா, எப்பவும் நம்ப கூடவே இருக்காங்க..."

"ஆமா சுபி. என்னை சந்தோஷப்படுத்திப் பார்க்கற நீயும் அமோகமா வாழணும்னு நான் அம்மாவை வேண்டிக்கறேன்..."

"அம்மாவை மாதிரி நம்பளை கவனிச்சுக்கற அத்தையோட முகம், இப்ப மலர்ச்சியா இருக்கு. சொந்த அண்ணன் மகள் தனக்கு சொந்தமான மருமகளா வந்துட்டாள்ன்னு மூச்சுக்கு முந்நூறு தடவை சொல்லிக்கிட்டே இருக்காங்க... ஆக மொத்தம் நம்ப வீடு ஆனந்தம் விளையாடும் வீடா இருக்கு."

"ஆனந்தம் மட்டுமா? அராஜகமும் நடக்குதே......" மேகலாவையும் அறியாமல் மேகலாவின் வாயில் இருந்து இந்த வார்த்தைகள் வெளி வந்துவிட்டன.

"என்னக்கா என்னமோ முணு முணுக்கறே?"

"அது... அது... வந்து ஒண்ணுமில்லை சுபி..." மேகலா பேசி முடிப்பதற்குள் சக்திவேல் அங்கே வந்துவிட்டதால் நிலைமையை சமாளித்தாள் மேகலா.

"ரெடியாயிட்டியா மேகலா... உன்னை உன்னோட ஆபீஸ்ல விட்டுட்டு நான் கிளம்பறேன்."

"சரிங்க. கிளம்பலாம். லன்ஞ்ச் பாக்ஸை எடுத்துக்கிட்டு வந்துடறேன்..."

"இதோ... இது உன்னோட லன்ஞ்ச் பாக்ஸ்... இது என்னோடது... அம்மா குடுத்தாங்க..."

சக்திவேலும், மேகலாவும் அனைவரிடமும் விடை பெற்று கிளம்பினார்கள். அவர்கள் இருவரும் ஜோடியாகப் போவதைப் பார்த்து ரசித்தாள் கமலம்.

அக்காவின் வாழ்க்கை மிக அழகிய கவிதை போல மலர்ந்திருப்பதை அறிந்து, துள்ளலான மனதுடன் கல்லூரிக்குக் கிளம்பினாள் சுபிட்சா.

நாட்கள் மிக வேகமாய் உருண்டோடின. மிதமிஞ்சிய மகிழ்ச்சியில் மேகலாவிற்கு காலம் இறக்கை கட்டிக் கொண்டு பறப்பது போல இருந்தது. சக்திவேலின் அன்பு மழையில் நனைந்து நீராடினாள். அமைதியான சுபாவம் கொண்ட சக்திவேல், வெளியில் நிதானமாக இருந்து கொண்டாலும் அறைக்குள் வந்து விட்டால் ஆர்ப்பாட்டமான சக்திவேலாக மாறிவிடுவான்.

மேகலா மீது அளவற்ற அன்பைப் பொழிவான். அவள் மீது உயிரையே வைத்திருப்பதாகக் கூறி அள்ளி அணைத்துக் கொள்வான். தன் உலகமே மேகலாதான் என்று பாசமிக்க வார்த்தைகளால் அவளது மனதைக் குளிர்வித்தான். மேகலாவின் அழகைப் புகழ்ந்து, அந்த அழகைப் பருகினான். உணர்வுகளால் உள்ளம் உருகினான்.

"வேலைக்குப் போறது உனக்கு கஷ்டமா இருந்தா வீட்லயே இரு மேகலா. எனக்குத்தான் ப்ரமோஷன் கிடைச்சு, சம்பளம் ஜாஸ்தியா வருதில்ல?"

"இந்த ரூம் கட்றதுக்கு வாங்கின கடனை அந்தப் பணத்துலதான்ங்க அடைக்கணும். அது மட்டுமில்ல... நான் சும்மாதானே இருக்கேன்? வேலை பார்க்கறதுல எனக்கு எந்தக் கஷ்டமும் இல்லை..."

"என்ன சொன்ன? சும்மாதான் இருக்கியா? சும்மா இல்லாம எப்போ என்னோட குழந்தையை சுமக்கப் போற? "

"ச்...சீ...ய்..."

"ஹய்... இந்த ச்சீ..ய்... சும்மாதானே? நிஜம்மா உனக்கு குழந்தை ஆசை இல்லியாக்கும்?"

வெட்கத்துடன் அவனது மார்பில் முகம் புதைத்துக் கொண்ட மேகலா, கொஞ்சலாகப் பேசினாள்.

"ஆசை இருக்கு. அந்தக் குழந்தை வர்ற வரைக்கும் இதுதான் எனக்கு குழந்தை..." என்று கூறி சக்திவேலின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.

அன்பு சங்கமித்த உள்ளத்துடன், ஆசை ஓடைகள் பெருக்கெடுத்து ஓட, இருவரும் கட்டி  அணைத்து ஒருவரோடு ஒருவர் இரண்டறக் கலந்து, இன்பமான இல்லறத்தை அனுபவித்தனர்.

41

"என்னம்மா மீனா? வா உள்ளே..." மீனா மாமியை வரவேற்றாள் கமலம்.

"என்ன கமலம் மாமி. உங்க ஆத்துல ஆபீஸ் போறவா... காலேஜ் போறவான்னு இருக்கறதால காலையிலயே மத்யான சமையலையும் முடிச்சுடறேள். எனக்கு இனிமேலதான் சமையல் ஆகணும். எங்க ஆத்துக்காரருக்கு கேரியர் சாப்பாடு அனுப்பணும்.