Lekha Books

அவளோட தூய்மையான அன்புக்கு முன்னால இந்த சொத்து சுகமெல்லாம் எந்த மூலைக்கு? அவளைக் காப்பாத்தறதுக்கு எனக்கு இப்படி ஒரு சொத்து இருக்குதேன்னு ஆறுதலா இருக்கு. நீ ஏன் இதுக்குப் போய் இவ்வளவு யோசிக்கற? ஒண்ணும் யோசிக்காதே. சாயங்காலம் காலேஜ் விட்டு சீக்கிரமா வந்துடு. நான், கிராமத்துக்குக் கிளம்பணும்."

"சரி மாமா" பிரகாஷின் கண்களில், கமலத்தை நினைத்து கண்ணீர் வழிந்தபடி இருந்தது.

"என்ன பிரகாஷ் இது? பெண் பிள்ளை மாதிரி கண்ணீர் விட்டுக்கிட்டு? நான் ஊருக்குப் போயிட்டு உடனே வர முடியாது. நிலபுலன்களை விக்கறதுன்னா லேசான விஷயம் இல்லை. கூடிய சீக்கிரம் வந்துட முயற்சி பண்ணுவேன். நான் வர்ற வரைக்கும் ஆளாளுக்கு ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவியா இருந்துக்கோங்க..."

"சரி மாமா. நான் காலேஜுக்கு கிளம்பறேன் மாமா."

"சரி போயிட்டு வா."

பிரகாஷ் கிளம்பினான்.

மருத்துவமனை. கமலத்திற்கு பைபாஸ் சர்ஜரி என்று முடிவு செய்து அறிவித்திருந்தனர். இதய ஆப்ரேஷன் என்றதும் மேகலாவும், சக்திவேலும் பயந்தனர். மறுநாளே சர்ஜரி என்று முடிவு செய்யப்பட்டிருந்தது. மேகலா, சக்திவேல் ஆகிய இருவர் மீது உள்ள நம்பிக்கையிலும் பரிச்சயமான குடும்பத்தினர் என்பதாலும் முன் பணம் கட்ட வேண்டிய அவசியம் இன்றி ஆப்ரேஷனுக்கு அனுமதி கொடுத்து, அதற்குரிய ஏற்பாடுகளையும் செய்திருந்தார் டாக்டர்.

மறுநாள். டாக்டர் குறிப்பிட்டிருந்த நேரப்படி கமலத்திற்கு ஆப்ரேஷன் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. பிரகாஷ், சுபிட்சா இருவரும் பரீட்சை என்பதால் கல்லூரிக்குப் போயிருந்தனர். சக்திவேலும், மேகலாவும் லீவு போட்டிருந்தனர். இதயம் திக் திக் என்று அடிக்க, படபடப்புடன் காணப்பட்டாள் மேகலா. அவளுக்கு ஆறுதல் கூறினாலும் உள்ளூர பயந்து கொண்டிருந்தான் சக்திவேல். ஏகப்பட்ட ஸ்வாமி ஸ்லோகங்களை உச்சரித்துக் கொண்டிருந்தாள் மேகலா.

ஆப்ரேஷன் முடிந்து, டாக்டர்கள் வெளியே வரும் வரை டென்ஷனோடு காத்திருந்தனர் மேகலாவும், சக்திவேலும்.

"ஆப்ரேஷன் ஸக்ஸஸ்... ஆனா... இப்ப நீங்க அவங்களைப் பார்க்க முடியாது. அதைப்பத்தி அப்புறமா நாங்க இன்ஃபார்ம் பண்றோம்..."

"சரி டாக்டர். தேங்க்ஸ் டாக்டர்..."

'கடவுளுக்கு நன்றி சொல்லுங்க. எங்களால முடிஞ்சதை நாங்க செஞ்சிருக்கோம். கடவுள்தான் பெரிய டாக்டர்..." புன்னகையுடன் கூறியபடி அங்கிருந்து தன் அறைக்கு நடந்தார் டாக்டர்.

மறுநாள் காலை.

"என்னங்க... நீங்க இங்கேயே இருங்க. நான் வீட்டுக்குப் போய் குளிச்சுட்டு உங்களுக்கும், எனக்கும் ஏதாவது சாப்பிடறதுக்கு சமையல் பண்ணி எடுத்துட்டு வரேன்."

"ஏன் மேகலா…? இங்கே கேன்ட்டீன்லயே சாப்பிட்டுக்கலாமே..."

"இல்லைங்க. எனக்கு உடம்பெல்லாம் கசகசன்னு இருக்கு. வீட்டில குளிச்சுட்டு வந்தா நல்லா இருக்கும். போறது போறேன். அப்படியே சிம்பிளா ரச சாதம் பண்ணி வத்தல் வறுத்து எடுத்துட்டு வந்துடறேன்."

"சரிம்மா. நீ போயிட்டு வா. ஆஸ்பத்திரி வாசல்லயே ஆட்டோ நிக்கும். போயிட்டு சீக்கிரமா வந்துடு."

"சரிங்க."

மேகலா அங்கிருந்து வீட்டிற்கு கிளம்பினாள்.

46

பிரகாஷின் கல்லூரியில் ஸ்ட்ரைக் என்று  லீவு அறிவித்தனர்.

நல்ல வேளையாக பரீட்சைகள் முடிவடைந்திருந்தன. கமலத்தின் உடல்நிலை குறித்து கவலைப்பட்டு சரியாகத் தூங்காத பிரகாஷ் 'வீட்டுக்குப் போய் நல்லா ஒரு தூக்கம் போடலாம்' என்ற எண்ணத்தில் வீட்டிற்குக் கிளம்பினான். வீட்டின் மாற்றுச் சாவி பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருக்கிறதா என்று உறுதிபடுத்திக் கொண்டான்.

பிரகாஷ் போகும் முன்பே, மேகலா வீட்டிற்குப் போயிருந்தாள். அவளிடமும் வீட்டின் மாற்றுச் சாவி ஒன்று இருந்தது. வீட்டிற்கு வந்த மேகலா, தலைக்குக் குளித்து, நீண்ட கூந்தலை நுனி முடிச்சாகப் போட்டிருந்தாள். குளித்த முகம் பளிச்சென்று இருந்தது. கரிய விழிகள் கவிதை பாடிக் கொண்டிருந்தன. நெற்றியின் நடுவே இருந்த, அழகிய பொட்டு அவளது அழகிற்கு மேலும் அழகு சேர்த்தது.

ஒரு ஸ்டவ்வில் உலைக்கு அரிசியை போட்டு விட்டு மற்றதில் ரசம் வைக்கலாம் என்று ரசத்திற்கு மிளகு, சீரகம், கடலைப்பருப்பு, மிளகாய், சோம்பு ஆகியவற்றை வறுத்தாள். ஈயப் பாத்திரத்தைக் காய வைத்து ரசத்தைத் தாளித்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது, யாரோ தன் இடுப்பைப் பிடிப்பதை உணர்ந்து திரும்பினாள் திடுக்கிட்டாள்.

அங்கே பிரகாஷ் மேகலாவின் அழகைப் பருகியவாறு நின்றிருந்தான். குடும்ப சூழ்நிலை, தாயின் உடல்நிலை அனைத்தையும் மறந்து, அவனது காம உணர்வும், பழி வாங்கும் வெறியும் மட்டுமே அவனில் நிறைந்திருந்தது.

பிரகாஷின் கைகளைத் தட்டிவிட்ட மேகலா ஆத்திரம் அடைந்தாள்.

"நீ... நீ... உன்னை..." கோபத்தோடு பற்களைக் கடித்தாள்.

"நீ என்ன பத்ரகாளி மாதிரி கோபப்படறே? இங்கே இன்னிக்கு யாருமே இல்லை. யாரும் வரவும் மாட்டாங்க. தடியால அடிச்சாக் கூட கனியாத பழமான நீ... இன்னிக்கு எனக்கு தானாவே கிடைச்சிருக்கே... விட்டுடுவேனா?" மோகத்துடன் அவளை அணைத்தான்.

"ச்சீ... உங்கம்மா இருக்கற நிலைமை... குடும்பத்துல எல்லாரும் அல்லாடிக்கிட்டிருக்கோம்... அறிவு இல்லை உனக்கு?"

"ஆசைதான் நிறைய இருக்கே... இதுக்கு எதுக்கு அறிவு?" மீண்டும் அவளைக் கட்டிப்பிடித்தான் பிரகாஷ்.

"ச்சீ..." மேகலா அவனை பலம் கொண்டு மட்டும் தள்ளி விட்டாள். வெறி தணியாத பிரகாஷ், அவளை இழுத்து அணைத்தான். அவனுடன் தன் சக்தி முழுவதையும் பிரயோகித்து போராடினாள் மேகலா. சமையலறையை ஒட்டியுள்ள சிறிய இடத்தில்தான் பாத்திரம் கழுவும் ஸின்க் இருந்தது. போராடிக் கொண்டிருந்த மேகலா, அவனிடம் இருந்து தப்பிப்பதற்காக பின் நோக்கி நகர்ந்தாள். பாத்திரம் கழுவும் இடத்திற்கும், சமையலறைக்கும் இடையே இருந்த சற்று உயர்ந்த படிக்கட்டில் கால் தவறி, மல்லாக்க விழுந்தாள். விழுந்த வேகத்திலேயே அதிர்ச்சியில் இதயம் அவளது துடிப்பை நிறுத்தியது. அதே சமயம் ஸ்டவ்வில் போட்டிருந்த உலைத் தண்ணீர் பொங்கி, தீயை அணைத்தது, கீழே விழுந்துவிட்ட மேகலா, இறந்து போனதை அறியாத பிரகாஷ், குனிந்து அவளைத் தொட்டுத் தூக்க முயற்சித்தான். மேகலாவின் கைகள் பிடிப்பின்றி 'தொப்' என்று விழுந்தன. நிலைகுத்தி இருந்த கண்களுக்கு நேரே தன் விரல்களை ஆட்டினான் பிரகாஷ். ம்கூம். எவ்வித அசைவும் இல்லை. மெதுவாக அவளது இதயத்தின் அருகே காதை வைத்துக் கேட்டுப் பார்த்தான். துடிப்பை நிறுத்தி இருந்த இதயம், நிசப்தமாக இருந்தது. மேகலா இறந்துவிட்டதை அப்பொழுதுதான் உணர்ந்தான் பிரகாஷ். அவனையும் அறியாமல் அலறினான்.

"ஐய்யோ..."

'மேகலா செத்துட்டாளா? நான் என்ன செய்வேன்? இப்படி ஆகும்னு நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லையே?' பயமும், அதிர்ச்சியும் அவனது இதயத்தை மிக வேகமாகத் துடிக்க வைத்தது. அப்போது... காலிங் பெல் அடிக்கும் ஓசை கேட்டது.