Lekha Books

"மேல் லோகம் போயிட்ட மேகலாவைப்பத்தி நீ பேசற... கீழ... பூமியில இருக்கற நம்ம கதி? போலீஸ்காரங்க, வீட்டுக்கு வந்து துருவி எடுக்கறாங்க பாரு... உணர்ச்சிவசப்பட்டு போலீசுக்கு சொன்னது பெரிய தொல்லையா இருக்கே.."

"ஏன்னா அப்படி சொல்றேள்? நல்ல மனுஷா. அதுக்காகத்தானே நாம செஞ்சோம்? எஃப்.ஐ.ஆர் குடுத்த உங்களைத்தான் போலீஸ் கேட்பாங்க... அதுதானே சட்டம்? நம்ப மேல எந்தத் தப்பும் இல்லாதப்ப நாம ஏன் பயப்படணும்? அவங்க கேக்கற கேள்விக்கு நமக்குத் தெரிஞ்ச பதிலை நாம சொல்லப் போறோம்... அவ்வளவுதானே! ரொம்பத்தான் அலட்டிக்காதீங்கோ..."

"உனக்கென்னடியம்மா... நீ பாட்டுக்கு சொல்லுவ. சரி... இந்தப் போலீஸ் வந்துட்டு போன டென்ஷன்ல தலை ரொம்ப வலிக்குது. ஒரு காபி போட்டுக்குடேன்..."

"சுத்தி முத்தி கடைசியில காபிக்கு வந்துடுவேளே... சித்தே இருங்கோ. இதோ எடுத்துட்டு வரேன்..."

மீனா மாமி சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள்.

49

அம்மா கண் விழித்ததும் மேகலாவை கேட்பார்களே என்ற கவலை சக்திவேலின் மனதை முற்றுகையிட்டிருந்தது.

"பிரகாஷ்... அம்மாவை நான் பார்த்துக்கறேன். நீ பத்து மணிக்கு சி.லெவன் போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குப் போய் இன்ஸ்பெக்டர் ஆதவனைப் பாரு."

"எதுக்கு அண்ணா...?" கேட்பதற்குள் தொண்டைக் குழிக்குள் ஏதோ அடைப்பதை போலிருந்தது பிரகாஷிற்கு.

"வீட்ல எல்லாரையும் விசாரணை பண்ணினார். உன்னையும் அதுக்காகத்தான் வரச் சொல்லி இருக்கார். கரெக்டா பத்து மணிக்குப் போயிடு. எனக்கு மனசு சரி இல்லை. இன்ஸ்பெக்டர் சொன்ன சில தகவல்களால நெஞ்சு பாரமா இருக்கு..."

"சரிண்ணா... நான் கிளம்பறேன்."

பிரகாஷ், மருத்துவமனையை விட்டு புறப்பட்டான்.

'இன்ஸ்பெக்டர் என்ன சொல்லி இருப்பார்... அண்ணன் இந்த அளவுக்கு அப்ஸெட் ஆகற அளவுக்கு…?' அவனது இதயம் முழுவதும் திகில் பரவியது. போய்க் கொண்டிருந்த ஆட்டோவை நிறுத்தி ஏறிக் கொண்டான்.

ஆட்டோ கிளம்பியது.

காவல் நிலையத்தில் வேலைக்காரியிடம் விசாரணையை முடித்துக் கொண்ட இன்ஸ்பெக்டர், வேலைக்காரியை அனுப்பி விட்டு பிரகாஷை தீவிரமாக விசாரணை செய்தார். பிரகாஷின் மொபைல் நம்பரைக் கேட்டு குறித்துக் கொண்டு, அவனையும் அனுப்பினார்.

"இப்ப நீ போகலாம். நாங்க கூப்பிடும் போது நீ வரணும். வெளியூர் எங்கேயும் போகக் கூடாது..."

"சரி ஸார்..." பிரகாஷின் குரல் கிணற்றுக்குள்ளிருந்து ஒலிப்பது போல இருந்தது.

பிரகாஷ் அங்கிருந்து கிளம்பினான்.

கடைக்கு சென்று காபிப்பொடி வாங்கிக் கொண்டு வந்து மீனா மாமியிடம் கொடுத்தார் முரளி மாமா.

"ஆ...ஊ...ன்னா... பக்கத்து ஆத்துல போய் காபிப்பொடி வாங்கிண்டு வந்துண்டிருந்தேன். மேகலா போன பிறகு அங்கே போய் காபிப்பொடி கேக்கறதுக்கே தோணலை. கமலம் மாமி ஆஸ்பத்திரியில இருக்கா. மூர்த்தி மாமா சோகத்துல சோர்ந்து போய் இருக்கார். சுபிட்சா காலேஜுக்கு போயிடறா. வீட்ல இருக்கற நேரம் முழுசும் அழுதுக்கிட்டே இருக்கா. அக்கா மேல உயிரையே வச்சிருந்த பொண்ணு... அழறதைப் பார்க்கும்போது பரிதாபமா இருக்குன்னா. பிரகாஷும், சக்திவேலும் மாறி மாறி ஆஸ்பத்திரிக்குப் போக வர இருக்கா. இதுக்கு நடுவுல போலீஸ் விசாரணை வேற..."

"யம்மாடி... காபியைப் போட்டுக் குடுத்துட்டு பேசறியா?"

"சரி, சரி, இதோ போடறேன்..." மீனா மாமி காபி போட்டு கொடுத்தாள்.

"எனக்கென்னவோ அந்த பிரகாஷ் மேல சந்தேகமா இருக்குன்னா. ஏன் தெரியுமா? மேகலா செத்துப்போன அன்னிக்கு, புகை நாத்தம் வர்றதுக்கு கொஞ்ச நாழி முன்னாடி நான் காபிப்பொடி வாங்கப் போனேனோல்லியோ? அப்போ... வாசக்கதவை கூட சரியா திறந்து பேசலை அந்த பிரகாஷ். உள்ள போய் அவனே காபிப்பொடி எடுத்துட்டு வந்து குடுத்தானே தவிர, என்னை உள்ளே வான்னு கூப்பிடலை. அது மட்டுமில்லைன்னா... அவசர அவசரமா எடுத்துட்டு ஓடி வந்தான். முகம் முழுக்க வியர்வை கொட்டிட்டிருந்துச்சு. அவன் ஏன் அப்படி அவசரப்படணும்? திருதிருன்னு முழிக்கணும்…?" மீனா மாமியின் சந்தேகம் சரியா தவறா என்று முரளி மாமாவிற்கு புரியவில்லை.

"பிரகாஷ் மேலயா சந்தேகப்படற? பக்தி நிறைஞ்ச பையன் பிரகாஷ். சதா சர்வமும் ஸ்வாமி ஸ்லோகங்களை உச்சரிச்சுண்டே இருக்கற அவன் மேல தப்பு இருக்கும்ன்னு எனக்குத் தோணலியே..."

"நீங்க சொல்றது ஒரு வகையில சரிதான். ஆனா அவன் ஏன் அவ்வளவு அவசரமா என்னை வெளியே அனுப்பினான்?"

"அந்த ஒரு விஷயத்தை மட்டும் வச்சு பிரகாஷை சந்தேகப்படறது சரியா?"

"ஒண்ணுமே புரியலைன்னா. போலீஸ் விசாரணை பண்ணி முடிச்சப்புறம்தான் எல்லாம் புரியும். போலீஸ்காரங்க... ஒரு சின்ன தடயம் கிடைச்சாக் கூட அதை வச்சு சீக்கிரமா குற்றவாளியை கண்டுபிடிச்சுருவாங்க. அந்தக் குடும்பத்துல இப்படி ஒரு மர்மமான சம்பவம் நடந்திருக்குங்கறதை என்னால ஜீரணிக்கவே முடியலை. என்னமோன்னா.... ஆளாளுக்கு வீட்டு சாவியை வச்சுண்டு திறந்து வர்றதுகள்... போறதுகள்... ஒண்ணும் புரியலியே...... நாம பிரகாஷ் மேல சந்தேகப்படறதை போலீஸ்ல சொன்னா...?"

"ஏற்கெனவே இன்ஸ்பெக்டர் ஆதவன்,... பிரகாஷை போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு வரச் சொல்லி விசாரிச்சுக்கிட்டுத்தான் இருக்கார். எஃப்.ஐ.ஆர் குடுத்ததுனால நம்பளை போலீஸ் குடையறாங்க. நாமளா போய், பிரகாஷ் மேல சந்தேகப்படறதைப்பத்தி சொன்னா சும்மா விடுவாளா?"

"ச்சே... பாவம்ன்னா அந்தக் குடும்பம். கமலம் மாமி வேற ஆப்ரேஷனாகி ஆஸ்பத்திரியில இருக்கா. மேகலாவை பறிக்குடுத்துட்டு எல்லாரும் தவிக்கறா. கமலம் மாமிட்ட மேகலா விஷயத்தை சொன்னா மாமிக்கு அதிர்ச்சி ஆயிடும்... சொல்லவும் முடியாது... சொல்லாம இருக்கவும் முடியாது. என்ன பண்ணப் போறாளோ தெரியலை. மேகலாவுக்கு நேர்ந்த இந்த கதிக்கு காரணம் இதுதான்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டாலாவது ஏதோ கொஞ்சம் ஆறுதலா இருக்குமே..."

"குற்றவாளி பிரகாஷ்தான்னு நிரூபணம் ஆயிட்டா...? அவா எல்லாரும் அதிகமா அதிர்ந்து போய் துக்கப்படுவாளே.."

"அதுக்கென்ன செய்யறது? தப்பு செஞ்சவன் தண்டனை அடைஞ்சே தீரணும். நாமளா ஏன் அப்படி இருக்குமோ... அவனால இருக்குமோ... இவனால இருக்குமோன்னு... குழம்பிக்கிட்டு பேசிக்கிட்டிருக்கோம்? நமக்குத் தெரிஞ்ச தகவல்களை போலீஸ்ல சொன்னாதான் அவங்க குற்றவாளியை சீக்கிரமா கண்டுபிடிக்க முடியும். போலீஸ்க்கு தகவல் சொல்றதுக்கு பயந்து போய் எல்லாரும் சும்மா இருந்தா போலீஸ் டிபார்ட்மெண்ட் குற்றவாளியை கண்டுபிடிக்க லேட் ஆகும். நம்பள மாதிரி பொது மக்கள் ஒத்துழைச்சாத்தான் நல்லது.."

"நீ சொல்றது சரிதான் மீனா. ஆனா... பிரகாஷ் மேல நாம வீண் பழி சுமத்தற மாதிரி ஆகிட்டா... பக்கத்தாத்து ஃப்ரெண்ட்ஷிப் போயிடும். நான் என்ன சொல்றேன்னா... எதுவுமே நமக்கு உறுதியா தெரியாத பட்சத்தில... போலீஸ்ல சொல்றது சரி இல்லை.."

"ஆமான்னா...நீங்க சொல்றதும் சரிதான். பேப்பர்ல தினமும் மேகலா கேஸ் விஷயம் போடறாங்க. பாவம்... கௌரவமா வாழ்ந்த குடும்பம். இப்படி அவமானப்படறாங்க..."