Lekha Books

"என்னவோ கெட்டநேரம்... போ..."

"கெட்டவங்க இருக்கறதுனாலதான் கெட்ட விஷயங்கள் நடக்குது.  ஒரு நாளைக்கு உண்மை வெளியே வரத்தானே போகுது? அந்தக் கடங்காரப்பாவி... யார்னு பார்க்கத்தானே போறோம்?"

"நம்பளால முடிஞ்சதை நாம செய்யலாம்டி மீனா. எனக்கு தைரியம் வந்துடுச்சு... எல்லாம் உன்னாலதான்."

"ரொம்ப தேங்க்ஸ்ன்னா... சாயங்காலம் விளக்கேத்த இதயம் வாங்கணும், போய் வாங்கிட்டு வாங்களேன்..."

"இதோ போறேன். பொண்டாட்டி சொன்னா உடனே கேட்கணும்."

முரளி மாமா எழுந்து வெளியே சென்றார்.

50

அழுது கொண்டிருந்த சுபிட்சாவை ஆறுதல் படுத்தினான் சக்திவேல்.

"அழாதே சுபிட்சா."

"எப்படி சக்திவேல் மச்சான் அழாம இருக்க முடியும்? என் மேல உயிரையே வச்சிருந்த அக்கா இப்படி கொடூரமா செத்துப் போயிட்டா. ஆப்ரேஷன் முடிஞ்சு ஆஸ்பத்திரியில இருக்கற அத்தை ஐ.ஸி.யூல இருந்து வந்து மேகலாவைக் கேட்டா என்ன சொல்லப் போறோம்? 'மகள் போய் சேர்ந்துட்டா'ங்கற துக்கத்துல இருக்கற அப்பாவுக்கு.... அந்த துக்கம் போதாதுன்னு அத்தை வேற ஆஸ்பத்திரியில இருக்காங்க. அக்காவை கண்ணுக்குள்ள வச்சு பார்த்துக்கிட்ட நீங்க... உங்க முகமே வாடிப் போய் கிடக்கு. எதை நினைச்சு அழறது... எதை நினைச்சு ஆறுதல் அடையறது? ஓண்ணும் புரியலியே..." சுபிட்சா மேலும் அழுதாள்.

"போலீஸ்... பிரகாஷ் மச்சானை சந்தேகப்படறாங்க. பிரகாஷ் மச்சான் பாவம். நல்லவர். அவரைப் போய் சந்தேகப்படலாமா?" தொடர்ந்து அழுதபடியே பேசிய சுபிட்சாவை ஆறுதல் படுத்தும் வழி அறியாமல், தானும் கலங்கி நின்றான் சக்திவேல்.

"மாமா பாவம், வயசானவர். அவருக்கு சாப்பிட ஏதாவது குடு சுபிட்சா. பசி பொறுக்க மாட்டாரே. உனக்குத் தெரியாததா? போ... அவரை கவனி..."

"நீங்களும் சாப்பிட வாங்க சக்திவேல் மச்சான். உப்புமா கிளறி வச்சிருக்கேன். நீங்களும், அப்பாவும் சாப்பிடுங்க." சுபிட்சா சமையலறைக்குள் சென்றாள்.

மறுநாள் காலை. நியூஸ் பேப்பரைப் படித்துக் கொண்டிருந்த மீனா மாமி உரக்கக் கத்தினாள்.

"ஏன்னா.."

காபி குடித்துக் கொண்டிருந்த முரளி மாமா, காபி டம்ளரை மேஜை மீது வைத்தார்.

"ஏண்டி, நிம்மதியா காபி குடிக்க விடாம இப்படி கூச்சல் போடற? உனக்கு என்ன ஆச்சு?"

"எனக்கு ஒண்ணும் ஆகலைன்னா. இங்க வந்து பேப்பரை பாருங்கோன்னா. நான் சொன்னேனோல்லியோ... அந்தப் பிரகாஷ் மேல சந்தேகமா இருக்குன்னு..."

முரளி மாமாவிடம் பேப்பரைக் கொடுத்தாள் மீனா மாமி.

முரளி மாமா மேகலா கேஸ் பற்றிய செய்தி முழுவதையும் படித்தார்.

"நெற்றியில் விபூதிப்பட்டையும், கழுத்துல ருத்ராட்ச கொட்டையுமா பக்திமானா இருக்கற பிரகாஷ்... பொண்ணுங்க கூட சுத்திக்கிட்டு திரிபவனா? நம்பவே முடியலயே மீனு...!"

"நான்தான் சொன்னேனே... அவன் அவசர அவசரமா காபிப்பொடியைக் குடுத்து, என்னை அவசரமா அனுப்பி, கதவைப் பூட்டினதும், வியர்த்து வழிந்ததும்... எனக்குப் பட்சி சொல்லுச்சுன்னா... பார்த்தீங்களா அதுவே நிஜமாயிடுச்சு? இந்தப் பூனையும் பால் குடிக்குமாங்கற மாதிரி அப்பாவியா இருந்த பிரகாஷ் ஒரு கேடியா இருக்கானே...?"

"இங்க பாரு மீனு... வெளியில கண்டபடி பொண்ணுங்க கூட சுத்தித் திரியற சில வாலிபப்பசங்க, வீட்ல இருக்கற பொண்ணுங்ககிட்ட மரியாதையா பழகுவாங்கன்னு கேள்விப்பட்டிருக்கேன். அதனால அவனுக்கு பொண்ணுங்க சகவாசம் இருக்கறதுக்கும், மேகலா கேசுக்கும் முடிச்சு போட்டுப் பார்க்கறது நூறு சதவிகிதம் சரியான்னு எனக்குத் தெரியலை. இனி போலீஸ் அந்த பிரகாஷ் கூட சுத்தின பொண்ணுங்களை விசாரிப்பாங்க. அப்ப தெரியும் அவனோட திருவிளையாடல்... அவனோட மொபைல்ல இருக்கற நம்பர்கள் மூலமா நிறைய கண்டுபிடிப்பாரு இன்ஸ்பெக்டர். நான் உன்கிட்ட என்ன சொன்னேன்... போலீஸ்காரங்க சின்ன தடயம் கிடைச்சா சீக்கிரமா குற்றவாளியைக் கண்டுப்பிடிச்சிருவாங்கன்னு சொன்னேன்னோல்லியோ?"

"ஆனா பிரகாஷ்தான் குற்றவாளின்னு கண்டுபிடிக்கலை..."

"ஒரு பொண்ணைக் காதலிக்கறதுனாலயோ... பல பொண்ணுங்க கூட சுத்தறதுனாலயோ பிரகாஷை குற்றவாளின்னு போலீஸ் எப்படி சொல்லுவாங்க? தகுந்த ஆதாரம் கிடைச்சாத்தான் ஒருத்தரை குற்றவாளின்னு அவங்களால நிரூபிக்க முடியும்."

"பிரகாஷோட மறுபக்கம் இப்ப வெட்ட வெளிச்சம் ஆயிடுச்சுல்ல. பாவி... அடக்க ஒடுக்கமானவன்னு வேஷம் போட்டுக்கிட்டு அடங்காத காளையா திரிஞ்சுருக்கானே. யாரை நம்பறது... யாரை நம்பக் கூடாதுன்னே புரியலைன்னா... நாளைக்கு என்ன நியூஸ் வருதுன்னு பார்ப்போம்...."

"பேப்பரைப் பார்த்துட்டு நீ கத்தின கத்துல... என்னோட காபி ஆறிப் போச்சுடி மீனு. சுடவச்சுக் குடேன்..."

"சரி... சரி... குடுங்க." முரளி மாமாவிடமிருந்த காபி டம்ளரை மீனா மாமி வாங்கிக் கொண்டு அடுப்பங்கரைக்குச் சென்றாள்.

51

நியூஸ் பேப்பரைப் பார்த்த சுபிட்சாவும் அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.

'சினிமா பத்திரிகையில வர்ற நடிகைகளோட படத்தைப் பார்த்து கூச்சப்படற பிரகாஷ் மச்சானுக்கு பல பெண்களோட பழக்கமா? வீட்ல அவர் நடந்துக்கற விதத்துக்கும் இந்த விஷயத்துக்கும் சம்பந்தமே இல்லையே... வீட்ல இருக்கறவங்க எல்லார்கிட்டயும் எதுக்காக இந்த நல்லவன்ங்கற நாடகம்?' பலவாறு எண்ணி, குழம்பினாள் சுபிட்சா.

'பிரகாஷ் மச்சானோட உதவியால, சொந்தக் கால்ல நிக்கணும், அவரைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா பிரச்சனை இல்லாத வாழ்க்கை வாழலாம்னு நான் நினைச்சது மட்டுமில்ல... அக்காகிட்டயும் அழுத்தமா சொன்னேனே...'

எண்ணங்கள் அவளது இதயத்தில் சிலந்தி வலை போல பின்னியது. நீண்ட நேரம் யோசித்தாள். ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாய் எழுந்து, பிரகாஷின் அறைக்கு சென்றாள். அலமாரியை உருட்டினாள். அதன்பின் மேஜை டிராயரைத் திறந்தாள்.

அழகிய டைரி ஒன்று கண்ணில் பட்டது. அதில் 'வித் லவ் பொற்கொடி' என்று எழுதப்பட்டிருந்தது. பக்கங்களைப் புரட்டினாள் சுபிட்சா.

'இன்று பொற்கொடியுடன் பாண்டிச்சேரி போனேன். தோளோடு தோள் உரச பயணித்தோம். எனது திட்டப்படி அங்கே, அவளுடன் ஒரு ஹோட்டல் அறையில் தங்கினேன். அவளை அனுபவித்தேன். அவளை திருமணம் செய்து கொள்வதாக நம்பிக்கை கொடுத்திருந்தபடியால் அவள் எனது ஆசைக்கு இணங்கினாள்.'

'இன்று பாலாஜியை சந்தித்தேன். அவன் எனக்கு அறிவுரை கூறினான். 'நீ நல்லவன். பெண் சபல புத்தியை விட்டுவிட்டால் நீ நல்லபடியாக முன்னேறலாம் என்று கூறி அறுத்தான்.'

'நான் எத்தனை பெண்களுடன் சபலபுத்தி கொண்டாலும் எனக்கு மனைவியாக சுபிட்சாதான் வர வேண்டும். அவள்தான் எனக்கு மனைவி.'

'என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கோ கல்யாணம் பண்ணிக்கோ என்று என்னைக் கெஞ்சினாள் மேகலா. அவளுடைய தங்கையை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்காம இருக்கணுமாம். அதுக்காக அவளையே தியாகம் செய்யறாளாம். நான் மாட்டேன் என்று மறுத்து விட்டேன். எனக்கு சுபிட்சாதான் மனைவி...'

இவ்விதம் நிறைய உண்மை விஷயங்களை எழுதி வைத்திருந்தான் பிரகாஷ்.