Lekha Books

"கார்ட் சூப்பரா இருக்கே....." என்று நினைத்த மேகலா, அதை எடுத்துப் பார்த்தாள், பிரித்தாள். உள்ளே ஒரு மூலையில் இரட்டை இதயம் படம் வரைந்து அதற்கு கீழே 'பிரகாஷ் மச்சானுக்கு' என்று எழுதி சுபிட்சா கையெழுத்து போட்டிருந்தாள். 'ஹாப்பிபர்த்டே' என்று அவள் கைப்பட எழுதி இருந்தாள்.

"பிரகாஷை.... சுபிட்சா காதலிக்கிறாளா...இல்லை இது... சாதாரண அன்பு நிமித்தத்தால் வாங்கி எழுதப்பட்டதா..." எதுவும் புரியாமல் தவித்தாள் மேகலா.

"கடவுளே... சுபிட்சாவின் அன்பு... காதலாக இருக்கக் கூடாது. என் தங்கை... புடம் போட்ட தங்கம் போன்றவள். அவளுடைய எதிர்காலம் பௌர்ணமி நிலவாய் ஒளி வீசணும்... அமாவாசை இருட்டாய் இருண்டு போயிடக் கூடாது." உள்ளத்தின் படபடப்பை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல், ஆபீசுக்கு உடுத்திச் செல்ல வேண்டிய புடவை, துண்டு எடுத்துக் கொண்டு குளியலறைக்கு சென்றாள்.

குளித்து முடித்து, விளக்கேற்றி விட்டு சில நிமிடங்கள் கண் மூடி பிரார்த்தனை செய்து விட்டு அறைக்குள் நுழைந்தாள் மேகலா.

"ஹாவ்....." கொட்டாவி விட்டபடி படுக்கையில் நெளிந்து, சோம்பல் முறித்துக் கொண்டிருந்தாள் சுபிட்சா.

"என்ன சுபி.... இன்னிக்கு காலேஜுக்கு போற மாதிரி இல்லியா? ஏன் இவ்வளவு நேரத்தூக்கம்?”

"ஒண்ணுமில்லைக்கா. சோம்பலா இருக்கு. இன்னிக்கு கொஞ்சம் லேட்டாக் கூடப் போகலாம். அதனால நல்லா தூங்கிட்டேன்”

"சரி, எழுந்திரு....”

"அம்மா மாதிரியேதான் நீயும். எழுந்திரு எழுந்திருன்னு காலையில வந்து அம்மா எழுப்பிக்கிட்டே இருப்பாங்க...." என்று கூறியவள், எழுந்து வந்து, மேகலாவின் கழுத்தைக் கட்டிக் கொண்டாள்.

"ஏய்...என்ன... இது..." மேகலா கேட்டதும் தன் கைகளை எடுத்துக் கொண்ட சுபிட்சா, கைகளைக் கட்டிக் கொண்டு, தலையை சாய்த்து மேகலாவைப் பார்த்தாள்.

"எங்க அக்கா, நான் சொல்றதைக் கேட்டு கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சாளே அதுக்குத்தான் இந்த அணைப்பு. பார்த்தியா? நீ சம்மதம் சொன்னதும் நான் எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கேன்னு?”

"ஏ சுபி... நான் சம்மதம்னு சொல்லவே இல்லையே. 'யோசிக்கறதுக்கு டைம் குடு'ன்னு தானே கேட்டேன்? நைஸா... நான் சம்மதம் சொன்ன மாதிரி பேசறியே..."

"இத்தனை நாளா என்ன சொல்லிக்கிட்டிருந்தே? கல்யாணமே வேண்டாம். வேண்டாம்ன்னுதான சொல்லிக்கிட்டிருந்தே? இப்ப... யோசிக்க டைம் கேட்டிருக்கே. யோசிச்சு... 'சம்மதம்'ங்கற பதிலைத்தான் நீ சொல்லுவனு எனக்கு அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை இருக்குக்கா."

"என்னோட எதிர்காலத்துக்கு நீ இவ்வளவு முக்கியத்துவம் கொடுக்கறதைப் பார்க்கும் போது..... எத்தனை ஜென்மம் எடுத்தாலும் நீயே எனக்குத் தங்கையாப் பிறக்கணும்ன்னு சாமியை வேண்டிக்கறேன்...”

"பின்னே? வேற யாருக்காவது அக்காவா வேற ஜென்மத்துல கூட உன்னைப் பிறக்க விட்டுடுவேனா என்ன?"

"உன்னோட பாசத்துக்கு முன்னால இந்த உலகமே எனக்கு தூசுதான்… சரி, சரி... நேரமாச்சு. போய் பல் விளக்கிட்டு, ஆயில் புல்லிங் பண்ணிட்டு, குளிச்சுட்டு வா..." சுபிட்சா பீரோவைத் திறந்து, உடையைத் தேர்ந்தெடுத்தாள். மேகலா, கண்ணாடியைப் பார்த்து பவுடர் போட ஆரம்பித்தாள்.

"சரிக்கா."

பீரோவில் இருந்து ஒரு உடையை எடுப்பதற்குள், பல உடைகளைக் கலைத்துப் போட்டாள் சுபிட்சா. இதைக் கவனித்த மேகலா, நெற்றியில் ஸ்டிக்கர் பொட்டை வைத்துக் கொண்டே சுபிட்சாவை செல்லமாகக் கடிந்து கொண்டாள்.

"ஏ.....சுபி... டி.வி.யில பழையபடம் பார்த்திருக்கியா? வைஜெயந்தி மாலா நடிச்ச பழைய படத்துல, அவங்க இப்படித்தான் பீரோவுல இருந்து ஒவ்வொரு துணியா எடுத்துக் கீழே போடுவாங்க. கண்டபடி வீசுவாங்க. அதுக்கப்புறமாத்தான் அவங்க போட்டுக்கறதுக்காக ஒரு ட்ரஸ்ஸை செலக்ட் பண்ணுவாங்க. அந்த மாதிரி நீ இப்ப எடுத்துப் போடற... என்னிக்குதான் இந்த விஷயத்துல நீ திருந்தப் போறியோ...”

"என்கிட்ட நீ திருத்த வேண்டிய விஷயங்கள் நிறைய இருக்கே....." விளையாட்டாக சுபிட்சா பேசியது உண்மையாகவே நடக்கப் போகிறது என்பதை அப்போது மேகலாவும் அறியவில்லை... சுபிட்சாவும் அறியவில்லை.

"அதெல்லாம் இருக்கட்டும். கலைத்துப் போட்ட ட்ரஸ்ஸையெல்லாம் எடுத்து அடுக்கி வச்சிட்டு, குளிக்கப் போ...." மேகலா, செல்லமாய் மிரட்டினாள்.

"அசுக்கு...பிசுக்கு... ஆசையைப்பாரு... நீயே மடிச்சு வைச்சுடுக்கா. நான்தானே எப்பவும் எல்லாத்தையும் அடுக்கறேன். டாட்டா..." என்று கூறிவிட்டு குளிப்பதற்காக ஓடினாள்.

"ஏ குறும்புக்காரி.... ஒரு நிமிஷம் நில்லு... டேபிள் மேல ஒரு க்ரீட்டிங் கார்ட் பார்த்தேனே...." சுபிட்சா, தன்னிடம் அதைப்பற்றி சொல்லாமல் மறைக்கிறாளோ என்ற எண்ணத்தில் அது பற்றி ஏதும் தெரியாததுபோல, கேட்டு அவளை ஆழம் பார்த்தாள் மேகலா.

"அதுவா.... உள்ளே பார்க்கலியாக்கா? நாளைக்கு பிரகாஷ் மச்சானோட பிறந்தநாளாச்சே... அவருக்கு குடுக்கறதுக்காக வாங்கி வச்சிருக்கேன். உன்னோட கையெழுத்துக்காகத்தான் வெயிட்டிங். நான் குளிச்சிட்டு வர்றதுக்குள்ள கையெழுத்து போட்டு வை...”

"ம்கூம். நான் மாட்டேன்....”

"ஏன்? பிரகாஷ் மச்சான் கூட எதாவது கோபமா?”

"கோபமும் இல்ல ஒண்ணும் இல்லை.... போடலன்னா விடேன்.... மணியாச்சு... நீ குளிக்கப் போ.”

"என்னமோ.... திடீர் திடீர்னு அக்காவுக்கு மூடு மாறிடுது. கல்யாணம் ஆனாத்தான் சரிப்படுமோ என்னமோ..." சுபிட்சா முணுமுணுத்துக் கொண்டே அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.

'இவளோட வாயைக் கிண்டிப்பார்த்தாச்சு. வெகுளித்தனமா பேசறாளே தவிர உண்மை என்னன்னு கண்டுபிடிக்க முடியலியே....' தலையை வாரி க்ளிப் போட்டுக் கொண்டிருந்த மேகலாவிற்கு எதுவும் புரியவில்லை.

ஆபீஸ் போவதற்குரிய உடையலங்காரம், முக அலங்காரம் முடிந்தபின் ஹேண்ட்பேக்-ஐ எடுத்துக் கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தாள். பிரகாஷின் கையில் லன்ஞ்ச் பாக்ஸைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள் கமலம். மேகலா இருந்த திசை பக்கம் கூட பிரகாஷ் பார்க்கவில்லை.

"வாம்மா மேகலா, சாப்பிட வா, சுபிட்சா எங்கே....?”

"அவ குளிச்சுட்டு வருவா...." மேகலா சாப்பிட உட்கார்ந்தாள்.

அவளது தட்டில் மூணு இட்லிகளை வைத்து, தக்காளி சட்னியை வைத்தாள் கமலம்.

"போதும் அத்தை." மேகலா கூறினாள்.

"என்னம்மா நீ.... எனக்கு ரெஸ்ட் குடுக்கணும்னு, காலையில அஞ்சு மணிக்கெல்லாம் எழுந்திருச்சு வேலை செய்யற... ஆபிசுக்கும் போய்... அங்கேயும் வேலை செய்யணும்... நல்லா சாப்பிடணும். இன்னும் ரெண்டு இட்லி போட்டுக்க”

"ஐய்யோ... வேண்டாம் அத்தை. வயிறு முட்ட சாப்பிட்டுட்டு போனா ஆபீஸ் போய் தூக்கம் வரும் அத்தை. போதும் அத்தை. லன்ஞ்ச் பாக்ஸ்லயும் நிறைய போட்டு அனுப்பிடாதீங்க. மதியம் சாப்பிட்டுட்டு... தூக்கம் கண்ணை சுழட்டிக்கிட்டு வருது அத்தை...”

"இந்தக் காலத்துப் பொண்ணுங்க நீங்கள்லாம் பாவம் மேகலா. அந்தக் காலத்துல நாங்கள்லாம் மாங்கு மாங்குன்னு வீட்டு வேலை பார்த்தாலும் மத்யானம் சாப்பிட்டப்புறம் குறைஞ்ச பட்சம் அரைமணி நேரமாவது அசந்து தூங்குவோம். ஆபீஸ்ல மாதிரி உட்கார்ந்துகிட்டே வேலை செய்ய வேண்டிய அவசியம் இல்லை.