Lekha Books

"உன் பேச்சு கா வுட்டுட்டேன்மா. நீ வரலைன்னா என்ன? உன் ஃபோட்டோ என்கிட்ட எப்பவும் என் கூடவே இருக்கே.....” சுபிட்சா, தன் ஹேண்ட்பேக்கில் இருந்து மனோன்மணியின் ஃபோட்டோவை எடுத்தாள். நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொண்டாள். ஆறுதல் அடைந்தாள். நிம்மதி பெற்றாள்.

'சகலமும் நீதாம்மா' என்று சரணாகதியாகிவிட்டு வகுப்பிற்குக் கிளம்பினாள்.

கோவிலுக்குள் சுபிட்சா வருவதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மேகலா எழுந்து சென்றாள். மேகலா பரபரப்பாக இருப்பதைப் பார்த்த சுபிட்சாவிற்கும் மனசு பதறியது.

"என்னக்கா.... ஏன் இவ்வளவு டென்ஷனா இருக்கே? வீட்ல பேச முடியாம அப்படி என்ன பேசணும்னு கூப்பிட்டே?”

"சொல்றேன் சுபிட்சா..... நீ போய் சாமி கும்பிட்டுட்டு வா. நான் அந்த நாகலிங்க மரத்தடியில உட்கார்ந்திருக்கேன்."

சுபிட்சா, கோவிலுக்குள் உள்ள தெய்வ சந்நிதிகளை தரிசித்து, சாமிகும்பிட்ட பின் மேகலாவின் அருகே வந்து உட்கார்ந்தாள்.

"நீ படிச்சு முடிச்சப்புறம் எதிர்காலத்திட்டம் வச்சிருக்கறதா சொன்னியே சுபி..... அது என்ன?”

"இந்த பி.ஏ.ஆர்ட்ஸ் படிப்பெல்லாம் இப்போ சாதாரண படிப்புன்னு ஆயிடுச்சு. நானே சொந்தமா பணம் சம்பாதிக்கற மாதிரி ஒரு கோர்ஸ் படிக்கணும். அதுக்கு ஃபேஷன் டெக்னாலஜி படிக்கலாம்னு இருக்கேன். இந்தியாவுல படிச்சுட்டு... வெளிநாட்டுக்குப் போய் அங்கே இருக்கற ஸ்பெஷல் கோர்ஸ் படிக்கணும்னு நினைச்சிருக்கேன்....”

"அதுக்கெல்லாம் நிறைய செலவாகுமே.... அவ்வளவு பணத்துக்கு அப்பா எங்கே போவார்? நம்ப பொருளாதார நிலைமை உனக்குத் தெரியாதா?”

"அப்பா எங்கேயும் போக வேண்டியதில்லைக்கா.....நான் படிச்சு நல்ல மார்க் எடுத்து ஸ்காலர்ஷிப் மூலமா மேல்படிப்பு படிப்பேன்...”

"ஓ.... நிறையவே யோசிச்சு வச்சிருக்க...! வேற என்ன திட்டம் வச்சிருக்க?"

"ஃபேஷன் டெக்னாலஜியும், காஸ்ட்யூம் டிஸைனிங்கும் படிச்சு முடிச்சுட்டா இந்தப் படிப்பு சம்பந்தமா நம்ப திறமையை வெளிப்படுத்த, திரைப்பட உலகம் இருக்கு. சினிமா லைன்ல...ஒரு காஸ்ட்யூம் டிஸைனரா பெரிய அளவுல பேர் எடுக்கணும்னு ஆசைப்படறேன்...”

"உன்னோட ஆசைக்குப் பிற்காலத்துல உன்னோட புகுந்த வீட்டில சம்மதிக்கலைன்னா....”

"புகுந்த வீடா? நான் பிறந்த வீடுதான்க்கா எனக்கு புகுந்த வீடாவும் இருக்கும்....." பிரகாஷை, சுபிட்சா விரும்புகிறாளோ என்ற ஒரு மேலோட்டமான எண்ணம் இருந்தது எனினும் அதைத் திட்டவட்டமாய் இவ்விதம் சுபிட்சா கூறியதும் மேகலா அதிர்ந்தாள். புரியாதது போல தன் கேள்வியைத் தொடர்ந்தாள்.

"அப்படின்னா.... என்ன... சுபி சொல்லவர்ற…?”

"பிரகாஷ் மச்சானை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா என்னோட பிறந்த வீடுதானே எனக்குப் புகுந்த வீடு?”

"உன் வயசுக்கு அதிகமாவே யோசிச்சிருக்க சுபி..." சுபிட்சாவின் கன்னத்தைச் செல்லமாய் தடவியபடியே பேசினாள் மேகலா.

"பிரகாஷ் மேல உனக்கு காதலா?" மேகலா கேட்டதும் சிரித்தாள்  சுபிட்சா.

"இதுக்கு பேர் காதல்ன்னு சொல்ல முடியாது. பிரகாஷ் மச்சான் நல்லவர். அவர் மேல எனக்கு மரியாதை இருக்கு, மதிப்பும் இருக்கு. என்னோட ஃப்யூச்சர் ஸேஃப்டிக்காக அவரை நான் நம்பறேன்..."

"ஃப்யூச்சர் ஸேஃப்டிங்கற காரணத்துக்காக ஒருத்தனை விரும்பறது சரிதானா சுபி?"

"தப்பு இல்லையே... பிரகாஷ் மச்சான் நம்ம மாமாவோட மகன். நம்ம குடும்பத்துல ஒருத்தர். நம்ப வீட்ல நாம எல்லாருமே ஒருத்தரை ஒருத்தர் புரிஞ்சு வச்சிருக்கோம். அதுபோல பிரகாஷ் மச்சானும் நம்பளை புரிஞ்சு வச்சிருக்கிறார்தானே?"

"அவன் புரிஞ்சு வச்சிருப்பான். நீ.. அவனை...?" உள் அர்த்தமாய் மேகலா பேசுவது புரியாமல் சுபிட்சா தன் சந்தேகத்தைக் கேட்டாள்.

"ஏன்க்கா? பிரகாஷ் மச்சானை உனக்குப் பிடிக்கலியா?"

"அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை. ஒருத்தரை பிடிச்சிருக்கறதுக்கும், விரும்பறதுக்கும் வித்தியாசம் இருக்கு. ஒண்ணுக்குள்ள ஒண்ணுன்னு என்னை சக்திவேல் மச்சானுக்கு பேசிக்கிட்டிருக்காங்க. நீ ஒருத்தியாவது இன்னும் வளமான குடும்பத்துல வாழ்க்கைப்பட்டு நல்லா இருக்கலாமே? ஏன் குண்டு சட்டியில குதிரை ஓட்டணும்?"

"நம்ம கூடவே  நமக்கு ஆதரவா இருக்கற நம்ம உறவுகளோட உதவியை வச்சு அந்த வளமான வாழ்க்கையை நாமளே தேடிக்கலாமே?"

"பிரகாஷ் இல்லாம உன்னால முன்னேற முடியாதுன்னு நீ ஏன் நினைக்கறே?"

"பிரகாஷ் மச்சான் வேண்டாம்ன்னு நீ ஏன் நினைக்கறே? எனக்காக எவ்வளவோ உதவி செய்யறாரு பிரகாஷ் மச்சான். என்னோட காலேஜ் ப்ராஜெக்ட் வேலைகளை எல்லாம் அவர்கிட்ட குடுத்து நிறைய வேலை வாங்கி இருக்கேன். முகம் கோணாம நான் என்ன வேலை செய்யச் சொன்னாலும் செய்யறாரு. பாட்டு ரெக்கார்ட் பண்ணணுமா? காலையில சொன்னா சாயங்காலம் ரெடியா இருக்கும். கம்ப்யூட்டர்ல வைரஸ்ஸா? உடனே ஓடியாடி அதை சரி பண்ணிக்குடுப்பாரு. அடித்தளமான எல்லா உதவிகளையும் எனக்கு அவர்தான் செஞ்சு குடுக்கறாரு..."

சுபிட்சா, பிரகாஷிற்கு சூட்டும் புகழ்மாலையைக் கண்டு மேகலா எதுவும் பேச இயலாது மௌனம் சாதித்தாள். அவளது மௌனம் கண்டு சுபிட்சா வருத்தப்பட்டு, மேகலாவின் நாடியைப் பிடித்துத் தூக்கி செல்லமாகப் பேசினாள்.

"உனக்குப் பிடிக்கலைன்னா வேண்டாம்க்கா. உனக்குப் பிடிக்காத எதையும் நான் செய்ய மாட்டேன்...."

"உனக்கு பிடிச்சதை நீ செய்யாதேன்னு நான் எப்படிச் சொல்வேன்?"

"சுத்தி வளைச்சு பேசாதேக்கா. நேரடியா என் முகத்தைப் பார்த்துச் சொல்லு..."

சுபிட்சா இவ்விதம் கேட்டதும் சற்று அதிர்ந்து போன மேகலா, பின்னர் சமாளித்துப் பேசினாள்.

"உன் மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சுக்கத்தான் கேட்டேன்..."

"ஒரு உறுதியான காரணம் இல்லாம... நீ இந்த அளவுக்கு விலாவாரியா பேசமாட்ட. எதையோ மனசுல வச்சுகிட்டுத்தான் நீ இங்கே என்னை வரச்சொல்லி இருக்கே. இப்படி பேசிக்கிட்டிருக்கே. சொல்லுக்கா... சொல்லு... எதையும் மறைக்காம ஓப்பனா சொல்லு..." மேகலாவின் தோள்பட்டைகளைத் தன் கைகளால் பிடித்து உலுக்கினாள் சுபிட்சா.

"ஆமா சுபி. என் மனசுக்குள்ள ஒரு நல்ல விஷயத்தை புதைச்சு வச்சிக்கிட்டுத்தான் இவ்வளவு நேரம் உன்கிட்ட பேசினேன். உண்மையை உன்கிட்ட சொல்லித்தான் ஆகணும்" தீர்மானமான குரலில் விளக்கம் கூற ஆரம்பித்தாள் மேகலா.

"உங்க காலேஜ் அதிபர் சொக்கலிங்கத்துக்கு உங்க காலேஜ் போல இன்னும் நிறைய ஸ்கூல், காலேஜ் எல்லாம் இருக்கு... பணம் பண்றதுக்காக மட்டுமில்லாம நேர்மையான வழியில முறையான நிர்வாகமா இருக்கு அவரோட கல்வி நிறுவனங்கள். அவரோட ஒரே மகன் கிரிதரன்ங்கற கிரி. எம்.பி.ஏ. முடிச்சுட்டு அப்பாவோட கல்வி நிறுவனங்களை நிர்வாகம் பண்றதைப் பத்தி அப்பாகிட்ட பயிற்சி எடுத்துக்கிட்டுயிருக்கானாம். அந்தப் பையன் கிரி, ரொம்ப நல்லவனாம். பணக்காரப் பையன்களுக்குரிய வழக்கமான ஊதாரித்தனம், ஒழுக்கக் கேடு... இதெல்லாம் இல்லாத தங்கமான பையனாம். அவனுக்கு உன்னைக் கேட்டு அனுப்பி இருக்காங்க..."