Lekha Books

ஆனா நீ இவ்வளவு தூரம் என்கிட்ட கெஞ்சறப்ப ஓரேடியா மறுக்க என்னால முடியல. என்னோட சூழ்நிலையில புதுசா ஒரு வாழ்க்கையைப்பத்தி நான் நிறைய சிந்திக்கணும். அதுக்கப்புறம்தான் முடிவு எடுக்கணும். பதறாத காரியம் சிதறாது. அதனால நான் கேட்டபடி எனக்கு டைம் குடு...."  

மேகலா பேசியதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த சுபிட்சா உணர்ச்சி வசப்பட்டாள்.

"மாட்டேன்னு மறுத்துப் பேசிக்கிட்டிருந்த நீ... யோசிக்கிறதுக்கு டைம் கேட்டிருக்கியே... அதுவே எனக்குப் பெரிய விஷயம். நிதானமா யோசிச்சு நல்ல பதிலா சொல்லுக்கா... இது ஆடி மாசம். இனி ஆடி மாசம் முடிஞ்சப்புறம்தான் அத்தையும், அப்பாவும் உன் கல்யாணப் பேச்சை எடுப்பாங்க. அதுக்குள்ள உன் மனசைத் தயார் பண்ணிக்க. பழசை மறந்து, புதுசுக்கு மாறு. 'டைம் இஸ் தி பெஸ்ட் மெடிஸன்'னு சொல்லுவாங்க. காலம், உன் மனக்காயத்தை மாத்தும். புதிய வழியை ஏத்துக்கற பக்குவத்தைக் குடுக்கும். புது வாழ்க்கைக்கு நல்வரவு சொல்லி வரவேற்க, நீ... முழு மனசா... தயாரா இருக்கணும்..”

 "சரி சுபி..... உனக்காக... நான்...”

"நீ எதையும் செய்வ. எனக்குத் தெரியும். என் பட்டு அக்கா...... என் செல்ல அக்கா... மேகலாக்கா... மேகமாய் என் மேல அன்பு மழை பொழியற என் உயிர் அக்கா..." சுபிட்சா, மேகலாவைக் கட்டிப்பிடித்து கண்ணீர் வடித்தாள். சுபிட்சாவின் கண்ணீர் துளிகள் மேலாவின் கன்னங்களையும் சேர்த்து நனைத்தன. உடன் பிறந்த பாசத்தின் நேசமும், தியாகமும் அங்கே மலர்ந்திருந்தது.

25

நெஞ்சு வலி வந்ததில் இருந்து, கமலத்தை விடியற்காலமே எழுந்திருக்கக் கூடாது என்று அன்புக் கட்டளை இட்டிருந்தனர் சுபிட்சாவும், மேகலாவும். எனவே விடியற்காலை ஐந்து மணிக்கெல்லாம் எழுந்து காபி போடுவது, அத்தைக்கு ஹார்லிக்ஸ் கலந்து வைப்பது போன்ற முன் வேலைகளை மேகலா செய்து வைப்பது வழக்கம். சுபிட்சா, இரவில் படித்துவிட்டு மிக தாமதமாக தூங்குவதாலும் ஏழு மணிக்கு வேலைக்காரி உதவிக்கு வந்து விடுவதாலும் அவளை எழுப்புவதில்லை எட்டு மணி வரை.

சமையலறையில், டிகாஷன் போடுவதற்கான வேலையில் ஈடுபட்டிருந்தாள் மேகலா. அவளுக்கு பின்புறம், பூனை போல மெதுவாக பாதம் பதித்து நடந்து வந்த பிரகாஷ், மேகலாவின் இடுப்பில் லேஸாக கை போட்டான். திடுக்கிட்டு திரும்பினாள் மேகலா.

"ச்சீ... என்ன வேலை இது?" என்று கடுமையாக பேசியபடி அவனது கையைத் தட்டி விட்டாள்.

சமையலறையின் சுவர் ஓரமாய் சாய்ந்து கொண்டான் பிரகாஷ்.

"எவனோ ஒருத்தன் செய்யாத வேலையையா நான் செஞ்சுட்டேன்?" பிரகாஷின் குத்தல் பேச்சு, மேகலாவுக்கு நெஞ்சில் நெருஞ்சி முள்ளாய் குத்தியது.

பிரகாஷ் தொடர்ந்தான்.

"என்னடா இது..... இப்படி ஓப்பனா பேசறானேன்னு பார்க்கறியா? இது சும்மா...ஒரு சின்ன சாம்பிள்... எவனோ தொட்ட இந்த உடம்பை..... நான் லேசா தொட்டதுக்கு இந்த துள்ளு துள்ளறே..."

மீண்டும் அவளைக் கட்டிப்பிடிக்க முயற்சித்தான்.

"மேகலா... இங்கே வாம்மா..." மூர்த்தி கூப்பிடும் குரல் கேட்டதும், மேகலா சமையலறையை விட்டு வேகமாய் வெளியேறியனாள்.

"கதவைப் பூட்டிக்கம்மா. நான் வாக்கிங் போயிட்டு வரேன்....." என்றபடி மூர்த்தி கிளம்பினார்.

அவர் வெளியேறியதும், மேகலா சமையலறைக்கு போகாமல் குளியலறைக்கு சென்று, கதவைத் தாள் போட்டுக் கொண்டு அழுதாள்.

பத்து நிமிடங்கள் ஆன பிறகு வெளியே வந்தாள். அப்பாவியாய், அன்றைய செய்தித்தாளை புரட்டிக் கொண்டிருந்தான் பிரகாஷ்.

"என்ன? தப்பிச்சுட்டோம்னு பார்க்கறியா? நீ எங்கே போயிடுவ? எலியை பிடிக்கறதும், விடறதும்.... மறுபடி பிடிக்கறதும் விடறதுமாய் பூனையோட கொடூர விளையாட்டைப் பார்த்திருக்கியா? இன்னிக்கு நான் அந்தப் பூனையோட விளையாட்டைத்தான் விளையாண்டேன். நான் உன்னைக் கட்டிப் பிடிக்கறதும் நீ எட்டிப் போறதுமாய் இருந்த விளையாட்டு நல்லாத்தான் இருக்கு...."

"அப்பாவி போல வேஷம் போட்டுக்கிட்டு இப்படி ஒரு பாவியா இருக்கியே..... இந்தக் குடும்பத்துல உள்ள அத்தனை பேரும் உன்னை உத்தமன்... நல்லவன்னு நம்பிக்கிட்டிருக்காங்க..."

"நோ....நோ...நோ... நான் உத்தமன் இல்லை. நான் நல்லவன் இல்லை. ரொம்ப கெட்டவன்... அது, உனக்கு மட்டும்..."

"ப்ளீஸ் பிரகாஷ்.... என்னை சித்ரவதை பண்ணாதே. நீ என்னை விட ஆறு மாசத்துக்குத்தான் மூத்தவன், இருந்தாலும் உன்னைக் கையெடுத்து கும்பிட்டுக் கேட்டுக்கறேன். என்னை விட்டுடு. நீ எனக்கும் நல்லவனாவே இரு... ப்ளீஸ்..." மேகலா கெஞ்சினாள்.

"உன்னோட அழகும், இளமை பொங்கும் கவர்ச்சியும் என்னை உனக்கு வில்லனாக்குதே.... உன்னை அனுபவிச்ச அந்த யாரோ ஒருவன்... குடுத்து வச்சவன். மேல்லோக சொர்க்கத்துக்கு போறதுக்கு முன்னால பூலோக சொர்க்கமான உன்னை ரசித்து, ருசி பார்த்துட்டு போயிட்டான்...”

"ச்சீ.....நீ...நீ... மனுஷனா? உன்னோட முகமூடியை எல்லார் முன்னாடியும் கழற்றி எறிய எனக்கு ஒரு நிமிஷம் போதும்..."

"முடிஞ்சா செஞ்சுக்கோ. நீ செய்ய மாட்டே. ஏன்னா..... உனக்கு குடும்ப நேயம் கொஞ்சம் ஓவராவே இருக்கு. என்னோட மறுபக்கம், குடும்பத்துல எல்லாருக்கும் தெரிஞ்சுட்டா... அவங்களால அந்த அதிர்ச்சியைத் தாங்கிக்கவே முடியாது. அதனால நீ என்னைப்பத்தியும், என்னோட திருவிளையாடல்களைப் பத்தியும் அவங்ககிட்ட மூச்சு கூட விடமாட்ட....”

"என்னை ப்ளாக் மெயில் பண்றியா?”

"யப்பாடா..... இதைப் புரிஞ்சுக்க உனக்கு இவ்வளவு நேரமாச்சா... " பிரகாஷ் பேசி முடிப்பதற்குள், யாரோ காலிங்பெல்லை அழுத்தும் ஒலி கேட்டது. மேகலா ஓடிச்சென்று, கதவைத் திறந்தாள். வாசலில் வேலைக்காரி காமாட்சி நின்றிருந்தாள்.

"இன்னாம்மா மேகலா..... இவ்வளவு சீக்கிரமா வந்துட்டேனேன்னு பாக்கறியா? இன்னிக்கு எங்க தெருவாண்டை இருந்து பத்து, முப்பது பேரு... புட்லூர் அங்காளம்மன் கோயிலுக்குப் போறோம். லீவு எடுத்தா... நீ திட்டுவியே... அதான் ஏழு மணிக்கு வர்ற நான் இன்னிக்கு ஆறுமணிக்குள்ள வந்துட்டேன். நான் வாசல் பெருக்கி, மொழுகிட்டு வரேன். அதுக்குள்ள உன் கையால கொஞ்சம் காபியோ... டீயோ... போட்டுக் குடுத்துடும்மா. காபியை குடிச்சுட்டேன்னா... சும்மா ரெயில் வண்டி ஓடற மாதிரி கடகடன்னு வேகமா முடிச்சுக் குடுத்துட்டு நான் போய்க்கினே இருப்பேன். அத்தையம்மா எழுந்தப்புறம்... என்னென்ன காய் நறுக்கணும், எத்தனை வெங்காயம் வெட்டணும்னு கேட்டு வைம்மா..." வாய் மூடாமல் பேசிய காமாட்சி, துடைப்பத்தை எடுக்கச் சென்றாள்.

பிரகாஷின் துர்ச்செயல் அளித்த அதிர்ச்சியால் மன இறுக்கமாகிய மௌனத்துடன் அங்கிருந்து நகர்ந்தாள் மேகலா.

சமையலறையில் அத்தைக்கு ஒத்தாசையாக சின்னச் சின்ன வேலைகளை முடித்த மேகலா, சமையலறையை விட்டு வெளியே வந்து, அறைக்குச் சென்றாள். அங்கே இருந்த மேஜை மீது ஒரு அழகிய வாழ்த்து அட்டை, ஃபேன் காற்றில் படபடத்துக் கொண்டிருந்தது.