Lekha Books

உடம்புக்கு முடியலியா? கொஞ்ச நேரம் படுத்துக்கலாம். காலம் மாறிப் போச்சு. பெண்களும் வேலைக்குப் போய் சம்பாதிச்சாகணும்ங்கற நிலைமை வந்துருச்சு. நீங்க ஓடி ஓடி உழைக்கறதைப் பார்க்கும் போது... கஷ்டமா இருக்கும்மா....”

"எனக்கு எந்தக் கஷ்டமும் இல்லை அத்தை. குடும்பப் பொறுப்பை நீங்க பார்த்துக்கறீங்க. சிரமமே இல்லாம நான் பாட்டுக்கு வேலைக்குப் போயிட்டு வந்துக்கிட்டிருக்கேன். ஆபீஸ் ஒரு தனி உலகம் அத்தை. எனக்கு பிடிச்ச வேலை. அங்கே நல்ல ஃப்ரெண்ட்ஸ் கிடைச்சிருக்காங்க. நீங்க கவலைப்படும்படியா எனக்கு எந்தக் கஷ்டமும் இல்லை அத்தை...." சாப்பிட்டு முடித்த மேகலா எழுந்திருக்கும் பொழுது சுபிட்சா வந்தாள்.

"செல்ல மகாராணி..... வந்துட்டாங்க பாரு" கமலம் கேலி செய்தபடியே சுபிட்சாவிற்கு சாப்பிட எடுத்து வைத்தாள். அழகாக உடுத்தி, அழகாக அலங்கரித்து, தன் அழகுக்கு அழகு சேர்த்திருந்தாள் சுபிட்சா. குட்டி ஜிமிக்கிகள் காதோரம் ஆட, கமலத்திடம் சிரித்து பேசிக் கொண்டே சாப்பிட்டாள் சுபிட்சா.

அவள் சாப்பிட்டு முடித்ததும், அவர்கள் இருவருக்கும் லன்ஞ்ச் பாக்ஸை எடுத்துக் கொடுத்தாள் கமலம்.

"வா சுபி. போகலாம்" மேகலா அழைத்ததும், சுபியும் அவளது பைகளை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினாள். மேகலாவும், சுபிட்சாவும் கிளம்பினார்கள்.

மாத்திரை சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த மூர்த்தியிடம் சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பினர்.

அவர்கள் இருவரும் போவதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த கமலம் பெருமூச்செறிந்தாள்.

26

'தாய் இல்லாத இந்தப் பொண்ணுங்க அந்தக் கஷ்டமே இல்லாம வாழ்நாள் முழுசும் திவ்யமா வாழணும்' மனதார வாழ்த்திய கமலம், அடுத்து மூர்த்திக்கு சாப்பிட எடுத்து வைப்பதில் ஈடுபட்டாள்.

"அண்ணா....நாளைக்கு பிரகாஷுக்கு பிறந்தநாள். எல்லாரும் சேர்ந்து கோவிலுக்கு போகணும்னு ஆசைப்படறேன். நல்ல வேளை இந்த வருஷம் அவனோட பிறந்தநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமையாயிடுச்சு. இல்லைன்னா எனக்கு லீவு போட முடியாது... உனக்கு லீவு போட முடியாதுன்னு ஆளாளுக்கு சொல்லுவாங்க. இன்னிக்கு ராத்திரி பிள்ளைங்ககிட்ட பேசணும். உனக்கு ஒண்ணும் பிரச்சனை இல்லையே?”

"எனக்கென்ன கமலம் பிரச்சனை? நீ விருப்பப்படறே. கண்டிப்பா போகலாம். நல்ல நாளும் அதுவுமா கோவிலுக்குக் கூட போக முடியாம அப்படி என்ன பிரச்சனை வந்துடப் போகுது? நிச்சயமா போகலாம். ஃபோன்கிட்ட இருக்கற டெலிஃபோன் புக்கை எடு. 'கால் டேக்ஸி' நம்பர் எழுதி வச்சிருப்பேன். நாளைக்கு கோவிலுக்கு போறதுக்கு கார் சொல்லிடலாம். எந்தக் கோவிலுக்கு போகணும்?”

"பாண்டிச்சேரியில இருக்கற மணக்குள விநாயகர் கோவில் போகலாமா?”

"வேண்டாம் கமலம். போக மூணு மணி நேரம்... வர மூணு மணி நேரம் கார்ல பயணிக்கணும். உனக்கு சோர்வா ஆயிடும்...”

"அப்பிடின்னா.... திருவேற்காடு கருமாரி அம்மன் கோவிலுக்கு போகலாமா?”

"சரி கமலம். போகலாம்."

"அப்பிடின்னா நாளைக்கு மத்யானம் சாப்பாட்டுக்கு கட்டு சாதம் செஞ்சு எடுத்துக்கலாம். தேவையான சாமானை மேகலாவுக்கு ஃபோன் பண்ணி சொல்லிட்டா வரும்போது வாங்கிட்டு வந்துடுவா....”

"எதுக்கு கமலம் வேலையை இழுத்துப் போட்டுக்கிட்டு? அங்கே பக்கத்துல நிறைய ஹோட்டல் இருக்கு. அங்கே சாப்பிட்டுக்கலாம். தண்ணி மட்டும் எடுத்துக்க....”

"சரிண்ணா.... எனக்கு ஃப்ளாஸ்க்ல காபி எடுத்துக்கறேன். ஹோட்டல் காபி எனக்கு பிடிக்காது.”

"உன் இஷ்டம்மா. சிரமப்படாம போயிட்டு வரணும். அவ்வளவுதான்.”

"எனக்கு ஒரு சிரமமும் இல்லை அண்ணா." பேசிக்கொண்டே டெலிஃபோன் புக்கை எடுத்து வந்து கொடுத்தாள் கமலம்.

"கோவிலுக்குப் போகணும்ன்னு நான் நினைக்கறது பிரகாஷேரட பிறந்த நாளுக்காக மட்டுமில்லண்ணா....இந்த மாசம் முடிஞ்சு ஆவணி பிறந்தப்புறம் சக்திவேல்ட்டயும், மேகலாட்டயும் கல்யாணம் பத்தி பேசணும். அதுக்கு முன்னால கோவிலுக்குப் போகணும்னு தோணுச்சு. அதுக்கும் சேர்த்துதான் கோவிலுக்கு போகணும்னு சொன்னேன்.”

"நல்ல விஷயம் துவங்கறதுக்கு முன்னால கோவிலுக்குப் போய் தெய்வ சந்நிதானத்துல பிரார்த்தனை பண்ணிட்டு துவங்கினா... நல்ல பலன் இருக்கும் கமலம்."

"அதுங்க ரெண்டும் ஒரு மனசா சம்மதிச்சா எனக்கு நிம்மதியா இருக்கும்”

"நமக்கு நன்மை எதுவோ அதுவே நடக்கும்னு நம்பு கமலம். மனசை அலட்டிக்கிட்டு உடம்பைக் கெடுத்துக்காதே... பிள்ளைங்கக்கிட்ட வெளிப்படையா பேசிட்டு அவங்களோட சம்மதத்துலதான் எல்லாமே செய்யப் போறோம்? அதனால எந்த பிரச்சனையும் வராது. நிம்மதியா இரு.”

"சரிண்ணா. நீ எனக்கு ஆதரவா இருக்கறது யானை பலம் சேர்ந்த மாதிரி....”

"யானை பலமெல்லாம் ஒரு காலத்தோட முடிஞ்சுடுச்சு. மனோன்மணி என்னை விட்டுப் போனதில இருந்து என்னோட பலமும் போயிடுச்சு... நிம்மதியும் போயிடுச்சு. ரெண்டு பொண்ணுங்களை என் தலையில சுமத்திட்டு அவ போய் சேர்ந்துட்டா. அதுங்களுக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்கை கிடைச்சு, அதுங்களை சந்தோஷமா வாழ வைக்கற கடமையை செஞ்சுட்டேன்னா.... மனோன்மணியோட ஆத்மா சாந்தி அடையும். பொண்ணுங்க மேல உயிரையே வச்சிருந்தா. இவ்வளவு சீக்கிரம் உயிரை விட்ருவான்னு எதிர்பார்க்கவே இல்லை...”

"என்னை டென்ஷன் ஆகாதேன்னு சொல்லிட்டு நீ என்னடான்னா மனோன்மணியை நினைச்சு கண் கலங்கிக்கிட்டு இருக்க.... மனோன்மணியோட ஆசீர்வாதத்தினால் மேகலாவும், சுபிட்சாவும் நல்லா இருப்பாங்க...”

"சரிம்மா. நான் போய் பால் வாங்கிட்டு வந்துடறேன்."

"சரிண்ணா." மூர்த்தி கிளம்பினார்.

சொக்கலிங்கத்தின் ஆபீஸ் அறை. அவரது இருக்கைக்கு முன்பாக வேணுவும், கிரியும் உட்கார்ந்திருந்தனர்.

"என்ன கிரி... என்ன விஷயம்? ஆபீஸ்ல நீ நிறைய கத்துக்கிட்டதா நம்ப மேனேஜர் சீதாராம் சொன்னாரு. சந்தோஷமா இருக்கு. அது சரி... இப்ப எதுக்காக என்னைப் பார்க்க வேணுவோட வந்திருக்க?"

"அது... அது... வந்துப்பா..."  கிரியால் மேலே பேச இயலவில்லை தயங்கினான். வேணு ஆரம்பித்தான்.

"சுபிட்சான்னு ஒரு பொண்ணைப்பத்தி கிரி சொன்னான்ல அங்கிள்... அந்தப் பொண்ணு வீட்ல பேசி... இப்போ உறுதி பேசிட்டு, அவங்க வசதிக்கேத்தபடி ரெண்டு வருஷம் கழிச்சு கல்யாணத்தை வச்சுக்கலாம்னு உங்ககிட்ட கேக்கணும்னு சொல்லி, என்னையும் கூட்டிக்கிட்டு வந்தான்..."

"ஓ...அப்படியா?... இதுவும் நல்ல யோசனைதான். ஆனா பொண்ணு வீட்ல ஒத்துக்கணுமே?" 

"அப்பா... ப்ளீஸ்ப்பா... கேட்டுப்பாருங்கப்பா. உங்க செகரட்டரி ஷோபா ஜெகன், நேரடியா சுபிட்சாவோட அக்காகிட்ட பேசலையே... ஷோபா ஜெகனை அந்த அக்காவைப் பார்த்து பேசச் சொல்லுங்களேன்ப்பா...."  

"அந்தப் பொண்ணோட அக்காவுக்கு கல்யாணம் முடியட்டும். அதுக்கப்புறம் கேட்கலாம். இப்ப கேக்கறது அவ்வளவா முறையான செயல் இல்லையேன்னு யோசிச்சேன். இருந்தாலும் உன்னோட ஆசைக்காக நான் அதைப்பத்தி அந்தப் பொண்ணோட அக்காகிட்ட பேசச் சொல்றேன்...."

"அங்கிள்... உங்களை மாதிரி அப்பா கிடைக்க, கிரி குடுத்து வச்சிருக்கணும்."