Lekha Books

"பரம்பரை பணக்கார வம்சா வழியில பிறந்து வளர்ந்து, வாழ்ந்துக்கிட்டிருக்கற கிரியைப் போல கட்டுப்பாடான மகனை அடையறதுக்கு நான்தான் வேணு குடுத்து வச்சிருக்கணும். என்னோட மகன் ஆசைப்பட்டது அவனுக்குக் கிடைக்கணும். அவன் நினைச்சது நடக்கணும். அதுதான் எனக்கு நிம்மதி."

"கரும்பு தின்ன கசக்குமா அங்கிள்? நம்ப கிரியை வேண்டாம்னு நிராகரிக்க, யாருக்கு மனசு வரும்?"

"இந்தக் காலத்து பொண்ணுங்களோட விருப்பு, வெறுப்புகளை புரிஞ்சுக்கவே முடியலை. நம்ப ஸ்கூல், காலேஜ்ல படிக்கற பொண்ணுங்க விஷயமா எத்தனையோ பிரச்சனைகளை நான் சந்திக்கிறேன்... மகள் நல்லபடியா வாழணும்னு தங்களோட சொத்து பத்தைக்கூட வித்து அவளுக்கு நல்லா படிச்ச மாப்பிள்ளையை பெத்தவங்க பார்த்து வச்சிருக்க, இந்தப் பொண்ணுங்க 'எனக்கு அவன் வேண்டாம், நான் ஒருத்தனை மனசுல நினைச்சுருக்கேன். அவனைத்தான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்'னு முரண்டு பிடிப்பாங்க. நல்லது… கெட்டது தெரியாத வயசுல தங்களோட வாழ்க்கைத்துணையை கண்மூடித்தனமா தேர்தெடுக்கறாங்க. நம்ப முயற்சியை நாம செய்வோம். அதுக்கு மேல ஆண்டவன் விட்ட வழி... என்னோட சொல்வாக்கை முன்வச்சோ...செல்வச் செழிப்பை முன்வச்சோ அந்தப் பொண்ணு வீட்டுக்காரங்களை வற்புறுத்தமாட்டேன். பொண்ணோட அக்கா வேலை செய்யற விளம்பர கம்பெனி ஆபீஸ்க்குப் போய் மறைமுகமா அந்தப் பொண்ணோட குடும்பத்தைப் பத்தின தகவல்களை ஷோபா ஜெகன் விசாரிச்சிட்டு வந்து சொல்லிட்டாங்க. இனி அந்தப் பொண்ணோட அக்காவை நேரடியா சந்திச்சு பேசச் சொல்லி ஷோபா ஜெகனை அனுப்பலாம். ஒரு பெண் கூட இன்னொரு பெண் விவேகமா பேசினா எந்த பிரச்சனையும் வராம இந்த விஷயத்தில பேச்சு வார்த்தை நடத்தலாம்."

"தேங்க்ஸ்ப்பா..." வேணுவுடன் வெளியே கிளம்பினான் கிரி.

27

மேகலா பணிபுரியும் 'ஃபைவ் எஸ்' விளம்பர நிறுவனத்தின் அலுவலகம். டெலிஃபோனில் பேசிக் கொண்டிருந்த மேகலா, அவளுக்கு எதிரே நாற்பது வயது மதிக்கத்தக்க பெண்மணி நின்று கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து, கையசைத்து உட்காரும்படி கேட்டுக் கொண்டாள்.

அந்தப் பெண்மணி உட்கார்ந்தாள். இலைப்பச்சை நிறத்தில் மெரூன் பார்டர் போட்ட ஸில்க் காட்டன் புடவை உடுத்தி இருந்தாள். அவள், புடவை உடுத்தி இருந்த நேர்த்தி, கண்களைக் கவர்ந்தது. சற்றே குட்டையான முடியை ஒன்று சேர்ந்து இலைப்பச்சை வண்ணத்தில் க்ளிப் போட்டிருந்தாள்.

வயதின் ஏற்றம் முகத்தில் தென்படவில்லை. நல்ல நிறம். கரிய கண்கள். அழகு நிலையத்தில் வடிவமைக்கப்பட்ட புருவங்கள். மிகச் சிறியதாய் ஸ்டிக்கர் பொட்டு வைத்திருந்தாள். மரியாதைக்குரிய தோற்றத்தில் காணப்பட்ட அந்தப் பெண்மணி, மேகலா ஃபோன் பேசி முடிக்கும் வரை காத்திருந்தாள்.

மேகலா பேசி முடித்ததும், அவளது ஹேண்ட்பேக்கில் இருந்து விசிட்டிங் கார்ட் ஒன்றை எடுத்து, மேகலாவிடம் கொடுத்துக் கொண்டே பேசினாள்.

"என் பேர் ஷோபா ஜெகன். மிஸ்டர் சொக்கலிங்கத்தோட செக்கரட்டரி. உங்ககிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும். ஒரு முப்பது நிமிஷம் எனக்காக ஒதுக்க முடியுமா?"

"ஓ.யெஸ். கொஞ்சம் காத்திருங்க. பர்மிஷன் போட்டுட்டு வரேன். பக்கத்துல ஒரு காபி ஷாப் இருக்கு. அங்கே போயிடலாம்.”

"ஓ... தாராளமா..." மேகலா, தனக்கு பதிலாக ஷீலா என்ற பெண்ணை ஃபோன் அட்டெண்ட் பண்ணச் சொல்லிட்டு கிளம்பினாள்.

ஷோபா ஜெகனும், மேகலாவும் அருகிலுள்ள 'காபி ஷாப்'ற்கு சென்றனர். காபி ஆர்டர் கொடுத்தனர்.

"ஏற்கெனவே உங்க ஆபீஸ்க்கு நான் வந்திருக்கேன். ஆனா நேரடியா உங்களை சந்திக்கலை. அதைப்பத்திதான் இப்ப உங்ககூட பேச வந்திருக்கேன். உங்க பேர் மேகலா. உங்க வீடு கே.கே.நகர்ல இருக்கு. உங்களுக்கு ஒரு தங்கச்சி. பேர் சுபிட்சா. லிங்கம் ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்ல பி.ஏ. படிக்கறாங்க. உங்களுக்கு அம்மா இல்லை. அப்பா மட்டும்தான். அத்தைதான் அம்மா மாதிரி பார்த்துக்கறாங்க. உங்க அப்பா மூர்த்தி, ரிட்டயர்டு ரெயில்வே உத்யோகஸ்தர். உங்க அத்தைக்கு ரெண்டு மகன்ங்க. மூத்தவர், ஒரு தனியார் கம்பெனியில வேலை பார்க்கறாரு. இளையவர் காலேஜ் ஸ்டூடண்ட். உங்க ரெண்டு குடும்பமும் ஒரே வீட்ல ஒண்ணா வாழறீங்க... உங்களுக்கு கல்யாணம் பேசிக்கிட்டுருக்காங்க." மூச்சு விடாம பேசிய ஷோபா ஜெகன், தங்கள் குடும்ப விவரங்களை கடகடவென அடுக்கியதைக் கேட்டு சற்று பயந்தாள் மேகலா.

"என்ன மேகலா, இதெல்லாம் உங்க ஆபீஸ்க்கு வந்து மறைமுகமா நான் உங்க குடும்பத்தைப்பத்தி சேகரிச்ச தகவல்கள்..."

"எதுக்காக இந்த மறைமுகம்?"

"அதான் இப்ப நேர்முகம் காணல் நடத்திட்டிருக்கேனே. சொல்றேன்...." என்று பேச ஆரம்பித்தாள் ஷோபா ஜெகன்.

"லிங்கம் கல்லூரி நிறுவனங்களின் அதிபர்தான் மிஸ்டர் சொக்கலிங்கம். நல்லவர். பணக்காரர்ன்னாலும் கூட பண்பாளர். தரும சிந்தனை உள்ளவர். சுய விளம்பரத்தை விரும்பாதவர். கல்வித்துறை முன்னேற பல வழிகள்ல உதவி செய்றவர். இவருக்கு ஒரே மகன். பேர் கிரிதரன். 'கிரி'ன்னு கூப்பிடுவாங்க. கிரியோட அம்மா இறந்து போயிட்டாங்க. கிரியும் நல்லவர். வயசு இருப்பத்தி ஆறு. எம்.பி.ஏ. க்ராஜுவேட். எந்தக் கெட்ட பழக்கமும் கிடையாது... லிங்கம் ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்ல படிக்கற உங்க சுபிட்சா, காலேஜ் விழாவுல டான்ஸ் ஆடறதைப் பார்த்திருக்காரு கிரி. உங்க தங்கை சுபிட்சாவைப் பார்த்த அந்த நிமிஷமே கிரியோட மனசு, சுபிட்சாகிட்ட காணாமப் போயிடுச்சாம். கல்யாணம் பண்ணிணா அந்தப் பொண்ணைத்தான் பண்ணிக்கணும்னு இருக்காராம்.

“எந்தப் பையனாவது அவன் காதல்ல விழுந்ததை உடனே அவங்கப்பாகிட்ட சொல்லுவானா? கிரி சொல்லி இருக்கார். என்னோட முதலாளி சொல்லித்தான் நான் உங்க குடும்பத்தைப்பத்தி விசாரிச்சேன். பெரிய பணக்கார இடம்ன்னு பயந்துடாதீங்க. அந்தப் பண்பான குடும்பத்துல வாழ்க்கைப்பட உங்க தங்கை குடுத்து வச்சிருக்கணும். எங்க முதலாளிக்காக நான் ஏதோ அவங்க குடும்பத்துக்கு சாதகமா பேசறேன்னு நினைச்சுடாதீங்க. உண்மையிலேயே நல்ல குடும்பம். ஏதாவது ஒரு பிரச்சனைன்னா தாராளமா நீங்க என்னைக் கேக்கலாம். நான் கியாரண்டியா சொல்றேன். கண்ணை மூடிக்கிட்டு உங்க தங்கையை கிரிக்கு கல்யாணம் பண்ணிக் குடுக்கலாம். உங்க தங்கை தொடர்ந்து படிக்கறதுக்கு ஆட்சேபணை சொல்லமாட்டாங்க. கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் உங்க தங்கை விருப்பப்பட்டா, எங்க முதலாளியோட கல்வி நிறுவனங்களை நிர்வகிக்கலாம். முழு சுதந்திர உணர்வோடு உங்க தங்கை அங்கே வாழலாம். பங்களாக்கள், கார்கள், சொகுசான வாழ்க்கைக்கு நடுவுல இதையெல்லாம் விட உயர்ந்த, மதிப்பு வாய்ந்த 'சுதந்திரம்'ங்கற உரிமையை குடுப்பாங்க. இது பெரிய விஷயம்தானே? நல்லா யோசிங்க. இப்ப அவசரம் இல்லை.

“இதுதான் பையன், இதுதான் பொண்ணுன்னு உறுதி பேசி நிச்சயம் பண்ணிட்டு உங்க வசதிப்படி, இஷ்டப்படி ரெண்டு வருஷம் கழிச்சுக் கூட கல்யாணத்தை வச்சுக்கலாம்னு எங்க முதலாளி சொன்னாரு.