Lekha Books

"சரி...சரி... கோவிச்சுக்காத. பாண்டிச்சேரியில அரவிந்தர் ஆஸ்ரமம், மனக்குள விநாயகர் கோவில், பஞ்சவடி ஆஞ்சநேயர் கோவில், ஊசுட்டேரி லேக், ஆரோவில் க்ளோப், ஆலம்பரக்கோட்டை... பீச், இப்படி பிரசித்தி பெற்ற இடங்கள் இருக்கு. லல்லு குல்ஃபியும், நியூ ஆனந்தா பால்கோவாவும் மாதிரி பாண்டிச்சேரி தவிர நீ வேற எங்கயும் சாப்பிட்டிருக்க மாட்ட. அது மட்டுமா? சின்ன சின்ன காபி கடைகள்ல்ல ஃபில்டர் காபி எவ்வளவு பிரமாதமா இருக்கும் தெரியுமா? பார்க்க வேண்டிய இடங்களைப் பார்த்துட்டு சாப்பிட வேண்டியதையெல்லாம் சாப்பிட்டுட்டு வரலாம்னு கூப்பிட்டா, ரொம்ப பிகு பண்ணிக்கறே..."

"இதோ ரெண்டரை மணி நேரத்துல போக முடியற பாண்டிச்சேரிக்குப் போய் அஞ்சு மணி நேரத்துல பார்க்க வேண்டிய இடங்களைப் பார்த்துட்டு வர்றதுக்கு ரெண்டு நாள் எதுக்காகப் போகணும்? நான் வரமுடியாது.....”

"அதான் சொல்லிட்டியே முடியாதுன்னு...விடு....”

"கோபப்படாதே பிரகாஷ்....ஸாரி.... அடடே... பேசிக்கிட்டே நடந்ததுல இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டோமே. நேரம் போனதே தெரியலை. எனக்கு இங்கே பஸ் கிடைக்கும். நான் போகட்டுமா?”

"ஓ.கே. எனக்கு எதிர்ப்பக்கம் இருக்கற பஸ் ஸ்டேண்டலதான் பஸ் வரும். தேங்க்ஸ் ஃபார் யுவர் ட்ரீட் அட் 'இன்சவை'. நாளைக்கு போன் பண்றேன்....."

"டாட்டா....."

பிரகாஷ், எதிர்ப்பக்கம் போவதற்காக திரும்பிச் சென்றான். வினயா, தன்னுடைய பஸ்ஸின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தாள்.

24

தனி உலகமாக இயங்கும் கல்லூரி வளாகம்! தங்கள் உலகமே கல்லூரி வாழ்க்கைதான் என்பது போல கவலை மறந்து கவிபாடித்திரியும் கன்னியர் கூட்டம் நிறைந்திருந்தது.

சுபிட்சாவை சுற்றி அவளது தோழியர் குழுவும் நின்றிருந்தனர்.

"கல்லூரி கலைவிழாவுல நீ ஆடியதைப்பத்தி இன்னும் பேசிக்கிட்டிருக்காங்க. அந்த ஒரே ப்ரோக்ராம்ல நீ காலேஜோட சூப்பர் ஸ்டார் ஆகிட்ட சுபிட்சா....." சுபிட்சாவைக் கட்டி அணைத்தபடி கூறினாள் கல்பனா.

"ஏண்டி, ரொம்ப மிகைப்படுத்தி பாராட்டறீங்க? ஒண்ணு தெரியுமா? அன்னிக்கு என்னோட ப்ரோக்ராம் ஆரம்பிக்கறதுக்கு முன்னாடி வழக்கம் போல எங்கம்மா வந்தாங்க. என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணினாங்க. அதனாலதான் அன்னிக்கு என்னால எதுவுமே மறக்காம அப்படி ஆட முடிஞ்சது. எங்கம்மா என்னை சுத்தி காத்து மாதிரி வந்துக்கிட்டே இருக்காங்க......"

"உனக்குத்தான் ஃபர்ஸ்ட் ப்ரைஸ்ன்னு பேசிக்கறாங்கடி....." வர்ஷா கத்தினாள்.

"ஏண்டி இப்படிக் கத்தறே? இன்னும் அஃபிஷியலா இன்ஃபார்ம் பண்ணலையே. பார்க்கலாம்."

"சுபி, உன்னோட அழகும், நளினமான ஆட்டமும் தான் அன்னிக்கு ஹைலைட்!" ஷைலா பாராட்டினாள்.

"என்னிக்கோ முடிஞ்சு போன கலைவிழாவைப்பத்தி இன்னிக்கும் பேசிக்கிட்டிருக்கீங்க. எக்ஸாம் வரப் போகுதில்ல?"

"அது பாட்டுக்கு அது வரட்டும்....." அலட்சியமாய் பேசிய வனிதாவை முதுகில் தட்டினாள் சுபிட்சா.

"அப்புறம் நம்ம பாடு? எக்ஸாம்ல ஃபெயிலானா படு அசிங்கம். ஆட்டம், பாட்டம், கொண்டாட்டம் கூட படிப்பும் முக்கியம். எங்கம்மா நான் சின்னப்பிள்ளையா இருந்தப்ப 'படி' 'படி'ன்னு சொல்லிக்கிட்டே இருப்பாங்க. அதனால, நான் நிறைய படிக்கணும். எங்கம்மாவோட ஆசையை நிறைவேத்தணும்ன்னு தீவிரமா இருக்கேன். எங்க வீட்ல என்னைப் படிக்க வைக்கறதுக்கு செலவு செய்ய சிரமப்படுவாங்க. அதனால ஸ்காலர்ஷிப்ல படிச்சு முன்னேறணும்.”

"சுபி சொல்றது நூத்துக்கு நூறு சரியானது. நாம படிக்கணும். நம்பளோட சொந்தக்கால்கள்ல நிக்கற அளவுக்கு அடிப்படையா இருக்கற ஒரு படிப்பைத் தேர்ந்தெடுக்கணும்......" கல்பனா கூறியதும் வனிதா சிரித்தாள்.

"சிங்...சக்-சங்.....சக்" என்று கைகளால் தாளம் போட்டாள். அவள் அவ்விதம் செய்ததைப் பார்த்ததும் கல்பனா கோபப்பட்டாள்.

"என்னடி..... நான் சுபிட்சாவுக்கு ஜால்ரா தட்றேன்னு தானே நீ... இப்படி தாளம் போடற?"

"கல்பனாவுக்கு கோபத்தைப் பாரேன். வனிதா சும்மா... விளையாட்டுக்குத்தானே சொன்னா..." சுபிட்சா அவளை சமாதானப்படுத்தி, கோபத்தை மாற்றி சிரிக்க வைத்தாள். அதன்பின் தொடர்ந்து பேசினாள்.

"ஹாய்..... நான் ஒரு சந்தோஷமான விஷயம் சொல்ல மறந்துட்டேன்... ஆனா அது நிச்சயமானதா என்னன்னு எனக்குத் தெரியலை. இருந்தாலும்... உங்ககிட்ட அந்த விஷயத்தை பகிர்ந்து கொள்ளணும்ன்னு நினைச்சு சொல்றேன்... எங்க மேகலா அக்காவுக்கும் சக்திவேல் மச்சானுக்கும் கல்யாணம் பேசிக்கிட்டிருக்காங்க... மேகலாக்கா 'இப்ப கல்யாணம் வேண்டாம்'ன்னு முரண்டு பிடிக்கறாங்க. ஆனா வீட்ல எங்கப்பாவும், எங்க அத்தையும், அக்காகிட்ட பேசி முடிவு பண்ணுவாங்க."

"உங்கக்கா ஏன் வேண்டாம்ங்கறாங்க?" கல்பனா கேட்டாள்.

அவள் கேட்டதும் சந்தோஷத்தில் மலர்ந்திருந்த சுபிட்சாவின் முகம் சற்று வாடியது. மேகலா ஏன் திருமணத்திற்கு மறுக்கிறாள் என்கிற உண்மையான காரணம், அவளை வாட்டியது.

"என்னடி.... என்ன ஆச்சு? திடீர்னு ஏதோ யோசனைக்கு போயிட்டே..." கல்பனா அவளைப் பிடித்து குலுக்கினாள்.

"ஒண்ணுமில்லடி. எங்கம்மா ஞாபகம் வந்துச்சு...... அம்மா உயிரோட இருந்திருந்தா... எவ்வளவு நல்லா இருக்கும்? ஆனா... ஒரு கண் போனவங்களுக்கு மறுகண் இருக்கற மாதிரி எங்கம்மாவுக்கு பதில் எங்க அத்தையை 'அம்மா'வா குடுத்திருக்காரு கடவுள். அது ஒரு பெரிய ஆறுதல்...”

"உங்க அக்காவுக்குக் கல்யாணம் கூடி வரட்டும். எங்க எல்லாருக்கும் ஒரு ஜாலி கொண்டாட்டம் இருக்கு. ஒரு கலக்கு கலக்கிட மாட்டோம்?" வனிதா கூறியதும் அனைவரும் 'யே...' என்று மகிழ்ச்சியில் கூவினார்கள்.

மேகலா... சிந்தனையிலும், கவலையிலும் மூழ்கி இருந்தாள்.

'ஒருவரை மனசார விரும்பி, அவருடன் எல்லை மீறி பழகிய பழக்கத்தில் உருவான கருவையும் அழித்து, கருவிற்குக் காரணமான காதலனின் உயிரையும் பறி கொடுத்து, அதன்பின் இன்னொருவரை கல்யாணம் செய்து கொள்வது சரிதானா..... வருணுடன் நான் எல்லை மீறி பழகியது சரி இல்லை.... விதி, வருணின் உயிரைப் பறித்ததும் சரி இல்லை... இப்ப... சக்திவேல் மச்சானுக்கு என்னை மணமுடித்து வைக்கறதற்காக அத்தையும், அப்பாவும் பேசுவதும் சரி இல்லை. பிரகாஷின் மோசமான நடவடிக்கைகளும் சரி இல்லை. என் வாழ்க்கையில எதுதான் சரியா இருக்கு? காதல்...! அது சரிதான். ஆனால் என் நிலை தடுமாறி, தாலி கட்டிக் கொள்ளும் முன்பே வேலி தாண்டி, நெறி தவறியது. சரி அல்லவே? மிகவும் தவறல்லவா? ஒரு கணம் என்னை மறந்ததற்கு, மறக்கவே முடியாத துன்பமாகி விட்டதே... மணவாழ்க்கையில் இணையப் போகிறோம்ங்கற அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையிலதானே என்னை... வருணுக்கு முழுமையாகக் குடுத்தேன்? அவரால உண்டாகிய இன்னொரு உயிரையும் அழித்து, எதிர்பாராத விதமா வருணையும் பறி குடுத்து... எனக்கு ஏன் இந்த நிலை? நான் யாருக்கும் எந்தக் கெடுதலும் மனசாரக் கூட நினைச்சதில்லையே... அம்மா இருந்தா அம்மாகிட்ட சொல்லி அழலாம்...