Lekha Books

வீட்டோட மாப்பிள்ளையா ஒரு அந்நிய குடும்பத்துல இருந்து வந்தாலும் நம்ப கூட ஒத்துப் போற குணம் உள்ளவனா இருப்பானாங்கறது நமக்குத் தெரியாது. சக்திவேல் நம்ம வீட்டுப்பையன். ரத்த சம்பந்தம் உள்ளவன். வயோதிகத்துல இருக்கற நமக்கு நம்ப ரத்த உறவுகள், நம்ம கூட உதவியா இருக்கறது நல்லது..."

"நல்லதே நடக்கும்ண்ணா. நம்பிக்கையோட பிள்ளைங்ககிட்ட பேசுவோம். எல்லாம் ஆண்டவன் விட்ட வழி..."

"சரி கமலம்.. நான் கொஞ்ச நேரம் ஈஸி சேர்ல சாய்ஞ்சு கண் அசர்றேன். நீயும் ஓய்வு எடு..."

"சரிண்ணா" கமலம், படுக்கை அறைக்கு சென்றாள்.

லிங்கம் கலைக் கல்லூரியின் அலுவலகம். கல்லூரியில் ப்ரின்ஸ்பால் தேவராஜ். எதிரே உட்கார்ந்திருந்த சொக்கலிங்கத்திடம் பவ்யமாகவும், மரியாதையாகவும் பேசிக் கொண்டிருந்தார். கல்லூரியில், கல்வி பற்றிய விபரங்களையும், ஆசிரியர்கள், மாணவர்கள் பற்றிய மேம்பாடுகள் பற்றி கேட்டறிந்தார். அதன்பின் சுபிட்சாவைப் பற்றிய விபரங்களைக் கேட்டார்.

"பி.ஏ. ஸெகண்ட் இயர் ஆர்ட்ஸ் க்ரூப்ல படிக்கற சுபிட்சா, எந்த ஊர் பொண்ணு?"

"சென்னைதான் ஸார்."

"அந்தப் பொண்ணு படிப்புல எப்படி?"

"நல்லா படிக்கற பொண்ணு ஸார். கலைவிழா அன்னிக்கு டான்ஸ் ஆடுச்சே ஸார். அந்தப் பொண்ணுதான் ஸார் சுபிட்சா."

"அந்தப் பொண்ணோட அட்ரஸ் குடுங்க."

"இதோ தரேன் ஸார்." என்ற ப்ரின்ஸ்பால், ஃபைலை எடுத்து, சுபிட்சாவின் அட்ரஸை ஒரு பேப்பரில் எழுதிக் கொடுத்தார்.

"எக்ஸ்க்யூஸ் மீ ஸார்... அந்தப் பொண்ணு சுபிட்சா நல்ல பொண்ணு ஸார். அவ மேல தப்பு ஒண்ணுமிலையே...?"

"சேச்சே...தப்பெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை. ஒரு நல்ல விஷயத்துக்காகத்தான்..."

"ஸாரி ஸார். அதைப்பத்தி நான் கேட்டது தப்புன்னா..."

"இதில என்ன தப்பு இருக்கு தேவராஜ்? நான் கிளம்பறேன். உங்களோட முயற்சியிலதான் இந்தக் காலேஜ் நல்லபடியா முன்னேறிக்கிட்டிருக்கு. ஆல் த பெஸ்ட்."

விடை பெற்று புறப்பட்டார் சொக்கலிங்கம்.

22

இன்சுவை உணவகம். திருவல்லிக்கேணி ஏரியா. அங்கே சமீபத்தில் துவக்கப்பட்ட அந்த உணவகத்தில் கூட்டம் அதிகமாக இருந்தது. உட்கார இடம் கிடைக்காதவர்கள், காத்துக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களுடன் பிரகாஷும், வினயாவும் சிறிது நேரம் காத்திருந்தனர். இடம் கிடைத்ததும் உட்கார்ந்தனர்.

"இந்த ஹோட்டல்ல ஸ்பெஷல் ஐட்டம் என்ன?" வினயா கேட்டாள்.

"பசி அதிகமாயிடுச்சா? ஆர்டர் குடுத்த உடனே கொண்டு வந்து குடுத்துருவாங்க.

“இங்கே இட்லி, தோசைக்கு தக்காளி சட்னி குடுப்பாங்க. சூப்பரா இருக்கும். அதுதான் இங்கே ஸ்பெஷல். மத்தபடி ஸ்வீட்ஸ் எல்லாமே நல்லா இருக்கும்..."

ஆர்டர் எடுப்பவர் வந்தார்.

"குட்டி ஜிலேபி ரெண்டு ப்ளேட்டும், ரெண்டு ப்ளேட் தோசையும் தக்காளி சட்னியும் குடுங்க..."

ஆர்டர் எடுத்தவர் போனார்.

"பரவாயில்ல... சின்ன ஹோட்டலா இருந்தாலும் சுத்தமா, பாக்கறதுக்கு பளிச்ன்னு இருக்கு." வினயா கூறியதும் சிரித்தான் பிரகாஷ்.

"என்ன சிரிப்பு?" வினயா அவனது தோள்பட்டையில் குத்தினாள்.

"பெரிய ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டலா இருந்தாத்தான் அங்கே தயாரிக்கற உணவு வகைகள் நல்லா இருக்கும்ன்னு அர்த்தம் கிடையாது. ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டல்களை விட சில சின்ன ஹோட்டல்கள்ல எல்லா உணவு வகைகளும் ருசியா இருக்கும். அதில இந்த இன்சுவை ஒண்ணு..."

இதற்குள் ஆவி பறக்கும் தோசைகளும், லேசாக எண்ணெய் மிதக்கும் தக்காளிச் சட்னியும், இரண்டு சிறிய தட்டுகளில் குட்டி ஜிலேபி சகிதமாக ஆர்டர் எடுப்பவர் வந்தார்.

இருவரும் ரசித்து சாப்பிட்டனர். அப்போது அங்கே இன்னொரு மேஜை அருகே நாற்காலியில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த ஒருவன், கையில் ஒரு புகைப்படத்தை வைத்தபடி பிரகாஷையும், புகைப்படத்தையும் மாறி மாறி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இதை கவனிக்காத பிரகாஷ், சிரித்துப் பேசியபடியே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

பிரகாஷை நோட்டம் விட்டுக் கொண்டிருந்தவனுக்கு இருபத்தியெட்டு வயது இருக்கும். கண்ணியமான தோற்றம் கொண்ட அவன், சூழ்நிலை பாராமல் பிரகாஷை, புகைப்படத்துடன் ஒப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். புகைப்படத்தில் உள்ள நபரும், பிரகாஷும் ஒரே நபர்தான் என்று தெரிந்ததும் அவன் வேகமாக எழுந்திருக்க முற்பட்டான். அப்போது சஃபாரி உடை அணிந்த ஒருவர், அவனருகே வந்து பேச்சுக் கொடுத்தார். அவர், அவனுடைய உயர் அதிகாரி போலும். எனவே வேகமாக புகைப்படத்தை ஷர்ட் பாக்கெட்டில் போட்டுக் கொண்டு அவருக்கு வணக்கம் கூறினான். மரியாதை நிமித்தம் நின்று கொண்டே அவரிடம் பேசினான். அவனது கண்கள் மட்டும் பிரகாஷை சுற்றியே சுழன்று கொண்டிருந்தன.

சஃபாரி நபர் பேசிக் கொண்டிருந்தபடியால் அந்த வாலிபனால் எழுந்து, பிரகாஷைப் பின் தொடர இயலாமல் போனது.

வினயாவின் தோள் மீது கைகளைப் போட்டபடி உணவகத்திலிருந்து வெளியேறினான் பிரகாஷ். அவனது முதுகையே வெறித்தபடி பார்த்த வாலிபன், இயலாத சூழ்நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டு விட்டமைக்காக மனம் நொந்தபடி சஃபாரி மனிதருடன் 'விதியே' என்று பேசிக் கொண்டிருந்தான்.

இளம் காலை நேரம். ஸ்போர்ட்ஸ் உடையும், ஸ்போர்ட்ஸ் காலணிகளும் அணிந்தபடி 'ஜாகிங்' கிளம்பிக் கொண்டிருந்தான் கிரி.

"கிரி..."

மாடிப்படிகளில் இறங்கி வந்து கொண்டிருந்த சொக்கலிங்கம் கூப்பிடுவது கேட்டு நின்றான் கிரி.

"என்னப்பா?"

"நீ ஜாகிங் முடிச்சுட்டு வந்து என்னைப் பாரு கிரி. உன் கூட கொஞ்சம் பேசணும்."

"சரிப்பா."

"என்னோட ரூம்லதான் இருப்பேன்."

"சரிப்பா."

கிரி, தன் ஸ்போர்ட்ஸ் பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்து ஐ-பாட் எனும் பாடல் கேட்கும் கருவியை எடுத்தான். அதன் ஹெட் போனை காதுகளில் பொருத்திக் கொண்டு, பங்களாவின் வெளிப்பக்கம் வந்து, மெதுவாக நடக்க ஆரம்பித்து, பின்னர் ஓட ஆரம்பித்தான்.

'பருவமே...புதிய பாடல் பாடும்... இளமையின் பூந்தென்றல் ஆடும்...' இளையராஜாவின் இன்னிசை மழையில் அவனது மனதிற்குள்ளும் மழை பொழிந்தது. அதற்குக் காரணம் சுபிட்சாவின் நினைவு. அடுத்ததாக மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன் அவர்களின் 'பெண் ஒண்று கண்டேன்...பெண் அங்கு இல்லை...' பாடல் இசைத்து அவனது மனதை மேலும் சுபிட்சாவின் நினைவில் பரவசப்படுத்தியது.

'நெஞ்சத்தைக் கிள்ளாதே.' திரைப்படத்தில் வரும் மோகனாக தன்னையும், சுஹாஸினியாக சுபிட்சாவையும் கற்பனை செய்தபடி ஓடிக் கொண்டிருந்தான்.

அவன் வழக்கமாக ஓடும் பூங்காவில் ஒரு மணி நேரம் ஓடியபின், நடந்து அவனது பங்களாவிற்கு வந்தான். அவனது அறைக்கு சென்றான். வியர்த்திருந்த முகத்தைக் கழுவினான்.

அதன்பின் சொக்கலிங்கத்தின் அறைக்கு சென்றான். நாசூக்காய் கதவைத் தட்டிவிட்டு உள்ளே நுழைந்தான்.

அன்றைய செய்தித்தாள்களை படித்துக் கொண்டிருந்த சொக்கலிங்கம், கிரியைப் பார்த்ததும் செய்தித்தாள்களை மேஜை மீது வைத்தார். அவரது அறை வெகு விசாலமாய் அழகாய் இருந்தது. வாசனை திரவியம், சூடாக்கப்பட்டு எரியும் மெழுகுவர்த்தி, அழகிய தாய்லாந்து பீங்கான் விளக்கில் பொருத்தப்பட்டு எரிந்து கொண்டிருந்தபடியால், அறை முழுவதும் 'கும்'மென்று மணம் வீசியது. சுவரில் மாட்டப்பட்டிருந்த ஓவியங்கள் மிக நேர்த்தியாக இருந்தன.

அறையில் அங்கங்கே மாட்டப்பட்டிருந்த மின்சார விளக்குகளின் வடிவங்கள் புதுமையாக இருந்தன. அகலமான தேக்குமரக்கட்டில் மீது ஷோலாபூர் பெட்ஷீட் விரிக்கப்பட்டு இருந்தது. அந்த பெட்ஷீட்டின் வேலைப்பாடுகள் கட்டிலுக்கு மேலும் அழகு சேர்த்தது. ஜன்னல்களுக்கு மாட்டப்பட்டிருந்த திரைச்சீலைகள் கலைநயம் மிக்கவையாக இருந்தன. ஜன்னல்களுக்கு அருகே, செய்தித்தாள்கள் படிப்பதற்கென்றே போடப்பட்டிருந்த அழகிய நாற்காலியும், மேஜையும் கண்களைக் கவரும் வண்ணம் நவீனமாக இருந்தன. அந்த நாற்காலியில்தான் சொக்கலிங்கம் உட்கார்ந்திருந்தார்.

"உட்காரு கிரி”

கிரி உட்கார்ந்தான்.

"கிரி..... சுத்தி வளைச்சு பேச விரும்பல. நேத்து வேணு சப்-வே-யில வச்சு என்கிட்ட பேசினான். சுபிட்சாங்கற பொண்ணை நீ விரும்பறதாகவும், அவளைப்பத்தின விபரங்கள் ஏதும் தெரியாதுன்னும் சொன்னியாம்..."