Lekha Books

19

சக்திவேல் அன்று அதிசயமாக சீக்கிரமே வீடு வந்து சேர்ந்திருந்தான்.

கல்லூரி விழா முடிந்து விட்டபடியால் ரிகர்ஸல் பண்ண வேண்டிய வேலையும் இன்றி, சுபிட்சாவும் கல்லூரியில் இருந்து விரைந்து வந்திருந்தாள். பிரகாஷ், வழக்கம் போல கல்லூரியில் இருந்து கோவிலுக்குப் போய்விட்டு நெற்றியில் விபூதியைப் பட்டையாகப் பூசிக் கொண்டு பூனை போல வந்து சேர்ந்தான்.

தினமும் குறித்த நேரத்திற்கு வந்துவிடும் மேகலா, கமலத்திற்கு மாத்திரை வாங்கிவிட்டு பத்து நிமிடங்கள் தாமதமாக வந்தாள்.

"என்னப்பா சக்திவேல்? இன்னிக்கு சீக்கிரமாவே வந்துட்ட?" மூர்த்தி கேட்டார்.

"இன்னொருத்தரை புதுசா அப்பாயிண்ட் பண்ணி இருக்காங்க மாமா. இந்தப் போஸ்ட்டுக்கு ஆள் கிடைக்காததுனாலதான் எனக்கு அதிக வேலை இருந்துச்சு. இனிமேல் புதுசா வந்திருக்கறவர் பார்த்துப்பார்..."

"வேலை இல்லாம வேலையைத் தேடிக்கிட்டிருக்கறவங்களுக்கு நல்ல வேலை கிடைக்கறதும் கஷ்டம். வேலைக்கு ஆள் தேடிட்டிருக்கறவங்களுக்கு தகுதியான ஆள் கிடைக்கறதும் கஷ்டம்தான் இந்தக் காலத்துல......"

"ஆமா மாமா. எங்க எம்.டி. நல்ல திறமையானவங்களாத்தான் தேர்ந்தெடுத்து வேலை குடுப்பார்..."

"அதனாலதானே, சக்திவேல் மச்சானை எம்.டிக்கு அடுத்த பதவியில அவங்க எம்.டி. உட்கார வச்சிருக்கார்!...." வழக்கம் போல துடுக்குத்தனமாக சுபிட்சா கேட்டதற்கு எதுவும் பதில் கூறாமல் புன்னகை ஒன்றை உதிர்த்தான் சக்திவேல்.

"காலேஜ் ப்ரோக்ராம்ல சூப்பரா டான்ஸ் ஆடினியாமே? எங்க காலேஜ் முழுக்க அதே பேச்சுத்தான்." பிரகாஷ் சொன்னதும் சுபிட்சா மகிழ்ச்சியில் சிரித்தாள்.

"உங்க காலேஜ்ல படிக்கறவங்களுக்கு அடுத்த காலேஜ் பத்தி பேசறதுதான் வேலையோ?"

"அப்படி ஒண்ணுமில்ல... என் ஃப்ரெண்ட்ஸோட தங்கச்சிங்க உங்க காலேஜ்ல படிக்கறாங்க. அவங்க சொல்லி, என்னோட ஃப்ரெண்ட்ஸ் சொன்னாங்க." அடக்கமாக பதில் கூறினான் பிரகாஷ்.

"உங்களை ப்ரோக்ராமுக்கு வரச் சொல்லி இருந்தேனே... ஏன் வரலை? அத்தை முதற்கொண்டு எல்லாரும் வந்திருந்தாங்கள்ல?... சக்திவேல் மச்சான் கூட வந்திருந்தார். உங்களால வர முடியலையாக்கும்?"

சுபிட்சா கேட்டதும் உடனே பதில் சொல்ல முடியாமல் தவித்தான் பிரகாஷ். தன் தவிப்பை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் பேச ஆரம்பித்தான்.

"அன்னிக்கு எங்க ப்ரொஃபஸர், முக்கியமான வேலை குடுத்துட்டார்" அதனாலதான் வர முடியலை..." அப்பாவி போல பதில் கூறிய அவனைப் பார்த்துப் பரிதாபப்பட்டாள் சுபிட்சா.

'சுபிட்சாவின் கலை நிகழ்ச்சிக்குப் போனால் தன் நண்பர்களும் வருவார்கள். சுபிட்சாவை ரசிப்பார்கள்' என்ற எண்ணத்தினால்தான் பிரகாஷ், கலைவிழாவிற்கு போகவில்லை. அதை வெளியிட முடியுமா?’ எனவே தன் அப்பாவி வேஷத்தைத் திறம்பட நடித்தான்.

"இன்னிக்கு எல்லாரும் ஒண்ணா உட்கார்ந்து சாப்பிடலாம்." சுபிட்சா எழுந்து, சமையலறைக்கு சென்று அனைவருக்கும் தட்டுக்களை எடுத்து வந்தாள்.

"அத்தை...இன்னிக்கு என்ன டிபன்?" சுபிட்சா கேட்டாள்.

"இட்லி..." கமலம் பதில் கூறினாள்.

"இட்லிக்கு?" அடுத்த கேள்வியைக் கேட்டாள்.

"இட்லிக்கு சாம்பார், உனக்கு கேரட்டும், முருங்கைக்காயும் பிடிக்குமேன்னு நிறைய காய் போட்டு பண்ணி இருக்கேன்..."

"இதெல்லாம் ஓகே. சட்னி பண்ணலைதானே? சட்னி பண்ணினா உங்க கையும் நீளும். நாக்கும் நீளுமே..."

"இல்லைடியம்மா. இப்போவெல்லாம் சமையலுக்கு தேங்காய் உபயோகிக்கிறதே ஆபூர்வம்."

"சாம்பருக்கு தேங்காய் அரைச்சு, கரைச்சு ஊத்தினீங்களா?"

"இல்லவே இல்லைம்மா சுபி..."

சாம்பார் பாத்திரத்தை எடுத்து வந்த மேகலா, பாத்திரத்தைக் கீழே வைத்துவிட்டு சுபிட்சாவின் தலையில் செல்லமாய் குட்டினாள்.

"அத்தையை ஏன் இப்படி மிரட்டறே? பெரியவங்களை இப்படிப் பேசலாமா?..."

"உரிமையோட பேசறா... கேக்கறா. ஏம்மா அவளை கோவிச்சுக்கறே?" கமலம், மேகலாவைக் கேட்டதும் கமலம் மீது சாய்ந்து கொண்டாள் சுபிட்சா.

"அத்தைதான் எனக்கு நல்ல சப்போர்ட்..."

"யாருக்கு யார் சப்போர்ட்?" கேட்டபடியே கையில் கிண்ணத்துடன் வீட்டிற்குள் வந்தாள் மீனா மாமி.

"ஓ... இன்னிக்கு என்ன சீக்கிரமாவே டின்னருக்கு உட்கார்ந்துடீங்க? சும்மாதான் வந்தேன்..."

"சும்மா வந்த மாதிரி தெரியலியே மீனா மாமி... கையில கிண்ணம் கொண்டு வந்திருக்கீங்களே..." சுபிட்சா கேட்டதும் அதை விளையாட்டாகவே எடுத்துக் கொண்டு சிரித்தபடியே அவளது கன்னத்தைக் கிள்ளினாள் மீனா மாமி.

"சுபிட்சாவுக்கு குறும்பு ஜாஸ்தியாயிடுச்சு" மேகலா கூறியதும் மீண்டும் சிரித்தாள் மீனா மாமி.

"அவ சின்னப் பொண்ணுதானே..." மீனா மாமி சுபிட்சாவிற்காகப் பரிந்து பேசினாள்.

"மீனா மாமி எனக்கு ஃப்ரெண்ட் மாதிரி. அதனால அவங்களை நான் ஜாலியா கலாய்ப்பேன்..."

"தேங்க்ஸ்டி சுபிட்சா. சொன்னாலும் சொல்லாட்டாலும் நீங்க எல்லாருமே எனக்கு ஃப்ரெண்ட்ஸ்தான். நான் இங்கே குடித்தனம் வந்ததில இருந்து உங்க குடும்பத்துல ஒருத்தி மாதிரிதானே என்கூடப் பழகறீங்க..."

"ஏ...மீனா... பேசிட்டே  இருந்தா  எப்படி?  உட்கார்ந்து ரெண்டு இட்லி சாப்பிட்டுட்டுப் போயேன்" கமலம் உபசரித்தாள்.

"வேணாம் மாமி. எங்க ஆத்துக்காரர் காபிக்காக காத்துக்கிட்டிருக்கார். காபிப்பொடி வாங்கிண்டு போகலாம்னுதான் வந்தேன்."

"அதுக்கென்ன, குடு கிண்ணத்தை, நான் எடுத்துட்டு வரேன்." கமலம் கிண்ணத்தை வாங்கிக் கொண்டு சமையலறைக்கு சென்று காபிப்பொடி எடுத்துக் கொண்டு வந்தாள். மீனா மாமியிடம் கொடுத்தாள்.

"மாமி, எனக்கு உங்களோட காபின்னா ரொம்ப பிடிக்கும். ஒரு டம்ளர்ல காபி எடுத்துட்டு வந்து குடுங்க. முதல்ல மாமாவுக்கு குடுத்துடுங்க..."

"அதுக்கென்னடி சுபிட்சா... உனக்கில்லாத காபியா?..."

"மீனா... அவ சும்மா விளையாட்டுக்கு கேக்கறா. நீ என்னடான்னா நிஜமாவே காபி கொண்டு வரேன்னு சொல்றியே..."

"அதனால என்ன கமலம் மாமி ? என்னிக்கோ ஒரு நாள் அபூர்வமா என்கிட்ட காபி கேக்கறா... இதோ அஞ்சு நிமிஷத்துல காபி போட்டு எடுத்துண்டு வரேன்டி சுபிட்சா... சரி கமலம் மாமி...நான் கிளம்பறேன்."

மீனா மாமி கிளம்பினாள்.

அவள் போனதும் அனைவரும் சாப்பிட ஆரம்பித்தனர்.

"அத்தையோட சாம்பார்ன்னா சாம்பார். இந்த வாசனை, ருசி, பக்குவம் எல்லாம் வேற யாருக்கும் வராது..." சுபிட்சா, சாம்பார் சாப்பிட்டிருந்த விரல்களை சப்பியபடியே கூறினாள்.

"நானாவது அத்தைகிட்ட சமையல் கத்துக்கிட்டேன். நீ... சாப்பிட மட்டும்தான் கத்துக்கிட்டிருக்க..." மேகலா, ரசித்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த சுபிட்சாவை கேலி செய்தாள்.

"உனக்கு அவசியமா சமையல் கத்துக்கணும். அதனால நீ கத்துக்கிட்ட. நாளைக்கு இன்னொரு வீட்டுக்கு போகப் போறவ..."

"கொஞ்சம் வாயை மூடறியா?" மேகலாவுக்கு கோபம் தலை தூக்கியது.

"ஏம்மா கோபப்படறே... அவ சொல்றது சரிதான். உனக்கு சீக்கிரமா கல்யாணம் பண்ணணும்."

"வேணாம் அத்தை. எனக்குக் கல்யாணம் வேண்டாம்."

"எல்லா பொண்ணுங்களும் சொல்றதுதான் இது..." கமலம் பேசும் பொழுது சுபிட்சா குறுக்கிட்டாள்.

"நீங்க கூட அப்படிச் சொன்னீங்களா அத்தை?"

"ஏ...வாலு... உனக்கு எப்பவும் கிண்டலும் கேலியும்தான்... நிஜம்மா, நான் கூட அப்படித்தான் சொன்னேன். ஆனா...மனசுக்குள்ள கல்யாண ஆசை இருந்ததும் நிஜம்..." இந்த வயதிலும் கமலம் வெட்கப்பட்டாள்.