பறவை வெளியே வருமா - Page 22
- Details
- Category: மர்ம கதைகள்
- Published Date
- Written by சித்ரலேகா
- Hits: 8420
பேசிக் கொண்டே மூர்த்திக்கு காபி கலக்கிக் கொடுத்தாள் கமலம். காபி டம்ளரை கையில் வாங்கிக் கொண்டு ஈஸி சேருக்குப் போனார் மூர்த்தி. கமலம், இட்லி தயாரிக்கும் வேலையில் கவனத்தைச் செலுத்தினாள்.
18
இயற்கையன்னை, தன் கடமைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தபடியால் இரவும், பகலும் மாறி மாறி நாட்கள் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன.
கல்லூரி விழாவில் 'ஸோலோ'வாக மிக அற்புதமாக நடனமாடி பரிசையும், பாராட்டுகளையும் பெற்ற சுபிட்சா, கல்லூரியில் மிகப் பிரபலமானாள்.
அந்தக் கல்லூரியின் உரிமையாளர் சொக்கலிங்கம் அவர்களும், அவர்களது மகன் கிரிதரனும் விழாவிற்கு வருகை தந்து விழா, நிறைவு பெறும் வரை உடனிருந்து கண்டு களித்தனர். சுபிட்சாவின் நடனத்தை ரசித்த கிரியும், பிரமிப்பிற்கு ஆளானான்.
நளினம், நவீன ஸ்டைல், நேர்த்தியான முகபாவம், சுறுசுறுப்பான நடன அசைவுடன், தாளம் தப்பாத லயம் என்று, தன் நடனத்தினால், அரங்கத்தில் கூடியிருந்தோரை அசத்திக் கொண்டிருந்த சுபிட்சாவை வைத்த கண்ணை எடுக்காமல் ரசித்தான் கிரி.
கிரி, பெரும் செல்வந்தர் சொக்கலிங்கத்தின் மகன் என்றபோதும், அவன் பிறந்து, வளர்ந்த பணக்கார சூழ்நிலை அவனை சிதைப்பதற்கு பதில் செதுக்கியே இருந்தது. அதிக கண்டிப்பும் இன்றி, செல்லமும் இன்றி கட்டுப்பாடாக வளர்க்கப்பட்டவன். பணத்தின் அருமையையும் அறிந்திருந்தான், அதன் வலிமையையும் புரிந்திருந்தான்.
கல்வியில் முதன்மையாக விளங்காவிட்டாலும், நல்ல தேர்ச்சி பெற்றிருந்தான். பெற்றோரைப் பெரிதாக மதிக்கும் பண்புள்ளவனாய் இருந்தான். நல்ல நண்பர்களின் நட்பு உள்ளவன். கார், பங்களா, கைநிறைய பணம், வாலிப வயசு அத்தனையும் நிரம்பப் பெற்றிருந்தாலும் முறை கேடான பழக்கங்களுக்கு ஆளாகாதவன். கண்ணியமானவன். அழகை ரசிப்பவன். அழகான பெண்களை ரசிப்பவன். அதிலும் அந்த வயதுக்குரிய அத்து மீறல் இன்றி அளவுடன் இருந்து கொள்பவன்.
வசதியான வாழ்க்கையும், அதன் சௌகர்யங்களும், சூழ்நிலையும் இருந்தும்கூட கண்ணியமான இளைஞனாய், மரியாதைக்குரிய வாலிபனாய் திகழ்ந்தான்.
அவனது அப்பா சொக்கலிங்கம் 'லிங்கம் கல்வி நிறுவன'ங்களை நிர்வகிக்கும் பொறுப்பை அவனிடம் ஒப்படைப்பதற்காகக் காத்திருந்தார். மேலே... இன்னும்... மேலே படிக்க வேண்டும் என்ற அவனது நியாயமான ஆசைக்குத் தடையேதும் போடாமல் தட்டிக் கொடுத்து ஊக்கமூட்டினார்.
இன்னும் இரண்டு மாதங்களில் முதுகலை பட்டத்தை அடைந்து விடுவான். அதன்பின் தந்தை நிறுவிய கல்வி நிறுவனங்களின் தலைமைப் பொறுப்பை நிர்வாகிப்பது தன் தலையாய கடமை என்று கருதி கிரியும் தயாராக இருந்தான்.
இந்நிலையில் தான் அவர்களது கல்லூரிகளுள் ஒன்றான லிங்கம் கலைக் கல்லூரியின் விழாவில் சுபிட்சாவின் நடனத்தைப் பார்த்து மகிழ்ந்திருந்தான் கிரி. விழா நிறைவுற்ற நாளில் இருந்து அவனது விழிகளுக்குள் நுழைந்து இதயத்தில் வீற்றிருந்து, அவதிப்படுத்தினாள் சுபிட்சா. அவனது மனதிற்குள் சென்று அவனது தூக்கத்தைக் கலைத்துக் கொண்டிருந்தாள் சுபிட்சா. கிரியின் உயிர் நண்பன் வேணு. வேணுவிடம் எதையும் மறைப்பதில்லை கிரி. கல்லூரி விழாவில் சுபிட்சாவைப் பார்த்ததில் இருந்து தன் மனம் நிலை கொள்ளாமல் அலைபாய்வதை அவனிடம் சொல்லத் துடித்தான் கிரி.
வேணு, அவனது அப்பா வழித் தாத்தா மரணப்படுக்கையில் இருப்பதாகவும், சொந்த கிராமத்திற்கு சென்று அவரைப் பார்த்து வரப் போவதாகவும் கூறிவிட்டுப் போய் இருந்தான். வேணுவின் கிராமத்திற்குள் செல்போன் கலாச்சாரம் ஏற்படாதபடியால் அவனைத் தொடர்பு கொள்ளும் வழியின்றித் தவித்தான்.
மறுநாள் காலை. கடற்கரையில் ஜாகிங் பண்ணிக் கொண்டிருந்த கிரியின் ஷர்ட் பாக்கெட்டினுள்ளிருந்து லேசாக அதிர்வு கொடுத்தது 'சைலன்ட் மோடி'ல் போடப்பட்டிருந்த அவனது செல்ஃபோன். ஓடுவதை நிறுத்திவிட்டு செல்ஃபோனை எடுத்தான். ஏதோ முன்பின் அறியாத நம்பர்களாக இருந்தன. மனதிற்குள் கேள்விக்குறி தோன்ற, குரல் கொடுத்தான்.
"ஹலோ..."
"கிரி...நான் வேணு பேசறேண்டா..."
"வேணு...எங்கே இருந்து பேசறே...நீ இன்னும் சென்னைக்கு வரலியா?"
"இல்லைடா. தாத்தா மண்டையப் போட்டுட்டார். காரியம் பண்றதுக்கு வேண்டிய சாமான் வாங்கறதுக்காக பக்கத்து டவுனுக்கு வந்தேன். அதனாலதான் உன்கூட போன் பேச முடியுது. ஒரு பூத்ல இருந்து பேசறேன். எப்பிடி இருக்க?"
"நான் நல்லா இருக்கேன்டா. தாத்தாவுக்கு என்ன ஆச்சு?"
"தாத்தாவுக்கு வயசு ஆச்சு..."
"என்னடா கிண்டலா...?"
"பின்ன என்னடா... அவருக்கு தொண்ணூறு வயசுக்கு மேல ஆச்சு. டிக்கெட் வாங்கிட்டாரு. இதுக்குப் போய் என்னை ஒப்பாரி வைக்கச் சொல்றியா? தாத்தாவோட சாவு.. கல்யாண சாவுடா..."
"ஓ... தொண்ணூறு வயசுக்கு மேல ஆச்சா? சரிடா... அதைவிடு. நீ எப்ப வர்ற? அதைச் சொல்லுடா..."
"இன்னிக்குக் காரியம் முடிஞ்சதும் ராத்திரியே கிளம்பி வந்துடுவேன். காலையில 'பீச்'ல ஜாகிங் டைம்ல உன் முன்னாடி நிப்பேன்."
"சரிடா. தேங்க்ஸ்டா..."
"எதுக்குடா தேங்க்ஸ்?"
"அ...அ...அது வந்து...உன்னைப் பார்த்து ரெண்டு நாளாச்சுல்ல? அதான்..."
"என்னமோ சொல்ற... ஏதோ விஷயம் இருக்குன்னு மட்டும் புரியுது. என்னடா விஷயம்?"
"நேர்ல பேசலாம், சீக்கிரமா கிளம்பி வா."
டெலிபோன் லைனைத் துண்டித்து விட்டு, தன் ஓட்டத்தைத் தொடர்ந்தான். அவன் மட்டுமா ஓடினான்? அவனுடைய இதய ஓட்டமும் சேர்ந்து வேகமாக ஓடியது. அரங்கத்தில் ஆடிய சுபிட்சா, அவனது இதய அரங்கத்திலும் ஆட ஆரம்பித்திருப்பதை வேணுவிடம் 'எப்போது சொல்வோம்' என்ற துடிப்பில் அவனது மனம் துள்ளியது.
மறுநாள், சென்னை வந்து சேர்ந்ததும் கிரியை சந்தித்தான் வேணு.
"என்னடா கிரி... என்ன பேசணும்? ஓவர் எக்சைட்டடா இருந்தியே... சொல்லுடா..."
மௌனமாய் சிரித்தான் கிரி. அவனது சிரிப்பில் வெட்கம் வெளிப்பட்டது. ஆண்மகன் என்ற போதும் அவனுடைய சுபாவம் அவ்விதம் அவனை வெட்கப்பட வைத்தது.
"அட... இதென்ன புதுசா இருக்கு? புதுப் பொண்ணுங்க வெட்கப்படற மாதிரி முகம் சிவக்குது? பேச்சையே காணோம்?"
அதற்கும் மௌனமாகவே இருந்தான் கிரி.
"டேய் கிரி... 'என்னமோ சொல்லணும்' 'என்னமோ சொல்லணும்'ன்னு நேத்து போன்ல படபடத்துப் போய் பேசின? இப்ப ஏன்டா எதுவும் சொல்ல மாட்டேங்கற?"
"அது...ஒண்ணுமில்லைடா...வேணு..."
"ஒண்ணுமில்லையா... அப்படின்னா நான் போறேன்..." கேலியாகப் பேசினான் வேணு.
"சொல்றேண்டா. காலேஜ் பங்ஷன்ல... ஒரு பொண்ணு சோலோவா டான்ஸ் ஆடினா..."
"ஓ...உங்க லிங்கம் ஆர்ட்ஸ் காலேஜ்லயா...? அன்னிக்கு என்னால வர முடியாம போச்சு. சொல்லு சொல்லு... பொண்ணுங்கற... சோலோங்கற..."
"இருடா...சொல்றதுக்குள்ள ஏண்டா அவசரப்படறே? காலேஜ் ப்ரோக்ராம்ல டான்ஸ் ஆடின பொண்ணு... ரொம்ப அழகா இருந்தா... அழகுன்னா அழகு அப்படி ஒரு அழகு...சின்னப் பொண்ணு..."
"அந்தப் பொண்ணு உன் கண்ணுக்குள்ள புகுந்து அடுத்து உன் நெஞ்சுக்குள்ள புகுந்துட்டாளாக்கும்..."
"ஆமாண்டா வேணு. அவதான் இனி எனக்கு எல்லாம்ன்னு என்னோட மனசு சொல்லிடுச்சு."
"ஓ..அந்த அளவுக்குப் போயாச்சா? அது சரி... உன் மனசு சொல்லிடுச்சு. அந்தப்பக்கம் அவளோட மனசும் அதையே சொல்லணுமே?"
"அதுதாண்டா எனக்கு 'திக்' 'திக்'ன்னு இருக்கு..."
"அவ யாரு? எந்தக் க்ளாஸ்? என்ன க்ரூப்? எந்த ஏரியா?"
"டேய் டேய் நிறுத்துடா... அதைப்பத்தியெல்லாம் தெரிஞ்சுக்கத்தானே உன்கிட்ட சொல்றேன்? இந்த விஷயத்தை அப்பாகிட்ட நீதான் சொல்லணும்..."
"அப்பாகிட்ட அனுமதி கேட்டுட்டு காதலிக்கற ஒரே மகன் நீயாத்தான்டா இருக்கணும்..."
"அம்மா இல்லாம ஒரு அம்மா மாதிரி என்னை வளர்த்தார் அப்பா. அவர்கிட்ட நான் எதையும் மறைச்சதில்லை. மறைக்கவும் மாட்டேன். முதல்ல உன்கிட்ட சொன்னதுக்குக் காரணம், இந்த விஷயத்தை அப்பாகிட்ட சொல்றதுக்கு எனக்கு கூச்சமா இருக்கு. அதனாலதான் உன்கிட்ட சொன்னேன்."
"உங்க அப்பாகிட்ட நான் சொல்றதா? அதுவும் காதல் விஷயத்தை?"
"ப்ளீஸ்டா...நீதாண்டா சொல்லணும்..."
"அது சரி... அவ உன்னைக் காதலிக்கிறாளான்னு தெரியாம எப்படிடா சொல்ல முடியும்?"
"நான் அந்தப் பொண்ணை விரும்பறேன்ங்கற விஷயம்தான் இப்ப ஆரம்பிச்சிருக்கு. ஆரம்பிச்சதை அப்பாகிட்ட சொல்லியே ஆகணும். இதை நான் சொல்ல முடியாது. நீதான் சொல்லணும். ப்ளீஸ்டா...ஹெல்ப் பண்ணுடா..."
"சரி. உங்க அப்பாவை நான் எங்கே....எப்போ.... சந்திக்கணும்னு நீ சொல்லு."
"அப்பா... தினமும் சாயங்காலம் வாக்கிங் போயிட்டு டின்னர் சாப்பிட சப்-வே ரெஸ்ட்டாரண்ட்டுக்கு போவார். நீ தற்செயலா அங்கே போறமாதிரி போ. தற்செயலா அவரைப் பார்க்கற மாதிரி பாரு. தற்செயலா அவர்கூட பேசுறமாதிரி பேசு..."
"தற்செயலா நீ இப்பக் கொஞ்சம் வாயை மூடறியா? என்னோட நிலைமைக்கு சப்-வே ரெஸ்ட்டாரண்ட்டுக்கெல்லாம் போய் சாப்பிட முடியாதுன்னு உங்க அப்பாவுக்குத் தெரியாதா? அதுவும் நீ இல்லாம நான் மட்டும் அந்த ரெஸ்ட்டாரண்ட்டுக்கு போனா.... என்னைச் செலவாளின்னு நினைச்சுக்க மாட்டார்? அந்த அமெரிக்கன் ரெஸ்ட்டாரண்ட் சப்-வேயெல்லாம் மேல்தட்டு மக்கள் போற ஹோட்டல்டா..."
"அப்பிடின்னு உனக்கு யார் சொன்னா? நீ நினைக்கிறது தப்பு. சப்-வே ல தொண்ணூறு ரூபாய்க்கு வயிறு முட்ட சாப்பிடற ஐட்டம் இருக்கு. அப்பா ஏன் அங்கே தினமும் போறார்ன்னா... அவர் காலையில ரொட்டி, இட்லின்னு எண்ணெய் அதிகம் சேர்க்காத உணவா சாப்பிடுவாரு. லஞ்ச் பண்ணும் போது சமையல்காரங்க எண்ணெய்யை தாராளமா விட்டு சமைச்சுடறாங்க. அதனால ராத்திரி சாப்பாடை சப்-வேயில லைட்டா, அதிக கலோரி இல்லாததா வாங்கி அப்பா சாப்பிட்டுக்கறார். மத்தபடி நீ நினைக்கற மாதிரி மேல்தட்டு மக்கள் மட்டும்தான் அங்கே சாப்பிட முடியும்னு கிடையாது. நெய், மட்டன், அதிகப்படியான எண்ணெய், மசாலான்னு சமைக்கற பிரியாணி வாங்கி சாப்பிட்டு வயித்தைக் கெடுத்துக்காம சப்-வே யில ஒரு 'வெஜிடபிள் ஸப்' வாங்கி சாப்பிட்டா போதும். ஷர்ட் பாக்கெட்டுக்கு ஏத்த உணவு, உடல் நலத்துக்கும் ஏத்த உணவு! அதனால... நீ தனியா சப்-வே க்கு போனாலும் அப்பா எதுவும் நினைக்க மாட்டாரு..."
"சரி கிரி. உனக்காக இது கூட செய்யமாட்டேனா? உங்கப்பாவை நான் என்னிக்கு எத்தனை மணிக்கு பார்க்கணும்? அதை மட்டும் சொல்லு."
"நாளைக்கே பார்த்துடு. நைட் எட்டு மணிக்கு ஸ்பென்ஸர்ஸ் சப்-வே யில அப்பா இருப்பார். இது அவரோட தவறாத அட்டவணை."
"ஓ.கே. முக்கியமான விஷயம் கேட்க மறந்துட்டேன். அந்தப் பொண்ணோட பேராவது தெரியுமா?"
"ஓ... ப்ரோக்ராம் பண்றதுக்கு முன்னால அவளோட பேரை மைக்ல அறிவிச்சாங்களே? அவ பேர் சுபிட்சா....."
"ஓ... உங்க காதலும் சுபிட்சமா ஆரம்பிச்சு, சுபிட்சமா கல்யாணத்துல முடியணும்..."
"தேங்க்ஸ்டா."
"சரி, கிளம்பலாமா?"
"ஓ போலாமே..." கூறியபடியே தன் 'ஸொனோட்டா' காரில் ஏறி அமர்ந்தான் கிரி.
"வாடா... உன்னை உங்க வீட்ல விட்டுடறேன்."
"சரிடா." என்ற வேணு, கிரியின் அருகே முன் இருக்கையில் உட்கார்ந்தான். கிரி, வண்டியைக் கிளப்பினான். மிக லாவகமாக அலுங்காமல் குலுங்காமல் கிரி, கார் ஓட்டுவதை ரசித்தான் வேணு. வாய்க்குள் பால்கோவா வழுக்கிக் கொண்டு போவது போல தரையில் வழுக்கிக் கொண்டு போனது 'ஸொனோட்டா' கார்.