Lekha Books

"நான்தான் சொன்னேன்ல என்னை எழுப்பி விடுன்னு" சிணுங்கினாள்.

"சரி... சரி... இப்ப என்ன? ஃப்ளாஸ்க்கில காபி போட்டு வச்சிருக்கேன். எல்லோருக்கும் ஊத்தி குடு. போ...."

ஃப்ளாஸ்க்கில் இருந்த காபியை மூர்த்தி, கமலம், பிரகாஷ் ஆகியோருக்கு ஊற்றிக் கொடுத்தாள் சுபிட்சா.

"எனக்காக ஆபீசுக்கு லீவு போட்டுட்டு, வீட்ல இருக்கா மேகலா..." கூறியபடியே காபியை வாங்கிக் கொண்டாள் கமலம்.

மூர்த்தி காபியைக் குடித்ததும் 'வாக்கிங்' கிளம்பினார்.

காபியைக் குடிக்காமல் தன்னையே ஊடுருவிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த பிரகாஷைப் பார்த்து எரிச்சலுற்ற மேகலா, அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.

குளித்து முடித்த பிரகாஷ், ஸ்வாமி படங்கள் முன் நின்று மளமளவென்று ஸ்லோகங்களைச் சொல்லி முடித்தான். கிருபானந்தர் வாரியர் போல  நெற்றியில் விபூதியைப் பட்டையாகத் தீற்றிக் கொண்டான். தான் உண்டு தன் வேலை உண்டு என்றிருப்பவன் போல மிக நன்றாக நடிப்பதை உணர்ந்தாள் மேகலா. 

உண்மையாகவே தன் அமைதியான சுபாவத்துடன் அதிகம் பேசாமல், கிளம்பினான் சக்திவேல். அடுத்ததாக பிரகாஷ், வந்து டிபன் பாக்ஸை வாங்கிக் கொண்ட போது வேண்டுமென்றே மேகலாவின் விரல்களைத் தீண்டியபடி வாங்கினான். தற்காப்பிற்காக தன் ஓட்டிற்குள் சுருங்கிக் கொள்ளும் ஆமை போல தன் உள்ளம் சுருங்கிப் போனாள் மேகலா.

மேகலாவிற்கு மட்டுமே புரிய வேண்டும் என்பது போல புருவத்தை நெறித்து அவளை ஒரு முறை பார்த்தபின் பிரகாஷ் கிளம்பினான்.

"அக்கா, என்னோட டிபன் பாக்ஸ் பெரிசு தெரியும்ல? அத்தை எப்பவும் என்னோட பிரெண்ட்சுக்கும் சேர்த்து வச்சு குடுப்பாங்க நீயும் அது மாதிரிதானே பண்ணி இருப்ப?"

"ஆமா. உனக்கு பெரிய டிபன் பாக்ஸ்லதான் எடுத்து வச்சிருக்கேன்."

"சரிக்கா. நான் கிளம்பறேன். சமையலறையில எடுத்த சாமானை எடுத்த இடத்துல வச்சுடு. கலைச்சுப் போடாதே. எவ்வளவு அழகா... கலர்கலரா ப்ளாஸ்டிக் டப்பாவுல மளிகை சாமானைப் போட்டு அடுக்கி வச்சிருக்கேன்?"

"அதெல்லாம் அத்தை நேத்தே சொல்லிட்டாங்க... உன்னைப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதா? டைம் ஆச்சு. நீ கிளம்பு..."

"ஆமா. காலையில கொஞ்ச நேரம் ரிகர்ஸல் பண்ணணும். நான் வரேன் அத்தை... போயிட்டு வரேன். அப்பா போயிட்டு வரேன்."

மூர்த்தியிடமும், கமலத்திடமும் விடை பெற்று, மேகலாவிடம் டாட்டா காண்பித்துக் கிளம்பிய சுபிட்சாவின் துள்ளலையும், மகிழ்ச்சியையும் பார்த்த மேகலாவிற்கு 'இவள் எப்பவும் இப்படி சந்தோஷமா இருக்கணும் கடவுளே' என்ற எண்ணம் தோன்றியது.

"என்னம்மா மேகலா... தனியாவே காலை டிபன் வேலையையும் முடிச்சு, மதிய சாப்பாட்டுக்கும் ரெடி பண்ணிக் குடுத்துட்ட. உனக்குத்தான் சிரமம்?"

"எனக்கு எந்தச் சிரமமும் இல்லை அத்தை. நீங்களும், அப்பாவும் இன்னும் சாப்பிடாம இருக்கீங்க. வாங்க சாப்பிட..."

"இதோ வரேம்மா. சக்திவேல் ஏழு மணிக்கெல்லாம் கிளம்பிப் போயிட்டானே... ஏதாச்சும் சாப்பிட்டுட்டுப் போனானா?"

"இல்லை அத்தை. அவர், காபி மட்டும்தான் குடிச்சார். ஆபீஸ் கேன்ட்டீன்ல சாப்பிட்டுக்கிறதா சொல்லிட்டார். மதிய சாப்பாடு கூட இன்னிக்கு ஒருநாள் கேன்ட்டீன்லயே சாப்பிட்டுக்கிறாறாம்."

"அவங்க ஆபீஸ் கேன்ட்டீன் சாப்பாடு நல்ல டேஸ்ட்டாவும் இருக்குமாம். சுத்தமாவும் பண்ணுவாங்களாம்?"

"அது வரைக்கும் நல்லது. வாம்மா நீயும் சாப்பிடு. அப்பாவைக் கூப்பிடு..."

மூர்த்தியை அழைத்து வந்தாள் மேகலா.

அவர்கள் மூவரும் சாப்பிட்டார்கள்.

கல்லூரி வளாகம். ரிகர்சலை முடித்துவிட்டு வியர்த்துப் போன முகத்துடன் சுபிட்சா வகுப்பிற்குச் சென்றாள். கல்பனா, வனிதா, ஷைலா, வர்ஷா ஆகியோர், சுபிட்சா ஆடிய நடனத்தைப் பார்த்த அந்த பிரமிப்பிலிருந்து விடுபடாமல் சுபிட்சாவைத் தொடர்ந்தனர்.

"பிரமாதமா ஆடறே சுபிட்சா. உன்னாலதான் நம்ம க்ரூப்புக்கு ஃபர்ஸ்ட் ப்ரைஸ் கிடைக்கும்" கல்பனா கூறியதும் மகிழ்ச்சியில் சிரித்தாள் சுபிட்சா.

"சரிடி. கொஞ்சம் படிப்பையும் கவனிப்போம்."

சுபிட்சா சொன்னதும் அனைவரும் சிரித்தனர்.

ப்ரொஃபஸர் திருமதி கீதாவின் வகுப்பு. கீதா மிகவும் இனிமையான இயல்பு உடையவர். மாணவிகளின் மனோபாவம் அறிந்து நடந்து கொள்பவர். அவருடைய வகுப்பு என்றாலே மாணவிகளுக்கு குஷிதான். கீதா, பாடங்களைக் கற்றுக் கொடுப்பது மட்டுமே தன் கடமை என்று எண்ணாமல் மாணவிகளுடன் அரசியல் பேசுவார், சினிமா பற்றி விமர்சிப்பார், சமையல் குறிப்புகள் கொடுப்பார். உடை அலங்காரத்திற்கு உகந்த யோசனைகள் கூறுவார். குடும்ப நேயம் பற்றி விளக்குவார். சிறந்த எழுத்தாளர்களின் நாவல்கள், கட்டுரைகள், கதைகள் பற்றி சொல்லி புத்தகங்கள் படிக்க வேண்டியது மிக முக்கியம் என்று அறிவுறுத்துவார். பாடத்தை நடத்தினோம் போனோம் என்று போர் அடிக்காமல் பல விஷயங்களைப் பேசி மாணவிகள் மனதில் இடம் பெற்றிருந்தார். கீதாவைப் பார்த்ததும், சுபிட்சா விழிகள் மலர, இதழ்கள் விரித்துப் பேசினாள்.

"மேம்... இன்னிக்கு உங்க புடவை காம்பினேஷன் சூப்பர் மேம். பொதுவா வெள்ளைப் புடவைக்கு கறுப்பு அல்லது சிகப்பு பார்டர், பொருத்தமா இருக்கும். ஆனா உங்க புடவையில கடல் நீல கலர்ல நூல் வேலைப்பாடு செஞ்சுருக்கு. ரொம்ப அழகா இருக்கு மேம்."

"தேங்க்யூ."

சுபிட்சாவைத் தொடர்ந்து வனிதா பேச ஆரம்பித்தாள்..

"மேம்... காட்டன் புடவையைத் தவிர வேற எந்தப் புடவையும் கட்டாம, தினமும் வித விதமான காட்டன் புடவையில அசத்தறீங்க மேடம். ஆனா... எந்தக் கடையில எடுக்கறீங்கன்னு மட்டும் சொல்லவே மாட்டேங்கறீங்க மேடம்."

"பெரிய ரகசியம் எதுவும் இல்லை. குமரன் சில்க்ஸ்லதான் எடுக்கறேன்."

"தினமும் நீங்க...இன்னிக்கு என்ன டிசைன் புடவையில வர்றீங்கன்னு கவனிக்கறது த்ரில்லிங்கா இருக்கு மேடம்..."

"நீங்க எல்லாரும் நல்லா படிச்சு முன்னுக்கு வரணும். அதுதான் எனக்கு வேணும்."

"நிச்சயமா நாங்க நல்லா படிச்சு, உங்க பெயரைக் காப்பத்துவோம் மேம்."

அதன்பின் பாடங்களை சீரியஸ்ஸாக எடுத்து முடித்தார் கீதா.

வகுப்பு முடிந்து, மாணவிகள் கலைந்தனர்.

16

'நலமான இதயம்' மருத்துவமனையிலிருந்து வெளியே வந்தனர் கமலமும், மேகலாவும். மேகலாவின் முகம் வாடிக்கிடந்தது.

"என்னம்மா... மேகலா... திடீர்னு ஏன் டல்லாயிருக்கே? என்னை வெளியே அனுப்பிட்டு உன்கிட்ட டாக்டர் என்ன சொன்னார்? டெஸ்ட் ரிப்போர்ட் எல்லாம் நார்மல்தானே?"

"பெரிய பிரச்சனை ஒண்ணுமில்லை அத்தை. வீட்டுக்குப் போய் பேசலாம் வாங்க" என்றவள், ஆட்டோவை நிறுத்தினாள். கமலத்தை ஏற்றி, தானும் ஏறிக் கொண்டாள். ஆட்டோ கிளம்பியது. வீட்டிற்கு வந்ததும் ஆட்டோவிற்கு பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டு உள்ளே சென்றாள், மேகலா. அவளைப் பின் தொடர்ந்தாள் கமலம்.

ஆட்டோ சத்தம் கேட்டு வாசலுக்கு வந்தார் மூர்த்தி. அனைவரும் உள்ளே வந்ததும் மூர்த்தி பரபரப்புடன் கேட்டார்.

"என்னம்மா? எல்லாம் நார்மல்தானே?"