Lekha Books

தாயோட மடி இல்லாம தனியா என்னோட வேதனையை அனுபவிச்சுக்கிட்டிருக்கேன்... ஒரு ஆறுதலா அத்தையும், கூடப்பிறந்த சுபியும் இருக்காங்க. அத்தைகிட்டயும் எல்லா விஷயத்தையும் பேச முடியாது. சுபிகிட்ட வருணை, நான் காதலிச்சதை மட்டும் சொல்ல முடிஞ்சது. காதலனுக்காக என்னையே விட்டுக்குடுத்துட்ட என்னோட தப்பை அவகிட்ட சொல்லமுயுமா?” நீண்ட நேர சிந்தனையில் இருந்த மேகலாவின் கவனத்தைக் கலைத்தாள் சுபிட்சா.

"என்னக்கா..... நானும் ரொம்ப நேரமா உன்னை கவனிச்சுக்கிட்டிருக்கேன். அப்படி என்ன யோசனை?”

"யோசிக்க யோசிக்க குழப்பம்தான் மிஞ்சுது..... நான் என்ன செய்ய முடியும்? அத்தையும், அப்பாவும் என்னோட கல்யாணம் பத்தி பேசினதைக் கேட்டதுல இருந்து கலக்கமா இருக்கு. கல்யாணத்துல எனக்கு விருப்பமே இல்லை. இப்படியே இந்தக் குடும்பத்து மகளா, இந்த வீட்லயே இருந்துடறதுதான் எனக்கு நிம்மதி...”

"ஒரே ஒரு திருத்தம்க்கா. இந்தக் குடும்பத்து மகளா..... இல்லை... மருமகளா... இந்த வீட்லயே நீ இருக்கறதுக்குத்தான் அப்பாவும், அத்தையும் பேசிக்கிட்டிருக்காங்க...”

"சுபி...ஒருத்தரைக் காதலிச்சுட்டு இன்னொருத்தரைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கறது துரோகம் இல்லையா?"

"இல்லை. நீ காதலிச்சவர் உயிரோட இருந்து, நீ வேற ஒருத்தரைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா..... அதுக்குப் பேர்தான் துரோகம்...”

"பின்னே என்ன தியாகமா?”

"தியாகமும் இல்லை துரோகமும் இல்லை..... வாழ்க்கையின் இயல்போடு நம்ப மனநிலையை மாத்திக்கிட்டு, ஒரு புதுப் பாதையில அடி எடுத்து வைக்கணும். நேத்து வரைக்கும் நடந்ததை மறந்துட்டு, இதோ இந்த நிமிஷம் என்னங்கறதைப்பத்திதான் சிந்திக்கணும். முடிவு எடுக்கணும்."

"முடிவு எப்பவோ வந்தாச்சு என் வாழ்க்கையில.... வருணோட மரணம்....என் வாழ்க்கையின் முடிவு."

"ஒரு விடிவு பிறக்கலாம் இல்லையா? ப்ளீஸ் அக்கா..... நான் உன் தங்கச்சிதான். ஆனா என்னை உன்னோட ஃப்ரெண்டா நினைச்சுக்கோ. மனம் விட்டுப் பேசு. நான் சொல்றதையும் கேளு. உனக்கு ஒரு வசந்தகாலம் வரணும். அதுதான் என்னோட ஆசை. நடந்து, முடிஞ்சு போனதையே எப்பவும் நினைச்சுக்கிட்டு... உன்னை நீயே வருத்திக்கிட்டு... அதனால உன் கூடப்பிறந்த என்னையும் வருத்திக்கிட்டு இருக்க. அன்புக்கு வயசு கிடையாது. நம்ப அம்மா ஸ்தானத்துல இருந்து சொல்றேன்... நீ சக்திவேல் மச்சானை கல்யாணம் பண்ணிக்க. சக்திவேல் மச்சான் நல்லவர். நம்பளைப்பத்தி புரிஞ்சுக்கிட்டவர். வம்பு... தும்புக்குப் போகாத உயர்ந்த மனிதர். அன்பை வெளிக்காட்டத் தெரியாத அந்த மனசுக்குள்ள குடும்பப்பற்று, புரிந்து கொள்ளுதல்... இதெல்லாம் ஏராளமாய் நிறைஞ்சிருக்கு. அத்தைக்கு நெஞ்சு வலி பிரச்சனை. அப்பாவுக்கு வயசாயிருச்சு. நம்ம குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவங்க கூடவே, நாம இருக்கறதுதான் அவங்களுக்கு பாதுகாப்பு. அது நம்ம கடமையும் கூட. நீ சக்திவேல் மச்சானைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதிக்கலைன்னாலும் வேற யாரையாவது நிச்சயமா உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கத்தான் முயற்சிப்பாங்க. 'கல்யாணமே வேண்டாம்னு' நீ பிடிவாதம் பிடிச்சா அப்பா மனசும், அத்தை மனசும் வேதனைப்படும். அது மட்டுமில்லை. அதுக்குக் காரணம் கேட்டுத் துளைச்சு எடுப்பாங்க.

“உன்னோட காதலைப்பத்தியும், உன் வருணோட மரணம் பத்தியும் அவங்களுக்குத் தெரிஞ்சா... துடிச்சுப் போயிடுவாங்க. வருண், உயிரோட இருந்திருந்தா... காதலைப்பத்தி பேசி அவங்களை சமாதானப்படுத்தி இருக்கலாம். அதுக்கும் வழி இல்லை. வருண், இறந்து போனதுனால நீ கல்யாணமே வேண்டாம்னு வைராக்யமா இருக்கறன்னு தெரிஞ்சா...அவங்களால அதைத் தாங்கிக்கவே முடியாது.

“வாழ்க்கையில பெரிசா... எதையுமே எதிர்பார்த்து வாழாத நம்ப அப்பாவும், அத்தையும், குடும்பத்தினர் அத்தனை பேரும் சந்தோஷமா வாழணும்ங்கற ஒரே ஒரு நியாயமான ஆசையை மட்டுமே நெஞ்சுல சுமந்துக்கிட்டிருக்காங்க. அந்த நியாயமான ஒரு ஆசையை நாம நிறைவேத்தி வைக்கறது நம்ப கடமை அக்கா. அடிக்கடி என் கண் முன்னால வர்ற நம் அம்மா... என்னைக் கேட்பாங்களே... ஏன் சுபி உங்கக்கா இப்பிடி வெறுமையா நிக்கறாள்ன்னு? அதுக்கு நான் என்னக்கா பதில் சொல்லுவேன்? உயிரோட இல்லாத அம்மாவைக்கூட விட்டுடு. உன் முன்னால, உன் கூடவே, உன் ரத்தத்தோட ரத்தமா, உன்னோட ஒரே உடன் பிறப்பா உன் மேல உயிரையே வச்சிருக்கற என்னைப் பாருக்கா...என்னோட உணர்வுகளைப் புரிஞ்சுக்கோக்கா. விபத்துல இறந்து போயிட்ட வருணோட நீ கொண்ட உன் காதலையும் ஒரு விபத்தா மறந்து போயிடுக்கா. நீ சிரிச்சாத்தான் எனக்கு சந்தோஷம். நீ நல்லா வாழறதுதான் எனக்கு நிம்மதி. உன்னோட ஒளிமயமான எதிர்காலம்தான் என்னோட எதிர்காலத் திட்டங்களுக்கு நான் நடவடிக்கை எடுக்கறதுக்கு அடிப்படையா, அடித்தளமா இருக்கும்.

“நீ... சோகமாகி, உன்னோட வாழ்க்கை ஓய்ஞ்சு போயிட்டா...எனக்கு எதுவுமே இருக்காது. நீ நல்லபடியா வாழாம கடமைக்காக, கடனுக்காக வாழறதுன்னு முடிவு எடுத்துட்டா எனக்கு என்னோட படிப்புலயும் நாட்டம் இருக்காது. படிப்புக்கு அப்புறம் நான் என்ன செய்யணும்ன்னு கனவு கண்டுக்கிட்டிருக்கேனோ அந்தக் கனவெல்லாம் கலைஞ்சுபோயிடும். அதனால நானும் நிலைகுலைஞ்சு போயிடுவேன். உன்னோட சந்தோஷம்தான் எனக்கு தெம்பு அளிக்கற டானிக். நீ சந்தோஷமா இல்லைன்னா எனக்கு எதுவுமே இருக்காது. ஆசை ஆசையா 'சுபி' 'சுபி'ன்னு கூப்பிடுவியே... உன்னோட சுபி சொல்றேன்க்கா... நீ சக்திவேல் மச்சானைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா நல்லா இருப்ப. அவரோட அன்புல உன்னோட கடந்த காலம் மறக்கும். புதுசா ஒரு இன்ப வாழ்க்கை பிறக்கும். ப்ளீஸ்க்கா... எனக்காக உன்னோட சுபிக்காக... நீ... சக்திவேல் மச்சானைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதம் சொல்லுணும்க்கா... ப்ளீஸ்க்கா..." உணர்ச்சிவசப்பட்டு பேசிக் கொண்டிருந்த சுபிட்சா... திடுதிப்பென்னு மேகலாவின் கால்களில் விழுந்து, அவளது பாதாங்களைத் தன் கண்ணீரால் நனைத்தாள்.

சுபிட்சாவின் இந்த உணர்வு பூர்வமான செய்கையால் மனம் துவண்டு போன மேகலா, அவளைத் தூக்கி நிறுத்தினாள்.

"ச்சீ.... என்ன சுபி... இது.... நீ போய் என்னோட கால்ல விழுந்துக்கிட்டு... என் மேல இந்த அளவுக்கு பாசம் வச்சிருக்கற உனக்காக நான் எதுவும் செய்வேன். நீ 'உன் அக்கா நல்லா இருக்கணும்'னு நினைக்கற மாதிரி நானும் என்னோட தங்கை நல்லா இருக்கணும்ன்னுதான் நினைப்பேன். அதனால... நீ சொல்ற மாதிரி சக்திவேல் மச்சானை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க எனக்கு இன்னும் யோசிக்க நிறைய அவகாசம் வேணும். என்னோட மனசைத் தயார் பண்றதுக்கு எனக்கு டைம் குடு. அவசரமா என்னைக் கட்டாயப்படுத்தாத சுபி. ப்ளீஸ்.. வருண் கூட பழகின அந்த உணர்வுகள்ல இருந்து நான் மீண்டு வரணும். நீயும், சௌமியும் சொல்ற மாதிரி அதை மறக்கறது அவ்வளவு லேசான விஷயம் இல்லை.