Lekha Books

சொக்கலிங்கத்தின் செக்கரட்டரி, தன்னை சந்தித்து, கிரி சம்பந்தமாக பேசிய அத்தனையும் விலாவாரியாக எடுத்துரைத்தாள் மேகலா.

"பணக்காரங்க சங்காத்தமே தேவையில்லைக்கா. அது தொற்று வியாதி மாதிரி. மேல மேல பணம் சேர்க்கற ஆசையை, ஒரு வியாதியைப் பரப்பற மாதிரி பரப்பிடும். பெருந்தன்மை, எளிமை, பேராசை இல்லாத இயல்பு... இதுக்கு முன்னால பணம் என்ன செய்யும்?"

"நான்தான் சொன்னேனே சுபி... ஒரு சராசரி பணக்கார செருக்கோ பந்தாவோ இல்லாத ஒரு கண்ணியமான குடும்பம் அந்த சொக்கலிங்கத்தோட குடும்பம். நீ படிச்சு முடிச்சு வெளிநாடு போயிட்டு வந்து சினிமா துறையில உன் திறமையைக்காட்ட பல வருஷம் ஆகும். சொக்கலிங்கத்தோட லிங்கம் கல்வி நிறுவனங்களோட நிர்வாகத்துல உன்னோட திறமையைக் காட்டலாமே. கல்விங்கறது சாதாரண விஷயம் இல்லை. கல்வி சம்பந்தப்பட்ட துறையில நிறையப் புதுமைகள் செய்யலாம். உன்னோட அறிவைக் கல்வியின் மேம்பாட்டிற்குப் பயன்படுத்தலாம். ஏழைக் குடும்பத்து அங்கத்தினர்களுக்கு இலவசமான கல்வி கிடைக்க சொக்கலிங்கம் ஏற்பாடு செஞ்சிருக்காராம். பணம் சம்பாதிச்சு, அந்தப் பணத்தை தேக்கி வச்சிருக்கறவங்க மத்தியில அந்தப் பணத்தை ஏழைகளுக்கு உதவி செய்யற மனசு உள்ளவரா இருக்காரு சொக்கலிங்கம். தானத்துலயே சிறந்த தானம் கல்விதானம். உனக்கு சினிமாத் துறையிலதான் ஈடுபடணும்ன்னு ஆர்வம் இருந்தா அதைத் தடுக்க மாட்டாங்க. அந்த விஷயத்துல உனக்கு சுதந்திரம் குடுப்பாங்க. சொக்கலிங்கம் சார் நினைச்சா... கோடீஸ்வர சம்பந்தம் வீடு தேடி வரும். ஆனா... அவர்... நம்பளோட கீழ்மட்ட அந்தஸ்தை பொருட்படுத்தாம உன்னை மருமகளா ஏத்துக்க முன்வந்திருக்கார். நீ சம்மதிச்சா உனக்கு எப்ப விருப்பமோ அப்ப கல்யாணம். அவசரமே இல்லை..."

"ஸாரிக்கா... அது... அது... வேண்டாம்க்கா..."

"ஒளிமயமான எதிர்காலம் உன்னோட கண்ணுக்கெதிரே பிரகாசமா தெரியுதே! அந்த ஒளியை, உன்னோட மறுப்பால மறைக்கப் பார்க்கறே..."

"நம்பிக்கைங்கற ஜோதி என் நெஞ்சுல நிறைஞ்சு இருக்குக்கா. எனக்கு அது போதும். பணம் வீசற வலையை விட பாசவலைதான் எனக்குப் பெரிசு.."

"நீ என்னைத் தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டே. நான் என்னமோ... சொக்கலிங்கத்தோட பணத்துக்காகத்தான் உன்னோட எதிர்காலத்தை திசை திருப்பறதா நீ நினைக்கறது தப்பு. நிச்சயமா பணத்துக்காக இல்லை. அந்தக் குடும்பத்தோட நல்ல மனசுக்காகத்தான் சொல்றேன்... நீயும் நல்லா இருப்பே...."

"பிரகாஷ் மச்சானை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா நான் நல்லா இருக்க மாட்டேன்னு நீயா ஏன் கற்பனை பண்ணிக்கறே?"

சுபிட்சா இப்படிக் கேட்டதும் 'மேலே என்ன பேசுவது? அவளது இந்தக் கேள்விக்கு என்ன பதில் கூறுவது?' என்ற தவிப்பில் மௌனமானாள் மேகலா. அவளது இதயச்சுவரில் சிந்தனைச் சிதறல்கள் மோதின.

'ஐய்யோ... இவளுக்கு எப்படிப் புரிய வைப்பேன்? பிரகாஷோட முகமூடியைக் கிழிச்சா... எதையும் வெளிப்படையாப் போட்டு உடைக்கற இயல்புள்ள சுபிட்சா, வீட்டுக்குப் போய், பூகம்பமா வெடிப்பா. இந்தப் பூகம்பம், அத்தையோட உயிருக்கு உலையாகிவிடாதா? பிரகாஷ் மேல அப்பா வச்சிருக்கற நம்பிக்கையும் நாசமாகிவிடுமே... அப்பாவிற்கும் மன உளைச்சல் வந்துவிடுமே... வயசான அவங்க ரெண்டு பேரும் நொந்து போயிடுவாங்களே... இவ இப்படி சண்டித்தனம் பண்றாளே...'

மேகலாவின் மௌனம் கண்டு சுபிட்சா, அவளது மௌனத்தைக் கலைத்தாள்.

"என்னக்கா இது? எதுவும் பேச மாட்டேங்கற? என் மேல கோபமா?"

"கோபமெல்லாம் இல்லை. நான் சொல்றதைப் பத்தி யோசி. யோசிக்காமலே உன்னோட முடிவைச் சொல்றதும், மாட்டேன்னு மறுக்கறதும் சரி இல்லை சுபி. அவசரமே இல்லை. எதையும் அவசரப்பட்டு முடிவு எடுக்கக் கூடாது. அவசர முடிவுகள் என்னிக்குமே ஆபத்தானது. நிதானமா யோசி. பணக்கார சம்பந்தம்ங்கறதுனால நான் இந்த அளவுக்கு பேசறேன்னு என்னைத் தப்பா நினைச்சுடாதே..."

"உன்னை எப்படிக்கா நான் தப்பா நினைப்பேன்... யாரோ முன்ன பின்ன தெரியாத ஷோபா ஜெகன்ங்கற லேடி வந்து உன்கிட்ட மிஸ்டர் சொக்கலிங்கம் குடும்பத்தைப்பத்தி பேசினதை வைத்து நாம அவங்களை நம்பறது சரிதானா? ஒரு அந்நிய குடும்பத்தைப்பத்தி அவங்க ஆபீஸ்ல வேலை செய்யற ஒருத்தங்க வந்து பேசினதை மட்டுமே வச்சு அந்தக் குடும்பத்தை இந்த அளவுக்கு நீ நம்பறது எனக்கு ஆச்சர்யமா இருக்கு... அதிர்ச்சியாவும் இருக்கு..."

"இதுல ஆச்சரியப்படறதுக்கும், அதிர்ச்சி அடையறதுக்கும் என்ன இருக்கு? சில விஷயங்கள்ல சில பேரை நம்பித்தான் ஆகணும். எதுக்குமே... யாரையுமே நம்பாம இருக்கறது வாழ்க்கையோட சீரான ஓட்டத்தை தடைப்படுத்தும். நம்பிக்கைதான் வாழ்க்கை. குருட்டுத்தனமா சில பேரை நம்பறதுதான் முட்டாள்தனம்..." பிரகாஷை மனதில் வைத்துப் பேசினாள் மேகலா. பின், அவளே பேச்சைத் தொடர்ந்தாள்.

"ஷோபா ஜெகன் விலாவாரியா அந்தக் குடும்பத்தைப்பத்தி நல்ல விதமா சொன்னாலும், நானும் எனக்குத் தெரிஞ்ச அளவுல வேற ரூட்ல விசாரிக்காம விட்ருவேனா? அதுக்கு முன்னால உன்னோட சம்மதத்தை கேட்கறது என்னோட கடமையாச்சே? உன்னைக் கேட்காம... உன்னோட சம்மதம் இல்லாம நான் வேற வழிகள்ல விசாரிக்கறதுனால என்ன பிரயோஜனம்? அதனாலதான் முன்கூட்டியே உன்கிட்ட பேசலாம்னு இங்கே வரச் சொன்னேன்..."

"ஸாரிக்கா. நீ பெரியவ. உனக்குத் தெரியாததா? ஏதோ... கேட்கணும்னு தோணுச்சு... கேட்டுட்டேன். நான் அப்படி பேசினது தப்புதான்க்கா..."

"சீச்சீ... எதுக்கு ஸாரி எல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு... வெளிப்படையா பேசறதுதானே நல்லது... மனம்விட்டுப் பேசினாத்தான் எதையும் புரிஞ்சுக்க முடியும்..."

"என்மேல கோபமில்லையேக்கா..." கெஞ்சலாகப் பேசினாள் சுபிட்சா.

"கோபமா...? உன்மேலயா...? எனக்கா...? எப்பவுமே உன்மேல எனக்கு கோபமே வராது. நீ நல்லா இருக்கணுங்கறதுக்காக... உனக்காக... நான் எதையும் செய்வேன்."

"உன்னைப்போல ஒரு அக்கா கிடைக்க நான் குடுத்து வச்சிருக்கணும்" சுபிட்சா அன்புடன் பேசினாள்.

"நேரமாச்சு சுபி. நாம கிளம்பலாம்" மேகலா கூறியதும் இருவரும் கோயிலிருந்து வெளியேறினார்கள்.

29

திருவேற்காடு கருமாரி அம்மன் கோவிலை நோக்கி கால்டேக்ஸி விரைந்து கொண்டிருந்தது. சக்திவேலை வம்புக்கு இழுத்துக் கொண்டிருந்தாள் சுபிட்சா.

"என்ன சக்திவேல் மச்சான்... உங்க ஆபீஸ்ல நீங்க... 'கோபியர் கொஞ்சும் ரமணா'வாமே..."

"ஐய்யய்யோ... அப்படியெல்லாம் இல்லை..." சக்திவேல் பதறினான்.

"ஹய்யா... உங்களை வாய்திறக்க வச்சுட்டேன் பார்த்தீங்களா? ஆனா... நான் சொன்ன அந்த கோபியர் கொஞ்சும் ரமணா நிஜமானதுதான்..."

"சுபிட்சா... பெரியவங்கள்லாம் இருக்காங்க..." சக்திவேல் கெஞ்சினான்.

"ஏண்டா சக்திவேல் அவளை அடக்கற? என்னிக்கோ ஒரு நாள் இப்படி எல்லாரும் ஒண்ணா வெளியே கிளம்பிப் போறோம். ஜாலியா பேசிக்கிட்டு வர்றதுல என்ன தப்பு?" கமலம் கூறியதும் ‘யே...’ என்று கத்தினாள் சுபிட்சா.

"அத்தை எப்பவும் என்னோட கட்சிதான்." சுபிட்சா, கமலத்தைக் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டாள்.