Lekha Books

"சொல்லத்தான் போறேன். அன்னிக்கு அங்காள பரமேஸ்வரி கோவில்ல வச்சு லிங்கம் கல்வி நிறுவனங்களோட உரிமையாளர் மகன் கிரியைப் பத்தி உன்கிட்ட பேசினேன்ல? நீ சொன்ன மாதிரி ஷோபா ஜெகன் சொன்னதை மட்டுமே நம்பாம, எனக்குத் தெரிஞ்ச பல வழிகள்ல அந்த கிரியைப்பத்தியும் அவங்க குடும்பத்தைப்பத்தியும் நல்லா விசாரிச்சிட்டேன். நான் விசாரிச்ச வரைக்கும் அந்தக் குடும்பத்தைப்பத்தியோ, அந்தப் பையனைப்பத்தியோ தப்பா ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லலை. எல்லாரும் நல்ல விதமாத்தான் சொல்றாங்க. ஷோபா ஜெகன் சொன்னது அத்தனையும் நிஜம்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டேன். உன்னோட சந்தேகத்தைத் தெளிவு பண்ணிட்டேன். இப்பச் சொல்லு... அந்தக் கிரியை கல்யாணம் பண்ணிக்க உனக்கு சம்மதமா?"

"நான்தான் அன்னிக்கே சொன்னேனேக்கா... நம்ப குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பிரகாஷ் மச்சானைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு நினைச்சிருக்கேன்னு. நம்ப குடும்ப நிலைமையை யோசிச்சுத்தான்க்கா சொல்றேன். நம்ப அம்மா இறந்து போனப்புறம் துவண்டு போன மனசோட வாழற நம்ப அப்பா, மாத்திரைகளையே சாப்பாடு மாதிரி சாப்பிட்டு வாழற அத்தை, அவங்க ரெண்டு பேரையும் நம்ம கூடவே இருந்து பார்த்துக்கணும். என் மேல உயிரையே வச்சிருக்கற அக்கா நீ... உன்னைப் பிரியாமல் இங்கேயே இருக்கலாம். குடும்ப நேயத்துக்காக நான் எடுத்த முடிவுதான்க்கா அது..."

"நீ சொல்ற இந்தக் காரணங்கள் உன் இதயத்தில உருவாக்கி இருக்கற இரக்கத்திற்குப் பேர் கருணை. காதல் இல்லை..."

"காதல்ன்னு நானும் சொல்லலைக்கா... பிரகாஷ் மச்சான் நல்லவர். தினமும் நியூஸ் பார்க்கறியா? பேப்பர் படிக்கறியா? வரதட்சணை கொடுமை, நகை, பணம் கேட்டு பிறந்த வீட்டுக்கு அனுப்பறது... மண்ணென்ணெய் ஊற்றி தீ வைப்பு, தீக்குளிப்பு இப்படி எத்தனை கொடூரங்கள் நடக்குது? இப்படிப்பட்ட கொடுமைகளை எல்லாம் நம்ம வீட்டு வயசான பெரியவங்க எப்படி தாங்கிப்பாங்க? நாம, தாங்கிப் பிடிக்க வேண்டிய நிலைமையிலயும், முதுமையிலயும் அவங்க இருக்காங்க..."

"கிரியை நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா நீ சொல்ற எந்த பிரச்சனையும் நமக்கும் வராது. நம்ம பெரியவங்களுக்கும் வராது. அங்கே நீ உன் மனம் போல வாழலாம்."

"எனக்கு அதில நம்பிக்கை இல்லைக்கா. ஒரு ஸ்ட்ரேன்ஞர் மனிதனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு, அவனை நான் புரிஞ்சுக்கறதுக்குள்ள புதுசு புதுசா பிரச்சனைகள் உருவாயிடும்..."

"ஏன் இப்படி நெகட்டிவ்வாவே பேசறே... நினைக்கற?"

"என் மனசுல ஆழமா பதிஞ்சு போன நம்பிக்கையை மாத்த முடியலைக்கா..."

"முயற்சி பண்ணு. அந்த சொக்கலிங்கம் பத்தி நான் சொன்ன விஷயங்களைப்பத்தி நல்லா உட்கார்ந்து யோசி. இது உன்னோட காலேஜ் கலை விழா ப்ரோக்ராம் இல்லை... நீ ஸேலோவா டான்ஸ் ஆடி ஜெயிக்கறதுக்கு. இது உன்னோட எதிர்காலம்... அவசரப்படாம நல்லா யோசிச்சு அப்புறம் சொல்லு.."

சுபிட்சா பதில் கூற வாய் திறப்பதற்குள் கரண்ட் நின்று போய் அத்தனை மின்சார விளக்குகளும் அணைந்து போய் இருட்டாகியது. மெழுகு வர்த்தியை ஏற்றுவதற்காக எழுந்தாள் சுபிட்சா.

சௌம்யா உதயகுமார், அவளது மேல்நாட்டுப் பயணத்தை வெற்றிக்கரமாக முடித்து விட்டு இந்தியாவிற்குத் திரும்பியதையொட்டி ஒரு வரவேற்பு விழாவிற்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தார் 'ஃபைவ் எஸ்' விளம்பர நிறுவனத்தின் மேனேஜிங் டைரக்டர் அஜய் படுகோன். விழா இனிது முடிந்து, அனைவரும் கலைந்தனர்.

சௌம்யா உதயகுமார், தன்னுடைய ஹேண்ட்பேக்கை எடுத்துக் கொண்டு புறப்படத் தயாரானாள். அவளுக்காகக் காத்திருந்த மேகலாவின் அருகே சென்றாள்.

"கிளம்பலாமா மேகி? நீ... என்னோட அபார்ட்மெண்ட்டுக்கு வா. நாம நிதானமா பேசி ஆறு மாசமாச்சு. நான் இன்னிக்கு உன்கூட பேசியே ஆகணும்... ப்ளீஸ் மேகி..."

"சரி சௌமி. வரேன்."

இருவரும் சௌம்யா உதயகுமாரின் காரில் ஏறிக் கொண்டனர். ஆழ்வார்பேட்டை பகுதியில் உள்ள தனது அபார்ட்மெண்டில் காரை நிறுத்தினாள் சௌம்யா உதயகுமார். இருவரும் காரை விட்டு இறங்கினர்.

தன்னிடம் இருந்த சாவியால் அபார்ட்மெண்டின் கதவைத் திறந்தாள் சௌம்யா உதயகுமார். இருவரும் உள்ளே சென்றனர்.

"உதயகுமார் ஊர்ல இல்லியா சௌமி?"

"இங்கேதான் இருக்காரு. நேரங்காலமே கிடையாது அவருக்கு. ஆர்ட் டைரக்டராச்சே? ஏதாவது செட்ல இருப்பாரு. ஆளுக்கொரு சாவி வச்சிருக்கோம்."

"நீ ஊர்ல இல்லைன்னா கூட வீட்டை க்ளீனா வச்சிருக்காரு."

"அதெல்லாம் நல்லபடியா, அக்கறையா பார்த்துப்பாரு."

இருவரும் அங்கிருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்தார்கள். அதுவரை அடக்கி வைத்திருந்த தன் உணர்வுகளை அழுது கொட்டினாள் மேகலா. சௌம்யா உதயகுமாரின் மடியில் முகம் புதைத்து அழுதாள். அவள் அழுவதைக் கண்ட சௌம்யா உதயகுமாருக்கும் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்தது. தன்னை சமாளித்துக் கொண்ட சௌம்யா உதயகுமார், மேகலாவின் முதுகில் ஆறுதலாகத் தடவிக் கொடுத்தாள்.

"எழுந்திரு மேகி. வருண் ஆக்ஸிடென்ட்ல போயிட்ட விஷயம் தெரிஞ்சு ரொம்ப ஷாக் ஆயிட்டேன். உன் கூட ஃபோன்ல பேசினப்ப நீ அழுதுகிட்டே இருந்தது எனக்கு கஷ்டமா இருந்துச்சு. உன்னோட நல்ல மனசுக்கு இப்படி ஒரு இழப்பு வந்திருக்கவே கூடாது."

"வந்துருச்சே சௌமி. நான் எதிர்பார்க்காத விதத்துல என் வாழ்க்கையில இடி விழுந்துருச்சே சௌமி..."

"இடி இடிச்சு, மழை பொழிஞ்சு எல்லாம் நின்னாச்சு. இனி இருண்டு போன உன்னோட இதய வாசலைத் திறந்து வச்சு வருங்காலத்தைப் பத்தி யோசி... வருணுக்கு இப்படி ஆகும்ன்னு யார் நினைச்சா? மனசை பறிகொடுத்தவனோட உயிரையும் பறிகுடுத்துட்டு இப்படி ஒரு மனநிலையில உன்னை சந்திக்க வேண்டி இருக்கும்னு நானும் நினைக்கலை. ஆனா நடந்து முடிஞ்சதை நினைச்சுக்கிட்டே இருக்கறதை விட நடக்கப் போறது என்னங்கறதைத்தான் யோசிக்கணும். உங்க அத்தை பையன் சக்திவேலுக்கு உன்னைப் பேசறாங்கன்னு ஃபோன்ல சொன்ன. சக்திவேல் நல்ல மனுஷன்தானே? அவரை ஏன் நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கக் கூடாது? உங்க வீட்ல உன்னோட காதல் விஷயம் யாருக்கும் தெரியாது. தெரிய வேண்டிய அவசியமும் இல்லாத அளவுக்கு இப்ப நிலைமை ஆயிடுச்சு. பெரியவங்க இஷ்டப்படி சக்திவேலைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கோ மேகி..."

"வருண் என் மேல தன் உயிரையே வச்சிருந்தாரு. அவரோட அன்பை மறந்து வேற ஒருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுக்கு என்னோட குற்ற உணர்ச்சி தடுக்குது சௌமி."

"வருண் உயிரோட இருந்து, அவரை விட்டு வேற யாரையாவது நீ கல்யாணம் பண்ணணும்னு நினைச்சாத்தான் அது தப்பு. விதிவசத்தால விபத்துல மாண்டு போன வருணை, உயிரோட இருக்கற நீ... அதை மறக்காம... இப்படியே எத்தனை காலம் வாழ முடியும்? உனக்காக ஒரு எதிர்காலம் வேணும். உனக்காக ஒரு துணை வேணும். உனக்காக ஒரு குடும்பம் உருவாகணும்.