Lekha Books

ஒரு முன்சீஃப் வேலைக்கு ஆசைப்பட்டு நீண்ட நாட்களாகக் காத்திருந்த ஆள் அவர். அரசாங்கத்தின் மீது அவர் பல வருடங்களாகவே எதிர்ப்பு உணர்வு கொண்டவராக இருந்தார். ப்ரஜா பரிஷத்தில் இருக்கும் இன்னொரு முக்கிய நபரும் பேஷ்காரின் உறவினர்தான். உறவினர் களாகவோ உடன் படித்தவர்களாகவோ ஏதாவதொரு விதத்தில் செல்வாக்கு செலுத்தக்கூடிய சிலர் டிப்பார்ட்மெண்ட் தலைவருக்கும் இருந்தார்கள். அப்படி அவர்கள் கணக்குப் போட்டுப் பார்த்தபோது, ப்ரஜா பரிஷத் கமிட்டியில் ஒரு நல்ல பெரும்பான்மை கிடைப்பதற்கு வாய்ப்பு இருந்தது. விநியோக கமிஷனர்மீது கொண்ட, மக்களிடம் செல்வாக்கு செலுத்த முடிந்தவர்களின் கோபத்தை அரசாங்கத்தின் பக்கம் திருப்பிவிட்டால் போதும்.

ப்ரஜா பரிஷத்தின் செயற்குழு கூடியது. அரசாங்கத்தின்மீது பலமான குற்றச்சாட்டுகள் கொண்ட ஒரு அறிக்கையை பேஷ்காரின் மருமகன் முன் வைத்தார். அது ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. சில தேவைகளை விளக்கியும், அவை நிறைவேறும் வரை அரசாங்கத்திற்கு எதிராகப் போராட்டத்தை அறிவித்தும் உள்ள இன்னொரு அறிக்கையை அந்த டிப்பார்ட்மெண்டின் மேலதிகாரியின் நண்பர் வெளியிட்டார். அதுவும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது.

அதைத் தொடர்ந்து போராட்டத்திற்கான பிரச்சாரம் ஆரம்பமானது. மாநிலம் முழுவதும் பொதுக்கூட்டங்கள் கூட்டப்பட்டன. பெரிய அளவில் சொற்பொழிவுகள் நடத்தப்பட்டன. அரசாங்கத்தின் நடவடிக்கைகளைக் கடுமையாக எதிர்த்தார்கள். ஊழல் செயல்களையும் அநியாயத்தையும் பொதுமக்களின் ஆதரவுடன் வெளிப்படுத்தினார்கள். அவற்றை முடிவுக்குக் கொண்டுவராமல் அடங்குவதில்லை என்று ப்ரஜா பரிஷத் உறுதியான குரலில் கூறியது.

ஆட்சித் தலைவருக்கு அனைத்தும் நன்கு தெரிந்திருந்தது. ப்ரஜா பரிஷத்தின் தலைவர், ப்ரஜா பரிஷத்தின் முடிவைத் திரும்பத் திரும்பக் கூறியபோது, அவர் புன்னகையை மட்டும் வெளிப்படுத்தினார். அவருடைய அச்சமின்மை அவர்மீது அன்பு வைத்திருக்கும் தொண்டர்களை ஆச்சரியத்திற்குள்ளாக்கியது. ஏதாவது நடவடிக்கை எடுக்கவில்லையென்றால் அனைத்தும் பிரச்சினைக்குள்ளாகிவிடும் என்று அவர்கள் கூறினார்கள். அதற்கு அவர் வெறுமனே "உம்” மட்டும் கொட்டினார். மாநிலத்தில் எதுவுமே நடக்காததைப் போல, ஆட்சி விஷயங்கள் முறைப்படி நடந்து கொண்டிருந்தன.

சொற்பொழிவுகளைக் கேட்டுக்கேட்டு சோர்வே உண்டாகி விட்டது. எல்லாரும் கூறுவது ஒரே ஒரு விஷயம்தான். ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் மூன்றோ நான்கோ பொதுக்கூட்டங்கள் நடந்தன. இப்போது கூட்டங்களுக்கு அதிகமான ஆட்கள் வருவதில்லை. அது ஒரு சாதாரண விஷயம்தான். மனிதர்களுக்கு எவ்வளவோ காரியங்கள் செய்வதற்கு இருக்கின்றன. கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ளும் நேரத்தில் பத்து வாழையின் அடிப்பகுதியை ஒழுங்குபடுத்தலாம். பரிஷத்தின் காரியம் எதுவும் நடக்கவில்லை.

மீண்டும் செயற்குழு கூடியது. தீவிரமான கலந்துரையாடல்களுக்குப் பிறகு இன்னொரு செயல் திட்டம் தீட்டப்பட்டது. ஊர்வலங்களையும் திட்டங்களைக் கூறிச் செல்லும் பயணங்களையும் மாநிலம் முழுவதும் நடத்துவது என்பதே அது. அப்படிப் பிரச்சாரம் செய்வதற்கு மத்தியில் இந்த அரசாங்கத்தின் மீது உள்ள எதிர்ப்பையும் வெளிப்படுத்துவது...

அது மேலும் சற்று சுவாரசியமான- பார்ப்பதற்கும் ஆர்வத்தைத் தூண்டக்கூடிய ஒரு செயல்திட்டமாக இருந்தது. மக்கள் மேலும் விழிப்படைந்து எல்லா இடங்களிலும் கூடினார்கள். வெள்ளை நிறத் தில் இருக்கும் ஒரு விதமான தொப்பியைத் தலையில் அணிந்துகொண்டு பாடல்களைப் பாடியவாறு வரிசை வரிசையாகப் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். முன்னால் நடந்து கொண்டிருப்பவனின் கையில் ஒரு கொடி இருந்தது. இடையில் அவ்வப்போது அவர்கள் என்னவோ உரத்த குரலில் கூறினார்கள். பிள்ளைகளும் பெண்களும் வாசற்படிக்குச் சென்று அந்தக் காட்சியைப் பார்த்துக்கொண்டு நிற்பார்கள். வயலில் வேலை செய்யும் புலையன் நீண்ட நேரமாக வேலை செய்து கொண்டிருக்கிறான். அந்தக் காட்சியைப் பார்த்துக் கொண்டு அவனும் நிற்பான். கோஷங்கள் போட்டபடி செல்லும் சிலரை அவனுக்கும் தெரியும்.

“அடியே... அங்கு முன்னால் கொடியைப் பிடித்துக்கொண்டு போவது என்னுடைய தம்புரான்.''

அப்போது இன்னொருவன் கூறுவான்:

“அதற்குப் பின்னால் போவது அரிசி விற்பனை செய்யும் தம்புரானின் தம்பி.''

“அங்கே உரத்த குரலில் பேசிக்கொண்டிருப்பது மேற்கு வீட்டில் இருக்கும் வக்கீல்.''

அந்த கோஷங்கள் கொண்ட ஊர்வலத்தில் செல்பவர்கள் எல்லாரையும் அவர்களுக்குத் தெரியும். அவர்கள் உரத்த குரலில் சத்தம் போட்டுக் கூறுவது அரசாங்கத்திற்கு எதிரான விஷயங்கள் என்பதும் அவர்களுக்குத் தெரியும். ஆனால், இவையெல்லாம் எதற்காக?

ஒரு புலையன் இன்னொரு புலையனிடம் சொன்னான்:

“எனக்கு நேற்று கூலியாக காசு தந்தாங்க. தம்புரானின் நெல் எல்லாத்தையும் அரசாங்கம் வாரி எடுத்துக்கொண்டு போய்விட்டது. அதனால்தான் நெல் தரவில்லை. அப்போதே தம்புரானின் மகன் சொன்னார். அரசாங்கத்திற்குப் பாடம் சொல்லித் தரப்போறேன் என்று.''

கயிறு பிரித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே, ஊர்வலம் வருவது காதில் விழுந்தது. வாசற்படிக்கு ஓடிச் சென்ற அந்த ஏழை கயிறு பிரிக்கும் பெண்களுக்கும் ரேஷன் கடைக்காரனின் தம்பி "அரசாங்கம் ஒழிக” என்று உரத்த குரலில் சத்தம் போட்டுக் கூறுவதற்கான அர்த்தம் தெரியும்.

அந்த வகையில் ஊர்வலங்களும் கோஷங்கள் கொண்ட பயணங்களும் சர்வ சாதாரணமான ஒரு விஷயமாக ஆனது. குழந்தைகள்கூட ஊர்வலம் போகும்போது எட்டிப் பார்ப்பதில்லை. தொப்பியை அணிந்துகொண்டு பாடல்களைப் பாடிக்கொண்டு செல்பவர்களுக்கே ஒரு வெட்கம் உண்டாக ஆரம்பித்தது. எந்தவொரு போக்கும் இல்லாதவர்கள் என்று ஆட்கள் கூறிவிடுவார்களோ என்ற சந்தேகம் அவர்களுக்கு உண்டானது.

மாநிலத்தின் வாழ்க்கை அப்போதும் பழைய மாதிரியே நடந்து கொண்டிருந்தது. கயிறு பிரிப்பவள் கயிறைப் பிரித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். புலையன் வயலில் வேலை செய்கிறான். தொழிலாளி அவனுடைய வேலையைப் பார்க்கிறான்.

அடுத்த செயல் திட்டத்தைப் பற்றி யோசிப்பதற்காக செயற்குழு கூடியது. போராட்ட திட்டத்தின் அடுத்த கட்டத்தை அப்போது தலைவர்கள் செயல்வடிவம் செய்தார்கள்.

மேலும் சற்று தீவிரமான ஒரு திட்டமாக இருந்தது. அதில் வரி மறுப்பு இருந்தது. அதிகாரத்தை மீறுவது இருந்தது. இப்படிப் பல. இந்த முறை அரசாங்கத்திற்கு பரிஷத்தின் சவாலைச் சந்திப்பதைத் தவிர வேறு வழியே இல்லை. அந்த மாதிரியான முயற்சிகளின் ஆரம்பத்தைக்கூட அனுமதிப்பதற்கில்லை. சட்டப்படி உண்டாக்கப்பட்ட ஆட்சியைத் தகர்க்கக்கூடிய எண்ணத்தை மக்களுக்கு மத்தியில் உண்டாக்கக் கூடிய முயற்சிகள் தடை செய்யப்பட வேண்டியவை அல்லவா?

பரிஷத்தின் மிகப்பெரிய செயல் திட்டங்களை நடைமுறைக்குக் கொண்டு வருவதற்குத் தெளிவான, பலம் கொண்ட பிரச்சாரம் தேவையாக இருந்தது. மீண்டும் கூட்டங்கள் கூட ஆரம்பித்தன. இந்த முறை சொற்பொழிவுகளுக்கு ஒரு தனிப்பட்ட உயிர்ப்பு இருந்தது. மதிப்பு இருந்தது. சொற்பொழிவுகளுக்கு கூறுவதற்கு விஷயங்கள் இருந்தன. அவர்கள் கேட்டார்கள்: "நீங்கள் தரும் வரியை எப்படி செலவு செய்கிறார்கள் என்று உங்களுக்குத் தெரிய வேண்டாமா?' தெரிந்துகொள்ள வேண்டியதுதான். அது ஒரு உரிமையும்கூட. அந்த வகையில் ஏராளமான விஷயங்கள் அவர்கள் கூறுவதற்கு இருந்தன.