Lekha Books

பொதுக்கூட்டங்களும் ஊர்வலங்களும் தடை செய்யப்பட்டன. தலைவர்களைக் கைது செய்தார்கள். சட்டத்தை மீறிப் பொதுக்கூட்டம் நடந்த இடத்தில் லத்தி சார்ஜும் துப்பாக்கிச் சூடும் நடந்தன. சிறைகள் நிறைந்தன. காவல் துறைக்கும் ராணுவத்திற்கும் பெரிய அதிகாரங்கள் வழங்கப்பட்டன. பெரிய சில தொழிற்சாலைகளின் செயல்பாடு நின்றது. சில பெரிய சொற்பொழிவாளர்களின் வருகை தடை செய்யப்பட்டது.

மேலும் கூறுவதற்கு என்ன இருக்கிறது? மாநிலமே குழப்பத்தில் இருந்தது.

அரசாங்கம் இன்னொரு வழியிலும் வெற்றி பெற்றது. பல முக்கியமான பரிஷத்தின் செயல்வீரர்களைத் தன் கைக்கு கொண்டு வர அரசாங்கத்தால் முடிந்தது. ஏராளமானவர்கள் அரசாங்கத்தின் கொடுமையைத் தாங்கி நிற்பதற்கு முடியாமல் மன்னிப்பு கேட்டார்கள். சிலர் பரிஷத்தின் செயல்களிலிருந்து விலகிக் கொள்வதாகக் காரணம் கூறி ராஜினாமா செய்தார்கள். சில ஆட்களுக்கு நல்ல தொகைகளும் கிடைத்தன.

அந்த வகையில் அரசாங்கத்தின் கடுமையான நடவடிக்கைகளின் காரணமாக ப்ரஜா பரிஷத்திற்கு ஒரு பின்னடைவு உண்டானது. பொதுக்கூட்டத்திற்கு ஏற்பாடு செய்வதற்கு ஆள் இல்லை. அதற்கான திறமையைக் கொண்டவர்கள் உள்ளே போய்விட்டார்கள். வெளியே இருப்பவர்களுக்கு பயம். பரிஷத் தோல்வியடைந்துவிட்டது என்று மாநிலத்தில் ஒரு எண்ணமும் உண்டானது.

இந்தச் சூழ்நிலையில் ஒரு ராஜினாமா ஆலோசனை நடந்தது. சிறையில் சிக்கிக் கொண்ட தலைவர்களுக்கு, ராஜினாமா ஆலோசனையை ஏற்றுக் கொள்வது சரி என்று தோன்றியது. அரசாங்கத்திற்கு எதிராக நீண்ட நாட்கள் போராட்டத்தை நடத்திக் கொண்டு செல்வதற்கு மாநிலத்திற்கு தைரியம் இல்லை என்பது அவர்களுக்குப் புரிந்தது.

பரிஷத் தலைமை ராஜினாமா திட்டத்திற்கு சம்மதத்தை அளித்து அவர்களை சுதந்திரமானவர்களாக ஆக்கியது. நிரந்தரமான ஒரு ராஜினாமா ஆலோசனை நடைபெற்றது. பிரதம அமைச்சரும் பரிஷத்தின் தலைவரும் ஒருவரையொருவர் பல தடவை சந்தித்தார்கள். அவர்களுடைய விவாதங்கள் ரகசியங்களாக வைக்கப்பட்டன. எனினும், பல யூகங்களும் வெளியே பரவின.

மாநிலத்தின் உயர்ந்த இடங்களில் சந்திப்புகளும், தேநீர் உபசரிப்புகளும், ஒருவரையொருவர் புகழ்பாடுவதும் நடந்து கொண்டிருந்தபோது, அப்பிராணி புலையனும் சிறு விவசாயியும் பிச்சைக்காரனும் தங்களுடைய அன்றாடப் பிரச்சினைகளுடன் போராடிக் கொண்டு நாட்களை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். நடந்து முடிந்த நாடகங்களை அவர்கள் சில நேரங்களில் நினைத் துப் பார்ப்பார்கள். அன்று தொப்பிக்காரர்கள் மட்டுமே கண்களில் பட்டார்கள். அந்தத் தொப்பிகள் அனைத்தும் இப்போது எங்கு போயின?

அந்தத் தொப்பியைத் தலையில் வைத்துக் கொண்டு கொடிக்குப் பின்னால் பாடலைப் பாடிக் கொண்டு நடந்தவர்களுக்கு இப்போது அவற்றையெல்லாம் நினைத்துப் பார்க்கும்போது ஒரு வெட்கம் தோன்றியது. மலையைப் போல வந்தது; எலியைப் போல போய் விட்டது. ஆனால், சிறைக்குப் போயிருப்பவன் ஒரு மரியாதையை எதிர்பார்க்கிறான். அவன் ஒரு தியாகி.

9

அந்தத் தோல்வி உணர்விற்கு மத்தியிலும் இங்குமங்குமாக அந்த நெருப்பு அணையாமல் சிலர் இருக்கத்தான் செய்தார்கள்- இளைஞர்கள்!

அந்தப் பின்னடைவுக்கு மத்தியில் சிறிதும் தாமதிக்காமல் ஒரு குரல் உயர்ந்து கேட்கத் தொடங்கியது. நடந்து முடிந்த போராட்டம் யாருடைய போராட்டமாக இருந்தது? அது தோல்வியை அடைந்ததற்குக் காரணம் என்ன? அந்தப் பொதுக்கூட்டங்களில் ஆயிரக்கணக்கான ஆட்கள் கலந்து கொண்டிருந்தாலும், அதற்குப் பொதுமக்களின் ஆதரவு இருந்ததா?

இந்தக் கேள்விகள் பரிஷத் தலைமையின் காதுகளிலும் விழுந்தன. அது உண்மைதான்!

மாநிலத்தில் ஒரு இளைஞர்கள் அமைப்பு வடிவமெடுத்தது. ஒரு பேராசிரியரின் மகன்... கல்லூரி மாணவனான அவன்தான் அதன் தலைவன். பெயர் ஸ்ரீகுமார். அவன் கேட்ட கேள்விகள் தான் அவை. அவன் தொடர்ந்து பல கேள்விகளைக் கேட்டான். பலவற்றையும் சொன்னான். பதில்களை எதிர்பார்த்தான்.

பரிஷத் தலைமைக்குத் தங்களுடைய போராட்டம் ஏன் தோல்வியடைந்தது என்பது புரிந்துவிட்டது. சிறிய விவசாயி, தொழிலாளி ஆகியோரின் சத்தம், மாநிலத்தையே குலுக்கியது என்று பேசப்படும் அந்தப் போராட்டத்தில் கேட்பதற்கு எதுவும் இல்லை. அந்த ஏழைகள் ஒரு சக்தியாக இருந்தார்கள். ஆனால், அந்த சக்தி யுடன் கூட்டாகச் சேர்வது... அவர்கள் கம்யூனிஸ்ட்டுகள்! அவ்வளவு நல்லதல்ல.

எனினும், அவர்களை உடன் சேர்த்துக் கொண்டு ஒரு ஐக்கிய முன்னணியை உருவாக்கிக் கொண்டு போராட்டத்தைத் தொடர்ந்தால் என்ன? அந்தக் கருத்தை பரிஷத் தயக்கத்துடன் ஏற்றுக் கொண்டது. எனினும், ஸ்ரீகுமாரைத் தங்களுடன் சேர்த்துக் கொள்வதற்கு பரிஷத்திற்கு தைரியம் இல்லை. அவன் கேட்பதும் கூறுவதும் பல முக்கிய நபர்களுக்குப் பிடிக்கவில்லை. எந்த அளவிற்குத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாத கேள்விகள்! பேசுவது கம்யூனிசம்! பரிஷத்தைச் சேர்ந்த பல முக்கிய நபர்களையும் அவன் தயவு தாட்சண்யமே பார்க் காமல் விமர்சனம் செய்தான். கள்ளச் சந்தையையும் தொழிலாளர்களை நசுக்குவதையும் அவன் வெளிப்படையாகக் கூறினான்.

தொழிலாளிகள், சிறிய விவசாயிகள் ஆகியோருக்கு மத்தியில் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி பரிஷத்துடன் அவர்களை ஒன்று சேர்ப்பதற்கு சிலர் ஈடுபட்டார்கள். பரிஷத் கமிட்டி தெளிவான சில வழிமுறைகளை அந்தச் செயல் வீரர்களுக்கு அளித்திருந்தது. வாக்குறுதிகள் எதையும் அளித்துவிடக் கூடாது. அவர்களுடைய கஷ்டங்களையும் அதற்கான பரிகாரங்களையும் பற்றிய அறிவிப்புகளை மிகவும் கவனமாகச் செய்ய வேண்டும். அந்த பிரச்சினைகளை மிகுந்த அக்கறையுடன் அணுக வேண்டும். முதலாளியும் நிலச்சுவான் தாரும் அவர்கள்மீது பரிதாபப்படுகிறார்கள் என்றும்; அதனால்தான் தொழில்கள் வளர்ச்சி அடைகின்றன என்றும்; அதே நேரத்தில் அரசாங்கம் முதலாளியின் கைகளைக் கட்டிப் போட்டிருக்கிறது என்றும் கூறுவதில் தவறே இல்லை. அந்த வகையில் அந்த மக்கள் கூட்டத்தை உற்சாகப்படுத்த வேண்டும். பரிஷத்திற்குப் பின்னால் அணிவகுத்து நிற்கச் செய்ய வேண்டும். தொழிலாளர்களின் அமைப்புகளையும் உண்டாக்கலாம்.

அதைத் தொடர்ந்து பரிஷத்தின் மேற்பார்வையில் தொழிலாளர்களின் செயல்பாடுகள் ஆரம்பமாயின. பரிஷத் செயல்வீரர்களின் உற்சாகமான சொற்பொழிவுகள் பல இடங்களிலும் நடந்தன. சில இடங்களில் தொழிலாளர்கள் சங்கத்திற்குள் நுழைவதற்காக வேறு சில இடங்களில் எதிரான சங்கங்களை உருவாக்கிப் பார்த்தார்கள்.

அந்த வாக்குறுதிகளுக்கும் சேவை செய்யத்தயாராக இருந்ததற்கும் நினைத்த அளவிற்குப் பலன் கிடைக்கவில்லை. அந்த வார்த்தைகள் மிகவும் இனிமையாக இருந்தன. உண்மையாகவே கவலையை வெளிப்படுத்தக்கூடியவையாக இருந்தன. ஆனால், ஒரு அடர்த்திக் குறைவு. அவை யாருடைய இதயத்திற்குள் சென்று நுழைய வேண்டும் என்று நினைத்தார்களோ, அங்கு சென்று அடைவதற்கான ஆற்றல் அவற்றுக்கு இல்லை. அந்த வார்த்தைகள் காற்றில் சிதறிப் போய்விட்டன. ப்ரஜா பரிஷத்தின் வழிமுறைகள் உள்ளுக்குள் இருந்து செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது, அந்த வார்த்தைகளுக்கு எப்படி பலம் இருக்கும்? வார்த்தைகளை எடை போட்டு, அர்த்தத்தை ஒழுங்கு பண்ணி உண்டாக்கப்படும் வார்த்தைகள்தானே அவை?