Lekha Books

இல்லாவிட்டால் வசூல் செய்து வாழ்பவன்! அவனிடம் அப்படி என்ன சிறப்பு இருக்கிறது? ஒன்றே ஒன்று இருக்கிறது. நல்ல நாக்கு. பெரிய பிடிவாதக்காரன். கொள்கைப் பிடிப்பு உள்ளவன்.

கண்ணன் சொன்னான்:

"என்னுடன் வந்தால் வாழ்க்கை எப்படி இருக்கும் என்று தெரியுமா?"

"தெரியும்."

சிருதாவே அந்த வாழ்க்கையை விளக்கிச் சொன்னாள். போலீஸ் அடித்துக் கொல்லும். சிறைக்குள் மரணம் வரையில் கிடக்க வேண்டிய சூழ்நிலை வரலாம். குண்டடிபட்டு மரணத்தைத் தழுவ வேண்டியது வரலாம். வேலைக்குப் போய் நான்கு சக்கரங்கள் (பழைய திருவிதாங்கூர் நாணயம்) கொண்டு வந்து வாழ்வதற்கான வழி இருக்காது. எல்லா விஷயங்களும் தெரியும்.

கண்ணன் சொன்னான்:

"அது மட்டுமல்ல; இன்னும் இருக்கு. என் பாதையில் தடையாக நிற்கக்கூடாது."

'இல்லை' என்று நூறு முறை அவள் உறுதியளித்தாள்.

"மனைவி எப்போதும் தடையாகத்தான் இருப்பாள்."

"நான் அப்படி இருக்க மாட்டேன்."

"அப்படியே இருக்கட்டும். ஒண்ணு கேட்கட்டுமா? நீ எதைப் பார்த்து என் பின்னால வந்திருக்கே?"

சிருதா அதற்கு எந்த பதிலும் கூறவில்லை.

எதைப் பார்த்து?

ஆனால், அந்த இரவே அவள் அங்கிருந்து கிளம்பி விட்டாள் அவனுக்குப் பின்னால்.

ஒருத்தியைப் பின்னால் அழைத்துக் கொண்டு இரவோடு இரவாக யாருக்கும் தெரியாமல் ஒளிந்து கொண்டு ஓடுவதற்கு கண்ணனுக்கு என்ன உரிமை இருக்கிறது?

குட்டனும் பரமுவும் கேட்டார்கள்.

குட்டனும் பரமுவும் பின்னால் கண்ணனுடன் சேர்ந்து குண்டடி பட்டு இறந்துவிட்டார்கள்.

குட்டனும் பரமுவும் கேட்ட கேள்வியைக் கண்ணன் சிருதாவிடம் சொன்னான்.

இருவரும் தவறைத்தான் செய்கிறார்கள். அவர்கள் தங்களுக்குத் தானேயும் ஒருவரோடொருவரிடமும். கண்ணன் இன்னொரு தப்பையும் செய்தான். அமைப்பிடம்...

"கேட்டியா சிருதா, பரமுவும் குட்டனும் சொல்றாங்க. நான் அமைப்பை ஏமாற்றுவேனாம்."

"எப்படி?"

"நான் அதை விட்டுப் போயிடுவேனாம். துரோகம் பண்ணுவேனாம். திருமணம் ஆயிடுச்சுன்னா, அப்படி ஆயிடுவேனாம்."

"ம்... அதையும்தான் பார்ப்போமே! நானே உயிரைத் தருவேன். மடியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்தால் நானே போகச் சொல்லி அனுப்புவேன். அன்று ஒரு நாள் மைதானத்தில்- பொதுக்கூட்டத்தில் உரையாற்றியதை நான் கேட்டேன். அது என் மனதில் கல்லைப் போல பதிந்து விட்டது. சட்டத்தை மீற வேண்டிய சூழ்நிலை வந்தால், துப்பாக்கிக்கு முன்னால் மார்பைக் காட்டிக் கொண்டு நிற்க வேண்டிய நிலை வந்தால் தாய்மார்களும் மனைவிமார்களும் சகோதரிகளும் ஆண்களுக்கு தைரியம் சொல்லி அனுப்பி வைக்க வேண்டுமென்றுதானே அன்னைக்கு நீங்க பேசினீங்க! நான் அதைச் செய்வேன். நான் அதை மறக்கமாட்டேன்."

எல்லோரும் கூறுவது சிருதா ஒரு ஆண் என்றுதான். அந்த அளவிற்கு வீரமும் பிடிவாதமும் கொண்டவளாக அவள் இருந்தாள். எட்டில் அப்பச்சனின் தொழில் பிரச்சினையில், அப்பச்சனின் வாசலில் போய் நின்று, அப்பச்சனுடன் ஒற்றைக்கு ஒற்றையாகப் பேசி நின்றவள் அவள்தான். அன்று ஆண்கள் யாருமே இல்லை. கிட்டத்தட்ட முப்பது பெண்கள் மட்டுமே இருந்தார்கள். எல்லோருக்கும் முன்னால் சிருதா. அவள்தான் விஷயத்தைச் சொன்னாள்- மிகுந்த தைரியத்துடன்.

முதல் தடவையாக பெரிய அளவிலோ சிறிய அளவிலோ இருக்கும் விவசாயிக்கு முன்னால் போய் நின்றுகொண்டு, சில பெண்கள் கூலியாக நெல்லைத்தான் தர வேண்டும் என்றும்; கூலியாகத் தர வேண்டிய நெல்லைப் படி நிறைய அளந்து தர வேண்டும் என்றும் கூறியது அன்றுதான். முக்கால் படி வீதம் அளந்து வைக்கப்பட்ட நெல்லை அவர்கள் எடுக்கவில்லை.

எட்டில் அப்பச்சன் என்பது யார்? தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது அதைத்தானே?

எட்டில் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்களுக்கென்று ஒரு பாரம்பரியம் இருக்கிறது. அப்பச்சனின் தந்தை நான்கு புலையர்களை அடித்துக் கொன்று ஆற்றில் தூக்கிப் போட்டுவிட்டார் என்று பொதுவாகவே கூறுவார்கள். இரண்டு பேரை அப்பச்சன் பழிக்குப் பழி வாங்கியிருக்கிறார். ஒரு கொலை வழக்கும் நடந்திருக்கிறது.

வீரம் படைத்தவள். பிடிவாதக்காரி. அவள் தைரியமாக நின்று கொண்டு சொன்னாள்:

"எல்லா விஷயங்களையும் செய்தவரே! அடித்துக் கொன்றோ உயிருடனோ ஆற்றில் கல்லைக் கட்டி மூழ்கச் செய்தவரே! அதற்காகத்தான் வந்திருக்கோம்."

'அவளைப் பிடிங்கடா' என்று கூற அப்பச்சனுக்கு நாக்கு வரவில்லை. அப்பச்சன் திகைப்படைந்து நின்று விட்டார்.

ஒரு புலைய இனத்தைச் சேர்ந்த பெண் அவருக்கு முன்னால் நின்று பேசுவது அதுதான் முதல் தடவையாக இருக்க வேண்டும்.

"அப்படி சாகுறதுக்குத்தான் நாங்க வந்திருக்கோம்."

"அவள் யாருடா?"

"ஒலோம்பியின் மகள்."

கண்ணன் தனக்குப் பின்னால் ஒரு பெண்ணுடன் வந்து கொண்டிருப்பதை கண்ணனுடைய சகோதரி கோதை பார்த்தாள். அவள் ஓடிச் சென்று தன் தாயிடமும் தன்னுடைய அக்காவிடமும் விஷயத்தைச் சொன்னாள்.

"அண்ணன் வர்றாரு. போராட்டம் நடக்குற இடத்துல இருந்து ஒருத்தியை அழைச்சிட்டு வர்றார்னு நினைக்கிறேன்."

மூன்று பேரும் அவர்கள் வருவதைப் பார்த்தார்கள். தாய் சொன்னாள்:

"இனிமேல் அவன் யூனியன், போராட்டம் என்று ஓடிக் கொண்டிருப்பதை நிறுத்திடுவான்."

அப்படித்தான் அந்தத் தாய் நினைத்தாள். மூத்த பெண் வேறொரு விதத்தில் சொன்னாள்:

"அவளும் அப்படிப்பட்ட ஒருத்தியாக இருந்தால்...?"

"எப்படி இருந்தாலும் ஒரு பெண் ஆணின் கடிவாளம்தானே! யாராக இருந்தாலும்...?"

கோதையின் கருத்து வேறொன்றாக இருந்தது.

"நெறியும் முறையும் உள்ளவளாக இருந்தால், இப்படியெல்லாம் வருவாளா?"

கண்ணனும் சிருதாவும் வாசலுக்கு வந்தார்கள்.

"அம்மா, கொச்சம்மா, கோதை... இது என் மனைவி. எட்டில் அப்பச்சனை நேருக்கு நேராக எதிர்த்துப் போராடியவள்."

கோணலான முகத்துடன¢ காளி சிருதாவை மேலிருந்து கீழ்வரை ஒருமுறை பார்த்தாள்.

சிருதா வெட்கப்பட்டாள்.

கோதை தன் முகத்தைக் கொண்டு வக்கனை காட்டுகிறாளோ, தாய் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு விட்டாள்.

புன்னப்புரை வெடி விபத்து முடிந்தவுடன் கோதை நேருக்கு நேராக நின்று கொண்டு சொன்னாள்:

"நீங்க இங்கேயிருந்து கிளம்புங்க பெண்ணே. இங்கு நீங்க இருக்க வேண்டாம். நீங்க என்னோட அண்ணனின் மனைவி இல்லை. என் அண்ணனை குண்டுக்கு இரையாகக் கொடுத்ததே நீங்கதான்."

சிருதாவின் நாக்கு செயலற்றுப் போய்விட்டது. வயிற்றில் ஒரு கருவுடனும், உடுத்தியிருந்த துணியுடனும் சிருதா அந்த வீட்டை விட்டு வெளியேறினாள். முத்தோலி நிலத்திற்கு அருகில் அந்தக் காலத்தில் வீடுகள் எதுவும் இல்லை. ஒரு தென்னை மரத்திற்குக் கீழே சிறிது நேரம்- அதாவது, மதியம் வரை அவள் உட்கார்ந்திருந்தாள். பிறகு எழுந்து அரைக்காட்டை நோக்கி நடந்தாள்- கெட்ட சனியில் பைத்தியம் பிடித்திருப்பதைப்போல.

சிருதா சிருதாம்மாவாக ஆனாள்.