Lekha Books

“இது ஹைதராபாத் மொழியாச்சே!” - மோகினி சொன்னாள்.

“அங்கு இப்படித்தான் சொல்வார்கள். நான் போகிறேன் என்று கூறுவதற்கு பதிலாக நான் வரட்டுமா என்று சொல்வார்கள்.”

“எங்களுடைய முன்னோர்களில் யாராவது அந்த ஊருக்கு வந்திருப்பார்கள். வாருங்கள்! உங்களுக்கு மன்னரின் அரண்மனையைச் சுற்றிக் காட்டுகிறேன்” - அமைச்சர் அழைத்தார்.

மன்னரின் அரண்மனை மிகவும் அழகாக இருந்தது. ரத்தினங்கள் பதிக்கப்பட்ட கதவுகளும் ஜன்னல்களும்! வெள்ளியும் தங்கமும் கொண்டு உண்டாக்கப்பட்ட தூண்கள்! அரண்மனையின் கோபுரங்களும் அதன் நுனிகளும் நவரத்தினங்களைக் கொண்டு உண்டாக்கப்பட்டிருந்தன. தோட்டத்தில் அழகான மரங்கள் இருந்தன. அதன் கிளைகளில் உட்கார்ந்து கொண்டு பறவைகள் ஓசைகளை எழுப்பிக் கொண்டிருந்தன. புல் பரப்பில் படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருந்த வெள்ளைநிற நாய்க்குட்டி பூமியிலிருந்து வந்திருக்கும் பிள்ளைகளைப் பார்த்துக் குரைக்க ஆரம்பித்தது. நல்ல தோற்றத்தைக் கொண்ட நாய்க்குட்டி அது. மோகினிக்கு நாய்க்குட்டிகளை மிகவும் பிடிக்கும். அவள் ஒடிச் சென்று நாய்க் குட்டியின் தலையைத் தடவினாள். அது வாலை ஆட்டியபோது மோகினி அதைப் பிடித்துத் தூக்க முயற்சித்தாள். ஆனால் நாய்க்குட்டி தரையை விட்டு மேலே வரவில்லை. கூர்ந்து பார்த்தபோதுதான் அதன் கால்கள் தரைக்குள் இருப்பதே தெரிந்தது.

“இந்த நாய் தரையுடன் பிணைக்கப்பட்டிருக்கிறதே!” - மோகினி சொன்னாள்.

“பிணைக்கப்படவில்லை. முளைத்து வந்திருக்கிறது” - அமைச்சர் சொன்னார்.

“என்ன?” - நாஸ் நாய்க்குட்டியின் அருகில் சென்று கூர்ந்து பார்த்தாள். நான்கு கால்களும் முளைத்து வந்திருப்பதைப்போல தோன்றின.

“எங்களுடைய நாட்டில் பசு, காளை, எருமை, ஆடு, நாய் ஆகிய மிருகங்கள் பூமியிலிருந்து முளைத்து வருவதுதான் வழக்கம். பறவைகளும்கூட அப்படித்தான்! மரங்களின் கிளைகளில் இருந்து கொண்டு ஓசை எழுப்பும் பறவைகளைப் பார்க்கிறீர்கள் அல்லவா? அவை எதுவும் பறக்காது” - அமைச்சர் விளக்கிச் சொன்னார்.

“சரிதான்....” - ஜிம்மி சொன்னான்.

“இந்தப் பறவைகள் மரங்களில் காய்க்கின்றன. இங்கு மரங்களில் பழங்கள் விளைவது இல்லை. அதற்கு பதிலாக பறவைகள் விளைகின்றன. காக்கை மரத்தில் காகங்கள் உண்டாகின்றன. மயில் மரத்தில் மயில்கள் உண்டாகின்றன. அதோ! மயில் மரம் தெரிகிறதா?”

ஆச்சரியமான உலகம்! அங்கு மிருகங்கள் தரையில் விளைகின்றன. பறவைகள் மரங்களில் உண்டாகின்றன. அங்குள்ள மிருகங்கள் நடப்பதில்லை. பறவைகள் பறப்பதில்லை. அங்குள்ள பறவைகளும் மிருகங்களும் பூமியில் இருக்கும் பறவைகளையும் மிருகங்களையும் போலவேதான் இருக்கின்றன. தோற்றத்தில் எந்தவொரு வேறுபாடும் இல்லை. தோட்டத்தில் மூன்று நான்கு பசுக்கள் நிற்பதைப் பார்த்து பால் எடுப்பவர்கள் அவற்றிலிருந்து பால் கறந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

“சந்திரனில் இருக்கும் பசுக்கள் நல்லவை. பால் கறக்கும்போது மிதிப்பதோ, முட்டுவதோ இல்லை.”

“இந்தப் பசு விவசாயத்தை பூமியிலும் செய்தால் நன்றாக இருக்குமென்று தோன்றுகிறது” - மோகினி சொன்னாள்.

“எங்களுடைய நாட்டில் பறவைகள் பறக்கும்” - ஜிம்மி சொன்னான்.

“நீங்கள் பொய் கூறுகிறீர்களா? இல்லாவிட்டால் உண்மையைக் கூறுகிறீர்களா?” - அமைச்சர் ஆச்சரியத்துடன் கேட்டார்.

“உண்மையைத்தான் கூறுகிறேன்.”

“நடக்காத விஷயம்! பறவைகளால் எப்படிப் பறக்க முடியும்? அவை மரங்களில் காய்ப்பவைதானே?”

“எங்களுடைய பூமியில் மிருகங்களும் மனிதர்களைப்போல நடக்கும்!” - நாஸ் சொன்னாள்.

அமைச்சர் திகைத்துப் போய் நின்றுவிட்டார். “அது எப்படி முடியும்? தயவுசெய்து இவ்வளவு பெரிய பொய்யைச் சொல்லாதீர்கள்.”

நாங்கள் காது மூலமாக அல்ல - வாய் மூலமாகத்தான் உணவு சாப்பிடுகிறோம்” - உர்ஃபி சொன்னான்.

“ஹ...ஹ...ஹ...!” - அமைச்சர் உரத்த குரலில் சிரித்தார்: “பொய் பேசுவதற்கும் ஒரு அளவு இருக்கிறது. வாயின் வழியாக உணவு சாப்பிடுகிறார்களாம்! ஹ...ஹ...ஹ.....! இவ்வளவு பெரிய பொய்யைச் சொல்லக் கூடாது. நாங்கள் இறந்து விடுவோம். பூமியில் இருக்கும் மனிதர்கள் சந்திரனில் இருக்கும் மனிதர்களைவிட பொய் பேசக் கூடியவர்கள் என்ற விஷயத்தை நான் மன்னரிடம் கூறப் போகிறேன்.”

“இது பொய் அல்ல. உண்மை!” நாஸ் கோபம் கலந்த குரலில் சொன்னாள்: “நாங்கள் உங்களைப்போல அல்ல. நாங்கள் உண்மை மட்டும்தான் பேசுவோம். எங்களுடைய நாட்டில் அரசியல் தலைவர்கள் மட்டும்தான் பொய் பேசுவார்கள்.”

“அரசியல்வாதிகள் மட்டுமா? ஹ... ஹ... ஹ...! ஏய் நாஸ்! இந்த அளவிற்குப் பொய் சொல்லக் கூடாது. நீங்கள் பொய் நகரத்தைச் சேர்ந்த எங்களையே தோற்கடித்துவிட்டீர்கள். மன்னரின் கட்டளைப்படி நாங்கள் ஒவ்வொருவரும் பொய் பேசியாக வேண்டும். அதற்காக...” - அமைச்சர் சொன்னார்.

“எங்களுடைய நாட்டில் பொய் பேசலாம் என்ற எந்தவொரு சட்டமும் இல்லை.”

அமைச்சர் தலையை ஆட்டிக்கொண்டே சொன்னார்: “நீங்கள் மிகப்பெரிய சாமர்த்தியசாலிகள்தான். பூமியில் இருக்கும் உண்மையான நிலைமையை எங்களிடம் கூற மறுக்கிறீர்கள். உங்களுடைய நாட்டில் பொய் பேச வேண்டும் என்ற சட்டம் இல்லையா? பொய் பேசாமல் ஒரு நாளாவது நாட்டை ஆள முடியுமா? உங்களுடைய நாட்டில் மலர்கள் உதட்டுச் சாயத்தை பயன்படுத்துவது இல்லை என்று நாளைக்கே நீங்கள் கூறலாம்.”

“உதட்டுச் சாயமா?” - நாஸ் ஆச்சரியத்துடன் கேட்டாள்: “மலர்களுக்கும் உதட்டுச் சாயத்திற்கும் இடையில் என்ன உறவு இருக்கிறது?”

“அதோ பாருங்கள்!” - அமைச்சர் தோட்டத்தின் ஒரு பகுதியைச் சுட்டிக் காட்டினார். பிள்ளைகள் அந்தப் பக்கத்தைப் பார்த்தார்கள். ஒரு இடத்தில் வெள்ளை நிறத்தில் மலர்கள் மலர்ந்து நின்று கொண்டிருந்தன. தோட்டங்கள் அந்த மலர்களில் உதட்டுச் சாயத்தைப் பூசி சிவப்பாக்குகின்றன.

“இது என்ன புது விஷயமாக இருக்கு!” - ஜிம்மி கேட்டான்.

“எங்களுடைய நாட்டில் இதுதான் நடக்கிறது. வெள்ளைநிற மலர்கள் மலரும்போது, தோட்டங்கள் உதட்டுச் சாயத்தைப் பூசி அவற்றைச் சிவப்பாக்கிவிடும்.”

“எங்களுடைய நாட்டில் மலர்களுக்கு உதட்டுச் சாயம் பூசுவது இல்லை. பெண்கள்தான் உதட்டுச் சாயத்தைப் பூசிக் கொள்வார்கள்.”

“பெண்கள் உதட்டுச் சாயத்தை பயன்படுத்துகிறார்களா?” - அமைச்சர் ஆச்சரியப்பட்டு சில நிமிடங்கள் இருந்துவிட்டு சொன்னார்: “நீங்கள் பொய் பேசுபவர்களின் அரசியாக இருப்பதற்கு முழு தகுதியும் உங்களுக்கு இருக்கிறது. பாருங்க... நீங்கள் விரும்புகிற அளவிற்குப் பொய் பேசலாம். ஆனால் இந்த அளவிற்குப் பொய் பேசக்கூடாது. நீங்கள் எங்களுக்கு பூமியில் இருக்கும் உண்மையான நிலைமையை விளக்கிக் கூறுவீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.”

“நாங்கள் உண்மையைத்தான் கூறுகிறோம்.”