Lekha Books

பின்னொருமுறை சந்தன் இன்னொரு கதையை இப்படிச் சொன்னான்: "இன்னைக்கு நான் ஏன் தாமதமா வந்தேன் தெரியுமா? பொல்லாத ஒரு கூட்டம் கோழிக்கோடு மார்க்கெட்ல இருந்த எல்லாக் கடைகளையும் கொள்ளை அடிச்சுடுச்சு. பணப்பெட்டி, தங்கம், துணி எதையும் விடாம வாரி எடுத்துட்டு போயிட்டாங்க. போலீஸ்காரங்க எல்லாத்தையும் வெறுமனே பார்த்து நின்னுக்கிட்டு இருக்காங்க. என்ன செய்யிறது? அந்தக் கொள்ளைக் கூட்டத்துல ஆண்கள் எந்த அளவுக்கு இருக்காங்களோ, அந்த அளவுக்குப் பெண்களும் இருக்காங்க...."

காபுல்காரர்களைப் பற்றி சந்தன் சொன்ன அந்தக் கதையை அப்படியே முழுமையாக நம்பினாள் மாளு.

இப்படிப்பட்ட பல கதைகள் அவளுடைய சிந்தனை ஓட்டத்தைத் தடை பண்ணின. மழைக்காலம் வந்தது. அந்த வருடத்தின் மழைக்காலம் மற்ற வருடங்களை விட மிகவும் பயங்கரமாக இருந்தது. இடைவிடாமல் எப்போது பார்த்தாலும் வானம் இருண்டே கிடந்தது. நடுங்கும் அளவிற்கு இடிச்சத்தம் கேட்டது-. சிறிதும் நிற்காமல் பெருமழை பெய்தவண்ணம் இருந்தது. எல்லா வேலைகளும் பாதிப்பிற்கு உள்ளாகின. வீடுகளை விட்டு யாரும் வெளியில் இறங்க முடியவில்லை. பாதைகள் நீரில் மூழ்கிக் கிடந்தன. கடுமையான காற்று வீசி மரங்கள் வேரோடு சாய்ந்தன. மரத்தால் கட்டப்பட்ட வீடுகள் மழையில் நனைந்து தரையில் சாய்ந்தன. நீரில் போக்குவரத்து முழுமையாக நின்றது. வறுமையும் பஞ்சமும் எல்லா இடங்களிலும் அதிகமானது.

ஊரே பெருங்கடலாக மாறியது. மலைகளும் பாறைகளும் கப்பல்களைப் போல நீருக்குள் மூழ்கிக் காணாமல் போயின.

இருவழிஞ்ஞி ஆற்றின் இரு கரையிலும் நீர் பெருக்கெடுத்து ஓடியது. சிற்றாறு இரத்த வெறி பிடித்ததைப் போல கரை புரண்டு ஓடியது. கரை இடிந்து விழும் சத்தம் தூரத்தில் வரும் போதே கேட்டது. இரு கரைகளிலும் வளர்ந்திருந்த புதர்களும், பனை, தேக்கு, கும்மட்டி போன்ற மரங்களும் அந்தச் சிவப்பு நிறத்தில் ஓடிக் கொண்டிருந்த நீரோட்டத்திற்கு அழகான ஒரு வேலி அமைத்ததைப் போல் இருந்தன.

அன்று இரவு அவளுக்கு ஒரு பயங்கரமான இரவாக இருந்தது. பல விதப்பட்ட சிந்தனைகளாலும் சூழப்பட்ட அவள் தூக்கம் வராமல் இப்படியும் அப்படியுமாகப் புரண்டு கொண்டிருந்தாள்.

'இல்ல... நான் இனிமேல் வாழ்ந்து எந்தவித பிரயோஜனமும் இல்ல. நான் கர்ப்பமாகி அஞ்சு மாசம் முடிஞ்சிடுச்சு. இனியும் அதை மத்தவங்ககிட்ட இருந்து மறைச்சு வைக்க முடியாது. அய்யோ! இந்த விஷயம் மாமாவுக்குத் தெரிஞ்சிச்சின்னா... ஊர்ல இருக்கிறவங்களுக்குத் தெரிஞ்சிச்சின்னா...'

அவள் அந்தக் கிழிந்து போன பாயில் திரும்பிப் படுத்தாள். அடைக்கப்பட்டிருந்த கதவின் இடைவெளி வழியாக மின்னலின் ஒளி ஊடுருவி அவளின் கண்களை மங்கலாக்கியது. தொடர்ந்து பூமியே வெடிக்கும் அளவிற்கு ஒரு இடிச்சத்தம் கேட்டது.

அவளின் சிந்தனை தொடர்ந்து 'நான் பேசாம எப்பவும் போல வாழ்ந்திருக்கலாம். அவர் எதுக்காக இங்கே வரணும்? என்னை எதுக்கு அவர் பார்க்கணும்? என்னை எதுக்கு அவர் காதலிக்கணும்? எதுக்கு நான் என்னோட நிலையையும் மதிப்பையும் மறந்துட்டு அவரோட ஆசைக்கு சம்மதிச்சேன்? எது எப்படியோ, இந்தக் கிராமத்துல இருக்குற எந்தப் பெண்ணையும் விட நான் சுகம் அனுபவிச்சிருக்கேன்றது உண்மை. அதுக்கு இப்போ உயிரோட வெந்து செத்துக்கிட்டு இருக்கேன்.'

அவள் தன்னுடைய இறந்து போன தந்தையையும் தாயையும் அன்பான சகோதரனையும் நினைத்துப் பார்த்தாள். தன்னை மட்டும் இப்படி கஷ்டப்படும்படி விட்டுவிட்டு அவர்கள் மட்டும் ஏன் முன்பே போய்ச் சேர்ந்தார்கள்? வயல்களிலும், காடுகளிலும் ஆடு, மாடுகளை மேய்த்துக் கொண்டும், காய்கறித் தோட்டங்களிலும், வெள்ளரித் தோட்டங்களிலும் காவல் காத்தும், புல் அறுத்தும், களை பறித்தும், அறுவடை செய்த கதிர்களைக் கட்டியும், வாசலில் போட்டுக் கதிர்களை மிதித்தும், களத்தில் கொண்டு போய் போட்டும், தோழிகளுடனும் நண்பர்களுடனும் வாழ்ந்த தன்னுடைய இளமைக் காலத்தைப் பற்றிய இனிமையான நினைவுகள் அவளின் வெந்து கொண்டிருந்த மனதின் அடித்தளத்தில் தொடர்ச்சியாக வலம் வந்து கொண்டிருந்தன. பிறகு நடந்த அவளுடைய தாய், தந்தை, சகோதரன் ஆகியோரின் மரணக் காட்சிகள்... எல்லா சடங்குகளும் முடிந்த பிறகு அவளுடைய மாமா அவளை அழைத்துக் கொண்டு சென்றது... மாமாவின் வீட்டில் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தது... மாமாவின் அன்பான குணம்... முக்கம் சந்தையின் காட்சிகள்... அந்த மறக்க முடியாத மாலை நேரத்தில் ரவியை முதல் தடவையாகப் பார்த்தது... அவனுடைய காதல் பிரார்த்தனை... சந்தையில் நடைபெற்ற சுவையான சம்பவம்... அவனுடைய முதல் பரிசு... நள்ளிரவு நேரத்தில் நிலவு வெளிச்சத்தில் ஆற்றின் கரையில் நடைபெற்ற முதல் சந்திப்பு... அதைத் தொடர்ந்த இனிமையான இரவுகள்... அனுபவித்தத சுகங்கள்... அந்த சிலிர்க்க வைக்கும் தொடல்கள்... அவள் தன்னனயே மறந்த அணைப்புகள்... இதய ஓட்டமே நின்று விடுவதைப் போன்ற முத்தங்கள்... அவளுடன் அவன் ஆடிய மதன லீலைகள்... அந்த உறவில் அவள் கொண்ட ஈடுபாடும் கடைசி முத்தமும்... கடைசியாக அந்தக் காதலனின் பயணம்... அவனைப் பிரிந்த பின் வேகமாக ஓடிய நாட்கள்... சர்ப்பத்துடன் போராடிக் கொண்டிருந்த அந்த பயங்கர இரவு... ஒரு திரைப்படத்தின் அமைதியான காட்சியைப் போல பத்து நிமிடங்களுக்குப் பலவிதப்பட்ட காட்சிகளும் அவளுடைய மனதின் கறுப்பான திரைச்சீலையின் மீது மாறி மாறி தோன்றிக் கொண்டிருந்தன.

அவள் வானத்தைப் பார்த்தாள். மேகங்கள் காட்டு யானைகளைப் போல கூட்டம் கூட்டமாக வந்து வானத்தை மூடிக் கொண்டிருந்தன. மலையில் போய் மோதி நூறு எதிரொலிப்புகளுடன் திரும்பி வரும் இடிச்சத்தம் எல்லாத் திசைகளிலும் கேட்டது.

மழைக்கு நடுவில் காற்று பலமாக அடித்துக் கொண்டிருந்தது. மரம் ஆடி, கூடு கலைந்து, மழையில் நனைந்த பரிதாபமான இரண்டு பறவைகள் மாளுவின் வீட்டு வாசலில் இருந்த தொழுவத்திற்குள் அபயம் தேடின.

அந்தச் சூழ்நிலையுடன் மிகவும் ஒத்துப் போயிருந்தது மாளுவின் உள் மனதின் நிலை. கவலை தரும் சிந்தனைகள் அங்கு முழுமையாக ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தன. ஏமாற்றத்தின் சூறாவளியில், பயத்தின் இடி முழக்கத்தில் சிக்கியிருந்த அவளுடைய மனம் எதிர்கால இருட்டை எட்டிப் பார்த்தது.

10

அதிகாலை ஆறு மணியிருக்கும். மூன்று நாட்களாகத் தொடர்ந்து பெய்து கொண்டிருந்த மழை அப்போதும் நிற்கவில்லை. இரு கரைகளையும் தின்றுகொண்டு இருவழிஞ்ஞி ஆறு படு வேகத்துடன் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. அருகிலிருக்கும் இடங்களையெல்லாம் கூட எங்கே அது அழித்துவிடுமோ என்ற நிலையில் அது பெருக்கெடுத்து ஓடிக் கொண்டிருந்தது. மரங்களும் பழங்களும் ஆற்று நீரோடு சேர்ந்து போய்க் கொண்டிருந்தன.