Lekha Books

நான் ஒரு பாறைக்குக் கீழேயிருந்து கொம்புகள் கொண்ட விஷம் நிறைந்த பாம்பைப் பிடித்து என்னுடைய உடலைக் கொத்தும்படிச் செய்தேன். ஆனால், எனக்கு எந்தவொரு பாதிப்பும் உண்டாகவில்லை. அதைப் பார்த்ததும், அவர்களுடைய பயம் இரண்டு மடங்கானது.

நான்காவது மாதம் நாங்கள் ‘இலல்’ நகரத்தை அடைந்தோம். அங்கு சென்றபோது இரவு நேரமாக இருந்ததால், கோட்டைக்கு வெளியே இருந்த தோட்டத்தில் நாங்கள் தங்க வேண்டியதிருந்தது. நிலவு, விருச்சிக ராசியில் சஞ்சரிக்கக்கூடிய அந்த நேரம், மிகவும் வெப்பம் நிறைந்ததாக இருந்தது. பழுத்த மாதுளம் பழங்களை மரத்திலிருந்து பறித்து, உடைத்து, அதிலிருந்த இனிப்பு நிறைந்த நீரைப் பருகினோம். தொடர்ந்து தரையில் ஜமக்காளங்களை விரித்துப்போட்டு, பொழுது புலர்வதை எதிர்பார்த்து படுத்திருந்தோம்.

பொழுது புலரும் நேரத்தில் நாங்கள் கண்விழித்து கோட்டைக் கதவைத் தட்டினோம். செம்பொன்னால் செய்யப்பட்டிருந்த அந்தக் கதவில் கடல் மீன்களையும் பறக்கும் மீன்களையும் செதுக்கி வைத்திருந்தார்கள். கோட்டையின் மேற்பகுதியிலிருந்த படை வீரர்கள் நாங்கள் வந்திருக்கும் நோக்கத்தைப் பற்றி விசாரித்ததற்கு, சிரியன் தீவிலிருந்து வரும் வர்த்தகர்கள் நாங்கள் என்று மொழிபெயர்ப்பாளர் பதில் கூறினார். எங்களிடமிருந்து பெற வேண்டியவற்றைப் பெற்றுக் கொண்டு, மதிய நேரம் ஆகும் போது, கதவைத் திறக்கிறோம் என்று அவர்கள் கூறினார்கள். அதுவரை எங்களை உபசரித்து, அங்கு இருக்கச் செய்தார்கள்.

மதிய நேரம் ஆனபோது, கோட்டையின் கதவு திறக்க, நாங்கள் உள்ளே நுழைந்தோம். மக்கள் அனைவரும் வீட்டிற்கு வெளியே வந்து கூட்டமாக நின்று எங்களையே பார்த்தார்கள். நாங்கள் சந்தையை அடைந்தோம். பணியாட்களான நீக்ரோக்கள் மூட்டைகள் ஒவ்வொன்றையும் அவிழ்த்து, பொருட்களை வெளியே வைக்க ஆரம்பித்தார்கள். எகிப்திலிருந்து கொண்டு வரப்பட்ட நீர் ஒட்டாத துணியையும், எத்தியோப்பியாவிலிருந்து கொண்டு வரப்பட்ட பல நிறங்களைக் கொண்ட துணி வகைகளையும், டைரியிலிருந்து கொண்டு வரப்பட்ட சிவப்பு நிற கடல் பாசியையும், சிடோனிலிருந்து கொண்டு வரப்பட்ட நீல நிற தொங்கட்டான்களையும், கண்ணாடிப் பாத்திரங்களையும், களிமண் பாத்திரங்களையும் வெளியே பரப்பி வைத்தார்கள்.

முதல் நாள் மதகுருமார்கள் வந்து விலை பேசினார்கள். அடுத்த நாள் மற்ற வசதி படைத்த மனிதர்கள் வந்தார்கள். மூன்றாவது நாள் தொழிலாளர்களும், பணியாட்களும், அடிமைகளும் வந்தார்கள். நகரத்தில் வர்த்தகர்கள் வந்து சேரும்போதெல்லாம் அங்கு பின்பற்றப்படும் வழக்கம் இதுதானாம்.

நாங்கள் நிலவு வெளிச்சத்தை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தோம். கிருஷ்ணபட்சம் தொடங்கியவுடன், நான் நகரத்தின் பாதைகளின் வழியாக சுதந்திரமாக நடந்து திரிந்தேன். அதைத் தொடர்ந்து அவர்களுடைய தெய்வம் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தேன். பசுமையான மரங்களுக்கு மத்தியில் நடந்து கொண்டிருக்கும் நீளமான மஞ்சள் நிற ஆடை அணிந்த மதகுரு... நீலநிறக் கற்கள் பதிக்கப்பட்டிருக்கும் பாதையைத் தாண்டி... தெய்வம் குடிகொண்டிருக்கும் இளஞ்சிவப்பு நிறக்கட்டடம்.

ஆலயத்திற்கு முன்னால், வெள்ளை நிறக் கற்கள் பதிக்கப்பட்ட தெளிந்த நீரைக் கொண்ட ஒரு குளம் இருந்தது. வெளிறி வெளுத்துப் போன கைகளால் விசாலமான இலைகளைத் தடவியவாறு நான் அதன் கரையில் உட்கார்ந்திருக்கேன். கால்களில் மிதியடிகள் பயன்படுத்தும் அவர், வெள்ளியைப் போல மின்னிக் கொண்டிருக்கும் நிலவின் கீற்றுகள் பின்னப்பட்டிருந்த கறுமையான உரோமத் தொப்பியை அணிந்திருந்தார். தனித்தனி துணிகளை இணைத்து தைக்கப்பட்ட நீளமான அங்கியையும், சுருண்ட தலைமுடிக்கு பிரகாசம் உண்டாக்குவதற்காக தயாரிக்கப்பட்ட ஓலையையும் மதகுரு அணிந்திருந்தார்.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு அவர் என்னுடன் உரையாடி, என்னுடைய விருப்பங்களைப் பற்றி விசாரித்தார்.

“கடவுளைக் காண்பதுதான் என்னுடைய விருப்பம்” என்று நான் மதகுருவிடம் கூறினேன்.

“தெய்வம் வேட்டைக்குச் சென்றிருக்கிறது.” வினோதமான ஒரு பார்வையுடன் மதகுரு கூறினார்.

“எந்தக் காட்டில் என்று கூறுங்கள். நான் அங்கு போய்விடுகிறேன்.” என்றேன் நான்.

“தெய்வம் இப்போது ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருக்கிறது.” தன்னுடைய நீளமான நகங்களால் ஆடையின் ஓரங்களைத் தடவிக் கொண்டே அவர் பதில் சொன்னார்.

"எந்த ஆலயத்தின் மெத்தையில் படுத்திருக்கிறது என்று கூறுங்கள். நான் அங்கு சென்று காத்திருக்கிறேன்” என்றேன் நான். ஆச்சரியத்தால் தன் தலையைக் குனிந்துகொண்ட மதகுரு என்னுடைய கையைப் பிடித்து என்னை எழுப்பினார். தொடர்ந்து ஆலயத்திற்குள் என்னை அனுப்பினார்.

அங்கு.... முதலில் இருந்த அறையிலேயே பவழ இலை வடிவத்தில், சூரியகாந்தக் கற்களாலான சிம்மாசனத்தில் ஒரு விக்கிரகம் இருப்பதைப் பார்த்தேன். கருந்தேக்கு மரத்தில் செதுக்கி உருவாக்கப்பட்டிருந்த ஒரு ஆணின் உருவம் அது. அதன் நெற்றியில் ஒரு மாணிக்கக்கல் பதிக்கப்பட்டிருந்தது. தலைமுடியிலிருந்து வழவழப்பான எண்ணெய் தொடைகளின் மீது சொட்டுச் சொட்டாக விழுந்து கொண்டிருந்தது. அப்போதுதான் பலி கொடுக்கப்பட்ட குழந்தையின் சிவப்பு ரத்தத்தால் அதன் பாதம் சிவந்து காணப்பட்டது. விக்கிரகத்தின் இடுப்பில் ஏழு நீல நிறக் கற்கள் பதிக்கப்பட்ட செம்பாலான அரைஞாண் இருந்தது.

"இதுதான் தெய்வமா?” நான் மதகுருவிடம் கேட்டேன்.

"ஆமாம்... இதுதான் தெய்வம்” என்றார் அவர்.

"எனக்கு தெய்வத்தைக் காட்டுங்கள். இல்லாவிட்டால் நான் உங்களை இங்கேயே பலிகொடுத்து விடுவேன்!” கோபத்துடன் உரத்த குரலில் கத்தியவாறு நான் அவருடைய கையை இறுகப் பற்றினேன். ஆச்சரியம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். திடீரென்று அந்தக் கைகள் அப்படியே சக்தி இல்லாததாக ஆகிவிட்டன.

உடனே மதகுரு என்னுடைய கால்களில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்க ஆரம்பித்தார். "என்னை மன்னித்து விடுங்கள் அய்யா... என்னுடைய கைகளைச் சீராக்கி விடவேண்டும். நான் உண்மையாகவே தெய்வத்தைக் காட்டுகிறேன்” என்றார் அவர்.

நான் மீண்டும் சாந்த சூழ்நிலையைக் கொண்டுவந்து, அவருடைய கைகளைத் தாங்கி, அதை ஊதி சரிப்படுத்தினேன். நடுங்கியவாறு எழுந்த அவர் என்னை இரண்டாவதாக இருந்த அறைக்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கு... மரகதக் கற்கள் பதிக்கப்பட்ட மணிக்கல்லால் செய்யப்பட்ட தாமரையில் நின்று கொண்டிருக்கும் ஒரு விக்கிரகத்தைப் பார்த்தேன். யானையின் தந்தத்தில் செய்யப்பட்ட, சாதாரண மனிதனைப்போல இரண்டு மடங்கு அளவிலுள்ள ஒரு ஆணின் உருவம் அது. அந்த விக்கிரகத்தின் நெற்றியில் கோமேதகக் கல்லும், நெஞ்சில் லவங்கத்தின் வாசனையும் இருந்தன. அது தன்னுடைய ஒரு கையில் மணிக்கல்லாலான செங்கோலையும், இன்னொரு கையில் உருண்டையாக இருந்தவொரு ஸ்படிகத் துண்டையும் ஏந்திக் கொண்டிருந்தது.

முழங்கால் வரை உள்ள வெண்ணிறக் காலணியையும், தடிமானாகவும் குறுகலாகவும் இருந்த கழுத்தில் இந்திரநீலக் கல்லாலான சங்கிலியையும் அணிந்திருந்தது.

"இதுதான் தெய்வமா?” நான் மதகுருவிடம் கேட்டேன்.

"ஆமாம்... இதேதான்...” என்றார் அவர்.