Lekha Books

தான் சிறைக்குப் போன காலத்தைவிட மிகவும் அதிகமாக இன்று தன்னுடைய இனத்தவர்கள் இருப்பதை அவனால் உணர முடிந்தது. எங்கு பார்த்தாலும் அவர்கள்தான் தெரிந்தார்கள். எந்த அளவிற்கு அவர்கள் பெருகியிருக்கிறார்கள்!

இல்லாவிட்டால், அன்று அது அந்த அளவிற்கு அதிகமாக இருக்கிறது என்பதைப் புரிந்து கொள்ள முடியாமல் போயிருக்கலாம். அந்த இனத்தின் பெருக்கத்தைப் புரிந்து கொள்ளக்கூடிய அளவிற்கு அவனுடைய மனம் விசாலமாக இன்று ஆகியிருக்கலாம்.

சிறையை விட்டு வெளியே வந்த கேசு அன்று மதியமே தன்னுடைய உணவிற்காகப் பிச்சை எடுக்க ஆரம்பித்தான். மாலையிலும் பிச்சை எடுத்தான். மறுநாளும் பிச்சை எடுத்தான். ஆனால், அதிக நாட்கள் ஆவதற்கு முன்பே அவனுக்குத் தோன்றியது- தான் தோற்றுப் போன ஒரு பிச்சைக்காரன் என்று. அவனுடைய வயிறு ஒருமுறை கூட நிறையவில்லை. வாழ்க்கையை நடத்த அவன் கஷ்டப்பட்டாலும், அவனுக்குத் தேவையானது கிடைக்கவில்லை என்பதுதான் உண்மை. எந்த இடத்திலும் யாருக்கும் அவனைப் பார்த்தாலே பிடிக்கவில்லை. அவன் திருடன் அல்லவா? அவனுடைய பார்வையே அவன் யாரென்று மற்றவர்களுக்கு அடையாளம் காட்டியது!

ஒரு பிச்சைக்காரனாக இப்படி வாழ்வதைவிட சிறைக்குள் ஒரு திருடனாக இருப்பது எவ்வளவோ மேல் என்று அவன் நினைத்தான். சிறையிலிருக்கும் அவனுடைய நண்பர்கள் இந்த விஷயத்தைப் பல நேரங்களில் ஒருவரோடொருவர் விவாதித்திருக்கிறார்கள். அங்கேயே போய் இருந்துவிடலாம்! அடுத்த வேளையைப் பற்றிய கவலை இல்லை. அது ஒரு பயங்கரமான மையம்தான்!

ஆனால், கேசுவைப் பொறுத்தவரை ஏதோ ஒரு விஷயத்தை அவன் மிகவும் தெளிவாக யோசித்து வைத்திருந்தான். திருடுவதற்கு அவனுக்கு நன்கு தெரியும். எங்கு பணம் மறைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளவும் அவன் கற்றுக் கொண்டான். எந்த வீட்டிற்குச் சென்றாலும் அங்குதான் அவனுடைய பார்வையே போகும். உண்ணுவதற்கு சோறும் படுப்பதற்கு ஒரு வீடும் வேண்டும் என்பதற்காக மட்டும் சேர்த்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் அந்தப் பணத்தைக் கொள்ளையடிப்பது என்ற விஷயத்திற்கு அவன் எதிரானவன். அந்தப் பணம் கொள்ளையடிக்கப்பட வேண்டியதுதான். அது சட்டத்திற்கு விரோதமாக சம்பாதித்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறதே. அது பிச்சைக்காரர்களுக்குச் சொந்தமானது. ஆனால், சிறைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்ற ஒரே காரணத்திற்காக அந்தப் பணத்தைக் கொள்ளையடிப்பது என்பது... அதுதானே திருடுவதில் இருக்கும் குறையே! அந்தப் பணத்தைத் திருப்பித் தருவது என்ற விஷயத்தை சிந்திக்கக் கூடிய ஒரு திருடனால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியுமா?

அந்தப் பணத்தைத் திருப்பித் தராமல் என்ன செய்ய வேண்டும்? அதுதான் பிரச்சினையே. அதற்கு பதில் இல்லை. இந்தப் பிச்சைக்காரர்கள் எல்லோருக்கும் அதை வினியோகம் செய்ய வேண்டுமா என்ன? ஒரு நேரத்திற்கான செலவுக்குக்கூட அது போதாது. அடுத்த நேரத்திற்கு அவர்கள் மீண்டும் பிச்சை எடுக்க வேண்டும். அந்தப் பணத்தை அழித்துவிடலாமா? அழிப்பதால் யாருக்கு என்ன பயன் உண்டாகப் போகிறது? இல்லை... சிறைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்ற ஒரு காரணத்திற்காக அவன் திருடுவதாக இல்லை. அவனுடைய மனதை ஆக்ரமித்துக் கொண்டிருந்த அந்தக் கேள்விக்குப் பதில் கிடைக்கிற காலத்தில், அந்தப் பணத்தை பயனுள்ள வகையில் இப்படியெல்லாம் விநியோகம் செய்யலாம் என்பதைப் புரிந்து கொள்ளும் காலத்தில், ஏற்கெனவே பார்த்து வைத்திருக்கும் வீடுகளின் ரகசிய அறைகளில் சேர்த்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் பணம் அங்கிருந்து நகர ஆரம்பிக்கும். அதன் மூலம் பயனுள்ள செயல்களைச் செய்துவிட்டு சிறைக்குத் திரும்பிச் செல்ல வேண்டும். அங்கு இருப்போருக்கு இந்த விஷயத்தைச் சொல்லிப் புரிய வைக்க வேண்டும். திருடனுக்கு கொள்ளையடிப்பதற்கு அடிப்படையாக ஒரு தெளிவான நோக்கம் இருக்கவேண்டும். அதை அவர்களுக்குக் கற்றுத் தர வேண்டும். அதற்கு வேண்டியாவது சீக்கிரம் இன்னொருமுறை அங்கு போனால்தான் என்ன? ஆனால், அங்கு சென்று என்ன கூறுவான்? திருடிய பணத்தை இப்படி இப்படி விநியோகம் செய்ய வேண்டும் என்பதைக் கூற வேண்டாமா?

சிந்திக்க தெரிந்து கொண்ட அந்தப் பிச்சைக்காரன் மிகப்பெரிய சமூக பிரச்சினையின் ஏதேதோ மூலைகளையெல்லாம் போய் தட்டினான். மிக உயர்ந்த, ஆபத்துகள் நிறைந்த சிந்தனைகள்! பிச்சைக்காரர்கள் எப்படி உண்டாகின்றனர் என்பதை அவன் தெரிந்து கொண்டான். பிச்சைக்காரர்களை எதற்காக உண்டாக்குகிறார்கள் என்பதும் அவனுக்குத் தெரியும். ஆனால் பிச்சைக்காரர்களை உண்டாக்காமல் இருக்க என்ன செய்ய வேண்டும்?

நகரத்தில் மிகப்பெரிய வர்த்தக நிலையங்களும் தொழிற்சாலைகளும் இருக்கின்றன. கிராமப் பகுதிகளில் பரந்து கிடக்கும் விவசாய நிலங்கள் உண்டு. தொழிற்சாலைகளில் மனிதர்களுக்குத் தேவைப்படும் பொருட்கள் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன. வயல்களில் தானியங்கள் உண்டாக்கப்படுகின்றன. அவற்றுக்கு உரிமையாளர்களாக இருக்கும் ஒரு பிரிவினர் இருக்கிறார்கள். அந்த மனிதர்களை ஒரு தனிப்பட்ட இனமாகப் பார்க்க அவனால் முடிந்தது. ஒவ்வொரு வீட்டிற்குள் நுழையும்போதும் அவன் சிந்திப்பான்- எவ்வளவு பணத்தை அங்கு சேர்த்து வைத்திருப்பார்கள் என்று. ஒவ்வொரு பணக்காரனையும் பார்க்கும் போது அவன் சிந்திப்பான்- அவன் எத்தனை பிச்சைக்காரர்களை உண்டாக்கியிருப்பான் என்று அவனுடைய தாயையும் அக்காவையும் அவனையும் அந்தப் புளிய மரத்தடிக்கு ஓட வைத்த மனிதன் யாராக இருக்கும்? அங்கிருந்த அவர்களை ஒருவேளை இனிமேல் எந்தக் காலத்திலும் பார்க்க முடியாத அளவிற்கு ஆக்கிய கொடூரமான சக்தியின் ஆரம்ப இடம் எது? ஊர் முழுக்க இருக்கும் அந்த ஒவ்வொரு பிச்சைக்காரனுக்கும் தன்னை பிச்சைக்காரனாக ஆக்கியவன் யார் என்பதைத் தெரிய வைத்தால்...? எப்படி அதைக் கண்டுபிடிப்பது?

ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு வெறித்தனம் அந்தப் பிச்சைக்காரனிடம் அதிகரித்துக் கொண்டேயிருந்தது. ஒரு உறுதியும். திருடினால் மட்டும் போதும் என்று அவன் நினைக்கவில்லை. சிலரைக் கொலை செய்யவும் வேண்டும். சிறையை விட்டு வெளியே வந்தபோது அவனுக்கு பகைமை என்ற வெறியை உண்டாக்கிய மனிதர்கள் யாரும் இல்லை. இப்போது? ஏராளமான முகங்கள் அவனுக்கு முன்னால் தோன்றின. அப்போது அவன் பற்களைக் கடித்துக் கொண்டு தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொள்வான். அவர்களில் ஒருவரை அல்ல- எல்லோரையும் கொல்ல வேண்டும். அதற்கு என்ன வழி? அதற்குப் பிறகுதான் அவன் மீண்டும் சிறைக்குச் செல்வான்.

கொலை எண்ணத்தையும் திருட்டையும் மனதில் வைத்துக் கொண்டு அந்த இளைஞன் நகரம் முழுக்க, கிராமப் பகுதி முழுவதும் அலைந்து கொண்டிருந்தான். அவன் மனதில் எந்த மாதிரியான திட்டங்களெல்லாம் உருவாகிக் கொண்டிருந்தன! வேறு எந்த விஷயத்தைப் பற்றியும் அவன் சிந்திப்பதாக இல்லை; அவன் சிந்திப்பதும் இல்லை. அவன் நடந்து திரிவதெல்லாம் அதற்காகத்தான். கொலை செய்ய வேண்டும்... கொள்ளை அடிக்க வேண்டும்...