Lekha Books

“அவன் இப்போ எர்ணாகுளம் லாக்-அப்ல இருப்பான். அங்கே அவன் கட்டாயம் இருப்பான்.”

அன்று இரவு பெரியம்மாவும் மகளும் அமர்ந்து யோசித்தார்கள். கோட்டயமும் எர்ணாகுளமும் அவர்களைப் பொறுத்தவரை ஒன்றுதான். அங்கேயும் கோட்டயத்தில் இருப்பதைப் போல சாலை வேலையும் மண் சுமக்கும் வேலையும் இருக்கத்தான் செய்யும். ஆனால், ஒரு தயக்கம் திரேஸ்யாவிற்கு இருந்தது. அவளுடைய தாயை அடக்கம் செய்திருப்பது கோட்டயத்திலாயிற்றே!

அதற்கு அவளே சமாதானமும் கூறிக்கொண்டாள். “நான் எப்போ தோணுதோ, அப்போ கோட்டயத்துக்கு வருவேன்.”

6

கூர்மையாகக் கவனித்தால் அதைக் கண்டுபிடிக்கலாம். மிளகு அள்ளிக் கொண்டிருக்கும்பொழுது கோணியைப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கும்பொழுது அங்கு கோணிகளை அடுக்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு இளைஞன் மீது அவளையே அறியாமல், அவளுடைய பார்வைகள் போய்க் கொண்டிருந்தன. அவள் வெளியே போகவேண்டுமென்றால் அவன் நின்று கொண்டிருக்கும் இடத்திற்கு அருகில் இருக்கும் கதவைத் தாண்டித்தான் செல்ல வேண்டும். அவனுடைய கண்கள் அவளைப் பார்ப்பதுண்டு. அவன் பார்க்கிறான் என்ற விஷயம் தெரியும்போது மனதில் உண்டாகும் கிளர்ச்சி அவளுக்கு ஒரு புதிய அனுபவம்தான். அப்போது அவளுடைய கன்னங்களில் பிரகாசம் உண்டாகும். கண்களில் பிரகாசம் உண்டாகும். கண்களில் ஒருவித மலர்ச்சி தெரியும். உதடுகள் புன்னகையால் மலரும். அப்போது வேலை செய்வதில் எப்படி முழுமையாகக் கவனத்தைச் செலுத்த முடியும்? அப்படிப்பட்ட அனுபவங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் நூறு தடவைகளாவது உண்டாகும்.

அவனைத் தாண்டி வெளியே போகும்போது, தன்னுடைய முகத்தில் மலர்ந்திருக்கும் புன்னகையுடன் ஒதுங்கியவாறு, சற்று இப்படியும் அப்படியுமாக அசைந்து அவள் நடந்து செல்வாள். யார் தன்னைக் கவனிக்க வேண்டுமென்று அவள் விரும்புகிறாளோ, அவன் தன்னைக் கவனிக்கிறான் என்ற உணர்வால்தான் அந்த ஒதுங்கலும், அசைதலும், புன்னகையும் உண்டாகின்றன. நரம்புகளில் ஒரு புத்துணர்ச்சி வேகமாகப் பாய்ந்து கொண்டிருக்கும். உண்மையிலேயே அது ஒரு சுகமான அனுபவம்தான்.

அந்தத் தொழிற்சாலையில் அது பல நாட்களாக நடந்து வருகிறது. அங்கு வேலை பார்க்கும்போது ஒரு இளம்பெண்ணும் அங்கு பணி செய்யும் ஒரு இளைஞனும் ஒருவரோடொருவர் ஈர்க்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். அந்தத் தொழிற்சாலையில் ஆண்கள், பெண்கள் எல்லாருமே வேலை பார்க்கிறார்கள். அவர்களில் கணவன்- மனைவிமார்கள் இருக்கிறார்கள். அங்கேயே திருமணம் நிச்சயிக்கப்படுபவர்களும் இருக்கிறார்கள். கள்ள உறவுகளுக்கான தயாரெடுப்புகளும் அங்கு நடக்கவே செய்கின்றன. அவற்றில் எப்படி என்று இருவராலும் உறுதியாகக் கூற முடியாத- நினைத்துப் பார்த்திராத - ஒரு உறவு உண்டானது. இருவருக்கும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மனதில் சலனங்கள் உண்டாயின. ஆனால், அதை யாரும் கவனிக்கவில்லை. அங்கு யாரும் அதைக் கவனிக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை. அந்த இளம்பெண்ணைப் பொறுத்தவரையில், அவளின் நடவடிக்கைகளைக் கவனிக்க கடமைப்பட்டிருக்கும் ஆள் ஒன்றே ஒன்றுதான். அது ஜானகிதான். ஜானகி வேலை செய்வது அங்கு அல்ல.

திரேஸ்யா சமீப காலமாக மிகவும் சந்தோஷத்தில் திளைத்திருந்தாள். அதை ஜானகியும் கவனிக்காமல் இல்லை. கடுமையான வெயிலில் கல்லும் மண்ணும் சுமப்பதிலிருந்து கஷ்டமான வேலைகள் பலவற்றையும் திரேஸ்யா கறுத்துப்போய் சோர்வுடன் திரும்பி வருவாள். இளமையை நோக்கிப் போய்க் கொண்டிருக்கும் ஒரு கட்டத்தில் திரேஸ்யா நெஞ்சு வெடிக்கிற அளவிற்கு வேலை செய்வதை ஜானகியால் சிறிதும் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. அது மொட்டிலேயே வாடக்கூடிய ஒரு விஷயமாயிற்றே! ஆனால், வேலை செய்யாமல் எப்படிப் பிழைக்க முடியும்? அதனால் தான் திரேஸ்யாவைத் தொழிற்சாலை வேலைக்கு அவள் அனுப்பி வைத்தாள். அது அந்த அளவிற்கு கஷ்டமான வேலை இல்லை. காற்றையும் வெயிலையும் தாங்க வேண்டியதில்லை. ஒரு கட்டிடத்திற்குள் இருந்துகொண்டு செய்யக்கூடிய வேலை. எதுவுமே இல்லையென்றாலும், உடம்பின் பிரகாசம் குறைய வாய்ப்பில்லை. அவள் நினைத்தது சரியாகவே இருந்தது. தொழிற்சாலைக்கு வேலைக்குப் போன பிறகு, திரேஸ்யாவின் உடம்பில் பளபளப்பு உண்டானது. இரத்த ஓட்டத்தால் நிறம் ஏறியது. முகத்தில் ஒளி கூடியது. முன்பு மிகவும் தளர்ந்துபோய் அவள் வீட்டிற்குத் திரும்பி வருவதைப் பார்த்து ஜானகி வாய்விட்டு அழுதிருக்கிறாள். பொழுது விடிந்தால், திரேஸ்யாவால் பாயை விட்டு எழுந்திருக்கக் கூட முடியாது. இப்போது உடல்நிலையில் முன்னேற்றம் உண்டாகியிருந்தாலும், சில நேரங்களில் அவளுக்கு எரிச்சலும் கோபமும் வருகின்றன. அந்த மாற்றத்தை உண்டாக்கியது இப்போது கிடைத்திருக்கும் சந்தோஷம்தான் என்று ஜானகி நினைத்தாள். திரேஸ்யா ஒரு இளைஞனை இதயத்தில் குடி அமர்த்தியிருக்கிறாள் என்ற விஷயம் அவளுக்குத் தெரியாது.

திரேஸ்யா மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதைக் கண்டு ஜானகி என்ற தாயின் மனம் குளிர்ந்தது. ஆனால், ஜானகி மனதுக்குள் ஒரு விஷயத்தைப் பிரார்த்தித்துக் கொண்டிருந்தாள். திரேஸ்யாவிடம் சமீபகாலமாகத் தென்படும் மகிழ்ச்சிக்கும் சிரிப்பிற்கும் காரணம் என்னவாக இருக்கும்? அதுதான் அவளைப் பயமுறுத்தியது. சிரிப்பிற்குப் பின்னால் அழுகை இருக்கும். அவள் அழவேண்டிய சூழ்நிலை உண்டாகக் கூடாது என்று ஜானகி கடவுளிடம் வேண்டிக் கொண்டாள். திரேஸ்யாவின் உடல் பளபளவென மின்னியது. அதைப் பார்த்து ஜானகியின் மனம் குளிர்ந்தது. உண்மையிலேயே திரேஸ்யா அழகிதான். அந்த அழகு நாள் ஆக ஆக அதிகரித்துக் கொண்டேயிருந்தது. அதைப் பார்த்து ஜானகி பயந்தாள். திரேஸ்யாவைப் பார்த்துப் பார்த்து ஜானகி பயந்தாள். திரேஸ்யாவைப் பார்த்துப் பார்த்து சந்தோஷப்பட்டு நின்று கொண்டிருக்கும்பொழுது ஜானகி சொன்னாள்:

“மகளே, நமக்கு நம்மை விட்டால் வேறு யாரும் இல்ல. அதுனால ரொம்பவும் கவனமா இருக்கணும், மகளே. மனசையும் உடலையும் பத்திரமா பார்த்துக்கணும்!”

திரேஸ்யாவுக்கு அவள் சொன்னதன் முழு அர்த்தமும் புரிந்திருக்குமா என்பது சந்தேகமே.

அவளைப் பார்த்த நாளிலிருந்து ஜானகி தைரியசாலியாகவும், சுத்தம் பேணுபவளாகவும் இருந்தாள். அந்த விஷயத்தில் ஜானகி உறுதியாக இருந்தாள். ஏழையாக இருந்தாலும், வறுமையில் இருப்பவர்களாக இருந்தாலும் தைரியசாலியாகவும் சுத்தமானவர்களாகவும் இருக்க வேண்டும் என்று அவள் நினைத்தாள். திரேஸ்யா அந்த விஷயத்தில் ஜானகியைவிட ஒருபடி அதிகமாகவே இருந்தாள். அவள் தன்னை அழகுபடுத்திக் கொள்வதில் எப்போதும் கவனமாக இருந்தாள். அவள் நெற்றியில் திலகம் இட்டாள். தலைமுடியை வாரி பூச்சூடினாள். நல்ல ரவிக்கை அணிவதிலும் புடவை உடுத்துவதிலும் அவளுக்கு விருப்பம் இருந்தது.

மனதில் இருக்கும் ஆசையை அவள் கூறுவதுண்டு. எப்போதும் தன்னை அலங்கரித்துக்கொள்ளும் விஷயத்தில் அவள் புதிது புதிதாக ஏதாவது செய்து கொண்டிருப்பாள். வயது உண்டாக்கக் கூடிய ஒரு விஷயம் என்று அதை நினைத்துக் கொள்வாள் ஜானகி. திரேஸ்யா தனக்கே தெரியாமல் ஒரு ஆணின் கவனத்தை ஈர்ப்பதற்காக ஒவ்வொரு நாளும் புதுமையுள்ள ஒரு பெண்ணாகத் தன்னைக் காட்டிக் கொண்டிருக்கிறாள் என்ற விஷயம் ஜானகிக்குத் தெரியாது.