Lekha Books

பானு, நீலு, சாய்ராம் மூவரும் பள்ளிக் கூடத்தில் இருந்து திரும்பினர்.

"அம்மா... அப்பா என்னம்மா இவ்வளவு சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வந்துட்டார்?" பானு கேட்டாள்.

"அப்பாவுக்கு வேலை போயிடுச்சும்மா. நீங்க மூணு பேரும் போய் முகம் கழுவிட்டு வாங்க. டிபன் சாப்பிடலாம்."

பரத்திற்கு வேலை போன கஷ்டம் ஓரளவு புரிந்தது பானுவிற்கு. வயதில் குறைந்திருந்தாலும், குடும்ப சூழ்நிலையையும், பொருளாதார நிலையையும் நிறையவே புரிந்து வைத்திருந்தாள் பானு.

பானுவிடம், பரத்திற்கு வேலை போனது பற்றிக் கூறிக் கொண்டிருந்ததைக் கேட்ட சோமசுந்தரம் சோகமே உருவானார்.

20

பாண்டிச்சேரி. அந்த ஊரின் இயல்பான உஷ்ண சீதோஷ்ண நிலை வெம்மை அளித்தது. மொபெட்டிலும், பைக்கிலும் சுறுசுறுப்பாய் திரியும் ஃப்ரெஞ்சு மனிதர்கள் ஆங்காங்கே தென்பட்டனர். வழி நெடுக ஹோட்டல்களும் பேக்கரிகளும் ஏகமாய் காணப்பட்டன. மதுபானக் கடைகளில் பளிச் என்ற வண்ண விளக்குகள் போவோர் வருவோரை 'வாங்க... வாங்க’ வென்று அழைப்பது போலிருந்தது.

மோகனின் வீட்டுற்குச் சென்று அழைப்பு மணியை ஒலிக்கச் செய்தான் பரத்.

கதவைத் திறந்த சரண்யா, பரத்தைப் பார்த்ததும் உதட்டளவில் வரவேற்றாள்.

"வாங்க."

உள்ளே சென்றான். சரண்யா உட்காரச் சொல்லாமலே உட்கார்ந்தான். வீடு மிகப் பெரியதாக இல்லாவிடினும் அழகானதாய், வசதிகள் நிறைந்ததாய் இருந்தது. அலங்காரப் பொருட்கள் கூடுதல் அழகை அளித்திருந்தன. எதுவும் பேசாமல் சமையலறைக்குச் சென்று ஏனோதானோவென்று ஒரு காபியைத் தயாரித்துக் கொண்டு வந்தாள். பரத் உட்கார்ந்திருந்த சோபாவின் முன்பு இருந்த சிறிய டீப்பாய் மீது காபி கப்பை வைத்தாள்.

"நல்லா இருக்கியாம்மா சரண்யா?"

"இருக்க வேண்டிய இடத்துல இருக்கறதுனால நல்லாத்தான் இருக்கேன்" இடக்காக பேசினாள் சரண்யா.

"மோகனைப் பார்க்கணும்மா..."

"அவர் வெளியூருக்குப் போயிருக்கார். வர ஒரு வாரம் ஆகும். என்ன விஷயம்னு என்கிட்ட சொல்லுங்க. நானே சொல்லிடறேன்."

"எ... எ... எனக்கு வேலை போயிடுச்சு. அதான் மோகன்கிட்ட சொல்லி வேற வேலைக்கு சொல்லி வைக்கலாம்னு... வந்தேன்..."

'ஓ... வேலை வேற போயிடுச்சா? ஏற்கெனவே பணம் பிடுங்கிக்கிட்டிருக்கீங்க. இந்த லட்சணத்துல வேலையும் இல்லைன்னா... கவனமா இருக்கணும்’ மனதிற்குள் இவ்விதம் நினைத்தவள், வார்த்தைகளால் வேறு விதமாகப் பேசினாள்.

"அவர் வரட்டும். நானே அவர்கிட்ட சொல்லி நல்ல வேலைக்கு ஏற்பாடு பண்ணச் சொல்றேன்."

"சரிம்மா. நான் கிளம்பறேன்."

"சரி."

கணவனின் உடன்பிறப்பிற்கு ஒரு வேளை விருந்து கூட செய்து போட மனமில்லாவளாய் சரண்யா. தேடி வரும்பொழுது தம்பியைப் பார்க்க முடியாமல் பல தடைகள் பரத்திற்கு. தன் குடும்பத்தினரின் உண்மையான நிலையை அறிந்துக் கொள்ளக் கூட முடியாத அளவுக்கு மோகனின் அலுவலக நடவடிக்கைகள். ஊர் ஊராக செல்வதும், பாண்டிச்சேரியில் இருக்கும் நாட்களிலும் மீட்டிங், நிகழ்ச்சிகள் என்று போக நேரிடுவது விதியின் விளையாட்டன்றி வேறு எதுவாக இருக்கும்?

தம்பியைப் பார்க்க முடியாத ஏமாற்றத்திலும், சோகத்திலும் கால் போன வழியே தன்னை மறந்து நடந்த பரத், கடற்கரையோரமாக நடந்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்தான். மீண்டும் நடந்தான். பாண்டிச்சேரி கடற்கரை மிக அழகாக இருந்தது. அதை ரசிக்கும் மனநிலைதான் பரத்திற்கு இல்லை.

தளர்ந்த நடையைத் தொடர்ந்தான். தூரத்திலிருந்து, பெரிய காரின் அருகே நின்ற ஓர் உருவம் அவனை கவனித்தது. அவனது சோகநிலை கண்டு கெக்கலி கொட்டி சிரித்தது.

21

நல்ல கம்பெனியின் அலுவலகத்தில் இன்ட்டர்வியூ. அந்த நிறுவனத்தில் மேனேஜர், பரத்திடம் கேள்விகள் கேட்டு முடித்தார்.

"மிஸ்டர் பரத், உங்களைப் போல அனுபவசாலிகள்தான் எங்களுக்குத் தேவை. உங்களுக்கு இங்கே வேலை நிச்சயம்..."

அவர் பேசி முடிப்பதற்குள் அவரது மேஜை மீதிருந்த இன்ட்டர்காம் ஒலித்தது. பேசினார்.

"அப்படியா மேடம்... சரிங்க மேடம்..." ரிஸீவரைக் கவிழ்த்து வைத்த மேனேஜர் சில நொடிகள் தன் தலையையும் கவிழ்த்து, பின் தயக்கத்துடன் பேசுவதற்குத் தயாரானார்.

"மிஸ்டர் பரத்.. உங்களுக்கு வேலை இல்லை. உங்களுக்கு வேலை குடுக்கக் கூடாதுன்னு எங்க மேடம் சொல்லிட்டாங்க. இன்ட்டர்காம்ல என்னைக் கூப்பிட்டு உங்க பேரைக் கேட்டாங்க. நீங்க இங்கே வரும்போதே உங்களைப் பார்த்திருக்காங்க போலிருக்கு. அவங்க ஏன் உங்களுக்கு வேலைக் குடுக்கக் கூடாதுன்னு சொன்னாங்கன்னு எனக்குத் தெரியலை. ஆனா எங்க மேடம் சொன்னா சொன்னதுதான். அதை மீறி ஒரு வார்த்தை பேச முடியாது. பேசக் கூடாது. அவ்வளவு கண்டிப்பு. ஸாரி மிஸ்டர் பரத். வெரி ஸாரி..."

"நீங்க எதுக்கு சார் சாரி சொல்லிக்கிட்டு. உங்க மேடம் செய்றதுக்கு நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க? நான் கிளம்பறேன் சார்."

பரத் தலை குனிந்தபடி, துயரமான முகத்துடன் போவதை ஓர் உருவம் பார்த்து மகிழ்ந்தது. எதையோ சாதித்துவிட்ட பெருமிதத்தில் மிதந்தது.

22

வீடு திரும்பிய பரத், வாசலிலேயே காத்திருந்த பானுவை பார்த்தான். "ஏம்மா இருட்டற நேரத்துல வாசல்ல நிக்கற?"

"நீலு பாப்பாவுக்கு உடம்பு சரியில்லைப்பா. தலைவலி, ஜுரம், வாந்தி... தாத்தா, பக்கத்துத் தெரு டாக்டர் மாமாவைக் கூப்பிடப் போயிருக்காரு." பரத் உள்ளே சென்றான்.

செவ செவத்த முகத்துடன கிழிந்த நாராக கிடந்தாள் நீலு. கண்ணீர் மல்க அவளது நெற்றியில் ஈரத்துணியைப் போட்டுக் கொண்டிருந்தாள் சிவகாமி. நீலுவின் நெற்றியைத் தொட்டுப் பார்த்தான். அனல் தகித்தது. டாக்டர் வந்தார். காய்ச்சல் குறைவதற்கும், வாந்தி நிற்பதற்கும் மருந்துகள் கொடுத்தார்.

"வாந்தி எடுக்கறதுனால கொஞ்சம் சிக்கலா இருக்கு. தலைவலி வேற கடுமையா இருக்கு. காய்ச்சலும் ஏறிக்கிட்டே போகுது. ஹாஸ்பிடல்ல அட்மிட் பண்ணிடறதுதான் நல்லது. மூளைக் காய்ச்சலா இருக்குமோன்னு சந்தேகமா இருக்கு..."

அனைவரும் அதிர்ந்தனர்.

"உங்களைப் பத்தி எனக்கு நல்லா தெரியும். கஷ்டத்துல இருக்கீங்க. இருந்தாலும் கடனை உடனை வாங்கியாவது நீலு பாப்பாவை பெரிய ஹாஸ்பிடல்ல சேர்த்துடுங்க. எவ்வளவு சீக்கிரம் சேர்க்கறீங்களோ அவ்வளவு நல்லது. எனக்கு ஃபீஸ் தர வேண்டாம். பக்கத்து தெருவுல இருந்து எவ்வளவோ பழகி இருக்கோம். இந்த மாதிரி இக்கட்டான நேரத்துல என்னால செய்ய முடிஞ்சது அவ்வளவுதான். சீக்கிரமா பணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணி ஹாஸ்பிடலுக்குக் கூட்டிட்டுப் போங்க." டாக்டர் கிளம்பினார்.

'ஏற்கெனவே செஞ்சுக்கிட்டிருந்த வேலையும் போய், கிடைக்க இருந்த வேலையும் தட்டிப் போய், கையில தேவையான அளவு பணம் இல்லாத இந்த நேரத்துல குழந்தையும் இப்படி நோய்ப்பட்டு படுத்துக் கிடக்கறாளே...