Lekha Books

முதல்ல என் கிட்டதான் சொன்னான். மாறிப் போயிட்ட இந்தக் காலத்துல காதல், ஓடிப் போறதுன்னு எவ்வளவோ நடக்குது. ஆனா என் மகன் விக்னேஷ், கௌரவமா என்கிட்ட வந்து சொன்னான். அவன் பெண்களை மதிக்கறவன். என் பையன்ங்கறதுனால அதிகமா பாராட்டறதா நினைச்சுடாதீங்க. உண்மையிலேயே அவன் நல்லவன். ஒழுக்கமானவன். பணக்கார இளைஞர்களுக்குரிய வறட்டு கௌரவம், கெட்ட பழக்கங்கள் எதுவும் அவனுக்குக் கிடையாது. உங்க பொண்ணு சுதாவோட அழகு அவனைக் கவர்ந்ததுங்கறது உண்மையாக இருந்தாலும், அவளோட சுறுசுறுப்பு, திறமை, அடக்கம் இதெல்லாம் தான் அவனுக்கு அதிகமான ஈர்ப்பை உருவாக்கியிருக்கு. உங்ககிட்ட கேட்டு, நீங்க அவகிட்ட கேட்டு, அதுக்கப்புறமா முறைப்படி சாஸ்திர சம்பிரதாயங்களோட பெண் கேட்கலாம்னு முடிவு பண்ணினோம். அதுக்காகத்தான் உங்களைப் பார்க்க வந்திருக்கோம்."

கணேசன் பேசுவதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த ஜெயாவிற்கு நடப்பது கனவா நனவா என்று புரியவில்லை. மகிழ்ச்சியில் அவளது உள்ளம் துள்ளியது. கை, கால் ஓடாமல் பரபரப்பானாள். அவளது மனநிலையைப் புரிந்து கொண்ட கணேசன் தொடர்ந்து பேசினார்.

"பதற்றப்படாதீங்கம்மா. இந்த நாகரீக யுகத்துல ஜாதி, மதம் இதெல்லாம் ஒரு பிரச்னை இல்லை. பையனுக்கு பொண்ணைப் பிடிக்கணும். பொண்ணுக்குப் பையனைப் பிடிக்கணும். ரெண்டு தரப்பிலயும் நல்ல குணநலன் இருக்கணும். உங்க பொண்ணுக்கும் நல்ல பண்புகள் இருக்கு. எங்க மகனும் நல்லவன். ஆனா... என் மகனுக்கு உங்க பொண்ணைப் பிடிச்சது போல உங்க பொண்ணுக்கு என் மகனைப் பிடிக்கணும். அதுதான் முக்கியம். யோசிச்சு, உங்க மகளையும் கலந்து பேசிட்டு சொல்லுங்க. அவசரமே இல்லை..."

"அதில்லீங்கய்யா, நீங்க பெரிய பணக்காரங்க. நாங்க ரொம்ப கீழ் மட்டத்துல இருக்கறவங்க..."

"அதைப் பத்தி நீங்க ஏன் யோசிக்கிறீங்க? உங்க மகளை, என்னோட மருமகளா எங்க வீட்டுக்கு அனுப்பி வையுங்க. அதைத் தவிர வேற எதுவும் நாங்க எதிர் பார்க்கலை."

வாயடைத்துப் போனாள் ஜெயா. பின்னர், தன்னை சுதாரித்துக் கொண்டு பேசினாள்.

"எனக்கு சம்மதம்தான். சுதாவை ஒரு வார்த்தை கேட்டுட்டு சொல்றேங்கய்யா. ஒரு காபியாச்சும் சாப்பிட்டுட்டு போங்கய்யா" கூறியவள், சமையலறைக்குச் சென்றாள். ஐந்து நிமிடத்தில் காபி கலந்தாள். கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.

"டிகாஷன் காபி, மணம்மா, சூப்பரா இருக்கும்மா" குடித்துவிட்டு இருவரும் கிளம்பினர். கார் புறப்பட்டது. அதைப் பார்த்த ஜெயா பிரமித்தாள்.

'யம்மா... இவ்வளவு பெரிய காரா? சுதா ஒரு வார்த்தை சரின்னு சொன்னா சொகுசான கார், பங்களான்னு வசதியா வாழ்வாளே. எப்படியாவது அவ மனசை மாத்தணும். எட்டாயிரம் ரூபா சம்பாதிக்கற பரத் எங்கே... எட்டாத உயரத்துல இருக்கற இந்த விக்னேஷ் எங்கே... சுதா கிட்ட பேசினா அவ ஒத்துக்க மாட்டா. அவளுக்குப் பணம் ஒரு பொருட்டே இல்லை. அதனால இதுக்கு வேற வழி ஏதாவது யோசிக்கணும். நல்ல வேளை அந்தப் புண்ணியவானுங்க, சுதா கிட்ட பேசாம என் கிட்ட கேட்க வந்தாங்க. அவளை சமாளிக்கறதுக்கு ஒரு நல்ல யுக்தியைக் கையாளணும்’ தீவிரமாக யோசித்தாள். திட்டம் தீட்டினாள். தன் மகள் சௌகர்யமான வாழ்க்கை மட்டுமல்ல, சகல ஐஸ்வர்யங்களையும் ஆளப்போகும் சீமாட்டியாக வாழ வேண்டும் என்ற தன் கனவை வளர்த்தாள்.

5

பரத், கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் உள்ளே வருவதைப் பார்த்தாள் ஜெயா.

'இவன்தான் என் துருப்புச் சீட்டு’ உள்ளத்தில் உள்ள கள்ளம் வெளிப்படாமல், புன்னகைத்தபடியே பரத்தை வரவேற்றாள்.

"வா பரத். என்ன கொஞ்ச நாளா ஆளையே காணோம். உன் அட்ரஸ் கூட எங்களுக்குத் தெரியலை. சுதா படிச்சவ. காதலிக்கறவனோட அட்ரஸை கூட தெரிஞ்சுக்காம இருக்கா. அவ்வளவு நம்பிக்கை உன்மேல. என்ன… ஏன் என்னவோ போல இருக்க?..."

"அப்பாவுக்கு உடம்பு ரொம்ப மோசமா இருக்கு ஆன்ட்டி..."

"வயசாயிடுச்சுல்ல. உடம்பு தளர்ந்துதானே போகும். அதிருக்கட்டும். உன் கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும். நல்ல வேளை. காலை நேரமா வந்த. சுதா இருந்தா பேச முடியாது..."

"என்ன ஆன்ட்டி... என்ன விஷயம்?"

"பரத் நீ நல்லவன். பண்பானவன். அதனாலதான் சுதா உன்னைக் காதலிக்கறதா சொன்னப்ப உங்க காதலை நான் தடுக்கலை. ஆனா வாழ்க்கைக்கு அன்பும், பண்பும் மட்டும் போதாதுப்பா. பணமும் வேணும்..."

ஜெயாவின் பேச்சு, இதுநாள் வரை இல்லாத வித்தியாசமான விதத்தில் இருப்பதை உணர்ந்தான் பரத். ஜெயா மேலே தொடர்ந்தாள்.

"எனக்கு ஒரே மகள் சுதா. அவங்கப்பா இருந்தவரைக்கும் வசதியா வாழ்ந்த நாங்க, அவர் போனதுக்கப்புறம் ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டுட்டோம். எங்க கஷ்டத்துக்கெல்லாம் விடிவு காலமா இப்ப ஒரு விடி வெள்ளி வந்திருக்கு. வெளிப்படையாவே சொல்லிடறேனே, சுதா வேலை செய்யற கம்பெனியோட முதலாளியும், அவரோட மகனும் சுதாவைப் பெண் கேட்டு வரலாமான்னு என்கிட்ட கேட்க வந்தாங்க. நான் கொஞ்ச நாள் அவகாசம் கேட்டிருக்கேன். சுதா உன்னை விரும்பறதுனால நான் கேட்ட உடனே எடுத்த எடுப்பிலேயே மறுத்துடுவா. இப்ப நான் உன்னைத்தான் மலை போல நம்பியிருக்கேன். சுதாவை அந்தப் பையனுக்குக் கட்டி வச்சுட்டா, என் பொண்ணு வாழ்க்கை ரொம்ப நல்லாயிருக்கும். இருபது வருஷமா கஷ்டத்துலயே உழன்ற நானும், என் பொண்ணும் ஒரு உயர்ந்த அந்தஸ்தான வாழ்க்கை வாழறதுக்கு கடவுள் ஒரு வழி காண்பிச்சிருக்காரு. அதனால... அதனால... நீ... நீ... இனிமே சுதாவைப் பார்க்காதே. போன் போட்டு பேசாதே. நீ அவளை விரும்பறது நிஜம்னா, உன்னோட காதல் சத்தியமானதுன்னா அவளை மறந்துடு. செங்கல்பட்டுக்கும், சென்னைக்குமா தினமும் ட்ரெயின்ல இடிபட்டு வந்து வேலை செஞ்சு கேவலம் எட்டாயிரம் ரூபா சம்பாதிக்கற உன் கூட வாழறதுல எம்பொண்ணு என்ன சுகப்படுவா? தானா வீடு தேடி வந்திருக்கற அவளோட பொன்னான வாழ்வுல மண்ணை அள்ளிப் போட்டுடாதே..."

"போதும் ஆன்ட்டி. உங்களைப் புரிஞ்சுக்கிட்டேன். மனித மனம் எப்ப வேணாலும் எப்பிடி வேணாலும் மாறிடும்ங்கறதுக்கு நீங்க ஒருத்தர் போதும்..."

"என்ன... பேச்சு ரொம்ப அதிகமா இருக்கு...? வெட்டு ஒண்ணு துண்டு ரெண்டு. உனக்கு சுதா முக்கியமா? அவளோட செழிப்பான வாழ்க்கை முக்கியமா?..."

அவள் பேசி முடிப்பதற்குள் குறுக்கிட்டான் பரத்.

"எனக்கு சுதாதான் ஆன்ட்டி முக்கியம்... பயந்துடாதீங்க. சுதா முக்கியம்ங்கறதுனாலதான் இனி அவளோட வாழ்க்கையில குறுக்கிடக் கூடாதுங்கற முடிவுக்கு வந்திருக்கேன்..."