Lekha Books

'உன் மேல என் உயிரையே வச்சிருக்கேன். நீதான் என் உயிர்’ன்னு சுதா மீது தன் இதயத்துக் காதல் முழுவதையும் செலுத்தினான் பரத்.

'நீ இல்லாம நான் இல்லை’ என்று அன்பினால் உருகினான். உயிருக்குயிராக பழகிய இருவரும் தங்கள் பழக்கத்தின் நெருக்கத்தில் உணர்ச்சிவசப்பட்டு தங்கள் வசமிழந்தனர்.

அனுபவிக்கும் முன்பு இல்லாத பயமும், பதற்றமும் எல்லாம் முடிந்தபிறகு தோன்றியது.

"பரத்! பயம்மா இருக்கு பரத். கல்யாணம்ங்கற சடங்கும் சாஸ்திரமும் இல்லாம கணவன், மனைவியா ஒன்றுபட்டது தப்புதானே?"

மான்விழிகள் மருள மருள சுதா அவன் தோள் மீது சாய்ந்து கண்ணீர் உகுத்தாள்.

"என்னை நம்பித்தானே உன்னைக் குடுத்த? நீ இப்பிடி அழறதைப் பார்த்தா என்னை சந்தேகப்படற மாதிரி இருக்கு. பழகிட்டு விலகி ஓடிப்போற அயோக்கியனா என்னை நீ நினைக்கறியா?..."

"ஐயோ... அப்பிடியெல்லாம் நான் நினைக்கல பரத். அவசரப்பட்டுட்டோமோன்னு ஆதங்கப்பட்டுதான் பேசறேன்..."

"யோசிக்காம நடந்து முடிஞ்ச விஷயத்தைப் பத்தி இப்ப ஏன் இந்தக் குழப்பம்? இனி என்ன செய்யறதுன்னுதான் யோசிக்கணும்..."

"உங்க வீட்ல சொல்லி உடனே நம்ப கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க..."

"எங்க அப்பாகிட்ட ஒரு சந்தர்ப்பம் பார்த்து சொல்லணும். சொல்லி ஒரு நல்ல செய்தியோட உன்னைப் பார்க்க வருவேன். நம்ப ரெண்டு பேர் குடும்பத்துக்கும் பெரிய அந்தஸ்து பேதம் எதுவும் இல்லை. நானும் சாதாரண ஆபீஸ் அஸிட்டென்ட். உங்க வீட்ல உன்னோட சம்பளத்துலதான் நீயும், உன்னோட அம்மாவும் வாழ்க்கையை ஓட்டறீங்க..."

"அம்மாவுக்கு நம்ப காதலைப் பத்தித் தெரியும். உங்க மேல அவங்களுக்கு ரொம்ப மதிப்பு. மரியாதை. நீங்க எவ்வளவு சீக்கிரமா உங்க அப்பா கிட்ட இதைப் பத்தி பேசறீங்களோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு நமக்கு நல்லது. எல்லாம் சரியாயிடும்."

"புரியுதில்ல. அமைதியா இரு. நான் ஊருக்குப் போய் அப்பாகிட்ட பேசிட்டு உன்னை வந்து பார்க்கறேன்" சுதாவின் கைகளை அழுத்தி ஆறுதல் கூறி விடை பெற்றான் பரத்.

2

"சுதா... இந்த லெட்டரை செக் பண்ணிட்டு டைப் பண்றதுக்கு அனுப்புங்க. எங்க கம்பெனியில நீங்க வந்து வேலைக்கு சேர்ந்ததில இருந்து எல்லா வேலைகளும் சுறுசுறுப்பா நடக்குது. எல்லா டிபார்ட்மென்ட் வேலைகளையும் எந்தத் தேக்கமும் இல்லாம முடிக்க வைக்கறீங்க. யூ ஆர் வெரி ஸ்மார்ட்..."

விக்னேஷின் புகழ்ச்சி கேட்டு மகிழ்ந்தாள் சுதா.

"தாங்க் யூ சார்."

விக்னேஷ், 'விநாயகா எண்டர்பிரைசஸ்’ எனும் பெரிய கம்பெனிக்கு முதலாளி. அவனது அப்பா, தாத்தா இருவரும் பிள்ளையார் பக்தர்கள். எனவே தாத்தா, மகனுக்கு கணேசன் என்றும் பேரனுக்கு விக்னேஷ் என்றும் பெயர் சூட்டியிருந்தார். அவர்களது நிறுவனத்திற்கும் விநாயகா எண்டர்பிரைசஸ் என்று பெயரிட்டிருந்தார். கம்பெனி வளர்ந்துக் கொண்டிருக்கும்போது தாத்தா இறந்துவிட, அப்பா கணேசன் நிர்வகித்து வந்தார். விக்னேஷ் படித்து முடித்ததும் நிர்வாகப் பொறுப்பு அவனிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.

துடிப்பான இளைஞனான விக்னேஷின் அதிக ஈடுபாட்டினால் நிறுவனம்  மேலும் வளர்ந்தது. லாபம் கொட்டியது. வெற்றி கிட்டியது. சுதா அவனது செக்கரட்டரியாக சேர்வதற்கு முன்பு வரை சற்று மந்தமாக இருந்த அலுவலக வேலைகள், தற்போது அவளது திறமையால் செவ்வனே நடைபெற்றது. விக்னேஷிற்கு பெரிய அளவில் உதவியாக இருந்தது. அவ்வப்போது விக்னேஷின் பாராட்டுக்களும் சுதாவிற்குக் கிடைத்தன. மாலை ஏழு மணியானாலும் தனது கடமைகளை முடித்தபின்பே வீட்டிற்குக் கிளம்புவாள் சுதா.

"மணி ஏழாச்சு சுதா. நாளைக்கு காலையில வந்து பாருங்களேன் மத்த வேலைகளை..."

"அதனாலென்ன சார். இன்னிக்கு இந்த வேலையை முடிச்சுட்டா நாளைக்குரிய வேலைகளை கவனிக்கச் சரியா இருக்கும்."

"நான் வேண்ணா உங்களை உங்க வீட்ல விட்டுடட்டுமா?"

"வேணாம் சார். நான் பஸ்லயே போய்க்கறேன்."

மறுத்த அவளை வற்புறுத்த மனமின்றி பண்பாடுடன் நடந்து கொண்டான் விக்னேஷ். சுதா, அவசர அவசரமாய் கிளம்பினாள்.

3

வாசலிலேயே காத்திருந்தாள் ஜெயா. சுதாவின் அம்மா.

"என்னம்மா சுதா, வர வர நீ ஆபீஸ்ல இருந்து வர்றதுக்கு ரொம்ப லேட்டாகுது?"

"பொறுப்புகள் அதிகமாக ஆக வீட்டுக்கு வர்ற நேரமும் லேட் ஆகுதும்மா. வேலைக்கு சேர்ந்த மூணு மாசத்துலயே சம்பளத்தை அதிகமாக்கி இருக்காங்க. வாங்கற சம்பளத்துக்கும், அவங்களோட நல்ல மனசுக்கும் நான் கடமைப்பட்டிருக்கேன்மா..."

"அதென்னமோ, நிஜந்தான்மா. மூணு வேளை சாப்பாடு கூட ஒழுங்கா சாப்பிட முடியாத நாம இன்னிக்கு ஏதோ ஓரளவுக்கு சமாளிக்கறோம். உங்கப்பா வச்சுட்டுப் போன இந்த வீட்டை அடமானம் வச்சு உன்னைப் படிக்க வச்சேன். அதோட வட்டியே ஆளை முழுங்குது. அசல் பணத்தையும் கட்டி முடிக்கணும். கஷ்டப்பட்டு நான் படிக்க வச்சதுக்கு, நீ நல்லா படிச்சு இன்னிக்கு உன் சம்பளம்தான் நம்ப குடும்ப வண்டியை ஓட்டுது. சரிம்மா. வா. வந்து டிபன் சாப்பிடு. உப்புமாதான் பண்ணியிருக்கேன். இன்னும் ரெண்டு வருஷம். வட்டியோட அசலைக் கட்டிட்டோம்ன்னா செலவுக்கு கொஞ்சம் தாராளமா பணம் இருக்கும். உனக்கு வகை வகையா சமைச்சுத் தருவேன்..."

"கவலைப்படாதீங்கம்மா. எல்லாம் சரியாயிடும்." சுதா சாப்பிட உட்கார்ந்தாள்.

"பரத் உன்னைப் பார்க்க வந்தானா?"

'துணுக்’ என்றது சுதாவிற்கு. புரை ஏறியது.

"தண்ணி குடிம்மா." ஜெயா தண்ணீர் கொடுத்தாள். சுதா குடித்தாள். கைகளால் உப்புமாவை அளைந்தபடியே சிந்தித்தாள்.

'ஊருக்குப் போய் அப்பாகிட்ட என்னைப் பத்தி பேசறதா சொல்லிட்டுப் போனார். வீட்டில அவங்க அப்பா கிட்ட பேசினாரா பேசலையா, என்ன நடந்துச்சோ என்னமோ...’

"என்னம்மா சுதா, உப்புமா நல்லாயில்லையா? ஏன் சாப்பிடாம இருக்க?..."

ஜெயாவின் குரல் கேட்டு, தன் உணர்வுக்கு வந்த சுதா, வேகமாக சாப்பிட்டு முடித்தாள்.

"உன் கையில இருக்கற கவரிங் வளையலைப் பார்க்கவே மனசுக் கஷ்டமா இருக்கு சுதா. உங்க அப்பா நீ பிறந்தப்பவே உனக்கு தங்க வளையல் பண்ணிப் போட்டார். நம்ம துரதிர்ஷ்டம், அவர் அல்பாயுசுல போய் சேர்ந்துட்டார். அவர் இருந்திருந்தா நல்லா வியாபாரம் பண்ணி நாமளும் செழிப்பா இருந்திருப்போம். உனக்கு நகை நட்டு, பட்டுத் துணிமணின்னு நிறைய வாங்கி குடுத்திருப்பாரு. இப்பிடி வேலைக்கு வேலைக்குன்னு நீ ஓட வேண்டிய அவசியமும் இருந்திருக்காது. அவர் சம்பாதிச்சுக் கட்டின வீட்டையாவது என் உயிர் மூச்சு உள்ளவரை காப்பாத்தணும்ன்னுதான் வயித்தைக் கட்டி வாயைக் கட்டி, ஆளை முழுங்கற வட்டியைக் கட்டிக்கிட்டிருக்கோம்..."