Lekha Books

12

காலம் வெகு வேகமாக கழிந்தது. பரத்திற்கு ஆணும், பெண்ணுமாய் இரண்டு குழந்தைகள் பிறந்தன. சோமசுந்தரம் எடுத்து வந்து வளர்த்து வரும் சுதாவின் குழந்தை பானு, அவர்களுடன் சேர்ந்து வளர்ந்து வந்தாள்.

பரத்தின் குழந்தைகள் நீலுவிற்கும், சாய்ராமிற்கும் அக்காவாய் அன்பு செலுத்தினாள் பானு. பரத்தின் மனைவி சிவகாமி, குடும்பத்தின் குத்து விளக்காய் விளங்கினாள். வயதான மாமனார், அன்புக் கணவன், ஆருயிர் குழந்தைகள் என்று அனைவரிடமும் அன்பு செலுத்தி தன் கண்களைப் போல் பாதுகாத்தாள்.

வளமான, செல்வச் செழிப்பான வாழ்வு இல்லையென்ற போதும், கட்டும் செட்டுமாக அளந்து செலவு செய்து 'இருப்பதைக் கொண்டு நிறைவு காண்போம்’ என்ற எண்ணத்தில் குடும்பத்தை நடத்தினாள்.

சிவகாமியைத் தன்னைப் பெற்றத் தாயாகத்தான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள் பானு.  அதனால் அவளை அம்மா என்றும் பரத்தை அப்பா என்றும் அழைத்து வந்தாள். தன் வயிற்றில் பிறந்தக் குழந்தையைப் போலவே பாசம் செலுத்தி வளர்த்தாள் சிவகாமி. மருத்துவமனையிலிருந்து எடுத்து வந்து வளர்க்கப்பட்டவள் பானு என்பது பானுவிற்கு மட்டுமே தெரியாத உண்மை. பொருளாதாரத்தில்தான் அந்தக் குடும்பத்தினர் ஏழ்மையாக இருந்தனரே தவிர, அன்பிலும், பாசத்திலும் வெகு வளமையாக இருந்தனர்.

13

மோகனின் படிப்பு முடிந்து, உலகிலேயே பிரபலமான ஒரு நிறுவனத்தில் நல்ல சம்பளத்தில் வேலையும் கிடைத்தது. குடும்பத்தினர் அனைவருக்கும் ஆளுக்கொரு பரிசுப் பொருளாக வாங்கி வந்து அந்த மகிழ்ச்சியைப் பகிர்ந்துக் கொண்டான்.

சென்னையிலேயே உத்யோகம் கிடைத்தபடியால் குடும்பத்தினர் அனைவரையும் சென்னைக்குக் கூட்டி வந்து குடி வைத்தான்.

மகனது கல்வியாற்றல் தங்கள் வறுமையை நீக்கும் பேராற்றலாக உருவெடுத்துள்ளதைப் பார்த்து அகமகிழ்ந்தார் சோமசுந்தரம்.

அவரது மகிழ்ச்சியை நீடிக்க விடாமல் விதி எள்ளி நகையாடியது.

மோகனைக் காதலித்துக் கொண்டிருக்கும் சரண்யா, ஒரு சனி, ஞாயிறு விடுமுறை நாட்களில் தன் தந்தையுடன் சோமசுந்தரத்தின் வீட்டிற்கு வந்தாள். திடுதிப்பென்று வந்து நின்ற அவர்களைப் பார்த்ததும் தயக்கத்துடன் சோமசுந்தரத்திடமும், மற்றவர்களிடமும் சரண்யாவை அறிமுகப்படுத்தி வைத்தான் மோகன். அவளது அப்பா சிதம்பரத்தையும் அறிமுகப்படுத்தி வைத்தான்.

இரண்டு நாட்கள் ஆட்டமும், பாட்டமுமாக சரண்யாவுடன் நாட்களைக் கழித்த அந்த அன்புக் குடும்பத்தினர், சரண்யாவின் அடங்காத ஆட்டத்தையும் சந்திக்கப் போகிறோம் என்று அப்போது அறியவில்லை.

சிவகாமி மட்டும் மோகனும், சரண்யாவும் காதலிப்பதைப் புரிந்துக் கொண்டாள். மற்றவர்கள், கல்லூரியில் உடன் படித்த சினேகிதி என்று மட்டுமே எண்ணி இருந்தனர்.

தங்களை விட மிக உயர்ந்த அந்தஸ்தில் இருக்கும் செல்வச் சீமான் சிதம்பரத்தின் மகளைத் தனக்குத் திருமணம் செய்து வைக்க அப்பா சம்மதிக்க மாட்டார் என்பதால், சிவகாமியிடம் சரணடைந்தான் மோகன்.

சிவகாமி, சந்தர்ப்பம் பார்த்து சோமசுந்தரத்திடம் நயந்து பேசி, மோகனின் காதலைப் பற்றி எடுத்துச் சொல்லி, சரண்யாவை மோகனுக்குத் திருமணம் செய்து வைக்க சம்மதிக்க வைத்தாள்.

"அண்ணின்னா அண்ணிதான். தாங்க்ஸ் அண்ணி" அவ்வளவு சந்தோஷத்தில் இருந்தான் மோகன்.

"என்னடா, அண்ணிக்கு ஐஸ் வைக்கற? என்ன விஷயம்?"

"அது... அது... வந்து... அந்த சரண்யாவை எனக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்க அண்ணி, அப்பா கிட்ட சம்மதம் வாங்கிட்டாங்கண்ணா. அதுக்குத்தான் தாங்க்ஸ் சொன்னேன்ணா."

"மோகன், நீ எனக்கு கொழுந்தன்தான்னாலும் உன்னை என் மகன் போலத்தான் நினைக்கிறேன்.."

"தம்பி, வருஷக்கணக்கா ஆபீஸ் அஸிஸ்டெண்ட் வேலையிலேயே குப்பை கொட்டிட்டிருக்கேன். நம்ம கஷ்டத்தைத் தீர்க்க வந்திருக்கற உனக்கு உன் காதலை நிறைவேத்தி வைக்கறது மூலமாவது நன்றிக்கடன் செலுத்த ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைச்சிருக்குதே..." பரத்தின் குரல் தழுதழுத்தது.

"அடடா என்னண்ணா நீங்க. நான் வேற நீங்க வேறயா? நன்றிக்கடன் அது இதுன்னு சொல்லிக்கிட்டு..."

"சித்தப்பா.... மோகன் சித்தப்பா."

குழந்தைகள் மூவரும் மோகனிடம் ஓடி வந்தனர்.

"சித்தப்பா... சித்தி ரொம்ப அழகா இருக்காங்க…" கண்கள் மின்ன, அழகாய் சிரித்தபடியே கூறிய பானுவை அணைத்துக் கொண்டான் மோகன். நீலுவும், சாய்ராமும் மோகனின் தோள் மீது ஏறி உட்கார்ந்து ஆடினர். அங்கே ஆனந்தம் மிதந்தது.

14

மோகன்-சரண்யா திருமணம் சிறப்பாக நடைபெற்றது. சரண்யா அந்த இல்லத்தில் கால் வைத்தாள். பெரிய பங்களாவில் வாழ்ந்து பழகிய அவளுக்கு அந்த சிறிய வீட்டில் இருக்கும் வசதிகளை விட இல்லாத வசதிகள்தான் பெரிதான குறையாகத் தெரிந்தது. அத்தனை பேரும் அன்போடு பழகினாலும் முகத்தை 'உம்’ என்று வைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

மோகனுக்கு சம்பளம் அதிகமாக வருகிறது என்பதற்காக செலவை அதிகமாக விரித்துக் கொள்ள சோமசுந்தரம் விரும்பவில்லை. 'குடும்பம் பெரிதாகிறது. மூன்று பிள்ளைகளைப் படிக்க வைக்க வேண்டும். அதில் இரண்டு பெண் குழந்தைகளின் திருமணம், தனது வயோதிகம், அதன் காரணமாய் அவ்வப்போது ஏற்படும் சுகவீனம், அதற்கான வைத்திய செலவுகள்’ என்று நீண்ட பட்டியல் இருப்பதால் முன்பு இருந்ததை விட சற்று நல்ல வீடு பிடித்தனர். திடீரென்று வரும் மோகனின் அதிகப்படியான வருமானம் யாருடைய மனதிலும் ஆடம்பர செலவு செய்யும் மனப்பான்மையை உருவாக்கி விடக்கூடாது என்பதில் சோமசுந்தரம் கவனமாக இருந்தார். குடும்பத்தினரும் அதிலுள்ள நன்மைகள் கருதி அதை ஏற்றுக் கொண்டனர், சரண்யாவைத் தவிர. ஓரிரு மாதங்களில் அவளது சுபாவம் வெளிப்பட்டது. எதிலும் குறை கண்டாள். சிவகாமி சமையல் வேலையில் ஈடுபட்டிருந்தால் அவளுக்கு உதவுவது இல்லை. குழந்தைகளிடமும் மனம் ஒட்டுவது இல்லை. வேலை வேலை என்று சதா சர்வமும் ஆபீஸ் வேலையில் மூழ்கியிருந்த மோகனுக்கு குடும்பத்தில் நடப்பது எதுவும் தெரியவில்லை.

15

சோமசுந்தரத்தின் போதாத காலம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். மோகனுக்கு ஆபிஸில் பாண்டிச்சேரிக்கு ஊர் மாற்றம் கொடுத்து விட்டார்கள்.

சரண்யா, சந்தோஷமாக மோகனுடன் பாண்டிச்சேரிக்குக் கிளம்பினாள்.

கவலையோடு வழி அனுப்பிய குடும்பத்தினர்க்கு ஆறுதல் கூறினான் மோகன்.

"கவலைப்படாதீங்கப்பா. மாசா மாசம் பணம் அனுப்பறேன். பாண்டிச்சேரி எங்கயோ தொலை தூரத்துலயா இருக்கு? ரெண்டு மணி நேரம் பிரயாணம் பண்ணா வந்துடலாம். எனக்கும் நேரம் கிடைக்கும்போது உங்களைப் பார்க்க வருவேன்."

"சரிப்பா."

"மோகன், நீ எங்க இருந்தாலும் நல்லா இருக்கணும்பா. எங்களைப் பத்தி நினைச்சுக் கவலைப்படாதே. நீ இன்னும் முன்னேறணும். அதுக்கு இன்னும் கவனமா உழைக்கணும். அதனால வேற எதைப் பத்தியும் யோசிக்காம நிம்மதியா உன் வேலையைப் பாரு." பரத் நெஞ்சம் கனக்க மோகனை வழியனுப்பி வைத்தான்.

'சித்தப்பா சித்தப்பா’ என்று தோளில் தொங்கிய குழந்தைகளை ஆரத் தழுவி முத்தமிட்டான் மோகன்.