Lekha Books

ஆனால், பெரிய வாயாடியாக அவர் இருந்தாலும், அவருடைய பேச்சைக்கேட்கப் பொதுவாகவே எல்லாரும் விரும்புவார்கள். எல்லாருக்கும் என்று கூறுவது கூட சரியாக இருக்காது. பெரும்பாலானவர்களுக்கு என்று கூறுவதே சரியாக இருக்கும். ஒரு ஓட்டை வாய் மனிதர் என்று அவரைப் பற்றி சொல்பவர்களும் இருந்தார்கள். ஆளும், தரமும் பார்க்காமலே எதையும் பேசிக்கொண்டிருப்பார். ஆனால், எந்தவொரு சூழ்நிலையாக இருந்தாலும் அவருடைய பேச்சைக் கேட்பவர்கள் யாராக இரந்தாலும், அவர்கள் கட்டாயம் சிரித்து விடுவார்கள். எவ்வளவு பெரிய கர்வம் கொண்ட ஆணாக இருந்தாலும் பெண்ணாக இருந்தாலும், அவருடைய பேச்சில் கூச்சமோ, தயக்கமோ, கட்டுப்பாடோ எதுவும் இருக்காது. என்ன, எங்கு போன்ற பிரச்சினைகள் எதுவும் அந்த மனிதரை ஒரு நாளும் பாதித்ததில்லை. மருத்துவமனையில் இன்டென்சிவ் கேட் வார்டும் திருமணப் பந்தலும் மது அருந்தும் பார்ட்டியும் அவரைப் பொறுத்த வரையில் ஒன்றுதான். வாயில் வந்ததை அப்படியே கூறுவார். அது என்ன விஷயமாக இருந்தாலும், எப்படிப்பட்ட இடமாக இருந்தாலும். சில நேரங்களில் பேசுவது முழுவதுமே நெருப்பில் கக்கிய வார்த்தைகளாக இருக்கும். வாய்க்கு வந்ததையெல்லாம் சொல்லிக்கொண்டிருப்பார். எது எப்படியிருந்தாலும் அவருக்கு என்ன?

ஆனால், அவை எல்லாமே வீட்டிற்கு வெளியில்தான். வீட்டிற்குள் அவரும் அவருடைய வாய்க்குள் இருக்கும் நாக்கும் பெரும்பாலும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாகத்தான் இருக்கும். அங்கு அவருடைய கோமாளித்தனமான விளையாட்டுகளும் கொண்டாட்டங்களும் வாடி உலர்ந்து போய் காணப்படும். நீர் கிடைக்காத செடிகளைப் போல அங்கு அவர் காணப்படுவார். வீட்டிற்குள் எல்லாவற்றையும் அடக்கி ஆண்டு கொண்டிருந்தது அவருடைய மனைவி. அவளுடன் ஆயுள் முழுவதும் வாழ்ந்தாலும் அவளுடைய வாய்க்குள் நாக்கு என்ற ஒரு உறுப்பு இருக்கிறதா என்ற விஷயத்தில் எல்லாருக்குமே சந்தேகம் இருந்ததென்னவோ உண்மை. ஏதாவது சாப்பிடும் நேரத்தில் மூக்கிற்குக் கீழே ஒரு இடைவெளி பெரிதாகத் தோன்றுவதால் வாய் இருக்கிறது என்ற விஷயத்தில் அப்படிப்பட்ட ஒரு சந்தேகம் உண்டாவது அடிப்படையில்லாத ஒன்று என்று கூற வேண்டியிருக்கிறது. அவள் மீது சந்தேகம் கொண்டவர்கள் ஒப்புக் கொண்டாலும் சரி ஒப்புக்கொள்ளாவிட்டாலும் சரி பெரியதாகத் தோன்றக்கூடிய அந்த இடைவெளிக்குள் ஒரு நாக்கும் இருக்கும் என்பது பொதுவான உண்மைதானே! இப்படித்தான் தன்னுடைய மனைவியின் குணத்தைப் பற்றி பிரபாகர் மற்றவர்களிடம் கூறுவார்.

எது எப்படி வேண்டுமென்றாலும் இருக்கட்டும். அந்தப் பெண்ணின் முகத்தில் ஒரு வாயும், வாய்க்குள் ஒரு நாக்கும் இருக்கின்றன என்பதை நாம் ஒப்புக்கொண்டுதான் ஆகவேண்டும். எனினும், தன் கணவருடைய நடவடிக்கைகளுக்கும், குறுக்கு வழியில் போகும் போக்கிற்கும் அவளுக்கும் சிறிது கூட ஒட்டாது. தன்னுடைய சிரிப்புகளுக்கிடையில் மெல்லிய ஒரு புன்னகையைக் கூட அவளிடம் உண்டாக்க பிரபாகரால் இதுவரை முடியவில்லை என்பதுதான் மிகப்பெரிய ஆச்சரியமான ஒரு விஷயம். சுருக்கமாகச் சொன்னால் அந்த அளவிற்கு கர்வம் கொண்ட பெண்ணாக இருந்தாள் பிரபாகரின் மனைவி விஜயம்.

அவளுடைய குணம் இப்படி இருந்தாலும் திருமதி பிரபாகரைப் பற்றி யாரும் மோசமாக ஒரு கருத்துகூட கூறமாட்டார்கள். அவளைத் தெரிந்த எல்லாருமே அவளை மிகவும் நல்லவள் என்றுதான் கூறுவார்கள். தோற்றத்திலும் நடவடிக்கைகளிலும் சற்று கர்வமாக நடந்து கொள்வதை கெட்ட குணம் என்று எடுத்துக் கொள்ள முடியாதே!

அவள் எப்போதும் நல்ல முறையில் ஆடைகள் உடுத்தியே காணப்படுவாள். வீட்டில் இருந்தாலும் சரி, வெளியில் போனாலும் சரி நல்ல விலை மதிப்புள்ள, பளபளப்பான நகைகளை அவள் எப்போதும் அணிந்திருப்பாள். அவள் பெரிய விஷயங்களை மட்டும் தான் பேசுவாள். தன் கணவரைப் போல எப்போதும் வளவளவென்று பேசக்கூடியவள் இல்லை அவள். இப்படிப் பல விஷயங்களாலும் ஒரு சாதாரண பெண்ணைவிட உயர்ந்த நிலையில் இருந்தாள். போதாததற்கு சாதாரண நிலையிலிருந்து மிகவும் உயர்ந்த ஒரு பதவியில் அமர்ந்திருந்த ஒரு மனிதரின் மனைவி என்ற பதவி வேறு அவளுக்கு இருந்தது.

ரேடியோ கிளப்பின் வலது பக்கம் திரும்பி பொதுச் சாலையிலிருந்து இடது பக்கம் திரும்பக் கூடிய தெருவோரமாக வெயில் அதிகம் இல்லாத ஒரு இடமாகப் பார்த்து பிரபாகர் தன் காரை நிறுத்தினார். காரின் கதவைத் திறந்து பிரபாகர் வெளியே இறங்கியபோதும் மாதவி அம்மா சுற்றிலும் கண்களால் பார்க்காமல் இல்லை. கஷ்ட காலத்தில் தெரிந்தவர்கள் யாராவது பார்க்க நேர்ந்துவிட்டால்...! அது ஒன்று போதாதா? அதனால்தான் ரேடியோ கிளப்பிற்குப் போனால் போதும் என்ற முடிவையே அவள் எடுத்தாள். அங்கு அவளைத் தெரிந்தவர்கள் யாரும் இருக்க வாய்ப்பில்லை. ஒரு தனி ரகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் மட்டுமே அங்கு வருவார்கள். அந்த ரகத்தைச் சேர்ந்தவர்களில் அவள் இல்லை என்பது மட்டும் உண்மை.

நடந்து கொண்ட முறையும் அப்படித்தான் இருந்தது. அவர்கள் உள்ளே நுழைந்து யாரும் அதிகம் கவனிக்காத ஒரு மூலையில் இரண்டு பேர் மட்டுமே உட்காரும் அளவிற்கு வசதி கொண்ட ஒரு மேஜைக்கு முன் இந்தப் பக்கமும் அந்தப் பக்கமுமாக உட்கார்ந்தார்கள். அந்த நேரத்தில் அவர்களைத் தவிர அங்கு வேறு யாரும் இல்லை. மதிய உணவுக்கான நேரம் அப்போதுதான் வந்திருக்கிறது என்பது அதற்குக் காரணமாக இருக்கலாம்.

"எல்லாம் சரிதான். இங்கே உட்கார்ந்துக்கிட்டு எப்பவும் போல சத்தம் போட்டு பேசிக்கிட்டே இருக்காதீங்க. அப்படி பண்ணினா நான் பாட்டுக்கு எழுந்திரிச்சி போயிடுவேன். சொல்றதைச் சொல்லிட்டேன்"- மாதவி அம்மா சொன்னாள்.

"சரி... உன் விருப்பம் போல. டென்டிஸ்ட்டைப் பார்த்த விஷயம் என்னாச்சு? பல்லை விற்றாச்சா? நல்ல விலை கிடைச்சிருக்கும். இருந்தாலும் கொஞ்சம் நாள் கழிச்சு விற்றால், பல்லோட விலை அதிகரிச்சிருக்கும். அப்போ விற்றால் போதாதா?"

அப்போது பணியாள் அங்கு வந்தான்.

"என்ன வேணும்?"- மெனு அட்டையைப் பார்த்துக்கொண்டே பிரபாகர் கேட்டார். "விருப்பமுள்ளதைச் சொல்லுங்க. ஆனா, எனக்கு சைவம் போதும்."

"அது என்ன? இன்னைக்கு சனிக்கிழமையோ, ஞாயிற்றுக்கிழமையோ, சஷ்டியோ எதுவுமே இல்லையே! அப்படி ஏதாவது இருக்குதா என்ன?"

"எது வேணும்னாலும் இருக்கட்டும். எனக்கு சைவம் போதும்."

"சரி... அப்படியே இருக்கட்டும்."

தொடர்ந்து அவர் சில உணவுப் பொருட்களின் பெயர்களைச் சொல்லி ஆர்டர் கொடுத்தார். அதோடு சேர்ந்து ஒரு பாட்டில் பீரையும் கொண்டு வரச் சொன்னார்.

அடுத்த சில நொடிகளில் குளிர்ந்த பீர் வந்து சேர்ந்தது. பணியாள் இரண்டு கண்ணாடிக் குவளைகளில் பீரை ஊற்றினான். டம்ளரில் நுரையுடன் மேலே உயர்ந்து கொண்டிருந்த பீரைப் பார்த்தவுடன் பிறவிப் பயனை அடைந்துவிட்ட உற்சாகம் அவருடைய முகத்தில் தெரிந்தது.