Lekha Books

அதற்கு ஏற்ற காரணங்களைக் கண்டுபிடிக்க அவர்களால் இயலவில்லை.அதுதான் அவர்களுக்குப் பெரிய தடையாக இருந்தது.

எனினும், தங்களால் முடியாமற்போன அந்த வேலையை காலம் தன் கையில் எடுத்துக்கொண்டு செய்ய வேண்டியதைச் செய்யும் என்ற நம்பிக்கையில் அவர்கள் நிம்மதி ஏற்படுத்திக் கொண்டார்கள். அதற்காக அவர்கள் காத்திருந்தார்கள். அப்படி ஒரு சூழ்நிலை வருவதற்காக அவர்கள் வேண்டிக் கொள்ளவும் செய்தார்கள்.

இதற்கிடையில் இன்னொரு சம்பவம் நடந்தது. சசியின் தந்தைக்கு இடமாற்றம் உண்டானது கல்கத்தாவிற்கு. அங்கு போக அவருக்கு விருப்பமேயில்லை. பதவி உயர்வும் சம்பள உயர்வும் வேறு பல நலன்களும் அதன் மூலம் கிடைக்குமென்ற விஷயம் தெரிந்திருந்தும் அதிலிருந்து எப்படியாவது தன்னுடைய தலையை உருவிக்கொள்ள முடியுமா என்றுதான் அவர் விரும்பினார். அதற்கான முயற்சியும் செய்தார்.

அதற்கு நேர்மாறாக சசியின் தாய் கல்கத்தாவிற்குச் செல்வது மிகவும் அருமையான ஒரு வாய்ப்பு என்று அவள் நினைத்தாள். கடவுளின் அருளால்தான் அப்படியொரு காரியம் நடந்திருக்கிறது என்று நினைத்தாள். தன்னுடைய நீண்ட கால பிரார்த்தனைக்கு கடவுள் இப்போது செவி சாய்த்திருக்கிறார் என்று நம்பினாள். நெடு நாட்களாகவே அவள் அதை எதிர்பார்த்திருந்தாள். எப்படியாவது அங்கிருந்து ஏதாவதொரு இடத்திற்கு மாறிப்போக வேண்டும் என்று மனப்பூர்வமாக அவள் ஆசைப்பட்டாள். அதற்குத் தகுந்த காரணமும் அவளுக்கிருந்தது. அப்படிப்பட்ட ஒரு சூழ்நிலை வந்தபோது, அவள்தான்- அவள் மட்டும்தான் அதற்காக சந்தோஷமடையக் கூடியவளாக இருந்தாள்.

அவள் கடவுளின் கருணையை நினைத்து வழிபாடுகளும் பூஜைகளும் செய்ய ஆரம்பித்தாள். கடவுளிடம் முன்கூட்டியே வேண்டியிருந்தபடி நேர்த்திக் கடன்களைச் செய்தாள். ஒரு நிமிடம் கூட தாமதிக்காமல் அங்கிருந்து கிளம்புவதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்ய ஆரம்பித்தாள்.

அவர்களை வழியனுப்பி வைப்பதற்காக நிர்மலா போயிருந்தாள். விமான நிலையத்திற்கு அவள் மட்டும் சென்றிருந்தாள். அவளுடைய தாய் ஏதோ சில காரணங்களைச் சொல்லி அதிலிருந்து நழுவிக் கொண்டாள். அவள் எப்போதும் அப்படித்தான். கடந்த சில வருடங்களாகவே அவள் அப்படித்தான் நடந்து வருகிறாள். குறிப்பாக சமீப காலமாக சசியின் வீட்டைச் சேர்ந்தவர்களிடமிருந்து விலகி நிற்கவே மாதவி அம்மா ஆசைப்பட்டாள். ஆசைப்பட்டது மட்டுமல்ல, அதே மாதிரி உறுதியான மனதுடன் அவள் நடக்கவும் செய்தாள். அதே போல மறுபக்கத்தில் சசியின் தாயின் நடவடிக்கைகளும் அப்படியொன்றும் வேறுபட்டதாக இல்லை. விலகியிருக்க முடியாத சந்தர்ப்பங்களில் மட்டுமே அவர்கள் இருவரும் ஒருவரையொருவர் சந்திப்பார்கள். அப்போது கூட அவர்களுக்கிடையே இருக்கும் இடைவெளி நன்கு தெரியும்.

காலத்தின் கைகளிலிருந்து கறுப்பான, வெளுப்பான நாட்கள் ஒவ்வொன்றாக உதிர்ந்து கீழே விழுந்து கொண்டிருந்தன. அதில் இயற்கை எதிர்காலத்தில் நடக்கப்போகும் பலவற்றையும் குறித்துக் கொண்டிருந்தது. யாரிடமும் கூறாமல் யாரிடமும் அறிவிக்காமல் யாருடைய கருத்தையும் கேட்காமல் அது இயல்பாகவே நடந்து கொண்டிருந்தது. அவை இந்த அகண்ட யுகத்தின் வரலாற்றுத் தாள்களாகவே வடிவமெடுத்துக் கொண்டிருந்தன.

தன் தந்தை இடம் மாறுதல் பெற்று கல்கத்தாவிற்குப் போகும் விஷயத்தைத் தெரிந்து கொண்டபோது சசிக்கு மிகவும் மனக் கஷ்டமாக இருந்தது. தன் தந்தை அருகில் இருப்பது- அந்த உறவு அந்த அளவிற்கு ஒழுங்காக இல்லாமல் இருக்கலாம் என்பது வேறு விஷயம்- நிர்மலாவிற்கும் அவளுடைய தாய்க்கும் ஒரு தாங்கு கல்லைப் போல என்ற மன நிம்மதியுடன் இருந்தான் சசி. பொருளாதார ரீதியாக அவர்களுக்கு யாருடைய ஆதரவும் நிழலும் தேவையில்லை என்பது உண்மை. எனினும், மிகப்பெரிய ஒரு நகரத்தில் ஒரு வீட்டில் இரண்டு பெண்கள் மட்டும் இருக்கும்போது அவர்களுக்குப் பணம் சம்பந்தப்பட்ட பிரச்சினைகள் மட்டுமல்ல, வேறு பல விஷயங்களையும் கூட சந்திக்க வேண்டியதிருக்கும். அதனால் ஒரு ஆண்துணை இருப்பதென்பது அவர்களுக்கு நிம்மதி தரக்கூடிய ஒன்றே. தன்னுடைய தந்தை யாருக்கும் எப்பொழுதும் எந்தவித உதவிகளையும் செய்யக்கூடியவர் என்பது அவனுக்கு நன்றாகவே தெரியும். நிர்மலாவின் தாய் பிரசவத்திற்காக மருத்துவமனையில் இருந்தபோதும், அவளுடைய தந்தையின் மரணத்தின்போதும், அதற்குப் பிறகும் அவர்களுக்குத் தேவைப்பட்ட எல்லா உதவிகளையும் முன்னின்று செய்தவர் சசியின் தந்தை. உதவிக்கு ஒரு ஆள் இல்லை என்ற கவலை அந்தக் குடும்பத்திற்கு ஒருமுறைகூட இருந்ததில்லை. அவர்கள் சொல்லாமலே அவர்களின் தேவைகளை அறிந்து அவர் செய்து வந்திருக்கிறார். அதற்கேற்ற சூழ்நிலை அவருக்கு வாய்த்திருந்தது. ஒரு நண்பருக்காக, அவருடைய குடும்பத்திற்காக, இந்த அளவிற்குக் கஷ்டங்களை அனுபவித்திருக்கும் மனநிலையைக் கொண்டிருக்கும் இன்னொரு மனிதரைப் பார்ப்பது அரிதானது என்று நிர்மலா கூட பல நேரங்களில் நினைத்திருக்கிறாள். தன் தந்தையை அவளுடைய தந்தையைப் போலவே நிர்மலா நினைத்திருந்தாள் என்ற விஷயம் சசிக்கு நன்றாகவே தெரியும். அதே போல நிர்மலாவின் தாயைத் தன்னுடைய தாயைப் போலத்தான் சசியும் நினைத்திருந்தான். நிர்மலாவிற்கு ஒரு சகோதரன் இல்லை என்ற குறையை நிவர்த்தி செய்வதற்கென்றே சசி இருக்கிறான் என்று மனப்பூர்வமாக மாதவி அம்மா எல்லாரிடமும் கூறுவாள். ஆரம்ப நாட்களில் இந்த ஒரு விஷயத்தில் சசியின் தாய்கூட குறை கூறும்படி இல்லை. குழந்தைகள் இருவரையுமே தன்னுடைய சொந்த பிள்ளைகளைப் போலத்தான் அவளும் நினைத்தாள். சொல்லப்போனால் மனதிற்குள் இப்போது கூட அவள் அவர்களை அப்படித்தான் நினைத்துக் கொண்டிருப்பாள். இடைவெளியும் பிரிவும் மூத்தவர்கள் அளவில்தான். இரண்டு தலைகள் சேர்ந்தாலும் நான்கு மார்பகங்கள் சேராது என்று சசியின் தந்தை எப்பொழுதும் பொழுதுபோக்காகக் கூறுவதுண்டு.

இதையெல்லாம் நினைத்துதான் தன் தந்தை இடம் மாறுதல் பெற்று கல்கத்தாவிற்குப் போய்விட்டார் என்பது தெரிந்ததும், சசி ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டான். ஆனால், இவ்வளவு தூரத்தில் இருந்து கொண்டு இதைப்பற்றி தான் கவலைப்பட்டு என்ன பிரயோஜனம் என்பதையும் அவன் நினைக்காமலில்லை. எனினும், அவன் தந்தைக்குக் கடிதம் எழுதினான். அவ்வப்போது தொலைபேசியில் பேசினான். போய் நிர்மலாவிற்கும் அவளுடைய தாய்க்கும் தேவைப்பட்ட உதவிகளைச் செய்து கொடுக்க வேண்டுமென்று அவருக்கு அவன் ஞாபகமூட்டிக் கொண்டேயிருந்தான். அதற்கு அவனுடைய உபதேசமும் வேண்டுகோளும் தேவையே இல்லை என்று அவனுடைய தந்தை பதில் எழுதினார். யாருடைய வேண்டுகோளும் இல்லாமலே அவர்களுக்குத் தேவையான உதவிகளைச் செய்து தர தான் கடமைப்பட்டவன் என்று அந்த மனிதர் தன் மகனிடம் சொன்னார். அதைக்கேட்ட பிறகுதான் சசிக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.

ஆனால், அந்த நிம்மதியும் அதிக நாட்களுக்கு நீடிக்கவில்லை. சிறிது சிறிதாக நிர்மலாவின் கடிதங்களுக்கிடையே இருக்கும் இடைவெளி அதிகமாகிக் கொண்டே வந்தது. பல வேளைகளில் நீண்ட நாட்களுக்குக் கடிதமே இல்லை என்ற சூழ்நிலை கூட உண்டானது.