Lekha Books

அவர் தன்னுடைய முதுகை என் பக்கமாகக் காட்டியவாறு மிகவும் வேகமாக நடந்து சென்றார். நான் அவர் செல்வதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர் வெளி கேட்டிற்கு வெளியே சென்று மறைந்துவிட்டார். வேலிக்கு அப்பால் அவருடைய தொப்பி நகர்ந்து கொண்டிருப்பதை நான் பார்த்தேன். அவர் ஜாஸிகினின் வீட்டிற்குள் சென்று கொண்டிருந்தார்.

அவர் அங்கு கிட்டத்தட்ட ஒரு மணிநேரம் இருந்திருப்பார். தொடர்ந்து அங்கிருந்து நகரத்திற்குப் புறப்பட்டு விட்டார். அன்று சாயங்காலம் வரை அவர் வீட்டிற்குத் திரும்பி வரவில்லை.

"டின்னர்" சாப்பிட்டு விட்டு நான் ஜாஸிகினின் வீட்டிற்குச் சென்றேன். வரவேற்பறையில் மூத்த இளவரசி மட்டும் இருப்பதை பார்த்தேன். என்னைப் பார்த்ததும் தொப்பிக்குக் கீழே இருந்த தன்னுடைய தலையை, ஒரு பின்னக் கூடிய ஊசியால் அவள் சொறிந்தாள். உடனடியாக என்னைப் பார்த்து அவளுக்கு ஒரு விண்ணப்ப கடிதத்தை பிரதி எடுத்து தரமுடியுமா என்று கேட்டாள்.

"சந்தோஷமாக...” நான் அங்கிருந்த நாற்காலியின் ஓரத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டே கூறினேன்.

"எழுத்துகள் மிகவும் பெரியதாக இருக்குமாறு பார்த்துக் கொள்.” இளவரசி சொன்னாள். தொடர்ந்து என்னிடம் ஒரு அழுக்கடைந்த பேப்பரைக் கொடுத்துக் கொண்டே கூறினாள்." "இன்றைக்கே இதை பிரதி எடுத்து விடுவாயா என் அருமை சார்?”

"நிச்சயமாக... நான் இன்றே பிரதி எடுத்து விடுகிறேன்.”

பக்கத்து அறையின் கதவு அப்போது திறந்தது. இடைவெளியின் வழியாக நான் ஜினைடாவின் முகத்தைப் பார்த்தேன். அவளுடைய முகம் வெளிறிப்போயும் வாட்டத்துடனும் காணப்பட்டது. அவளுடைய கூந்தல் அலட்சியமாக பின்னால் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது அவள் தன்னுடைய அகலமான, எரிந்து கொண்டிருக்கும் கண்களால் என்னையே வெறித்துப் பார்த்தாள். தொடர்ந்து மெதுவாகக் கதவை அடைத்தாள்.

"ஜினா! ஜினா!” கிழவி அழைத்தாள். ஜினைடா எந்தவொரு பதிலும் கூறவில்லை. நான் கிழவியின் விண்ணப்ப கடிதத்தை வீட்டிற்கு எடுத்துச் சென்று, அன்று முழு சாயங்காலமும் அந்த வேலையிலேயே ஈடுபட்டேன்.

9

என்னுடைய "வெறித்தனமான ஈடுபாடு" அன்றுதான் ஆரம்பமானது. வேலைக்குள் நுழையும்போது, ஒரு மனிதனுக்கு எப்படிப்பட்ட உணர்வு உண்டாகும் என்பதை அப்போது நான் நினைத்துப் பார்த்தேன். ஒரு சாதாரண பையனாக இருப்பது என்னும் விஷயத்தை நான் அப்போதே நிறுத்திக் கொண்டேன். நான் காதலில் ஈடுபட்டிருக்கும் ஒருவன். அன்றிலிருந்துதான் என்னுடைய வெறித் தனமான ஈடுபாடு ஆரம்பமானது என்று நான்தான் சொன்னேனே! இன்னும் சொல்லப் போனால்- என்னுடைய கவலைகளும் அன்றிலிருந்துதான் ஆரம்பமாயின. ஜினைடாவிடமிருந்து விலகி இருக்கும் போது நான் மிகவும் வேதனைப்பட்டேன். என் மனதிற்குள் எதுவுமே நுழைய மறுத்தது. எந்த வேலையைச் செய்தாலும், அது என்னைப் பொறுத்த வரையில் தவறிலேயே போய் முடிந்தது. முழு நாட்களும் நான் அவளைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருப்பதிலேயே செலவிட்டேன். அவள் இல்லாதபோது, நான் ஊசியின்மீது இருப்பதைப்போல் உணர்ந்தேன். அதே நேரத்தில், அவள் அருகில் இருக்கும் போதும், அப்படியொன்றும் பெருமைப்பட்டுக் கொள்கிற அளவிற்கு நான் இல்லை. நான் பொறாமைப்பட்டேன். எனக்கு முக்கியத்துவம் இல்லாமலிருப்பதை நான் உணர்ந்தேன். நான் முட்டாள்தனமாக அவளைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டும், கற்பனை பண்ணிக் கொண்டும் இருந்தேன். இனம் புரியாத ஒரு சக்தி என்னை அவளிடம் இழுத்துச் சென்றது. அவளுடைய அறையின் கதவு வழியாக செல்லும் ஒவ்வொரு தருணத்திலும் அளவற்ற சந்தோஷத்தை அடையாமல் என்னால் இருக்க முடியவில்லை நான் அவள்மீது காதல் உணர்வு கொண்டிருக்கிறேன் என்பதை உடனடியாக ஜினைடா கற்பனை செய்து தெரிந்து கொண்டு விட்டாள். சொல்லப் போனால், நான் அதை தெரியாமல் மறைக்க வேண்டும் என்று மனதில் நினைக்கக்கூட இல்லை. என்னுடைய அந்த வெறி கலந்த ஈடுபாட்டை அவள் ரசித்தாள். என்னை முட்டாள் என்று நினைத்து, சாதாரணமாகக் கருதி, மனதில் வேதனையைத் தந்து கொண்டிருந்தாள். அவளை நினைக்க நினைக்க மனதில் ஒரு இனிய உணர்வு உண்டானது. தன்னிச்சை, பொறுப்பற்ற தன்மை ஆகியவற்றால் உண்டான அளவற்ற சந்தோஷம் ஒரு பக்கம், அதே நேரத்தில்- இன்னொருவருக்கு தாங்க முடியாத வேதனை... ஜினைடாவின் கையில் நான் ஒரு மெழுகுபோல ஆனேன். இன்னும் சொல்லப்போனால் அவளுடன் காதல் உணர்வு கொண்டிருந்தவன் நான் ஒருவன் மட்டுமல்ல. அவளுடைய வீட்டிற்கு வருகை தந்து கொண்டிருக்கும் எல்லா ஆண்களுமே அவள்மீது பைத்தியம் கொண்டிருந்தனர். அவள் அவர்கள் எல்லாரையும் தன் கால் பாதத்தில் நூலில் கட்டிப் போட்டு வைத்திருந்தாள். அவர்கள் மனதில் நம்பிக்கை உண்டாவதையும் பய உணர்வுகள் எழுவதையும், அவர்களை தன்னுடைய விரலைச் சுற்றி வலம் வரச் செய்வதையும் பார்த்து அவள் மனதிற்குள் சந்தோஷப்பட்டாள். (அவர்களின் தலைகளை ஒன்றோடொன்று அவள் மோதச் செய்து கொண்டிருந்தாள் என்று கூறுவதுதான் சரியாக இருக்கும்). அதற்கு அவர்கள் எந்தச் சமயத்திலும் சிறிதளவு கூட எதிர்ப்பு காட்ட வேண்டும் என்று மனதில் நினைத்ததே இல்லை. அதற்கு மாறாக அவர்களே தங்களை அவளிடம் வலியச் சென்று ஆர்வத்துடன் ஒப்படைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவளைப் பற்றி முழுமையாகக் கூறுவதாக இருந்தால்- அவள் வாழ்வின் முழுமையையும் அழகையும் ஒன்று சேர கொண்டிருந்தாள். அவளிடம் வினோதமான கவர்ந்திழுக்கும் கலவைகளாக மென்மையான அணுகுமுறையும், அலட்சியப் போக்கும், செயற்கைதனமும், எளிமையும், பன்முகத் தன்மையும், சாதாரண இயல்பும் இருந்தன. அவள் எதைச் செய்தாலும் அல்லது கூறினாலும், அவள் செய்யும் ஒவ்வொரு காரியத்திலும், அவற்றில் புரிந்து கொள்ள முடியாத ஒரு கவர்ச்சித் தன்மை ஒட்டி உறவாடிக் கொண்டிருந்தது. அதில் ஒரு தனி நபரின் ஆளுமை பலமாக சிம்மாசனம் போட்டு உட்கார்ந்து ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தது. அவளுடைய முகம் எப்போதும் மாறிக் கொண்டே இருந்தது. அது தொடர்ந்து செயல்பட்டுக் கொண்டே இருந்தது. ஒரே நேரத்தில் அது கிண்டல், கனவுத் தன்மை, வெறி கலந்த ஈடுபாடு- எல்லாவற்றையும் வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருந்தது. பலவகைப்பட்ட உணர்ச்சிகள், காற்று வீசியடித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு கோடை நாளின்போது மேகங்களின் நிழல்கள் மாறிக் கொண்டேயிருப்பதைப்போல புரிந்து கொள்ள முடியாதவையாகவும், மிகவும் வேகமாக மாறிக் கொண்டே இருப்பவையாகவும் இருந்தன. அவள் தன்னுடைய உதடுகளாலும் கண்களாலும் ஒவ்வொருவரையும் விரட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

தன்னுடைய ஒவ்வொரு ஆராதகரும் அவளுக்குத் தேவைப்பட்டார்கள். பைலோவ்ஸொரோவ்வை சில நேரங்களில் அவள் "என்னுடைய பயங்கரமான மிருகமே" என்றும், சில வேளைகளில் சுருக்கமாக "என்னுடையவன்" என்றும் குறிப்பிடுவாள்.