Lekha Books

ஒரு சாதாரண பெண்ணுக்கு நிறைய குசல பிரச்சினைகள் கேட்பதற்கு இருக்கும். பல வருடங்களுக்குப் பிறகு பார்க்கும்போது மனைவியைப் பற்றித்தான் ஒருத்தி கேட்பாள். மனைவி எங்கேயிருந்து வந்தவள், மனைவியின் தந்தை யார்... - இப்படிப் போய்க் கொண்டிருக்கும் அந்தக் கேள்விகள். எந்த அளவிற்கு அசௌகரியமான கேள்விகளாக அவை இருக்கின்றன! மனைவி எங்கேயிருந்து வந்தாள்? பஞ்சாபியா, கேரளக்காரியா? தந்தை யார்? என்ன வேலை? ஒரே வார்த்தையில் அந்தக் கேள்விகளுக்கு பதில் கூறிவிட முடியாது. விளக்கிக் கூறினால்தான் புரிந்து கொள்ள முடியும். அது எவ்வளவு கஷ்டமானது!

ஒரு அவமதிப்பு, மரியாதை இல்லாமை உண்டானது. அவனைப் பார்த்து குசலம் விசாரித்தல்கள் அசெகளரியமாக இருந்ததால், அப்படி நடந்திருக்கலாம். கலாவதியைப் பற்றிய விஷயம் எதையும் அவன் கேட்கவில்லை. தப்பித்தால் போதும் என்று இருந்தது. எத்தனை குழந்தைகள் என்றுகூட கேட்கவில்லை. அவள் மிகவும் மெலிந்து போய்க் காணப்பட்டாள். அந்த அளவிற்கு நல்ல ஒரு வாழ்க்கை இல்லை. எனினும் திருப்திதான் என்று தோன்றுகிறது.

திருப்தி என்றால் என்ன? அவள் பட்டினி கிடக்கிறாள் என்று வைத்துக் கொள்வோம். பட்டினி இல்லாமல் இருப்பதற்காக புல்ஸ் அய்யும் ரொட்டியும், வெண்ணெய்யும் ஜாமும், கான் ஃளெக்ஸும் பாலும், சாப்பிடவில்லை- கஞ்சியும் துவையலும். கணவன் பாடுபட்டு உழைக்கிறான் என்பது உறுதியானால், அது கிடைக்கவில்லையென்றாலும் திருப்தி உண்டாகும். என்ன காரணத்தாலோ அது சிலருக்கு மட்டுமே இருக்கலாம்.

சாயங்கால சந்தையில் ஆட்கள் கூடியிருக்கிறார்கள். அங்கு சில கட்டிடங்கள் உண்டாகி இருக்கின்றன. இன்று சந்தையில் கூடும் ஆட்களுக்கு மாற்றம் இருக்கிறது. எனினும், அந்த இடம் ஒரு அழுக்கடைந்த இடம்தான்.

சிறிது தூரம் நடப்பது ஒரு சுகமான விஷயம்தான். அந்த நாளிலிருந்து அதை அவன் தெரிந்து கொண்டான். மாலையில் பேருந்திற்காகக் காத்து நின்றிருக்காமல் வீடு வரை நடந்தால் எப்படி இருக்கும்? உடல் பயிற்சி மனதிற்கும் உற்சாகம் அளிக்கும்.

இளம் வயதில் அப்படிப் படித்திருக்கிறான். உடல் பயிற்சி தேவை என்று.

அந்த ஒரு நடையில் அவன் என்னென்ன காரியங்களைப் பற்றியெல்லாம் சிந்தித்திருக்கிறான்! உடலுக்கும் மனதிற்கும் ஏதோ ஒரு பெரிய மாறுதல் உண்டானது. விஸ்வநாதனின் ஓவியக்கலை ரசனையைப் பற்றிக் கேள்வி கேட்டான். அது ஒரு பெரிய விஷயம் தான். அவனுடைய ஓவியங்கள் அனைத்தும் ஒரே மாதிரி இருக்கின்றன என்று தோன்றியது. சரிதானா? சரிதான் என்று கூறுவது

ஒரு ரசனை. ஒரு தண்ணீர்ப் பந்தலை அவன் வரையட்டும்... கொச்சு தேவகியை வரையட்டும்... ஒப்புக்கொள்ளலாம். அவற்றையெல்லாம் அவன் மறுக்கிறான் என்றால்... ஒருவேளை, ஒரே மாதிரியான ஓவியங்களை வரையக்கூடிய ஒரு மனிதன்தான் அவன் என்று கூறுவான். எனினும், அவனுடைய ஆரம்ப கால ஓவியங்கள் நன்றாக இருந்தனவே!

திருப்தியைப் பற்றி ஒரு புதிய விளக்கம் கிடைத்தது. பேஷ்! அது கேரள கிராமத்தின் விளக்கம். நகரத்தின் அல்ல... பஞ்சாபின் அல்ல... இமாச்சலப் பிரதேசத்தின் அல்ல.

9

தரையில் இருந்த எல்லா வீடுகளின் படிகளிலும் நடந்தான். எத்தனை வருடங்களுக்குப் பிறகு அங்கெல்லாம் அவன் நடக்கிறான்! மிகவும் இளம் வயதில் அந்த ஒற்றையடிப் பாதைகளிலும் வயலின் வரப்புகளிலும் அவன் நடந்து திரிந்திருக்கிறான். அந்தக் கரையின் வாழ்க்கையைவிட்டு அவன் விலகி வாழ்ந்து கொண்டிருந்தான்.

அவ்வாறு கழிந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை கடந்து சென்றது. அது சந்தோஷமான நாளாக இருந்தது. அடுத்த வாரம் எல்லா வீடுகளுக்கும் செல்ல வேண்டும். மனிதர்களிடம் நெருங்க வேண்டும். இப்படி ஒரு மனிதன் இருப்பதை ஊர்க்காரர்கள் மறந்து விட்டார்கள். அவர்களுடன் ஒரு தொடர்பும் இல்லை. அப்படி இல்லை. மறந்திருக்க மாட்டார்கள். குமுதம் அங்கு வசித்த நாட்களில் ஒரு பேச்சு விஷயமாக இருந்திருக்க வேண்டும்.

அந்த வீடுகளுக்குச் சென்றால் ஒரு தொல்லை உண்டாகும். பதில் கூற இயலாத ஓராயிரம் கேள்விகள் உண்டாகும். அனைத்தும் குமுதத்தைப் பற்றியதாக இருக்கும். ஒரு கேள்விக்குக்கூட பதில் கூற முடியாது. இந்தப் பச்சிலைக் காடுகளுக்குக் கீழே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும்

மனிதர்களுக்கு வித்தியாசமெல்லாம் கிடையாது. அது எந்த அளவிற்கு ஒரு கஷ்டமான விஷயம்! இதைத்தான் கேட்க வேண்டும் என்று அல்ல. எதையும் கேட்கலாம். எல்லா செய்திகளையும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். அது ஒரு மூச்சை அடைக்கக் கூடிய விஷயம். அவர்கள் எதற்காக இவற்றையெல்லாம் தெரிந்து கொள்கிறார்கள்? பழகும்போது மரியாதையுடன் பழக வேண்டும் என்பது அவர்களிடம் இல்லை. அது எப்படி உண்டானது?

அந்த வீடுகளில் பலவும் நன்றாக இருக்கின்றன. சில வீடுகள் சிதிலமடைந்து போயிருக்கின்றன. எல்லா இடங்களிலும் மனிதர்கள் மிகவும் கடுமையாக உழைக்கிறார்கள். உழைக்கின்றவர்களும் நன்றாக ஆகாமல் போவதற்குக் காரணம் என்ன? ஏதாவது பிரச்சினை வாழ்க்கையில் எங்கேயாவது உண்டாகியிருக்கும். முகத்தலைக்காரர்கள் பழைய வீட்டுடன் சேர்ந்து மேலும் ஒரு நல்ல கட்டிடத்தையும் கட்டி இருக்கிறார்கள். சுவர் கட்டியிருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு நல்ல வசதி... அதைத் தாண்டியிருக்கும் நேந்திர வாழைத் தோட்டத்தைப் பார்த்தால் ஆர்வம் தோன்றும். எந்த அளவிற்குப் பெரிய குலைகள் விழுந்திருக்கின்றன! யானையின் கொம்பு அளவிற்கு காய்கள் பெரிதாக இருந்தன. வாழையால் தாங்க முடியவில்லை. நல்ல தாங்கியை வைத்துக் கட்டியிருக்கிறார்கள். அப்படி ஒரு தோட்டத்தை உண்டாக்கி லாபம் சம்பாதிப்பது ஒரு ஆனந்தமான விஷயம்தான்... பஞ்சாபில் இருக்கும் தோட்டங்களைப் பற்றி அவன் கூறக் கேட்டிருக்கிறான். இமாச்சலப் பிரதேசத்தில் எங்கோ இருக்கும் ஒரு ஆப்பிள் தோட்டத்தைப் பற்றி ஒருமுறை விஸ்வநாதன் சொன்னான்... ஓ... விஸ்வநாதன் கூறுகிறான்... இந்த வாழைத் தோட்டத்தைப் பார்க்க முடியவில்லை... விளக்கத்தைக் கேட்டான். அந்த ஆப்பிள் தோட்டத்தைக் கண்களுக்கு முன்னால் அவன் பார்த்தான். அங்கு காதல் வயப்பட்ட ஜோடிகள் சாயங்கால வேளையில் சொர்க்கப் பிறவிகளைப்போல நடந்து செல்வதையும் அவன் மனதில் நினைத்துப் பார்த்தான். அது நிரந்தரமாக இதயப் பலகையில் பதிய வைக்கப்பட்டுவிட்டது. அதை மறப்பதற்காக கண்களை அடைத்துப் பார்த்தான். பலித்தது. மூடுபனியைப் போல அந்தக் காட்சி மங்கலானது. பௌலோஸின் நேந்திர வாழைத் தோட்டம் தெளிவாகத் தெரிந்தது.

அது ஒரு வெற்றி பெற்ற காரியம். எதிர்பக்கத்தில் இருந்த கண்ணாடியில் பிரகாசமான ஒரு முகம் தெரிவதைப் பார்த்தான். இந்த அளவிற்குப் பிரகாசமாக அந்த முகத்தை முன்பு எந்தச் சமயத்திலும் அவன் பார்த்ததில்லை. ஏதோ ஒரு காரியத்தை அடைந்துவிட்டதைப் போல தோன்றுகிறது.