Lekha Books

பொழுது விடிவதற்கு முன்பே இது என்ன சிந்தனை? அந்த கோவிலில்தான் வழிபட வேண்டும் என்று கட்டளை இட வேண்டுமென்று... ஒருவேளை காலை நேரத்தில் அங்கு வேறு ஆட்கள் குளித்து வழிபடுவதற்கு இருப்பார்கள் என்று வரலாம்... சாயங்கால நேரத்திலும் அவள் குளித்து வழிபட வேண்டும் என்று கூறினால் என்ன? மாலை வேளைகளில் அவள் வீட்டிலிருந்து செல்லும்போது, அணிந்திருக்கும் ஆடைகள் கரியும் அழுக்கும்பட்டுக் கசங்கிப் போயிருக்கும். முகத்தில்கூட அழுக்கு புரண்டிருக்கும். சந்தனக்குறி மட்டும் இருக்கும். சாயங்கால நேரத்திலும் அவள் குளிக்கட்டும். அந்தப் புனிதத்தன்மை உண்டாகட்டும். அதிகாலை நேரத்தில் அந்த மலருக்கு மலர முடியுமென்றால் சாயங்கால ராகத்திலும் மலரக்கூடிய ஒரு மலராக ஆகட்டும்... ஆனால், இரவில் அவளுக்கு ஏன் அந்த அழகு இருக்க வேண்டும்? யார் தெரிந்து கொள்வதற்கு?

பெரிய கோவிலில் இருக்கும் தேவதையிடம் எத்தனைப் பேர் பிரார்த்தனை செய்கிறார்கள்? இங்கு அவளுடைய பிரார்த்தனையை தேவதை கேட்பாள். ஏனென்றால், ஒரே ஒருத்திதான் பிரார்த்தனையே செய்கிறாள். அவள் என்ன கூறிப் பிரார்த்திப்பாள்? பிரார்த்தனை செய்வது... அந்தப் பெண் பிரார்த்தனை செய்து, பிரார்த்தனை செய்து காரியத்தைச் சாதித்து விடுவாள் என்று தோன்றுகிறது. என்ன காரியம்?

அப்படியே அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமையும் கடந்து போனது.

6

மோகனன் மிகவும் பிடிவாதமாக இருந்தான். என்ன ஒரு கடுமையான பிடிவாதம்! குமுதத்தைப் பார்க்க வேண்டும் என்று மனதிற்குள் ஏன் ஒரு விருப்பம் உண்டாகவில்லை? முந்நூறு ரூபாய்களை ஒரு கவருக்குள் போட்டுத் தந்துவிட்டு, சனிக்கிழமை மதியத்திற்குப் பிறகு மோகனன் விரட்டி விட்டான்.

நான்காயிரத்தைத் தாண்டிய ரூபாய்கள் அவ்வப்போது எடுத்ததுதான். அதைக் குறிப்பிட்டு வைத்திருந்தான். அது கணக்கில் வந்துவிட்டது.

கணக்கு சரியாக இருக்க வேண்டும். கணக்கில், பேரேட்டில் வரவேண்டியதுதான். இது ஒவ்வொரு மாத சம்பளத்திற்கும் மேலே. இருநூற்றைம்பது ரூபாய் சம்பளத்தில் என்ன நடக்கும்? எதுவும் நடக்காது. காரட்- பீன்ஸ் போன்றவற்றிற்கு இங்கு கடுமையான விலை. முட்டைக்கு இருபத்தைந்து பைசா. மாட்டு மாமிசமும் பன்றி மாமிசமும் வாங்கப்படுவதில்லை. அதை சமையல் பண்ணுவதில் அக்காவிற்கு விருப்பம் இல்லை... அது நல்லதுதான். எனினும், சம்பளம் முழுவதும் தீர்ந்து, அதிக பற்று என்று ஆகிவிட்டது. அப்படி பற்று அதிகமாகக் கூடாது என்று நினைத்துதான் மோகனன் சொன்னானா? இருக்கலாம்... இதோ இப்போது மேலும் முந்நூறு ரூபாய்களைத் தந்தான். கட்டாயப்படுத்தி அனுப்பி வைத்தான்.

ஆமாம்... பில்லைச் செலுத்திவிட்டான். அவளுடைய தந்தையிடம் கொடுத்தான். அந்த மனிதர் நன்றி கூறி கையெழுத்துப் போட்டார். அவருக்கு பஞ்சாபில் ஹோட்டல் வியாபாரம் இருந்ததா? இருந்தது என்று தோன்றுகிறது. பிசினஸ் இருந்தது என்றோ பட்டாளத்திற்குப் பொருட்களைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார் என்றோ கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். என்னவாக இருந்தாரோ? யாருக்குத் தெரியும்?

விஸ்வநாதன் அங்கு ஒரு வாரம் தங்கிவிட்டு வந்தான். அவ்வளவு நாட்கள் அங்கு தங்கியிருந்த விவரத்தை அவன் கூறவில்லை... குமுதம் அமர்ந்து பின்னிக் கொண்டிருந்தாள். வாசிக்கவும் செய்தாள்... அவளுடைய வாழ்க்கை மிகவும் சிரமம்தான். அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமை வருவதற்கு வாய்ப்பில்லை என்று கூறிவிட்டுத்தான் வந்தான். குமுதம் எதுவும் சொல்லவில்லை.

தெருவைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பது என்பதே ஒரு சுவாரசியமான விஷயம்தான். எவ்வளவு... எவ்வளவு ஆட்கள் அங்குமிங்குமாகக் கடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள்! நன்கு தெரிந்தவர்களும் இருப்பார்கள். தெரியாதவர்களும் இருப்பார்கள். கடுமையான வெய்யில்.

குடையும் செருப்பும் இல்லாமல் எப்படி நடக்கிறார்கள்? காரியங்களை மட்டும் மனதில் வைத்துக்கொண்டு அவர்கள் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள். காரியம் என்னவாக இருக்கும்? சீறிப்பாய்ந்து செல்லும் கார்களில் பெண்கள் இருக்கிறார்கள்... ஆண்கள் இருக்கிறார்கள். தினமும் மாலை நேரத்தில் மோட்டார் சைக்கிளில் ஒரு மனிதனின் பின்னால் ஒரு பெண் அவனை நெருக்கிப் பிடித்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருப்பாள். அந்தப் பெண் நவநாகரீகம் உள்ளவளாக இருப்பாள். உதடுகளைச் சிவப்பாக்கி இருப்பாள். அவர்கள் மலையாளிகளா? என்னவோ? நிச்சயமில்லை.

மோகனன்தான் எவ்வளவு நேரமாக கேஷில் உட்கார்ந்திருக்கிறான்! அப்படித் தெருவைப் பார்த்துக்கொண்டு நிற்கக்கூடாது. நான்காயிரம் ரூபாய்களைத் தாண்டி அதிகப் பற்றாக இருக்கும்போது, மிகவும் முக்கியமான பில் தொகையைக் கட்டுவதற்காக, முந்நூறு ரூபாய்களைக் கொடுத்தனுப்பினான். அப்படி ஒரு சிந்தனை இன்றுவரை தோன்றியதில்லை. மோகனனிடம் ஒரு நன்றியுணர்வு தோன்றுகிறது. கடை ஆரம்பமானது. மோகனன் பணத்திற்கு ஏற்பாடு செய்தான். இரண்டு பேரும் சேர்ந்து கடையை நடத்தினார்கள். சம்பளத்தைத் தீர்மானித்தார்கள். அப்படியே நடந்து கொண்டிருக்கிறது. மோகனன் தனியாக உட்கார்ந்து வேலை செய்து கொண்டிருக்கிறான் என்ற சிந்தனை இதுவரை தோன்றியதில்லை. இப்போது இப்படித் தோன்றுவதற்குக் காரணம் என்ன?

பணம் மோகனனுக்குச் சொந்தமானது. ஆயிரம் ரூபாய் பெற்றுப் பெருகியிருக்கிறது. பணம் வேறு எதையும்விட வேகமாக பெற்றுப் பெருகும். பெற்றுப் பெருகிய பணம் மோகனனுடையது. வேறு யாருடையதுமல்ல. அப்படியென்றால் நான்காயிரத்தைத் தாண்டிய பணம் அவனுடையதுதான்... என்னவோ மனதிற்குள் கிடந்து நெருடுகிறது. என்ன அது? இவை அனைத்தும் அவனுக்குச் சொந்தமானதுதானே? முகவரியே "மாடர்ன் ட்ரக்ஸ்" என்பதுதான். அவனுடைய பெயருக்குத்தான் சரக்குகள் வருகின்றன. விற்பனையையும் அவன் பார்த்துக் கொள்கிறான். லைசன்ஸும் மோகனனின் பெயரில்தான் இருக்கிறது. அப்படியென்றால்... அப்படியென்றால்... பணம் அவனுடையதே. கடன் வாங்குவதோ? அவன்தான். இல்லாவிட்டால் யார்? பொறுப்பு யாரிடம் இருக்கிறதோ, அவன்தான் உரிமையாளன். அந்த வாசகத்தை மீண்டுமொருமுறை திரும்பச் சொல்ல வேண்டும்போல தோன்றுகிறது. அந்த வாசகம் எப்படி மனதில் வடிவம் எடுத்தது? நன்றாக இருக்கிறது... குமுதத்தைப் பற்றிய பொறுப்பு யாருக்கு இருக்கிறதோ, அவனுக்குத்தான் உரிமையும் இருக்கிறது. அப்படியென்றால், அதிக பற்றிற்குக் கணக்கு கூறலாம்... சிரிப்பு வருகிறது. யார் அதிகம் வாங்கியிருப்பது?

அவளுடைய தந்தையிடம் ஏராளமான பணம் இருக்கிறது என்று அன்று விஸ்வநாதன் சொன்னான். அதையேதான் மோகனனும் கூறுகிறான். ஒரே ஒரு மகள்தான் இருக்கிறாள். அந்த மனிதர் எதற்காக அந்தப் பணம் முழுவதையும் வைத்திருக்கிறார்? யாருக்குத் தெரியும்? அவளுடைய பணத்தைப் பற்றிய பேச்சு எந்தச் சமயத்திலும் எழுந்ததில்லை.

சாலையைத் தாண்டி இருந்த அரச மரத்திற்குக் கீழே ஒரு மனைவியும் கணவனும் அமர்ந்திருக்கிறார்கள். அரச மரத்தின் இலைகள் அசைந்து கொண்டிருக்கின்றன. காலையிலிருந்து அவை அப்படியே அசைந்து கொண்டிருக்கின்றன. கீழே நல்ல காற்று இருக்கிறது. ஏதோ கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் ஏதோ காரியமாக நகரத்திற்கு வந்திருக்கிறார்கள். அரச மரத்தின் நிழலில் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இளம் வயதில் இருப்பவர்கள். அவளுடைய மடியில் இருந்து அவன் வெற்றிலையையும் பாக்கையும் எடுத்துப் போடுகிறான். பரவாயில்லை.