Lekha Books

அவள் உள்ளே போவாள். அப்போது குமுதம் தூக்கத்தில் இருப்பாள்.

பஞ்சாபில் அப்படி இருப்பதில்லை. பஞ்சாபில் பெரிய அளவில் குளிர் இருக்கும். சூரியன் தோன்றுவதற்கு முன்பே கண் விழிக்க வேண்டும்! குமுதம் நீரில் மூழ்கிக் குளிப்பதில்லை. அவள் மூழ்கிக் குளித்ததே இல்லை. எண்ணெய்யும் அரப்பும் தேய்க்காமல் வாசனை எண்ணெய்யையும் ப்ரஷையும் அவள் பயன்படுத்துவாள். சர்தார்கள் ஆண்டில் ஒருநாள்தான் குளிப்பார்கள் போலிருக்கிறது. அதனால்தான் அவர்கள் நடந்து செல்லும்போது, ஒரு வாசனை இருக்கிறது.

குமுதம் கண் விழித்து எழுந்து வரும்போது, வெளிறிப்போய் இருப்பாள். வாடிப்போய்க் காணப்படுவாள். அந்த மலர் மாலை நேரத்தில்தான் மலரும். சாயங்கால நேரத்தில் கொச்சு தேவகி கசங்கிப் போய் இருப்பாள். அணிந்திருக்கும் புடவையில் கரியும் அழுக்கும் படிந்து, உடம்பு முழுக்க வியர்வை அரும்பி, அழுக்கு படிந்த முகம் களை இழந்து காணப்படும். வேலை செய்து கொண்டிருப்பாள். ஆனால், அவள் களைத்துப் போயிருக்கமாட்டாள். மிகவும் உற்சாகத்துடன் இருப்பாள்.

நினைத்துப் பார்க்கும்போது சிரிப்பு வந்தது. குமுதம் ஊருக்கு வந்து அதிக நாட்கள் ஆகவில்லை. ஒரு சம்பவம் நடந்தது. அவளுடைய தலையில் ஒரு பேன் நுழைந்துவிட்டது. அவள் பைத்தியம் பிடித்ததைப் போல் ஆகிவிட்டாள். அவள் திட்டிக் கொண்டிருந்தாள். யார் யாரையெல்லாமோ திட்டினாள். என்ன ஒரு கெட்ட நேரம்! எல்லாரும் கவலைப்பட்டார்கள். கொச்சு தேவகி மட்டும் அதே இடத்தில் நின்று கொண்டு சிரித்தாள். அக்காகூட கவலைப்பட்டாள். அரப்பு தேய்த்து மூழ்கிக் குளிக்கும்படி பக்கத்து வீட்டைச் சேர்ந்த ஏதோ ஒரு வயதான பெண் அறிவுரை சொன்னாள். அருவியில் நீர் பாறைகளில் மோதி, சிதறிச் சிரித்துக் கொண்டு பாய்ந்து சென்றது. வெள்ளியால் ஆன தொங்கட்டான் காற்றில் ஆடிக் கொண்டிருந்தது. ஊரில் இருக்கும் பெண்கள் எல்லாருக்கும் தலையில் பேன் இருக்கிறது. அவள் அரப்பு தேய்த்து மூழ்கிக் குளித்துக் கொண்டிருக்கிறாள்.

எப்படி குமுதத்தின் தலையில் பேன் ஏறியது?

குமுதத்தின் பேன்கடி பயங்கரமான விஷயந்தான். அந்தத் தலையில் பேன் சுகமாக இருக்கலாம். தலை நனையும் அளவிற்குக் குளியல் அபூர்வமாகவே நடக்கும்.

கொச்சு தேவகி பாத்திரத்தை எடுத்துக் கொண்டு போகிறாள். கழுவுவதற்குத்தான். ஒரு குவியல் கூட்டை அக்கா பரிமாறிவிட்டிருந்தாள். நல்ல சிறிய அரிசியில் உண்டாக்கப்பட்ட கஞ்சி.

மூன்று நான்கு பலா இலைக் கஞ்சி குடித்தான். கூட்டைத் தொடவில்லை. மீதியை கொச்சு தேவகிதான் குடித்தாள் என்று தோன்றுகிறது. அந்தப் பாத்திரத்தைத்தான் அவள் சுத்தம் செய்வதற்காக எடுத்துக் கொண்டு சென்றாள். கொச்சு தேவகி முறைப்பெண். மாமாவின் மகள்! அவளுக்கு அந்த எச்சில் உரிமைப்பட்டது.

அது தேவையில்லாத ஒன்று. அந்த வகையில் அவளுடைய அந்த காலை நேர அழகையும் மென்மையையும் எச்சில் தின்றுவிட்டது. அதைவிடாமல் இருந்திருக்கலாம். நம்முடைய ஊரில் அது பரம்பரையாகவே தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. அது தவறு. நம்மிடம் எந்த மாதிரியெல்லாம் தவறான நடவடிக்கைகள் இருக்கின்றன! கொச்சு தேவகிக்கு அந்த எச்சிலைச் சாப்பிட ஒரு வெறுப்பும் இல்லை.

முறைப்பெண்! ரசிக்கும்படியான வார்த்தை! ஒரு நல்ல சம்பிரதாயம்தான். மாமாவிற்கு ஒரு மகள் இருந்தால், அவள் முறைப்பெண் ஆகிவிடுவாள். அப்பாவின் மருமகளும் முறைப்பெண்தான். ஒன்றாக அவர்கள் வளர்கிறார்கள். அம்மாவும் மாமாவும் கொச்சு தேவகியும். அவள் பிறந்தபோதே கணவனை முடிவு செய்துவிட்டாள். ஒருவரோடொருவர் கூறிக்கொள்ளாத அந்த முடிவின்மீதுதான் அந்த வீடுகள் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தன. எச்சிலைச் சாப்பிட கொச்சு தேவகிக்கு வெறுப்பு இல்லாமல் போனதற்குக் காரணம் அதுவாகத்தான் இருக்க வேண்டும்.

மரத்தடியில் ஒரு கந்தர்வனின் கோவில் இருந்தது. அதன் முன்பக்கத்தில் முல்லையும் பிச்சியும் செண்பகமும் துளசியும் அடர்த்தியாக வளர்ந்திருந்தன. அதற்கு அருகில் வானம் வரை உயரமுள்ள ஒரு மாமரம் இருந்தது. அதன் கீழேதான் விளையாடக் கூடிய இடம். கொச்சு தேவகி விளையாட்டுத் தோழியாக இருந்தாளோ? அப்படிக் கூற முடியாது. அவள் பின்னால் வருவாள். எதற்காக? அப்படி அத்தையும் மாமாவும் சேர்ந்து கூறியிருப்பார்கள் - பின்னால் நடந்து செல்லும்படி - இல்லாவிட்டால் பழக்கம் காரணமாக இருக்கலாம்.

கொச்சு தேவகியை அடித்தான். அவள் அழுதாள். யாரிடமும் புகார் கூறவில்லை. அழுகைச் சத்தத்தைக் கேட்டு அத்தை வந்தாள். அத்தையும் எதுவும் கூறவில்லை. அவளை அடித்து விட்டான் என்ற செய்தியை அறிந்தாள். அத்தை அவள்மீதுதான் கோபப்பட்டாள்... அத்தை சாதம் பரிமாறுவாள். முழுமையாக உண்ண முடியாது. கொஞ்சம் சாப்பிட்டுவிட்டு எழுந்து போய்விடுவான். அந்தப் பாத்திரத்தில் மீதமாக இருப்பதை கொச்சு தேவகிதான் சாப்பிடுவாள். அன்று அவள் எச்சிலைச் சாப்பிடக் கற்றுக் கொண்டாள். அவள் விளையாட்டுத் தோழியாக இருந்தாள் என்று கூறுவதற்கில்லை. வாலாக இருந்தாள்.

"கொச்சு தேவகி?''

"என்ன?''

அப்படி சற்று அழைக்க வேண்டும் என்று இப்போது தோன்றுகிறது. அழைப்பைக் கேட்டு அவள் என்ன என்று வருவாளா?

அதுதான் முறைப்பெண்! என்னவென்று அழைப்பைக் கேட்பவள்.

மரத்தடி வீட்டின் கொச்சு தேவகிக்கு அவளுடைய முறைப்பையன் இருக்கிறான் என்று எல்லாரும் நினைத்தார்கள். அவளுக்கு வயதாகியும் யாருக்கும் பதைபதைப்பு உண்டாகவில்லை. அதற்காக கவலைப்பட வேண்டியதில்லையே! அவளுக்கு முறைப்பையன் இருக்கிறான். இதுவரை மூன்று மருமகள்களுக்கு மாமா திருமணம் செய்து அனுப்பி வைத்திருக்கிறார்.

மூத்த அக்காவிற்கும் முறைப்பையன் இருந்தானா? அக்கா அப்படியே நின்றுவிட்டது அந்த வகையிலாகத்தான் இருக்க வேண்டும். கொச்சு தேவகிக்கு யசோதரன் இருக்கிறான் என்பதைப்போல. என்னவோ? அதை நினைக்கவில்லை. தெரியாது.

கொச்சு தேவகிக்கு ஒரு ஆளைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். அது கடமை. ராமபத்ரன் நல்லவன். ராமபத்ரனை அப்படி நினைப்பதற்கு என்ன காரணம்? பிறகு ஒரு பெயர் மனதில் வரவில்லை.

ஐந்து வழிகளின் வழியாக காளைகளைச் செலுத்திக் கொண்டு கலப்பையைத் தோளில் வைத்தவாறு கோந்தி நாயர் போகிறார். அங்கு... மலைச் சரிவில் அவருடைய நிலம் இருக்கிறது. வழி வளைந்து அவர் காணாமல் போனார்.

வேலை இல்லாத ஒரு நாளைக் கடத்துவது என்பது கஷ்டமான ஒரு விஷயம்தான். செய்வதற்கு எதுவுமில்லை. குமுதம் இருந்தபோதும் இப்படித்தான் இருந்தது.

இப்போது குமுதம் என்ன செய்து கொண்டிருப்பாள்? பின்னிக் கொண்டிருப்பாள். எத்தனை கம்பளி நூல்களை அவள் பின்னி முடித்திருக்கிறாள்! அந்த நூல்களைக் கொண்டு பூமியை ஒரு தடவை சுற்ற முடியுமா? கட்டுக்கட்டாக அந்த நூல்கள் கம்பாலாவில் இருந்தும் ஜலந்தரில் இருந்தும் முஸ்ஸோரியில் இருந்தும் நைனிட்டாலில் இருந்தும் வந்து கொண்டிருக்கின்றன.