Lekha Books

சாய்வு நாற்காலியில் கால்கள் இரண்டையும் அதன் கைகளின்மீது தூக்கி வைத்துக்கொண்டு, மல்லாந்து படுத்திருந்தான். அப்படி சாய்ந்து படுத்திருந்ததில் ஒரு சுகம் இருக்கத்தான் செய்கிறது. ஏன் தெரியுமா? ஞாபகப்படுத்திப் பார்ப்பது. வெறுமனே ஞாபகப்படுத்திக் கொண்டு படுத்திருப்பது. வாழ்க்கையில் அந்த அளவிற்கு நினைத்துப் பார்ப்பதற்கு என்ன இருக்கிறது? நினைத்துப் பார்ப்பதற்குத்தானே விஷயங்களே இருக்கின்றன!

அந்த நாற்காலியில் பல வினோதமான வேலைப்பாடுகள் இருக்கின்றன. அதன் கால்கள் புலியின் கால்கள். தன்னைப் போன்ற மூன்றுபேர் ஒன்றாக உட்காரும் அளவிற்கு அதன் அளவு இருக்கிறது. ஒவ்வொரு மரத்துண்டுகளையும் எடுத்து வைத்து ஒன்று சேர்க்கப்பட்டிருக்கிறது. தலை சாய்க்கும் பகுதிக்கு மேலே சில பெண்கள் சுற்றிப் பிணைந்து கிடப்பதைப்போல செதுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. மொத்தத்தில் ஒரு அழகு இல்லை. ஆனால், அதில் ஒருமுறை உட்கார்ந்த ஆளைப்பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருந்த கதைகளை ஒவ்வொன்றாக நினைத்துப் பார்த்தான்.

ஊரை ஆண்டுகொண்டிருந்த தம்புரானின் நம்பிக்கைக்குரிய - அனைத்து அதிகாரங்களையும் கொண்ட மனிதராக அவர் இருந்தார். அவரை திவான்ஜியாக ஆக்குவதாக தம்புரான் கூறியதற்கு, வேண்டாம் என்று மறுத்துவிட்டார் அவர். திவான்ஜி மார்கள் சர்வ அதிகாரங்களையும் கொண்ட அந்த மனிதருக்கு முன்னால் ஐம்புலன்களையும் அடக்கிக் கொண்டு நின்றிருப்பார்கள். உயரம் குறைந்த, பெரிய அளவில் தொப்பை விழுந்த வயிற்றைக் கொண்ட மனிதராக அவர் இருந்தார். பிரகாசமான தோற்றத்தைக் கொண்டிருந்தார். அப்போது அந்த மனிதரைக் கண்களை மூடிக்கொண்டு கற்பனை பண்ணிப் பார்க்க முயன்றான். குடுமி இருந்ததாம்! மனதில் உருவம் சரியாகத் தோன்றவில்லை. தடித்து, வெளுத்து, தொப்பை விழுந்த வயிற்றைக்

கொண்ட ஒரு மனிதருக்குப் பொருத்தமான நாற்காலிதான் அது. சாதாரண ஒரு மனிதனுக்கு அப்படிப்பட்ட ஒரு நாற்காலி தேவையே இல்லை. விசேஷமாகத் தயார் செய்யப்பட்டது அது.

அந்த நாற்காலியில் அவனுடைய தாயின் மாமா உட்கார்ந்ததில்லை. அந்தத் தலைமுறையைச் சேர்ந்த எல்லாரும் நாற்காலியை விரும்பினார்கள். பிறகு ஒரு மாமா அதில் உட்கார்ந்திருக்கிறார். இப்போது அந்த நாற்காலியைப் பல நேரங்களில் அவன் பயன்படுத்துகிறான். வேறொன்றை வாங்குவதற்கு முடியாததாலா?

அமர்ந்து ஓய்வு எடுப்பதற்கு அது சரியாக இருக்காது. மனதிற்குள் குழப்பங்கள் இருக்கும் நேரங்களில் அதில் உட்காரலாம். அதில் உட்கார்ந்திருக்கும்போது குடும்பத்தின் கற்பனைக்கெட்டாத காலத்தின் மேன்மையை நோக்கி மனம் பறந்து செல்லும். அது சில நேரங்களில் என்றல்ல - பல நேரங்களிலும் சுவாரசியமான விஷயமாக இருக்கும். நினைத்து நினைத்து உட்கார்ந்து கொண்டிருப்பதற்கு ஏராளமான கதைகள் இருக்கின்றன. கோந்தி நாயரும் கிட்டுண்ணி அய்யாவும் அவனுடைய தாயும் கூறியிருக்கும் கதைகள். சர்வ அதிகாரங்களையும் கொண்ட கோவிந்தமேனனின் வீரச் செயல்கள்... ஒரு குடும்பத்தை உண்டாக்கியதன் வரலாறு!

இன்றைய வாழ்க்கையில் எரிந்து கொண்டிருக்கும் பிரச்சினைகளில் இருந்து பழைய வரலாற்றின் தூசுபடிந்த ஏடுகளில் மூழ்கிப் போய் இருப்பது... பெண்மையை வெளிப்படுத்தி பிறகு நரம்பைத் தளரச் செய்யும் குமுதத்தின் கழிவறையின் கெட்ட நாற்றத்திலிருந்து, இந்த மரத்தாலான அறைகளில் பழமையுடன் இரண்டறக் கலந்திருக்கும் வாசனையில் சுதந்திரமாக மூச்சுவிடுவது... இப்படித்தான் வாழ்க்கை முன்னோக்கிப் போய்க் கொண்டிருந்தது.

பஞ்சாப் - ஹிமாச்சலப் பிரதேசங்களுக்கு, வாசனையை உணரும் சக்தியில் துளைகளை உண்டாக்கும் ஒரு வகையான வாசனை இருக்கிறது. இமாலயத்தின் மலைச் சரிவுகளில் மலர்ந்திருக்கும் மலர்கள் தாங்க முடியாத வாசனை கொண்டவையாக இருக்கலாம். பனியில் மோதி வரும் காற்றுக்கு அடர்த்தி அதிகமாக இருக்கலாம். அந்த பூமிப்பகுதியின் மண்ணுக்குக் கீழே போன நாகரிகங்களில் எத்தனையோ தலைமுறைகளுக்காக நூற்றாண்டுகள் வழியாகப் பின்தொடர்ந்து வரும், வாரிசு மூலம் கிடைக்கக்கூடிய சொத்தாக அது இருக்கலாம். எல்லா அதிகாரங்களையும் கொண்ட மாமாவின் காலத்தில் இருந்து இப்போது இருப்பவர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கும் முட்டாள்தனத்தைப் போல... இல்லை... சிந்துநதிக்கரையில்தான் பாரதத்திற்குத் தேவையான போர்கள் அனைத்தும் நடைபெற்றிருக்கின்றன. அங்குள்ள மண் மனித ரத்தத்தில் கலந்தது. குருதியில் பட்ட மண்ணில் வளரும் செடிகளிலும் மரங்களிலும் இருக்கும் மலர்களுக்குத் தாங்க முடியாத வாசனை இருக்கும்.

பத்து பஞ்சாபிப் பெண்கள் ஒன்றாகச் சேர்ந்தால் அந்த வாசனை இருக்கும். மனதைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு நிற்க முடிந்தால், அவர்களுடன் நெருங்கி நிற்கத் தோன்றும். இல்லாவிட்டால் அந்தப் பெண்களுக்கு மென்மைத் தனம் இருக்கிறதா? மலரைப் போன்ற மென்மைத் தனம்? "என்னைத் தொடக்கூடாது. நான் உதிர்ந்து விடுவேன்" என்று காதலனைப் போல காதல் பாட்டு பாடிக்கொண்டு வரும் பிரகாசமான நிலவிடம் நடுங்கிக்கொண்டே கெஞ்சும் மென்மைத் தனம்! இல்லை காலை நேரத்தில் குளித்து முடித்து கோவிலுக்குச் சென்று சந்தனத்தை நெற்றியில் அணிந்து கொண்டு வரும் கேரளப் பெண்ணின் புனிதத் தன்மை இருக்கிறதா? எளிமை இருக்கிறதா? அவளுடைய கூந்தலில் இருந்து வரும் துளசி, மூலிகை, சந்தனம் ஆகியவற்றின் மெல்லிய வாசனையுடன் சேர்ந்து, வாசனையைப் பரப்பும் அந்த பஞ்சாபிப் பெண்கள் மிகவும் முரட்டுத்தனமாக இருப்பார்கள். நல்ல சதைப்பிடிப்புடன் அவர்கள் காணப்படுவார்கள். கடுகு எண்ணெய், பவுடர், கடுமையான வாசனையைக் கொண்ட ஹேர்ஆயில் ஆகியவை சேர்ந்த வாசனை!

குமுதம் அருகில் வரும்போது அந்த வாசனை இருக்கும். ஒரு சர்தார்ஜி நடந்து போகும்போது, தனியான ஒரு வாசனை இருக்கும். மூக்கை மூடிக்கொள்ள வேண்டும் என்பதைப் போன்ற வாசனை. ஆனால், நாற்றமல்ல. வாசனைதான் - தாங்க முடியாத வாசனை.

அங்கு மாமரங்களும் பலா மரங்களும் இடைவெளியின்றி வளர்ந்திருக்கும் இடத்தில் காகங்களின் கூட்டம் கூடுகிறது. ஆயிரம் காகங்கள் இருக்கும். "க்ரா க்ரா க்ராக்"- கர்ண கொடூரமான சத்தம். அப்படிக் காகங்கள் ஒன்றாகச் சேர்வதற்குக் காரணம் என்ன? தூரத்திலிருந்து அங்கு... காகங்கள் பறந்து வருகின்றன. தங்களின் கூட்டத்தை அழைத்து வரவழைக்கின்றன. அங்கு என்ன நடந்தது?

பஞ்சாபில் காகங்கள் இருக்கின்றனவா? ஞாபகத்தில் இல்லை. குமுதத்திடம் கேட்டிருக்கலாம். அவள் இங்கு இல்லை. பஞ்சாபில் காகங்கள் இல்லாமலிருக்க வேண்டும். இல்லை என்று நினைப்பதற்கு ஒரு காரணம் இருக்கிறது. காகங்களின் கூட்டம் இருக்கும் இடத்தைக் கடந்து போகக்கூடாது. காகம் ஓடிவிடும் - குமுதம் வந்தவுடன். அவள் விஷயம் தெரியாமல் காகங்களின் கூட்டம் இருக்கும் இடத்தின் வழியாக நடந்து சென்றாள். காகங்கள் ஓடின. இந்த சின்னஞ்சிறிய கிராமத்தை ஒன்றிரண்டு நாட்களிலேயே அவள் வெறுக்கத் தொடங்கியிருந்தாள். அவளுடைய அந்த வெறுப்பிற்கு காகங்களின் அலகுகளால் ஆன கொத்தல்களும் கால்களால் ஆன மிதிகளும் சிறகுகளால் ஆன அடிகளும் மகுடங்களாக ஆயின.