Lekha Books

2

அக்கா அங்கு வந்தாள்.

"என்னடா நீ பகல் கனவு கண்டு கொண்டு இருக்கிறாய்? நேரம் என்ன ஆகிவிட்டது என்று தெரியுமா?''

"இன்று வேலை இல்லாத நாள்தானே! எல்லாம் மெதுவாக நடக்கட்டும்.''

"சீக்கிரமா குளி. இல்லாவிட்டால் சாயங்காலம் குளித்தால் போதும். ஏதாவது சாப்பிடு.''

"இல்லை... இல்லை... குளித்துவிட்டு சாப்பிட்டால் போதும்!''

அக்கா சென்றுவிட்டாள். சற்று அழைத்துக் கேட்க வேண்டும் போல தோன்றியது.

"காலையில் என்ன அக்கா?''

"கஞ்சி... பலாக் கூட்டு.''

பலாக் கூட்டு! கஞ்சி! பலாச் சுளையைத் துண்டுகளாக ஆக்கி, வேக வைத்து, மசாலா சேர்த்துக் கிளறி... தேங்காய் எண்ணெய்யை ஊற்றியிருப்பாள். கருவேப்பிலையை உருவிப் போட்டிருப்பாள்.

உடலுக்கு ஏற்ற வகையில் அதில் என்ன இருக்கிறது? எதுவும் இல்லை. எல்லா அதிகாரங்களும் படைத்த மாமாவுக்கு பலாக் கூட்டு என்றால் மிகவும் பிடிக்கும். பலா இல்லாத காலத்திலும் அந்தப் பெரிய மனிதருக்கு காலை வேளையில் பலாக் கூட்டு இருக்கும். பலா இருக்கும் இடத்திலிருந்து பலா வரும். கட்டளை கல்லையே பிளந்துவிடும். பலாவைக் கொண்டு வந்து சேர்க்கும்படி நாடு முழுக்க உத்தரவு பரவும். பலா வந்து சேர்க்கப்படும்.

காலையில் மூன்று நாழி அரிசியைக் கொண்டு உண்டாக்கப்பட்ட கஞ்சி. அம்மா எப்படிப்பட்ட ஆவேசத்துடன் அந்தக் கதையைக் கூறியிருக்கிறாள்! அப்பாவைப் பற்றிய விஷயம் எதையும் அம்மா கூறுவதில்லை. என்ன காரணம்? அப்பா ஒரு முக்கிய கதாபாத்திரமாக இல்லாமல் இருந்தார். தந்தை முக்கிய கதாபாத்திரமாக இல்லாத இந்த ஊரில் எத்தனை நூற்றாண்டுகள் கடந்து போய்விட்டன! எல்லா அதிகாரங்களையும் கொண்ட மாமா கஞ்சி குடிக்கப் பயன்படுத்திய வெள்ளியாலான தட்டு பல தலைமுறைகளாக அறைக்குள் பத்திரமாகப் பாதுகாத்து வைக்கப்பட்டிருந்தது. அது எப்போது வரை இருந்தது? ஆ... பத்மாவின் திருமணம் வரை. அப்போது வெள்ளிக்கு நல்ல விலை இருந்தது. திருமணம் நடத்துவதற்குப் பணமில்லை என்ற சூழ்நிலை வந்தபோது அது விற்கப்பட்டது. நன்றாக அது ஞாபகத்தில் வருகிறது. அந்தத் தட்டு விற்கப்படுவதைப் பற்றி குடும்பத்தில் ஒரு கலகம் உண்டானது. அதை விற்கக்கூடாது என்று அம்மா கூறினாள். நிலத்தையோ வயலையோ விற்க வேண்டும் என்று பிடிவாதம் பிடித்தாள் அம்மா. எந்தவித பிரயோஜனமும் இல்லாமல் இருக்கக்கூடிய அந்தத் தட்டை விற்க வேண்டும் என்று மாமா கூறினார்.

தர்க்கம் அதிகமாகி இப்படி ஆனது. மாமா கேட்டார்:

"எதற்கு இவ்வளவு பெண்களைப் பெற்றெடுத்தாய்?''

அம்மாவிற்குப் பேச வார்த்தைகள் வரவில்லை. எனினும் சொன்னாள்: "குடும்பத்தில் பிள்ளைகள் உண்டாவதைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியவில்லையா? இந்தக் குடும்பம் தனியா நிற்கணும். பிறகு உள்ளதை யாரும் உரிமை கொண்டாடாமல் உன்னுடைய மனைவிக்கும் பிள்ளைகளுக்கும் கிடைக்க வேண்டும்!''

மாமாவைப் பார்க்கும்போது பாவமாக இருந்தது. அவர்களுக்கு, மாமரத்து அடியைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு அம்மா என்ன கூறியும் எதையும் கொடுக்கவில்லை. குடும்பத்தை மாமா ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தார். இரவு உணவு முடிந்து ஒரு பந்தத்தைக் கட்டிக்கொண்டு தன் மனைவியின் வீட்டிற்குச் செல்வார். அவருக்கு நெருப்பு எரிந்து பாதியாக இருக்கும் ஒரு பந்தம் தினமும் கிடைக்கும். அதுதான் எல்லா அதிகாரங்களையும் கொண்ட வீட்டுடனான உறவில் கிடைத்துக் கொண்டிருந்தது.

மரத்தடிக்காரர்களுக்கு இப்போது மிகவும் கஷ்ட சூழ்நிலை. அத்தையும் சில பெண்களைப் பெற்றெடுத்தாள். மாமாவின் மரணத்திற்குப் பிறகு மிகவும் சிரமப்பட்டுத்தான் அவர்கள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இரண்டு பெண்களுக்குத் திருமணம் செய்து வைத்தார்கள்.

மனதிற்குள் ஒரு அமைதியற்ற நிலை. அத்தை மிகவும் சிரமப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள். தூரத்தில் புகையன் மலை தலையை உயர்த்தி நின்று கொண்டிருக்கிறது. அதையும் தாண்டி வெயிலைத் தலையில் தாங்கிக்கொண்டு வேறொரு சிறிய மலை. அந்த மலையின் பெயர் என்ன? யாருக்குத் தெரியும்? எது எப்படி இருந்தாலும், அது புகையன் மலை அளவிற்குப் பெரியதாக இல்லை. சர்வாதி வீட்டையும் மரத்தடி வீட்டையும்போல அவை இரண்டும் இருந்தன.

சற்று புன்னகைக்க வேண்டும்போல இருந்தது. பரவாயில்லை. நல்ல உவமை! நூற்றாண்டுகளாக வெயிலையும் மழையையும் தாங்கிக் கொண்டு அந்த மலைகள் நின்று கொண்டிருக்கின்றன. கொஞ்சம் பாதிப்பு உண்டாகிவிட்டிருக்கிறது. இப்போது அழகும் தோற்றமும் அந்த இரண்டு மலைகளுக்குமே இல்லை.

புகையன் மலையில் நெருப்பைக் கக்கிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பூதம் இருந்ததாம். யாரும் அதன்மீது ஏறுவதில்லை. ஆனால், போர்க்காலத்தில் அங்கு பட்டாளத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் கூடாரம் உண்டாக்கினார்கள். ட்ரக் வண்டிகளும் ஜீப்களும் இரைச்சல்களை எழுப்பிக்கொண்டு வந்தபோது பூதம் எங்கேயோ போய் ஒளிந்து கொண்டது.

டேராடூனைத் தாண்டித் தெரியும் மலைச்சரிவின் பெயர் முஸ்ஸோரி. பார்ப்பதற்கு மிகவும் அழகாக இருக்கும். நைனிட்டால் அழகான ஊர். விஸ்வநாதன் அந்தப் பகுதியில் அப்படியே அலைந்து கொண்டிருப்பான். அங்குள்ள எல்லா இடங்களும் அவனுக்கு விருப்பமான இடங்களே. விஸ்வநாதன் தன்னுடைய புகழ் பெற்ற ஓவியங்களை அந்தப் பகுதிகளின் பின்புலத்தைக் கொண்டே வரைந்தான். ஒரு அழகு தேவதை அவனுடைய ஒவியங்களில் ஒளிந்து கொண்டும் தெளிவாக தெரியும்படியும் மறைந்து கொண்டும் மங்கலாகவும் இருப்பதைப் பார்க்கலாம். விஸ்வநாதனின் கனவுகளின் உயிராக இருப்பவள் அந்த அழகுப் பெண். அவள் பஞ்சாபைச் சேர்ந்தவள். இல்லாவிட்டால் காஷ்மீரைச் சேர்ந்தவள்.

புகையன் மலையின் பசுமை கலந்த பகுதியின் பின்புலத்தில் விஸ்வன் ஒரே ஒரு ஓவியத்தைக்கூட வரைந்ததில்லை. சிறு மலைகளின் அடிவாரத்தின் வழியாக வளைந்து நெளிந்து போய்க் கொண்டிருக்கும் வயல்கள். அந்த வயல்கள் கேரளம் முழுவதும் இப்படித்தான் இருக்குமோ? எங்கும் இப்படித்தான் இருப்பதைப் பார்க்க முடியும். அப்படித்தானே?

பலாக் கூட்டு! இனியும்கூட அக்கா திட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் திட்டிக் கொண்டிருக்கலாம். திட்டுவதற்கு அக்காவிற்கு உரிமை இருக்கிறது. வெறும் அக்கா அல்ல அவள்... அம்மா. வளர்த்தெடுத்த தாய். வயிற்றில் இடம் தரவில்லை. அவ்வளவுதான்.

வாய்ப்புகளை உருவாக்காத, இல்லாவிட்டால் இழக்கப்பட்ட ஒரு வாழ்க்கை - பலம் கொண்டதாக அந்த வீழ்ச்சியடைந்த குடும்பத்தை ஆட்சி செய்துகொண்டு இருக்கிறது. தவறு எங்கே உண்டானது? மாமாவும் அம்மாவும் அக்காவை அப்படியே மறந்து போய்விட்டார்களா? அக்கா பெண்ணாக இருக்கிறாள்; குறிப்பிட்ட வயதை அடைந்துவிட்டாள் என்பதை நினைக்காமல் இருக்கலாம். தெரியாமல் இருக்கலாம். சாதமும் குழம்பும் வைப்பதற்காக சமையலறைக்குள் நுழைந்த அக்காவும் அதை அறிந்திருக்கவில்லை. அரிசியை பக்குவம் வரும் அளவிற்கு வேக வைப்பதிலும் நல்ல குழம்பை வைப்பதிலும்தான் கவனம் இருந்தது. பலாக் கூட்டும் துவையலும் ஊறுகாயும்... இப்படியே நாட்கள் போய்க் கொண்டிருந்தன. மூத்தவள் நின்று கொண்டிருக்க, அவளுக்கு தலைக்குமேலே மணமாலை ஒரு தங்கையின் தோளில் விழுந்தது.