Lekha Books

ஐம்பதாயிரமோ அறுபதாயிரமோ ரூபாய்களின் சுமை. மோகனன் மிகவும் வேகமாக அந்தக் கணக்கைக் கூட்டுவான். அவனுக்கு கணக்கு கூட்ட மிகவும் நன்றாகத் தெரியும். அந்த ஒரு நிமிடம் இந்தப் பெரிய கணக்கைத் தெரிந்து கொண்டால், அதைப் பற்றிய புரிதல் உண்டானால், திருமணம் செய்து கொண்ட இளைஞன் தலையைக் குனிந்து கொள்வான். தரையில் விழுந்துவிடுவான்... பஞ்சாபிலும் யூ.பி.யிலும் வாழ்ந்த ஆள் என்பதால் குமுதத்தின் தந்தை அதற்கு பில்லை அனுப்பினார். அதில் என்ன தவறு இருக்கிறது?

மோகனனின் முகம் மிகவும் கடுமையாக மாறியது. ஒரு குரல் வந்தது:

"அந்த மனிதர் பரவாயில்லையே!''

அதில் என்ன தவறு இருக்கிறது என்பதைப் போல மோகனனின் முகத்தைப் பார்த்தான்.

மீண்டும் ஒரு கேள்வி.

"அவர் பணக்காரர் என்றல்லவா சொன்னாய்? ஒரே ஒரு மகள்தான் இருக்கிறாள் என்றும்...''

ஒரே ஒரு மகள்தான் இருக்கிறாள். பணக்காரர்தான். அப்படிக் கூறிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்போல தோன்றியது. அடக்கி வைக்க முடியாத ஒரு தோணல் அது. உதடுகள் அதைக் கூறுவதற்குத் தயங்கின. ஆனால், மனம் கூறிக் கொண்டிருந்தது.

தெருவின் வழியாக ஏராளமான பயணிகள் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். ஆணின் மிகவும் முக்கியமான நோக்கம் மனைவியின் செலவிற்குக் கொடுப்பதுதான்... அப்பா - அம்மாவின் செலவிற்குக் கொடுத்ததில்லை. மாமா- அத்தைக்கு செலவிற்குக் கொடுத்ததில்லை. மாமாவின் பெயருக்கு அத்தையின் செலவிற்கு ஒரு பில்லை அனுப்பி வைத்திருந்தால்...! அப்பாவின் பெயருக்கு அம்மாவின் மெஸ் பில்லை அனுப்பியிருந்தால்... சிரிக்கக் காரணமாக இருக்கும் விஷயங்கள்தான். சிரிக்கத் தோன்றுகிறது. ஆனால், உதடுகள் சிரிக்கவில்லை. இந்த உதடுகளுக்கு என்ன ஒரு பிடிவாதம்! கூறத் தோன்றுவதை வெளியேவிடுவதில்லை. சிரிப்பு வந்தால் சிரிக்க சம்மதிப்பதில்லை. கட்டுப்பாடு போலும்! உதடுகள்தான் வாழ்க்கையைக் கட்டுப்படுத்துகின்றன.

குமுதத்தின் சிவப்புச் சாயம் தேய்த்த உதடுகள் அவளைக் கட்டுப்படுத்துவது உண்டு. சாயம் மறைந்துவிடும் என்பதற்காகவோ சாயம் தேய்த்திருப்பதை அந்த கிராமப்பகுதியைச் சேர்ந்தவர்கள் தெரிந்து கொள்வார்கள் என்பதற்காகவோ மலர்ந்து சிரிக்காமல் இருந்தாள். பேசாமல் இருந்தாள்.

5

விஸ்வநாதன் வந்திருந்தான். ஒரு அழகான ஓவியத்தை வரைந்திருந்தான். இவ்வளவு நாட்களாக தவம் இருந்ததன் விளைவு. அந்த ஓவியத்தின் உத்தி தனித்துவம் உள்ளதாக இருந்தது. இமாச்சலப் பிரதேசம்தான் பின்புலம். முழுக்க முழுக்க நீல நிறத்தில் இருக்கும் ஏரியில் நீந்திக் கொண்டிருக்கும் ஒரு படகில் அந்த அழகு தேவதை உட்கார்ந்திருக்கிறாள். அவள் உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் இருக்கிறாள். ஏமாற்றம் அடைந்தவளாக இருக்கிறாள். கட்டுப்பாட்டை இழக்கப் போகிறவள். எதற்கோ யாரையோ திட்டிக் கொண்டிருப்பவள். அது மட்டுமல்ல; அவளைப் பற்றி என்ன வேண்டுமானாலும் கூறலாம். மோனலிஸாவின் ஒன்றுமற்ற தன்மையோ மறை பொருளோ ஆழமோ என்னவோ அதில் இருந்தது. மோனலிஸா! மோனலிஸா! அந்த ஓவியத்தைப் பார்த்ததில்லை.

எப்படி இருக்கும்? விஸ்வன் ஆவேசம் கொண்டவனாக ஆகிவிட்டான். என்னவோ கூறினான். புரியவில்லை... ஆனால், சில விஷயங்களைப் பற்றி விஸ்வன் கூறும்போது, அவனுடைய கண்கள் பிரகாசமாகும். முகம் சிவக்கும். அவன் ஆளே மாறிவிடுவான்... அந்த ஓவியங்கள் மனதில் கற்பனை பண்ணிப் பார்க்க முடியாதவையாக இருக்க வேண்டும்! அப்படி இல்லாமலிருக்க வழியில்லை. விஸ்வனை உணர்ச்சிவசப்படச் செய்த ஓவியங்கள் உலக மகா படைப்புகளாகத்தான் இருக்கும். அவற்றிற்கும் பார்ப்பதைக் கடந்து அர்த்தம் இருக்கும்.

நார்வே, சுவீடன், டென்மார்க், ஸ்பெயின்- இந்த நாடுகளை ஒரு முறை பார்த்தால்...? அங்கெல்லாம் ஓவியக் கலையில் புரட்சி படைத்த இளம் ஓவியர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களுடைய உத்தியும் கற்பனைக்கு மாறுபட்டவையாக இருக்கும். விஸ்வநாதன் தான் சொன்னான். சிலருடைய பெயர்களையும் அவன் கூறியிருக்கிறான். அவர்களை நம்முடைய ஊரில் யாரும் தெரிந்திருக்கவில்லை. இங்கு ஓவியக் கலை இருக்கிறதா? இங்கு ஓவியக் கலையின் படைப்பாளிதான் விஸ்வநாதன்! சோதனை! நிரந்தரமான சோதனை!

விஸ்வநாதனின் புதிய ஓவியத்திற்குப் பெயர் - சுவாரசியமான பெயரை அதற்குக் கொடுத்திருந்தான். "மனைவி - காதலனுடன் தேன்நிலவு!" ஹோ... அர்த்தம் நிறைந்த தலைப்பு! உணர்வை வெளிப்படுத்தும் பெயர் சூட்டல்! அழகான தோற்றம் கொண்ட ஓவியம்!

"மனைவி - காதலனுடன் தேன்நிலவு" ஓவியத்தில் காதலனின் முகம் இல்லை. அது ஒரு ஒப்பிட முடியாத ஓவியம்! புலர்காலைப் பொழுதில் தலையில் மூடுபனி தங்கியிருக்க, தெளிவில்லாமல் புகையன் மலை நின்று கொண்டிருக்கிறது. அதிர்ஷ்டம் இல்லாத மலை! அங்கு நெருப்பைக் கக்கிக் கொண்டிருக்கும் பூதம் இருந்தது.

ஒரு பக்கம் கிழக்கு நோக்கி சாய்ந்து கொண்டு இருந்தது... நாகரிகத்தின் கால மாறுதலைப் போல, ஒரு வழி அந்த மலையைச் சுற்றி இறுகக் கட்டியவுடன், புகையன் மலையின் ஆன்மா பறந்து போய்விட்டது. நெருப்பைக் கக்கிக் கொண்டிருக்கும் பூதம் போனதுடன், அந்த மலை ஒரு உயிரற்ற பொருளாக ஆகிவிட்டது. உயிர்போன பிணமாக ஆகிவிட்டது. அந்த மலையை ஒரு ஓவியனும் பொருட்படுத்தவில்லை... அந்தக் கதையை நூறுமுறை விஸ்வநாதனிடம் கூறியிருக்கிறான். கூறவில்லை. ஏன் அதைக் கூறாமல் விட்டுவிட்டான்? குயிலின் சத்தத்தை சாயத்தில் கலந்து வெளிப்படுத்தும்படி சொன்னான். அது நடக்கவில்லை. அது மட்டுமல்ல - விஸ்வன் இப்படிச் சொன்னான்: "அது மிகவும் பழமையான கற்பனை. அர்த்தமே இல்லாதது.''

புகையன் மலையில் முன்பு ஏறியபோது, அதற்கு மேலே இருந்து பார்த்தால் நிலத்தின் கரையில், பச்சிலைக் காட்டிற்கு மத்தியில், செங்கற்களால் கட்டப்பட்ட ஒரு மாளிகை தெரியும். மோகினிக் கதைகளில் வரும் பழைய இடிந்துபோன அரண்மனையைப் போல... அங்கு மனிதர்கள் இருந்தார்களா? என்னவோ? அது ஒரு தகர்ந்து போன குடும்பமாக இருக்க வேண்டும் - மரத்தடி கூட்டைப் போல. காலையில் குளித்து முடித்து தலைமுடியின் நுனியைக் கட்டி பின்னல் போட்டுக் கொண்டு, சந்தனம் அணிந்த ஒரு இளம் பெண்ணை அந்த வீட்டின் பின்புலத்தில் வரைய வேண்டும்... அவள் ஒரு முறைப்பெண்ணாக இருக்க வேண்டும் - கொச்சு தேவகியைப் போல. கொச்சு தேவகியைக் காட்டினான்... ஆனால், படம் வரையும்படிக் கூறவில்லை... புகையன் மலைக்கு மேலே ஏற எவ்வளவோ கட்டாயப்படுத்தினான்.

கொச்சு தேவகி ஓவியனுக்குப் பயன்படக்கூடிய ஒரு கதாபாத்திரம்தான். அந்த மென்மைத்தனத்தை வேறு எந்த இடத்திலும் பார்க்க முடியுமா? சிறு பிள்ளையாக இருந்த காலத்திலிருந்து பின்னால் நடந்தாள். எச்சிலை சாப்பிட்டாள். சாப்பிடுகிறாள். உதைகள் வாங்கினாள். எனினும், சிறிதும் களங்கமே இல்லாத சிரிப்பு... எதுவும் அவளை பாதிக்கவில்லை.