Lekha Books

எதை அடைந்தான்? பௌலோஸின் நேந்திர வாழைத் தோட்டத்தை நினைத்துக் கொண்டு இருக்க முடிவதா?

அப்படி ஒரு நேந்திரவாழைத் தோப்பை உண்டாக்கினால் என்ன? அவனே மண்வெட்டியை எடுத்து வெட்டினால் மட்டுமே அப்படியொரு வாழைத் தோப்பை உண்டாக்க முடியும்... ஏரியின் கரையில் மிகவும் அழகான ஒரு சிறிய வீடு இருக்கிறது. அங்கு யார் வசிக்கிறார்கள் என்பது தெரியவில்லை. அப்படி ஒரு வீட்டை உண்டாக்கினால் நல்ல விஷயமாக இருக்கும். இப்போதைய காலத்தில் கட்டிடம் கட்டுவது என்பது மிகவும் பணச் செலவு வரக்கூடிய ஒரு காரியமாக இருக்கிறது. ஏராளமான தொல்லைகளும் இருக்கின்றன. எனினும், இந்த சின்னஞ்சிறிய கிராமத்தில்கூட நிறைய புதிய வீடுகள் உண்டாகியிருக்கின்றன... அப்படியென்றால் மரத்தை மட்டுமே வைத்துக் கட்டப்பட்டிருக்கும் வீடுகள் இந்தக் கரையில் எவ்வளவு இருக்கும்? எந்தவொரு மாறுபாடும் இல்லாமல் அப்படியே நின்று கொண்டிருப்பது, சர்வாதி வீடு மட்டும்தான்... பிறகு. மரத்தடி வீடு இருக்கிறது. அந்த வீடு தகர்ந்துவிட்டது. பழைய காலத்தில் பலமாகக் கட்டி முடித்ததால் நிலத்தில் சாயவில்லை என்பதே உண்மை.

இந்த மாற்றங்களை இவ்வளவு நாட்களாகப் பார்க்க முடியவில்லை. எதைப் பார்த்தான்? எதையும் பார்க்கவில்லை. இளம் வயதில் இவ்வளவு பெரிய வாழைத் தோப்பும் பாக்குத் தோட்டமும் இந்தக் கரையில் இருந்ததில்லை.

இந்த மாறுதலுக்கேற்ப மக்களும் வளர்ந்திருக்கிறார்களா? வளர்ந்திருக்க வேண்டும்... இங்கும் புடவை அணியக்கூடிய பெண்கள் இருக்கிறார்கள். பேன்ட் அணிந்து செல்பவர்களும் அபூர்வமாக இருக்கிறார்கள். இங்கு தேவைப்படும் அரிசியை இங்கே கடுமையாக உழைத்து உண்டாக்குகிறார்கள். இங்கிருக்கும் வீடுகளில் சப்பாத்தி உண்டாக்குகிறார்களா? சப்பாத்தி என்ற ஒன்றை முன்பு கேள்விப்பட்டதுகூட இல்லை. இன்றிருக்கும் நிலைமை மாற்றத்தால், அரிசி இல்லாததால், அந்த மரத்தைப் போன்ற பொருளைத் தயார் பண்ணிக் கொண்டிருக்கலாம். அப்படி நெல் இல்லாதவர்கள் இருக்கிறார்களா? ஒவ்வொரு வீட்டையும் நினைவுபடுத்திப் பார்த்தான். அவர்களுக்கெல்லாம் நெல் இருந்தது. இப்போதைய விஷயம் தெரியாது.

ஒரு செழிப்பான கிராமமாக இருந்தது. பழைய கால நிலையில் அப்போதைய நல்ல வீடுகள் இருந்தன. கஷ்டப்பட்டு உழைத்து நல்ல சந்தோஷத்துடன் வாழ்ந்தார்கள். இப்போதைய நிலையைவிட சிறந்ததாக இருந்தது. குமுதம் வந்தபோது அவளுக்கு சப்பாத்தி வேண்டும். அதை தயார் பண்ணுவதற்கு அக்கா எந்த அளவிற்குக் கஷ்டப்பட்டாள்! ஆரம்பத்தில் அக்கா உண்டாக்கிய சப்பாத்தியை அவள் சாப்பிடவில்லை. பிறகு அக்கா கற்றுக் கொண்டாள்.

இந்தக் கரையில் எப்படியெல்லாம் பொழுதுபோக்குகள் நடைபெற்றிருக்கின்றன? கரோட் பெரியவரை நினைக்கும்போது சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. கடந்து சென்ற தலைமுறைக்கு முந்தைய தலைமுறையைச் சேர்ந்தவராக இருந்தார். பார்த்த

காலத்தில் மிகவும் வயதானவராக அவர் இருந்தார். கூறிக் கேள்விப்பட்ட கதைதான். அவர் ஒரு நல்ல குடும்ப மனிதராக இருந்தார். அதாவது- உயர்ந்த ஜாதியைச் சேர்ந்தவர். இந்தக் கரையில் இருந்த நாயர்களில் மிகவும் உயர்ந்த ஜாதியைச் சேர்ந்தவர். அப்படித்தான் அவனுடைய தாயும் அக்காவும் கூறியிருக்கிறார்கள். உயர்ந்த ஜாதிக்காரர்! அப்படியென்ன உயர்ந்த நிலை? தொட்டு சாப்பிட மாட்டாராம்! எப்படி அது நடந்து வந்தது? இந்தக் கரையில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க தேவையை அந்த மனிதர் நிறைவேற்றி வந்திருக்கிறார். பெரிய குடும்பங்களில் கன்னியாக இருக்கும்போதே தப்பு செய்துவிடுகிற பெண்களைத் திருமணம் செய்து, அவர் குடும்பத்தின் மானத்தைக் காப்பாற்றிவிடுவார்... எப்படி என்கிறீர்களா? ஒரு வீட்டில் ஒரு கன்னிப் பெண் கர்ப்பம் தரித்து விடுகிறாள் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். அந்தக் குடும்பத்தின் மானத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டாமா? அந்தக் குழந்தைக்கு ஒரு தந்தை வேண்டாமா? பெரியவரைப் போய் பார்ப்பார்கள். பெரியவர் தயார்தான். அன்று புடவை கொடுப்பதுதான் சடங்கு. அது மட்டும் தான். அந்தப் புடவையை வாங்கிக் கொடுத்தால் போதும். பெரியவர் முகூர்த்தத்திற்கு வந்து விடுவார். குத்து விளக்கேற்றி முன்னால் நின்று கொண்டு புடவையை பெண்ணுக்குக் கொடுப்பார். பிறகு அந்த வீட்டில் ஒன்றோ இரண்டோ நாள் அவளுடன் சேர்ந்து இரவு நேரத்தில் தூங்கினார் என்று வரும். அவ்வளவுதான். அவருடைய வாதம் இதுதான்:

"ஒரு குழந்தைக்கும் அப்பா என்று அழைப்பதற்கு ஆள் இல்லாமல் இருக்கக் கூடாது. குடும்பத்தின் மானமும் போகக் கூடாது!''

அவர் ஏராளமான திருமணங்களைச் செய்திருக்கிறார். மூன்று நான்கு வருடங்கள் ஆனதும், அப்படி ஒரு சம்பவம் அந்த கிராமத்தில் உண்டாகும். ஒரே வருடத்தில் இரண்டு மூன்று சம்பவங்கள் நடந்தன என்றும் வரும்... இப்போது அப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் நடப்பதில்லையா? கேள்விப்படவில்லை... என்றும் கூறுவதற்கு இல்லை. ஏதோ பெண்ணைப் பற்றி யாரோ குற்றப்பத்திரிகை அனுப்பினார்கள் என்றோ போலீஸ்காரர்கள் வந்தார்கள் என்றோ அப்படி நடக்கும்போது கேட்கலாம்... கர்ப்பத்தடைக் கருவிகள் இந்த ஊரில் அந்த அளவிற்குப் பயன்படுத்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனவா? யாருக்குத் தெரியும்? எது எப்படியோ, கரோட் பெரியவர் ஊரில் ஒரு தேவைப்படும் மனிதராக இருந்தார். அன்றைய சமூகச் சூழ்நிலையில்... அப்படிப் பிறந்த ஏதாவது குழந்தை பெரியவரை "அப்பா" என்று அழைத்திருக்கிறதா? அந்தக் குழந்தைகளை மகன் என்றோ மகள் என்றோ பெரியவர் அழைத்திருப்பாரா? அப்படி பிள்ளைகளாக ஆனவர்கள் யார் யார் என்று பெரியவருக்கு நினைவில் இருந்திருக்குமா? என்னவோ? தெரியாது. ஆதாரங்களில் அந்த விஷயங்கள் இருக்கும்... இறுதியில் வீடுதோறும் நடந்து சாப்பிட்டுப் பெரியவர் இறந்திருக்கிறார். அது ஞாபகத்தில் இருக்கிறது. ஒருவகையில் மரியாதையுடன் அவருக்கு உணவு கொடுத்திருக்கிறார்கள்...

பிறகு... ஒரு ராமக்கைமள் இருந்தார். எப்போதும் பிரச்சினைதான். ஒரு காசு கையில் இல்லாமல் எந்தப் பொருளையும் எழுதி வாங்கிவிடுவார். கொஞ்சம் அதிகமாகவே பூமி அந்த மனிதரின் கைவசம் அந்தக் காலத்தில் இருந்தது. அது எப்படி முடிந்தது? அது ஒரு கலை தான்... நல்ல இளமையுடன் இருந்த காலத்தில் வேட்டியின் இரண்டு நுனிகளையும் எடுத்து மேலே சொருகி, ஒரு பெரிய கட்டைக் கையிடுக்கில் வைத்துக் கொண்டு, ஒரு துணியால் ஆன குடையைப் பிடித்தவாறு, ஒற்றையடிப் பாதையின் வழியாக நகரத்திற்கு தினமும் காலையில் கைமள் போவதை அவன் பார்த்திருக்கிறான். காலையிலும் மாலையிலும் இந்தப் பாதை முழுவதும் நடந்து திரிவார்... அந்த ஊரில் முதல் தடவையாக ஒரு துணியால் ஆன குடையைக் கொண்டு வந்தவர் கைமள்தான். அதற்கு முன்னால் ஓலையால் ஆன குடைதான் இருந்தது. ஆண்டில் ஒவ்வொரு ஒலையால் ஆன குடையை ஒவ்வொரு வீட்டில் உள்ள பெரியவருக்குக் கொடுக்க வேண்டும் என்பது ஊரில் இருந்த ஜோதிடரின் வேலை.