Lekha Books

அவதான் பணத் தேவைக்காக மிருதுளாவைக் கடத்தியிருக்கா. இதுக்குக் காரணம் அந்த அரவிந்த். அந்த அரவிந்த்தோட இடத்துலதான் மிருதுளா இருக்காளாம்...” என்று ஆரம்பித்த கார்த்திக், எல்லா விபரங்களையும் கூறினான்.

“ஒரு பெண், தன் நடை உடை பாவனைகளை மாத்திக்கிட்டு, மிகவும் ரிஸ்க் எடுத்து ஆபத்தான, சட்டத்திற்குப் புறம்பான செயல்களில் ஈடுபட்டிருக்கா. அவளோட இந்தத் துணிச்சலுக்குக் காரணம் அவளது குடும்ப நேயமும் பாசமும். அது மட்டும் இல்ல ஸார். பணம் இருந்தும் உதவி செய்ற மனப்பான்மை இல்லாத அரவிந்த்தும் அந்த ரேகாவோட தற்கொலைக்குக் காரணமாயிட்டான். நான் குறிப்பிட்ட ‘எலஹங்கா’ ஏரியா வந்துருச்சு ஸார். மிருதுளாவைப் பார்த்ததுக்கப்புறம் உங்ககூட மறுபடியும் பேசறேன் ஸார்.”

ஜீப்பில் இருந்து இறங்கி போலீஸாருடன் மிருதுளா அடைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த இடம் சென்றடைந்தான் கார்த்திக். ஜீப்பை வெகு தொலைவில் நிறுத்திவிட்டு வந்திருந்தார்கள். அரவிந்த் அங்கு வந்தால் ஜீப்பைப் பார்த்து உஷாராகிவிடக் கூடாது என்பது கார்த்திக்கின் எண்ணம். மிருதுளா அடைக்கப்பட்டிருப்பதாக ரேகா கடிதத்தில் குறிப்பிட்டிருந்த இடத்திற்குச் சென்றான். மிருதுளா அடைபட்டிருந்த கதவு பூட்டப்பட்டிருந்தது. கூடவே அழைத்துப் போயிருந்த பூட்டு உடைப்பவன், உறுதியான அந்தப் பூட்டை உடைத்தான். போலீஸாருடன் கார்த்திக் உள்ளே நுழைந்தான். அங்கே மிருதுளாவும் துர்க்காவும் கை, கால்கள், வாய் கட்டப்பட்ட நிலையில் கட்டிலோடு சேர்த்துக் கட்டிப்போடப்பட்டிருந்தனர். அவர்களது கட்டுகள் அவிழ்க்கப்பட்டன. அப்போது யாரோ வரும் காலடி ஓசை கேட்டது. உடனே உஷாரான கார்த்திக், மிருதுளா, துர்க்கா உட்பட அனைவரையும் அந்தப் பெரிய அறையின் பின்பக்கம் மறைந்து கொள்ளச் சென்னான். கார்த்திக்கும் ஒளிந்து கொண்டான். சில விநாடிகளில் அரவிந்த் உள்ளே நுழைந்தான், போலீஸார் அவனை மடக்கிப் பிடித்தனர்.

“அரவிந்த்... உன்னோட நாடகமெல்லாம் அம்பலமாயிடுச்சு!” என்றபடி அவனது கைகளில் விலங்கை மாட்டினான் கார்த்திக். அனைவரும் ஜீப்பில் ஏறிக் கொள்ள, ஜீப் விரைந்தது. அவமானத்தில் தலை குனிந்து உட்கார்ந்திருந்தான் அரவிந்த்.

“மிருதுளா...! உங்களைக் கடத்தினது யார் தெரியுமா? உங்க ப்ரெண்ட் ரேகா. ஆண் வேஷம் போட்டுக்கிட்டு இந்த வேலையைப் பண்ணியிருக்கா.” கார்த்திக் கூறியதைக் கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்தாள் மிருதுளா.

“ரேகாவா?! இருக்கவே இருக்காது இன்ஸ்பெக்டர். அவ ஆண் பிள்ளை போல முரட்டுத்தனமானவ... வீரமானவ... ஆனா எனக்குத் துரோகம் செய்ய மாட்டா. அவ ரொம்ப நல்லவ....”

“நல்லவங்களைச் சில சந்தர்ப்பங்கள், சூழ்நிலைகள், தேவைகள் இதெல்லாம் மாத்திடுது. நல்ல விஷயத்துக்காகத் தன்னோட தைரியத்தையும், வீரத்தையும் துஷ்ப்ரயோகம் பண்ணியிருக்கா உங்க ஃப்ரெண்ட்...” என்று கூற ஆரம்பித்த கார்த்திக், ரேகா எதற்காக அவ்விதம் மாறினாள் என்பதை விளக்கினான்.

“ரேகா என்கிட்ட உதவி கேட்டப்ப என்னோட கல்யாணச் செலவு இருந்ததுனால அவளுக்கு உதவி செய்ய முடியாமப் போச்சு. அது இந்த அளவுக்கு விபரீதத்துல கொண்டு வந்து விடும்ன்னு நான் எதிர்பார்க்கவே இல்ல. பாவம் ஸார் ரேகா. எனக்கு அவ மேல கோபமே இல்லைன்னு சொல்லணும்.”

“அது முடியாது மிஸஸ் மிருதுளா. ஏன்னா ரேகா தற்கொலை பண்ணிக்கிட்டா...”

இதைக் கேட்டதும் குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதாள் மிருதுளா. அவள் அழுது முடித்த பிறகு கார்த்திக் கேட்டான்.

“வருவேன் நான் உனது பாடலை உங்க ரூம் ஆடியோ ப்ளேயர்ல கேட்டீங்க. அந்தப் பாட்டு காத்துல மிதந்து வந்து திரும்பத் திரும்பக் கேட்டதா உங்க கணவர் ஏகாந்த்கிட்ட சொன்னீங்களாமே?”

“ஆமா ஸார். விடியக்காலை கூட அந்தப் பாடல் தோட்டத்துப் பக்கமிருந்து வந்த மாதிரி எனக்குக் கேட்டுச்சு. அதனால நான் தோட்டத்துக்குப் போனேன். அப்பத்தான் நான் கடத்தப்பட்டிருக்கேன். யாரால எதனால எப்படின்னு எனக்கு எதுவுமே தெரியாது. திடீர்ன்னு நான் அறைக்குள்ள அடைபட்டிருந்தேன்...”

“ஒரு விஷயம்... மிஸஸ் மிருதுளா. அந்தப் பாடலைப் பத்தி மிஸ்டர் ஏகாந்த்ட்ட தீவிரமா விவாதம் பண்ணியிருக்கீங்க. உங்க ரூம் ஆடியோ ப்ளேயர்ல அந்தப் பாட்டைத் திரும்பத் திரும்பக் கேட்டிருக்கீங்க. அதனால அந்தப் பாட்டு கேக்கற மாதிரியே ஒரு பிரமை தோணியிருக்கு. உங்க சப்கான்ஷியஸ் மைன்ட்ல அது ரிஜிஸ்டர் ஆயிருக்கு. அதை நீங்க நிஜம்னு நம்பிட்டீங்க. ஏகாந்த் தனக்குப் பாட்டுச் சத்தமே கேக்கலைனு சொன்னப்ப பாட்டு கேட்டுச்சுன்னு அவர் கூட வாக்குவாதம் பண்ணியிருக்கீங்க...”

“ஆமா ஸார். அது என்னோட தப்பு. அந்தப் பாட்டால நான் ரொம்ப டிஸ்டர்ப் ஆயிட்டேன்.”