வருவேன் நான் உனது... - Page 37
- Details
- Category: மர்ம கதைகள்
- Published Date
- Written by சித்ரலேகா
- Hits: 9793
“உங்களையும் ஏகாந்த்தையும் டிஸ்டர்ப் பண்ணணும்னு தான் ஏகாந்த்தோட அத்தை பொண்ணு வருணா அந்த ஸி.டி.யை ஏகாந்த்தோட பேருக்கு அனுப்பியிருக்கா. இந்த விஷயத்தைச் சென்னை இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமார்ட்ட ஏகாந்த் சொன்னாராம். ஸோ, எல்லா மர்ம முடிச்சுகளும் அவிழ்ந்திடுச்சு. ஒண்ணே ஒண்ணைத் தவிர. அதற்கான பதிலை அரவிந்த்தான் சொல்லணும்.” நக்கலாகப் பேசினான் கார்த்திக்.
சொல்லுங்க அரவிந்த், உங்க டேபிள் மேல இருந்த மிருதுளா எழுதின காதல் கடிதத்தைப்பத்தி விளக்கம் சொல்லுங்க....”
கைகளில் விலங்குடன் தலை குனிந்திருந்த அரவிந்த், சற்று நிமிர்ந்து சன்னமாக குரலில் பேச ஆரம்பித்தான்.
“அ... அ... அந்த லெட்டர் மிருதுளா எழுதின மாதிரி நானே எழுதி வச்சி அப்பப்ப எடுத்துப் படிச்சு சந்தோஷப்படற லெட்டர். மிருதுளா என் இதயத்தையும், என் உடம்புல உள்ள அத்தனை இரத்த நாளங்களையும் ஆக்ரமிச்சிருந்தா. அதனோட விளைவுகள்தான் இதெல்லாம்...”
“அதுதான் நீங்க மனரீதியா பாதிக்கப்பட்டதற்குரிய ஆரம்ப நிலை.” கார்த்திக் கூறியதும் மறுபடியும் தலைகவிழ்ந்தான் அரவிந்த்.
ஜீப் போலீஸ் ஸ்டேஷனை அடைந்தது. இன்ஸ்பெக்டர் ப்ரேம்குமாருக்கு போன் செய்து அத்தனை தகவல்களையும் விளக்கினான் கார்த்திக்.
துர்க்கா, தான் செய்த தவறுகளுக்கெல்லாம் ப்ராயச்சித்தமாக, மிருதுளாவைக் காப்பாற்ற எண்ணினாலும், அவளுக்குத் தண்டனை உண்டு.
ப்ரேம்குமார் மூலம் மிருதுளாவைக் கண்டுபிடித்த செய்தி அறிந்த ஏகாந்த், உடனே அஷோக்கின் மொபைலுக்கு போன் செய்தான்.
“ஹாய், அஷோக்... நீ சொன்ன மாதிரியே என் மிருதுளா கிடைச்சுட்டா. உங்க ஊர்ல, பெங்களூர்லதான் அவ இருக்காளாம். இன்ஸ்பெக்டர் போன் பண்ணினார். எல்லாத்துக்கும் காரணம் அந்த அரவிந்த்! மத்ததெல்லாம் நான் நேர்ல சொல்றேன். நான் பெங்களூருக்குதான் கிளம்பிக்கிட்டிருக்கேன். ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு, அஷோக்...”
“அதான் உன் குரல்லயே தெரியுதே. யப்பாடா. இப்ப எல்லாருக்கும் நிம்மதியாச்சு. ஓ.கே. நீ கிளம்பற வழியைப் பாரு.”
“ரைட், அஷோக்.”
அஷோக்கிடம் தன் மகிழ்ச்சியைப் பகிர்ந்து கொண்டான் ஏகாந்த்.
பின்னர் கார்த்திக்கின் மொபைலுக்கு போன் செய்தான். மிருதுளாவிடம் கொடுக்கச் சொல்லிக் கேட்டுக் கொண்டான்.
“ஹாய் மிருது... மைடியர்... நல்லா இருக்கியாம்மா? இதோ அடுத்த ஃப்ளைட்ல பறந்து வந்திடறேன்.”
‘வருவேன் நான் உனது மாளிகையின் வாசலுக்கே... ஏனோ அவசரமே என்னை அழைக்கும் ஏகாந்த்தனே...’ மெதுவான குரலில் ரகசியமாய்ப் பாடி மகிழ்ந்தாள் மிருதுளா.