Lekha Books

“மகாபலிபுரத்துக்குப் போறதா சொல்லிட்டுப் போன நிரஞ்சனை யாரோ பின் தொடர்ந்து போயிருக்காங்க. கொலை பண்ணி இருக்காங்க. பாடியை சிலை போல செட்-அப் செஞ்சுட்டாங்க. இது ரொம்பவும் திட்டமிட்டு செய்யப்பட்ட கொலைதான். அந்த சோமுவையும் தரோவா விசாரிக்கணும்.”

“ஆமா சார், நிரஞ்சனுக்குப் பெண்கள் மேல ஆர்வம் உண்டுங்கற விஷயத்தை மறைச்சான். கேட்டா இமேஜ் பாழாயிடும்னு சொல்றான்.”

“முதல்ல சோமுகிட்ட நிரஞ்சனுக்கு யாராவது விரோதிங்க இருக்காங்களான்னு விசாரிப்போம். அதுக்குப் பிறகு ராம்குமாரையும் விசாரிப்போம். முதல்வர் இந்தக் கேஸ்ல ரொம்ப பிரஷர் குடுத்திருக்காங்க. சீக்கிரமா கொலையாளி யார்னு கண்டு பிடிச்சு கேஸை முடிக்கணும்.”

“ஓ.கே. சார்.”

“செபாஸ்டியன்! சோமுவை விசாரணை பண்ணினதுக்கப்புறம் ரெண்டு கான்ஸ்டபிள்ஸை அனுப்பி அவனைக் கண்காணிக்கச் சொல்லுங்க. மஃப்டியில் போகச் சொல்லுங்க.”

“சோமு இந்தக் கொலையைச் செஞ்சிருப்பான்னு நினைக்கிறீங்களா சார்?”

“ஆமா. அவன் பேச்சு யதார்த்தமா இல்லை.”

“நிரஞ்சனைக் கொலை செய்றதுனால அவனுக்கு என்ன சார் லாபம்?”

“நிரஞ்சனுக்கு ஆல்-இன்-ஆல் இவன்தான். பண விஷயம் முதற்கொண்டு கணக்கு வழக்கெல்லாம் இவன் தான் பார்த்துக்கறான். ஏதாவது ஊழல் பண்ணி இருக்கலாம். இது நிரஞ்சனுக்குத் தெரிஞ்சுப்போயி, ஏதாவது தகராறு ஆகியிருக்கலாம்.”

“நிரஞ்சனுக்கு பெண்கள் தொடர்பு இருந்ததையும் நம்மகிட்ட மறைச்சுட்டார்.”

“அதனாலதான் எனக்கு அவன் மேல சந்தேகமா இருக்கு.”

“நிரஞ்சன் மகாபலிபுரம் போன தேதியில் சோமு இங்க இருந்தானாங்கறதை விசாரிக்கணும்.”

“செபாஸ்டியன், நிரஞ்சனோட கொலை கேஸ் விபரங்கள் எல்லாம் நல்ல ஸ்டடி பண்ணி இருப்பீங்கன்னு நினைக்கிறேன்.”

“இந்த கேஸ்ல ஏகப்பட்ட முடிச்சு இருக்கு சார்.”

“யெஸ். சிக்கலான கேஸ்தான். ஓ.கே. வாங்க புறப்படலாம்.”

இருவரும் போலீஸ்காரர்களுடன் ஜீப்பில் ஏறிக் கொள்ள, ஜீப் நிரஞ்சனின் வீட்டிற்கு விரைந்தது. பங்களாவின் முகப்பில் நின்றுக் கொண்டிருந்த காவல்காரன் ஜீப்பைப் பார்த்ததும், கதவை விரியத் திறந்துவிட்டான். போர்டிகோவில் சோகமான முகத்துடன் செய்தித்தாள்களில் மூழ்கி இருந்த சோமு, இவர்களைப் பார்த்ததும் எழுந்து வந்தான்.

“வாங்க சார்.”

“நிரஞ்சன் கொலை கேஸ் விஷயமா விசாரணை நடத்த வேண்டியிருக்கு.” குணாளன் சொல்லிவிட்டு அவன் முகத்தை ஊடுருவினார்.

“எங்க நிரஞ்சனைக் கொலை செஞ்சப் பாவியை சீக்கிரமா கண்டுபிடிக்கணும் சார். என்ன தகவல் தேவையோ, நான் சொல்றேன் சார்.”

அவனது பேச்சில் ஒருவித செயற்கைத் தனம் தெரிந்தது. குணாளன் மேலும் தொடர்ந்தார்.

“நிரஞ்சன் மகாபலிபுரம் போன தேதி என்ன?”

“பதினெட்டாந்தேதி புறப்பட்டுப் போனார்.”

“நீங்க அன்னிக்கு இங்க இருந்தீங்களா?”

“ஆமா சார். நான் இங்கேதான் இருந்தேன். அவர் புறப்படறதுக்கு வேண்டிய ஏற்பாடெல்லாம் செஞ்சுக் குடுத்தேன்.”

“அவர் போனதுக்கப்புறம் நீங்க வெளியூர் எங்கயாவது போனீங்களா?”

“இல்லை சார். நான் எங்கேயும் போகலை. பெரியம்மாவுக்கு பி.பி. ரொம்ப இருக்கு. அவங்களைக் கூடவே இருந்து பத்திரமா பார்த்துக்கன்னு நிரஞ்சன் சொல்லிட்டுப் போனார். நான் இங்கேதான் இருந்தேன்.”

“நிரஞ்சனைக் கொலை செய்யற அளவுக்கு விரோதிங்க, அவரைப் பிடிக்காதவங்க யாராவது இருக்காங்களா?”

“விரோதம்னு சொல்ல முடியாது. ஆனா கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னால கே.கே.பிலிம்ஸ் குட்டியண்ணக் கவுண்டருக்கும், நிரஞ்சனுக்கும் தகராறு நடந்துச்சு.”

“கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாலன்னா? என்னைக்கு நடந்ததுன்னு கரெக்டா சொல்ல முடியுமா?”

“மூணு வாரத்துக்கு முன்னால சார். ஒரு நிமிஷம் டைரியைப் பார்த்தா கரெக்டா சொல்லிடுவேன்.”

“பார்த்து சொல்லுங்க.”

சோமு டைரியை எடுத்துப் பார்த்தான். “ரெண்டாந்தேதி படப்பிடிப்பு நடந்த அன்னிக்குத்தான் இந்த தகராறு நடந்தது சார்.”

“என்ன தகராறு?”

“கால்ஷீட் தகராறு. நிரஞ்சனுக்கு இரண்டு வருஷத்துக்கு டேட் இல்லாததுனால கவுண்டர் கேட்ட தேதியில கால்ஷீட் குடுக்க முடியலை. வேற படக்கம்பெனிக்கு ஏற்கெனவே குடுத்தாச்சு. எவ்வளவோ எடுத்துச் சொல்லியும் கவுண்டர் பிடிவாதமா சார்கிட்ட டேட்ஸ் கேட்டுக்கிட்டே இருந்தார். நிரஞ்சன் சாரை அறிமுகப்படுத்தினது அவர்தான். அதனால மத்தவங்களுக்குக் குடுத்த கால்ஷீட்டை கான்சல் பண்ணி தனக்குத் தரச் சொல்லி வற்புறுத்தினார். அவர் கேட்க, இவர் மறுக்க கடுமையான வாக்குவாதம் நடந்துச்சு.”

“நீங்கதான் நிரஞ்சனோட கால்ஷீட் பார்த்து டேட்ஸ் குடுப்பீங்க? பிறகு ஏன் அவர் நிரஞ்சனைக் கேட்டார்?”

“நிரஞ்சனை கவுண்டர் அறிமுகப்படுத்தினதுனால ஒரு உரிமை எடுத்துக்கிட்டு நேரடியா நிரஞ்சன் கிட்ட பேசினார். நிரஞ்சன் ஒரேடியா மறுத்தும், கவுண்டருக்கு ரொம்ப கோவம் வந்துருச்சு. ‘உன்னைத் தொலைச்சுக் கட்டறேன் பாரு’ன்னு கத்தினார். மரியாதை இல்லாம பேசினார். தடுக்கப் போன என்னையும், ‘நீ தலையிடாத’ன்னு விரட்டினாரு. வாய் வார்த்தை ரொம்ப முற்றிப் போச்சு. சத்தம் கேட்டு யூனிட்ல இருந்த ஆளுங்க எல்லாம் ஓடி வந்துட்டாங்க. கார்ல வலுக்கட்டாயமாக கவுண்டரை ஏத்திவிட்டாங்க. நிரஞ்சனை அடிக்கக் கூடி கையை ஓங்கினார்.”

“கவுண்டரோட கம்பெனி அட்ரஸ், வீட்டு அட்ரஸ் எல்லாம் எழுதிக் குடுங்க. சரி, நிரஞ்சனோட பெரியம்மா எங்கே?”

“நிரஞ்சன் இறந்துபோன அதிர்ச்சியில ரொம்ப உடம்புக்கு முடியாம படுத்திருக்காங்க.”

“பேசக் கூடிய நிலைமைல இருக்காங்களா இல்லையா?”

“பேசுவாங்க சார். வாங்க.”

மூவரையும் உள் அறைக்கு சோமு அழைத்துச் சென்றான். அங்கே பெரியம்மா படுத்திருந்தாள். சமையல்காரியின் மகள் லஷ்மி துணைக்காக உடன் இருந்தாள். செபாஸ்டியன் பெரியம்மாவின் அருகில் சென்றான்.

“அம்மா, அம்மா.”

சுவரைப் பார்த்தபடி படுத்துக் கொண்டிருந்த பெரியம்மா சோகம் கப்பிய முகத்துடன் திரும்பினாள்..

“அம்மா, உங்க கவலை எங்களுக்குப் புரியுது. இருந்தாலும் நிரஞ்சனோட கொலைக்குக் காரணமானவங்களை கண்டுபிடிக்க வேண்டியது எங்க கடமை. சில விபரங்கள் மட்டும் சொன்னீங்கன்னா உதவியா இருக்கும்.”

செபாஸ்டியன் பேசிய பிறகும் மெளனமாக இருந்த பெரியம்மாவை நெருங்கினான் சோமு.

“அம்மா, போலீஸ்ல இருந்து வந்திருக்காங்க. அவங்க கேக்கற கேள்விக்கு பதில் சொல்லுங்கம்மா. ஏ, லஷ்மி, அம்மாவைக் கைத்தாங்கலா உட்கார வை.”

லஷ்மியின் உதவியோடு உட்கார்ந்து பெரியம்மா, காக்கி சட்டையுடன் இருந்த இரண்டு பேரையும் பார்த்ததும், வெறுப்பாக பார்வை ஒன்றை செலுத்தினாள்.

“நிரஞ்சனுக்கு வேண்டாதவங்க, நிரஞ்சனைப் பிடிக்காதவங்க யாரைப் பத்தியாவது உங்க கிட்ட அவர் சொல்லி இருக்காராம்மா?” ஏ.ஸி. கேட்டார்.

“சிரிச்சு சிரிச்சுதான் பேசுவான். எல்லார் கூடயும் சிநேகமாகத்தான் இருப்பான். கோபம் வர்றது ரொம்ப அபூர்வம்.”

“குட்டியண்ண கவுண்டர்னு ஒரு தயாரிப்பாளர் கூட தகராறு ஆச்சாமே, இது பத்தி உங்ககிட்ட சொன்னாரா?”

“கவுண்டர் கூட தகராறா? அவருதான் என் மகனை சினிமாவுல நடிக்க வச்சவர். அவரை தெய்வம்னு சொல்லுவானே எம் மகன்?”