Lekha Books

“ரொம்ப தாங்க்ஸ் சார்.” அத்தனைப் பணத்தை மொத்தமாக அதுவரை பார்த்து அறியாத ஷீலா மகிழ்ச்சியில் திக்கு முக்காடினாள்.

“இன்னொரு விஷயம். நீ உன் பெயரை மாத்திக்கணும்.”

“நீங்களே ஒரு பேரை சொல்லுங்க சார்.”

“ம்.... ம்... மதுமதி, இந்தப் பேர் பிடிக்குதா?”

“ஓ. நல்லா இருக்கு சார்.”

“ஓ.கே. நீ கிளம்பு.”

ஷீலா என்ற மதுமதி கிளம்பினாள்.

ராம்குமார் சொன்னபடி நிரஞ்சனைத் தனிமையில் சந்தித்தாள். ஆசை வலை வீசினாள். மகாபலிபுரம் போவதாக சொல்லிக் கொண்டிருந்த நிரஞ்சனை கோவாவிற்கு அழைத்துச் சென்றாள். அங்கே ஹோட்டல் ‘பீச் பாம்’ல தங்கினாள். அவனுடன் சுற்றினாள். தக்க சமயம் பார்த்து ராம்குமார் கொடுத்த தூக்க மாத்திரைகளை விஸ்கியில் கலந்து கொடுத்தாள். அவ்வப்போது ராம்குமாரை தொடர்பு கொண்டு தகவல்கள் கூறினாள். அவன் கொடுத்த அறிவிப்புகளின்படி நிரஞ்சனின் உடலை பதம் பண்ணுவதற்கு ராம்குமார் செய்திருந்த ஏற்பாடுகளில் தானும் கவனமாக, அக்கறை கொண்டு காரியத்தை முடித்தாள். சுரேஷிடம் நிரஞ்சனின் பாடியை ஒப்படைத்தாள்.

“சினிமா ஆசையினால் ஊரைவிட்டு, உறவை விட்டு வந்தேன். அதே ஆசையில ஒரு கொலைக்கும் உடந்தையாயிட்டேன். இப்போ எல்லாமே போச்சு.” கண்களில் நீர் மல்க, உண்மைகளைக் கூறி முடித்தாள் மதுமதி.

“அப்போ, டெய்லர் ஷாப் பில்லும், கெமிக்கல் ஷாப் பில்லும் உன்கிட்ட எப்படி வந்தது?”

“ராம்குமார் சில பேப்பர்களை என்கிட்ட குடுத்து வச்சார். இது என்னன்னு கூடப் பார்க்காம வச்சிருந்தேன். முதல் தடவை இன்ஸ்பெக்டர் வந்துட்டுப் போனதுக்கப்புறம் ராம்குமாருக்கு போன் பண்ணி விஷயத்தைச் சொன்னேன்.”

“அவர், ‘உன்கிட்ட இருக்கக்கூடிய முக்கியமான ஹோட்டல் பில் மற்றும் நான் கொடுத்த பேப்பர்களை எல்லாம் எரிச்சுட்டு வீட்டை விட்டு கிளம்பி வந்துடு’ன்னாரு. நான் அவசர அவசரமாக எரிச்சுட்டு, கிளம்பி அவரோட வீட்டுக்குப் போயிட்டேன்.”

“அன்னிக்கு நீ போனது ராம்குமாரோட காரா?”

“ஆமா. அவர்தான் காரை அனுப்பி அவரோட தோட்டத்து பங்களாவுல என்னைத் ‘தலைமறைவா கொஞ்ச நாளைக்கு இரு’ன்னு சொன்னார்.”

“அப்போ, நிரஞ்சனோட கார் எங்கே?”

“காரை ஏர்போர்ட்ல நிறுத்தி விட்டு நாங்க ப்ளேன்ல கோவா போயிட்டோம். கார் ஏர்போர்ட் பார்க்கிங் ஏரியாவுலதான் இருக்கும்.”

மதுமதி காவல் நிலையத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டாள். குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருந்த பத்திரிகை நிருபர் பாலு நிரபராதி என்று விடுதலை செய்யப்பட்டான்.